یکشنبه ، مارس 28 ، 2021.
"از آغاز جهان ، مردم چیزی را که برای او که منتظر اوست آماده کرده است ، گوش نمی شنوند و گوش آنها را درک نمی کنند ، و چشم نمی بیند."۔
“Since the beginning of the world men have not heard, nor perceived by the ear, neither hath the eye seen, O God, beside thee, what he hath prepared for him that waiteth for him.”
1 اما اکنون اینگونه می گوید خداوند که تو را آفریده است ، ای یعقوب ، و او که تو را تشکیل داده است ، ای اسرائیل ، نترس: زیرا تو را فدیه کردم ، تو را به نام تو صدا کردم تو مال منی
2 وقتی تو از میان آبها عبور کنی ، من با تو خواهم بود. و از میان رودخانه ها ، تو را سرریز نخواهند کرد: هنگامی که از میان آتش عبور می کنی ، نمی سوزانی. شعله نیز بر تو شعله ور نخواهد شد.
4 از آنجایی که در نظر من گران بها بودی ، ارجمند بودی ، و من تو را دوست داشته ام. بنابراین من برای تو مردان و مردم را برای زندگی تو می دهم.
5 نترس زیرا من با تو هستم. من دانه تو را از مشرق آورده و تو را از مغرب جمع خواهم كرد.
6 من به شمال خواهم گفت ، تسلیم شوید و به جنوب ، پشت نکنید: پسران مرا از دور و دخترانم را از انتهای زمین بیاورید.
7 حتی هرکس به نام من خوانده شود: زیرا او را برای جلال خود آفریدم و او را شکل دادم. بله ، من او را ساخته ام.
1. But now thus saith the Lord that created thee, O Jacob, and he that formed thee, O Israel, Fear not: for I have redeemed thee, I have called thee by thy name; thou art mine.
2. When thou passest through the waters, I will be with thee; and through the rivers, they shall not overflow thee: when thou walkest through the fire, thou shalt not be burned; neither shall the flame kindle upon thee.
4. Since thou wast precious in my sight, thou hast been honourable, and I have loved thee: therefore will I give men for thee, and people for thy life.
5. Fear not: for I am with thee: I will bring thy seed from the east, and gather thee from the west;
6. I will say to the north, Give up; and to the south, Keep not back: bring my sons from far, and my daughters from the ends of the earth;
7. Even every one that is called by my name: for I have created him for my glory, I have formed him; yea, I have made him.
د درس خطبه
1 اکنون موسی گله یترو پدرشوهر خود ، کشیش مدیان را نگهداری کرد و گله را به پشت صحرا برد و به کوه خدا ، حورب آمد.
7 و خداوند فرمود ،
10 اکنون بیا ، و تو را نزد فرعون می فرستم تا قوم من ، بنی اسرائیل را از مصر بیرون بیاوری.
1 Now Moses kept the flock of Jethro his father in law, the priest of Midian: and he led the flock to the backside of the desert, and came to the mountain of God, even to Horeb.
7 And the Lord said,
10 Come now therefore, and I will send thee unto Pharaoh, that thou mayest bring forth my people the children of Israel out of Egypt.
1 موسی پاسخ داد و گفت ، اما اینک آنها به من ایمان نخواهند آورد و به صدای من گوش نخواهند داد ، زیرا آنها خواهند گفت: خداوند به تو ظاهر نشده است.
2 و خداوند به او گفت ، این چه چیزی در دست توست؟ و او گفت ، یک میله.
3 و او گفت ، آن را روی زمین بینداز. و او آن را بر زمین انداخت ، و آن مار شد. و موسی از قبل آن فرار كرد.
4 خداوند به موسی فرمود: دست خود را دراز کن و از دم آن بگیر. و دست خود را دراز کرد ، آن را گرفت و در دست او میله ای شد:
5 تا آنها باور كنند كه خداوند ، خدای پدرانشان ، خدای ابراهیم ، خدای اسحاق و خدای یعقوب بر تو ظاهر شده است.
6 و خداوند به او گفت ، اکنون دستت را در دامن خود بگذار. و دست خود را در آغوش خود قرار داد: و هنگامی که آن را بیرون آورد ، نگاه کرد که دست او مانند برف جذام است.
7 و او گفت ، دوباره دستت را در آغوش خود بگذار. و دوباره دست در آغوش خود قرار داد. و آن را از آغوش خود بیرون آورد ، و آنگاه دوباره مانند گوشت دیگرش تبدیل شد.
1 And Moses answered and said, But, behold, they will not believe me, nor hearken unto my voice: for they will say, The Lord hath not appeared unto thee.
2 And the Lord said unto him, What is that in thine hand? And he said, A rod.
3 And he said, Cast it on the ground. And he cast it on the ground, and it became a serpent; and Moses fled from before it.
4 And the Lord said unto Moses, Put forth thine hand, and take it by the tail. And he put forth his hand, and caught it, and it became a rod in his hand:
5 That they may believe that the Lord God of their fathers, the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob, hath appeared unto thee.
6 And the Lord said furthermore unto him, Put now thine hand into thy bosom. And he put his hand into his bosom: and when he took it out, behold, his hand was leprous as snow.
7 And he said, Put thine hand into thy bosom again. And he put his hand into his bosom again; and plucked it out of his bosom, and, behold, it was turned again as his other flesh.
8 سپس پادشاه سوریه علیه اسرائیل جنگ كرد و با خادمان خود مشورت كرد و گفت: اردوگاه من در فلان مکان باشد.
9 و مرد خدا نزد پادشاه اسرائیل فرستاد و گفت ، مواظب باش که از چنین مکانی عبور نکنی. زیرا در آنجا سوری ها فرود آمده اند.
10 پادشاه اسرائیل به مکانی که مرد خدا به او گفت ، فرستاد و او را از آن بر حذر داشت ، و خود را در آنجا نجات داد ، نه یک و نه دو بار.
11 از این رو قلب پادشاه سوریه سخت ناراحت بود. و بندگان خود را فراخواند ، و به آنها گفت ، آیا به من نشان نمی دهید كه كدام یك از ما برای پادشاه اسرائیل است؟
12 و یکی از خادمانش گفت: "هیچ ، ای سرور من ، ای پادشاه: اما الیشع ، پیامبری که در اسرائیل است ، سخنان پادشاه اسرائیل را به شما می گوید در اتاق خواب خود."
13 و او گفت ، برو جاسوسی کن که اوست ، تا من او را بفرستم و بیاورم. به او خبر دادند و گفتند ، اینك او در دوتان است.
14 بنابراین او اسبها ، ارابه ها و لشکری عظیم را به آنجا فرستاد: و آنها شب آمدند و شهر را محاصره کردند.
15 وقتی بنده مرد خدا زود برخاست و بیرون رفت ، یک میزبان شهر را با اسب و ارابه محاصره کرد. و بنده به او گفت: افسوس ، سرور من! چگونه باید انجام دهیم؟
16 و او پاسخ داد ، نترس ، زیرا کسانی که با ما هستند بیشتر از کسانی هستند که با آنها هستند.
17 و الیشع دعا کرد ، و گفت ، خداوندا ، دعا می کنم چشمانش را باز کن تا ببیند. و خداوند چشم جوان را گشود. و او دید: و اینک کوه پر از اسب و ارابه های آتشین در اطراف الیشع بود.
8 Then the king of Syria warred against Israel, and took counsel with his servants, saying, In such and such a place shall be my camp.
9 And the man of God sent unto the king of Israel, saying, Beware that thou pass not such a place; for thither the Syrians are come down.
10 And the king of Israel sent to the place which the man of God told him and warned him of, and saved himself there, not once nor twice.
11 Therefore the heart of the king of Syria was sore troubled for this thing; and he called his servants, and said unto them, Will ye not shew me which of us is for the king of Israel?
12 And one of his servants said, None, my lord, O king: but Elisha, the prophet that is in Israel, telleth the king of Israel the words that thou speakest in thy bedchamber.
13 And he said, Go and spy where he is, that I may send and fetch him. And it was told him, saying, Behold, he is in Dothan.
14 Therefore sent he thither horses, and chariots, and a great host: and they came by night, and compassed the city about.
15 And when the servant of the man of God was risen early, and gone forth, behold, an host compassed the city both with horses and chariots. And his servant said unto him, Alas, my master! how shall we do?
16 And he answered, Fear not: for they that be with us are more than they that be with them.
17 And Elisha prayed, and said, Lord, I pray thee, open his eyes, that he may see. And the Lord opened the eyes of the young man; and he saw: and, behold, the mountain was full of horses and chariots of fire round about Elisha.
1 عیسی شاگردان خود را به نزد خود فراخواند ،
1 Jesus called his disciples unto him,
46 و آنها به اریحا آمدند: و هنگامی که او با مریدان و تعداد زیادی از مردم از اریحا خارج می شد ، بارتیموس نابینا ، پسر تیموس ، در کنار بزرگراه نشسته و خواهش می کرد.
47 وقتی شنید که این عیسی ناصری است ، شروع به فریاد زدن کرد و گفت ، عیسی ، تو پسر داوود ، به من رحم کن.
48 و بسیاری او را متهم کردند که باید سکوت کند: اما او بیشتر گریه کرد ، تو ای پسر داوود ، به من رحم کن.
49 عیسی ایستاد و دستور داد او را صدا کنند. و آن مرد نابینا را صدا زدند و به او گفتند: راحت باش ، برخیز. او تو را صدا می کند.
50 او لباس خود را دور انداخت ، برخاست و نزد عیسی آمد.
51 عیسی جواب داد و به او گفت ، چه می خواهی که با تو بکنم؟ مرد نابینا به او گفت: پروردگارا ، تا بینایی ام را بدست آورم.
52 عیسی به او گفت: برو ایمانت تو را سالم ساخته است. بلافاصله بینایی خود را بدست آورد و در راه عیسی را تعقیب کرد.
46 And they came to Jericho: and as he went out of Jericho with his disciples and a great number of people, blind Bartimæus, the son of Timæus, sat by the highway side begging.
47 And when he heard that it was Jesus of Nazareth, he began to cry out, and say, Jesus, thou Son of David, have mercy on me.
48 And many charged him that he should hold his peace: but he cried the more a great deal, Thou Son of David, have mercy on me.
49 And Jesus stood still, and commanded him to be called. And they call the blind man, saying unto him, Be of good comfort, rise; he calleth thee.
50 And he, casting away his garment, rose, and came to Jesus.
51 And Jesus answered and said unto him, What wilt thou that I should do unto thee? The blind man said unto him, Lord, that I might receive my sight.
52 And Jesus said unto him, Go thy way; thy faith hath made thee whole. And immediately he received his sight, and followed Jesus in the way.
48 بنابراین کامل باشید ، همانطور که پدرتان در بهشت کامل است.
48 Be ye therefore perfect, even as your Father which is in heaven is perfect.
1 بنابراین با دیدن این وزارتخانه ، همانطور که مورد رحمت قرار گرفته ایم ، غش نمی کنیم.
3 اما اگر انجیل ما پنهان شود ، برای کسانی که گم شده اند پنهان است:
4 خدای این جهان ذهن کسانی را که ایمان ندارند کور کرده است ، تا مبادا نور انجیل شکوهمند مسیح ، که تصویر خداست ، به آنها بتابد.
6 زیرا خدایی که فرمان داد نور از تاریکی بتابد ، در قلب ما تابیده است تا نور دانش جلال خدا را در برابر عیسی مسیح روشن کند.
8 ما از هر طرف مشکل داریم ، اما مضطرب نیستیم. ما متحیر هستیم ، اما ناامید نیستیم.
9 تحت آزار و شکنجه ، اما رها نشده نابود شد ، اما نابود نشد
16 به همین دلیل ما غش نمی کنیم. اما اگرچه انسان ظاهری ما نابود می شود ، اما انسان باطنی روز به روز تجدید می شود.
17 زیرا گرفتاری سبک ما ، که برای لحظه ای بیشتر است ، برای ما یک وزن شکوهمندتر و جاویدانتر است.
18 در حالی که ما به چیزهایی که دیده می شوند نگاه نمی کنیم بلکه به چیزهایی که دیده نمی شوند نگاه می کنیم ؛ زیرا چیزهایی که دیده می شوند زمانی هستند. اما چیزهایی که دیده نمی شوند ابدی هستند.
1 Therefore seeing we have this ministry, as we have received mercy, we faint not;
3 But if our gospel be hid, it is hid to them that are lost:
4 In whom the god of this world hath blinded the minds of them which believe not, lest the light of the glorious gospel of Christ, who is the image of God, should shine unto them.
6 For God, who commanded the light to shine out of darkness, hath shined in our hearts, to give the light of the knowledge of the glory of God in the face of Jesus Christ.
8 We are troubled on every side, yet not distressed; we are perplexed, but not in despair;
9 Persecuted, but not forsaken; cast down, but not destroyed;
16 For which cause we faint not; but though our outward man perish, yet the inward man is renewed day by day.
17 For our light affliction, which is but for a moment, worketh for us a far more exceeding and eternal weight of glory;
18 While we look not at the things which are seen, but at the things which are not seen: for the things which are seen are temporal; but the things which are not seen are eternal.
10 ... ما کار او هستیم ، که در مسیح عیسی برای کارهای نیک آفریده شده ایم ، که خدا آنها را قبل از آنکه مقدر کند ، تعیین کرده است تا ما در آنها راه برویم.
10 …we are his workmanship, created in Christ Jesus unto good works, which God hath before ordained that we should walk in them.
همه واقعیت در خدا و آفرینش او ، هماهنگ و ابدی است.
All reality is in God and His creation, harmonious and eternal.
از ابتدا تا انتها ، هرچه فانی باشد ، از اعتقادات مادی انسان تشکیل شده است و از هیچ چیز دیگری تشکیل نشده است. این فقط واقعی است که منعکس کننده خداست.
From beginning to end, whatever is mortal is composed of material human beliefs and of nothing else. That only is real which reflects God.
زندگی الهی ، کاملاً جدا از اعتقاد و رویای زندگی مادی ، درک معنوی و آگاهی از سلطه انسان بر کل زمین است. این درک خطا را بیرون می آورد و بیماران را شفا می دهد و با آن می توانید "به عنوان شخصی که دارای قدرت است" صحبت کنید.
Entirely separate from the belief and dream of material living, is the Life divine, revealing spiritual understanding and the consciousness of man's dominion over the whole earth. This understanding casts out error and heals the sick, and with it you can speak "as one having authority."
قانونگذار عبری ، کند گفتار ، از اینکه مردم را بفهمد چه چیزی باید برای او آشکار شود ، ناامید شد. هنگامی که با خردمندی میله خود را به زمین انداخت ، دید که آن مار شده است ، موسی از آن فرار کرد. اما خرد او را وادار کرد که برگردد و با مار کار کند ، و سپس ترس موسی از بین رفت. در این حادثه واقعیت علم دیده شد. نشان داده شد که ماده فقط یک باور است. مار ، شر ، تحت پیشنهاد حکمت ، با درک علم الهی نابود شد ، و این اثبات عصایی بود که می توانست به آن تکیه کند. توهم موسی قدرت هشدار دادن خود را از دست داد ، وقتی متوجه شد که آنچه ظاهراً دیده واقعا جز یک مرحله از باور فانی نیست.
از نظر علمی ثابت شد كه جذام ایجاد یك ذهن فانی است و نه شرط ماده ، هنگامی كه موسی ابتدا دست خود را به آغوش خود فرو برد و با بیماری وحشت آن را سفید مانند برف بیرون كشید ، و در حال حاضر دست خود را به حالت طبیعی بازگرداند همان روند ساده. خداوند با این اثبات در علوم الهی ترس موسی را كاهش داده بود و صدای باطن برای او صدای خدا شد كه می گفت: "اگر آنها تو را باور نكنند ، اتفاق می افتد و صدای اولین را گوش نمی دهند. امضا کنید ، که آنها صدای نشانه اخیر را باور خواهند کرد. " و همین امر در قرن های آینده بود که علم هستی توسط عیسی نشان داده شد ، وی با تغییر دادن آب به شراب قدرت ذهن خود را به دانشجویان خود نشان داد و به آنها آموخت که چگونه از مارها آسیب نبینند ، بیماران را شفا دهند و بدی ها را بیرون بریزند. در اثبات برتری ذهن.
وقتی درک ، دیدگاههای زندگی و هوش را از یک مادی به یک مبنای معنوی تغییر می دهد ، ما باید واقعیت زندگی ، کنترل روح بر حس را بدست آوریم و مسیحیت یا حقیقت را در اصل الهی آن درک کنیم. این باید نقطه اوج قبل از دستیابی انسان هماهنگ و جاودانه و آشکار شدن توانایی های او باشد. بسیار مهم است - با توجه به کار عظیمی که باید قبل از تحقق این شناخت علوم الهی انجام شود - افکار خود را به سمت اصل الهی معطوف کنیم ، تا باور محدود بتواند برای کنار گذاشتن خطای آن آماده شود.
The Hebrew Lawgiver, slow of speech, despaired of making the people understand what should be revealed to him. When, led by wisdom to cast down his rod, he saw it become a serpent, Moses fled before it; but wisdom bade him come back and handle the serpent, and then Moses' fear departed. In this incident was seen the actuality of Science. Matter was shown to be a belief only. The serpent, evil, under wisdom's bidding, was destroyed through understanding divine Science, and this proof was a staff upon which to lean. The illusion of Moses lost its power to alarm him, when he discovered that what he apparently saw was really but a phase of mortal belief.
It was scientifically demonstrated that leprosy was a creation of mortal mind and not a condition of matter, when Moses first put his hand into his bosom and drew it forth white as snow with the dread disease, and presently restored his hand to its natural condition by the same simple process. God had lessened Moses' fear by this proof in divine Science, and the inward voice became to him the voice of God, which said: "It shall come to pass, if they will not believe thee, neither hearken to the voice of the first sign, that they will believe the voice of the latter sign." And so it was in the coming centuries, when the Science of being was demonstrated by Jesus, who showed his students the power of Mind by changing water into wine, and taught them how to handle serpents unharmed, to heal the sick and cast out evils in proof of the supremacy of Mind.
When understanding changes the standpoints of life and intelligence from a material to a spiritual basis, we shall gain the reality of Life, the control of Soul over sense, and we shall perceive Christianity, or Truth, in its divine Principle. This must be the climax before harmonious and immortal man is obtained and his capabilities revealed. It is highly important — in view of the immense work to be accomplished before this recognition of divine Science can come — to turn our thoughts towards divine Principle, that finite belief may be prepared to relinquish its error.
منتقدان باید در نظر بگیرند که انسان به اصطلاح فانی واقعیت انسان نیست. سپس آنها نشانه های آمدن مسیح را می دیدند. مسیح ، به عنوان ایده معنوی یا واقعی خدا ، از قدیم الایام ظاهر می شود ، انجیل را برای فقیران تبلیغ می کند ، بیماران را شفا می دهد و بدی ها را بیرون می زند. آیا این خطایی است که یک عنصر اساسی مسیحیت را بازسازی می کند - یعنی شفای الهی و رسولی؟ نه این علم مسیحیت است که آن را بازیابی می کند و نوری است که در تاریکی می درخشد و تاریکی آن را درک نمی کند.
Critics should consider that the so-called mortal man is not the reality of man. Then they would behold the signs of Christ's coming. Christ, as the spiritual or true idea of God, comes now as of old, preaching the gospel to the poor, healing the sick, and casting out evils. Is it error which is restoring an essential element of Christianity, — namely, apostolic, divine healing? No; it is the Science of Christianity which is restoring it, and is the light shining in darkness, which the darkness comprehends not.
جسم و روان مادی موقتی است ، اما انسان واقعی روحانی و ابدی است. هویت مرد واقعی از بین نمی رود ، اما از طریق این توضیح یافت می شود. زیرا بینهایت آگاهانه وجود و همه هویت تشخیص داده می شود و بدون تغییر باقی می ماند. این غیرممکن است که انسان چیزی واقعی را از دست بدهد ، در حالی که خدا همه و ازل اوست. این تصور که ذهن در ماده است و به اصطلاح لذت و درد ، تولد ، گناه ، بیماری و مرگ ماده واقعی است ، یک باور فانی است؛ و این باور همه چیزهایی است که همیشه از دست خواهند رفت.
در ادامه تعریف خود از انسان ، به یاد داشته باشیم که انسان هماهنگ و نامیرا برای همیشه وجود داشته است و همیشه فراتر و بالاتر از توهم فانی هر حیات ، ماده و هوش موجود در ماده است. این گزاره براساس واقعیت است ، نه افسانه.
The material body and mind are temporal, but the real man is spiritual and eternal. The identity of the real man is not lost, but found through this explanation; for the conscious infinitude of existence and of all identity is thereby discerned and remains unchanged. It is impossible that man should lose aught that is real, when God is all and eternally his. The notion that mind is in matter, and that the so-called pleasures and pains, the birth, sin, sickness, and death of matter, are real, is a mortal belief; and this belief is all that will ever be lost.
Continuing our definition of man, let us remember that harmonious and immortal man has existed forever, and is always beyond and above the mortal illusion of any life, substance, and intelligence as existent in matter. This statement is based on fact, not fable.
مدل قبل از ذهن فانی چیست؟ آیا این نقص ، شادی ، غم ، گناه ، رنج است؟ آیا شما مدل فانی را پذیرفته اید؟ آیا شما در حال تولید مجدد آن هستید؟ سپس مجسمه های شرور و اشکال شنیع در کار خود تعقیب می شوید. آیا شما از همه بشریت الگوی ناقص چیزی نمی شنوید؟ جهان آن را مرتباً جلوی نگاه شما نگه می دارد. نتیجه این است که شما می توانید از آن الگوهای پایین پیروی کنید ، وظایف زندگی خود را محدود کنید و رئوس مطالب زاویه ای و تغییر شکل مدل های ماده را به تجربه خود بپذیرید.
برای رفع این مشکل ، ابتدا باید نگاه خود را به مسیر درست برگردانیم و سپس آن راه را طی کنیم. ما باید مدلهای کاملی را در اندیشه شکل دهیم و مدام به آنها نگاه کنیم ، در غیر این صورت آنها را هرگز در زندگیهای بزرگ و نجیب نخواهیم تراشید. بگذارید بی خودی ، نیکی ، رحمت ، عدالت ، سلامتی ، قداست ، عشق - پادشاهی آسمان - در درون ما حکمرانی کند و گناه ، بیماری و مرگ کاهش یابد تا اینکه سرانجام از بین بروند.
What is the model before mortal mind? Is it imperfection, joy, sorrow, sin, suffering? Have you accepted the mortal model? Are you reproducing it? Then you are haunted in your work by vicious sculptors and hideous forms. Do you not hear from all mankind of the imperfect model? The world is holding it before your gaze continually. The result is that you are liable to follow those lower patterns, limit your lifework, and adopt into your experience the angular outline and deformity of matter models.
To remedy this, we must first turn our gaze in the right direction, and then walk that way. We must form perfect models in thought and look at them continually, or we shall never carve them out in grand and noble lives. Let unselfishness, goodness, mercy, justice, health, holiness, love — the kingdom of heaven — reign within us, and sin, disease, and death will diminish until they finally disappear.
همه واقعی ها ابدی هستند. کمال زمینه ساز واقعیت است. بدون کمال ، هیچ چیز کاملاً واقعی نیست. تا ظهور کمال و رسیدن به واقعیت ، همه چیز ناپدید می شوند. ما باید طیفی را در همه نقاط کنار بگذاریم. ما نباید به اعتراف به خرافات ادامه دهیم ، اما باید اعتقاد راسخ به آن را کنار بگذاریم و خردمندانه عمل کنیم.
All the real is eternal. Perfection underlies reality. Without perfection, nothing is wholly real. All things will continue to disappear, until perfection appears and reality is reached. We must give up the spectral at all points. We must not continue to admit the somethingness of superstition, but we must yield up all belief in it and be wise.
درک مسیحی از موجودیت علمی و شفای الهی شامل یک اصل و ایده کامل - خدای کامل و انسان کامل - به عنوان اساس تفکر و نمایش است.
اگر انسان روزگاری کامل بود اما اکنون کمال خود را از دست داده است ، پس انسانها هرگز در انسان تصویر انعکاسی خدا را مشاهده نکرده اند. تصویر گمشده هیچ تصویری نیست. شباهت واقعی را نمی توان در تأمل الهی از دست داد. عیسی با درک این موضوع گفت: "بنابراین کامل باشید ، همانطور که پدرتان در آسمان کامل است."
The Christlike understanding of scientific being and divine healing includes a perfect Principle and idea, — perfect God and perfect man, — as the basis of thought and demonstration.
If man was once perfect but has now lost his perfection, then mortals have never beheld in man the reflex image of God. The lost image is no image. The true likeness cannot be lost in divine reflection. Understanding this, Jesus said: "Be ye therefore perfect, even as your Father which is in heaven is perfect."
بگذارید مدل کاملی در افکار شما وجود داشته باشد.
Let the perfect model be present in your thoughts.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6
████████████████████████████████████████████████████████████████████████