یکشنبه، مه 26، 2024
"هر روحی تابع نیروهای برتر باشد. زیرا هیچ نیرویی جز خدا نیست، قدرت‌ها از جانب خدا مقرر شده است."۔
“Let every soul be subject unto the higher powers. For there is no power but of God: the powers that be are ordained of God.”
21 از آن زمان به بعد، عیسی به شاگردان خود نشان داد که چگونه باید به اورشلیم برود، و از مشایخ و سران کاهنان و علما رنج بسیار کند، کشته شود، و در روز سوم زنده شود.
22 آنگاه پطرس او را گرفت و شروع به سرزنش کرد و گفت: خداوندا از تو دور باشد، این برای تو نخواهد بود.
23 اما او برگشت و به پطرس گفت: ای شیطان، از من دور شو! زیرا تو چیزهای خدا را نمی‌چشی، بلکه چیزهایی را که متعلق به انسان است، می‌چشی.
24 آنگاه عیسی به شاگردان خود گفت: اگر کسی می‌خواهد به دنبال من بیاید، خود را انکار کند و صلیب خود را بردارد و به دنبال من بیاید.
25 زیرا هر که جان خود را نجات دهد، آن را از دست خواهد داد و هر که جان خود را به خاطر من از دست بدهد، آن را خواهد یافت.
26 زیرا انسان چه سودی دارد که تمام دنیا را به دست آورد و جان خود را از دست بدهد؟ یا انسان در ازای جان خود چه خواهد داد؟
21. From that time forth began Jesus to shew unto his disciples, how that he must go unto Jerusalem, and suffer many things of the elders and chief priests and scribes, and be killed, and be raised again the third day.
22. Then Peter took him, and began to rebuke him, saying, Be it far from thee, Lord: this shall not be unto thee.
23. But he turned, and said unto Peter, Get thee behind me, Satan: thou art an offence unto me: for thou savourest not the things that be of God, but those that be of men.
24. Then said Jesus unto his disciples, If any man will come after me, let him deny himself, and take up his cross, and follow me.
25. For whosoever will save his life shall lose it: and whosoever will lose his life for my sake shall find it.
26. For what is a man profited, if he shall gain the whole world, and lose his own soul? or what shall a man give in exchange for his soul?
د درس خطبه
5 خداوند بخشی از میراث و جام من است. تو سهم من را حفظ می کنی.
6 خطوط در مکان های دلپذیر بر من افتاده است. بله، من میراث خوبی دارم.
7 خداوند را که مرا نصیحت کرده است برکت خواهم داد.
8 من خداوند را همیشه پیش روی خود قرار داده ام، زیرا او در دست راست من است، من متزلزل نخواهم شد.
9 بنابراین قلب من شاد و جلال من شادی می کند و جسم من نیز در امید آرام می گیرد.
10 زیرا تو روح مرا در جهنم رها نخواهی کرد. نه اجازه خواهی داد که قدوس تو فساد ببیند.
11 راه زندگی را به من نشان خواهی داد. در دست راست تو تا ابد لذّت است.
5 The Lord is the portion of mine inheritance and of my cup: thou maintainest my lot.
6 The lines are fallen unto me in pleasant places; yea, I have a goodly heritage.
7 I will bless the Lord, who hath given me counsel: my reins also instruct me in the night seasons.
8 I have set the Lord always before me: because he is at my right hand, I shall not be moved.
9 Therefore my heart is glad, and my glory rejoiceth: my flesh also shall rest in hope.
10 For thou wilt not leave my soul in hell; neither wilt thou suffer thine Holy One to see corruption.
11 Thou wilt shew me the path of life: in thy presence is fulness of joy; at thy right hand there are pleasures for evermore.
3 و یعقوب پیش از او قاصدانی نزد برادرش عیسو به سرزمین سعیر، سرزمین ادوم فرستاد.
6 و فرستادگان نزد یعقوب بازگشتند و گفتند: ما نزد برادرت عیسو آمدیم و او نیز با چهارصد نفر با او به ملاقات تو می آید.
7 آنگاه یعقوب به شدت ترسید و مضطرب شد.
8 و گفت: اگر عیسو به یک گروه بیاید و آن را بزند، گروه دیگر که باقی مانده است فرار خواهد کرد.
9 و یعقوب گفت: ای خدای پدرم ابراهیم و خدای پدرم اسحاق، خداوندی که به من گفت: به سرزمین خود و نزد خویشان خود بازگرد و من با تو نیکی خواهم کرد.
10 من لایق کمترین رحمتها و تمام حقیقتی که به بنده خود کردی نیستم. زیرا با عصای خود از این اردن گذشتم. و حالا من دو گروه شدم.
11 من را از دست برادرم از دست عیسو رهایی بخش، زیرا از او می ترسم مبادا او بیاید و من و مادر را با بچه ها بزند.
13 و همان شب در آنجا اقامت گزید. و از آنچه به دست او رسید هدیه ای برای برادرش عیسو گرفت.
24 و یعقوب تنها ماند. و مردی با او تا آخر وقت کشتی گرفت.
25 و چون دید که بر او چیره نمی شود، به گودی ران او دست زد. و حفره ران یعقوب در حالی که با او کشتی می گرفت از مفصل خارج شده بود.
26 و او گفت: اجازه دهید بروم، زیرا روز فرا می رسد. و گفت: من تو را رها نمی‌کنم مگر اینکه مرا برکت دهی.
27 و به او گفت: نام تو چیست؟ و او گفت: یعقوب.
28 و او گفت: نام تو دیگر یعقوب نامیده نخواهد شد، بلکه اسرائیل، زیرا تو مانند یک شاهی نزد خدا و با مردم قدرت داری و پیروز شده ای.
29 و یعقوب از او پرسید و گفت: نامت را به من بگو. و گفت: برای چه نام من را می خواهی؟ و او را در آنجا برکت داد.
30 و یعقوب آن مکان را پنیئل نامید، زیرا خدا را رو در رو دیدم و جانم حفظ شد.
3 And Jacob sent messengers before him to Esau his brother unto the land of Seir, the country of Edom.
6 And the messengers returned to Jacob, saying, We came to thy brother Esau, and also he cometh to meet thee, and four hundred men with him.
7 Then Jacob was greatly afraid and distressed: and he divided the people that was with him, and the flocks, and herds, and the camels, into two bands;
8 And said, If Esau come to the one company, and smite it, then the other company which is left shall escape.
9 And Jacob said, O God of my father Abraham, and God of my father Isaac, the Lord which saidst unto me, Return unto thy country, and to thy kindred, and I will deal well with thee:
10 I am not worthy of the least of all the mercies, and of all the truth, which thou hast shewed unto thy servant; for with my staff I passed over this Jordan; and now I am become two bands.
11 Deliver me, I pray thee, from the hand of my brother, from the hand of Esau: for I fear him, lest he will come and smite me, and the mother with the children.
13 And he lodged there that same night; and took of that which came to his hand a present for Esau his brother;
24 And Jacob was left alone; and there wrestled a man with him until the breaking of the day.
25 And when he saw that he prevailed not against him, he touched the hollow of his thigh; and the hollow of Jacob’s thigh was out of joint, as he wrestled with him.
26 And he said, Let me go, for the day breaketh. And he said, I will not let thee go, except thou bless me.
27 And he said unto him, What is thy name? And he said, Jacob.
28 And he said, Thy name shall be called no more Jacob, but Israel: for as a prince hast thou power with God and with men, and hast prevailed.
29 And Jacob asked him, and said, Tell me, I pray thee, thy name. And he said, Wherefore is it that thou dost ask after my name? And he blessed him there.
30 And Jacob called the name of the place Peniel: for I have seen God face to face, and my life is preserved.
1 و یعقوب چشمان خود را بلند کرد و نگریست و اینک عیسو با چهارصد مرد آمد.
3 و از پیش روی ایشان گذشت و هفت بار به زمین تعظیم کرد تا اینکه به برادرش نزدیک شد.
4 و عیسو به استقبال او دوید و او را در آغوش گرفت و بر گردن او افتاد و او را بوسید و گریستند.
1 And Jacob lifted up his eyes, and looked, and, behold, Esau came, and with him four hundred men.
3 And he passed over before them, and bowed himself to the ground seven times, until he came near to his brother.
4 And Esau ran to meet him, and embraced him, and fell on his neck, and kissed him: and they wept.
22 از رحمت خداوند است که ما نابود نمی شویم، زیرا شفقت های او از بین نمی رود.
23 آنها هر روز صبح تازه می شوند: وفاداری تو بزرگ است.
24 جان من می گوید که خداوند سهم من است. پس به او امید خواهم داشت.
25 خداوند برای منتظران او و با جانی که او را می جوید نیکو است.
22 It is of the Lord’s mercies that we are not consumed, because his compassions fail not.
23 They are new every morning: great is thy faithfulness.
24 The Lord is my portion, saith my soul; therefore will I hope in him.
25 The Lord is good unto them that wait for him, to the soul that seeketh him.
1 هر که تشنه است، به آب بیایید و آن که پول ندارد. بیایید، بخرید و بخورید. آری، بیا، شراب و شیر را بدون پول و بدون قیمت بخر.
2 پس چرا برای چیزی که نان نیست خرج می کنید؟ و زحمت شما برای چیزی که راضی نمی کند؟ با جدیت به سخنان من گوش فرا دهید و آنچه را که خوب است بخورید و بگذارید روحتان از چاقی لذت ببرد.
3 گوش خود را متمایل کن و نزد من بیا، بشنو تا جان تو زنده شود. و من با تو عهد ابدی خواهم بست، حتی رحمتهای مطمئن داود.
1 Ho, every one that thirsteth, come ye to the waters, and he that hath no money; come ye, buy, and eat; yea, come, buy wine and milk without money and without price.
2 Wherefore do ye spend money for that which is not bread? and your labour for that which satisfieth not? hearken diligently unto me, and eat ye that which is good, and let your soul delight itself in fatness.
3 Incline your ear, and come unto me: hear, and your soul shall live; and I will make an everlasting covenant with you, even the sure mercies of David.
6 آیا این روزه ای نیست که من انتخاب کرده ام؟ باندهای شرارت را باز کنید، بارهای سنگین را باز کنید، و ستمدیدگان را آزاد کنید، و هر یوغی را بشکنید؟
7 آیا این نیست که نان خود را به گرسنگان بدهی و فقیران را که بیرون رانده شده اند به خانه خود بیاوری؟ هنگامی که برهنه را دیدی، او را بپوشانی. و اینکه خودت را از بدنت پنهان نکنی؟
8 آنگاه نور تو مانند صبح می درخشد و سلامتی تو به سرعت ظهور می کند. و عدالت تو پیش روی تو خواهد رفت. جلال خداوند پاداش تو خواهد بود.
10 و اگر جان خود را به سوی گرسنه بکشی و رنجیده را سیر کنی. آنگاه نور تو در تاریکی طلوع خواهد کرد و تاریکی تو مانند ظهر خواهد بود.
11 و خداوند تو را پیوسته راهنمایی خواهد کرد و جان تو را در خشکسالی سیر خواهد کرد و استخوانهایت را فربه خواهد کرد و تو مانند باغی پرآب و مانند چشمه آبی خواهی بود که آبهایش کم نمی شود.
6 Is not this the fast that I have chosen? to loose the bands of wickedness, to undo the heavy burdens, and to let the oppressed go free, and that ye break every yoke?
7 Is it not to deal thy bread to the hungry, and that thou bring the poor that are cast out to thy house? when thou seest the naked, that thou cover him; and that thou hide not thyself from thine own flesh?
8 Then shall thy light break forth as the morning, and thine health shall spring forth speedily: and thy righteousness shall go before thee; the glory of the Lord shall be thy rereward.
10 And if thou draw out thy soul to the hungry, and satisfy the afflicted soul; then shall thy light rise in obscurity, and thy darkness be as the noonday:
11 And the Lord shall guide thee continually, and satisfy thy soul in drought, and make fat thy bones: and thou shalt be like a watered garden, and like a spring of water, whose waters fail not.
23 و از خدا می خواهم که تمام روح و روح و بدن شما تا آمدن خداوند ما عیسی مسیح بی عیب و نقص حفظ شود.
23 I pray God your whole spirit and soul and body be preserved blameless unto the coming of our Lord Jesus Christ.
خدا و روح یکی هستند و این یکی هرگز در یک ذهن محدود یا بدن محدود قرار نمی گیرد. روح ابدی، الهی است. هیچ چیز جز روح، روح، نمی تواند زندگی را تکامل بخشد، زیرا روح بیش از همه چیز است.
God and Soul are one, and this one never included in a limited mind or a limited body. Spirit is eternal, divine. Nothing but Spirit, Soul, can evolve Life, for Spirit is more than all else.
ذهن الهی روح انسان است و به انسان تسلط بر همه چیز می دهد. انسان از اساس مادی آفریده نشده است، و نه به اطاعت از قوانین مادی که روح هرگز آنها را نساخته است. ولایت او در قوانین معنوی، در قانون برتر ذهن است.
The divine Mind is the Soul of man, and gives man dominion over all things. Man was not created from a material basis, nor bidden to obey material laws which Spirit never made; his province is in spiritual statutes, in the higher law of Mind.
اندیشه بشری با این فرضیه که روح هم شرور و هم هوش خوب ساکن در ماده است، معنای کلمه روح را جعل کرده است. استفاده صحیح از کلمه روح را همیشه می توان با جایگزینی کلمه خدا در جایی که معنای خدایی لازم است به دست آورد. در موارد دیگر از کلمه حس استفاده کنید، دلالت علمی خواهید داشت. همانطور که در علوم مسیحی استفاده می شود، روح به درستی مترادف روح یا خدا است. اما در خارج از علم، روح با حس، با احساس مادی یکسان است.
Human thought has adulterated the meaning of the word soul through the hypothesis that soul is both an evil and a good intelligence, resident in matter. The proper use of the word soul can always be gained by substituting the word God, where the deific meaning is required. In other cases, use the word sense, and you will have the scientific signification. As used in Christian Science, Soul is properly the synonym of Spirit, or God; but out of Science, soul is identical with sense, with material sensation.
به درستی درک می شود که انسان به جای داشتن صورت مادی حساس، بدنی بی احساس دارد. و خدا، روح انسان و همه هستی، که در فردیت، هماهنگی و جاودانگی خود جاودان است، این صفات را در انسان می بخشد و تداوم می بخشد، نه از طریق ذهن، نه ماده. تنها بهانه برای جلب نظر انسانها و رد علم هستی، ناآگاهی فانی ما از روح است، جهل که فقط به درک علم الهی تسلیم می شود، درکی که به وسیله آن وارد ملکوت حقیقت روی زمین می شویم و می آموزیم که روح است. بی نهایت و عالی روح و ماده بیشتر از نور و ظلمت با هم مخلوط نمی شوند.
Rightly understood, instead of possessing a sentient material form, man has a sensationless body; and God, the Soul of man and of all existence, being perpetual in His own individuality, harmony, and immortality, imparts and perpetuates these qualities in man, — through Mind, not matter. The only excuse for entertaining human opinions and rejecting the Science of being is our mortal ignorance of Spirit, — ignorance which yields only to the understanding of divine Science, the understanding by which we enter into the kingdom of Truth on earth and learn that Spirit is infinite and supreme. Spirit and matter no more commingle than light and darkness.
پدرسالاران الهام گرفته از روح، صدای حقیقت را شنیدند، و همانقدر آگاهانه با خدا صحبت کردند که انسان با انسان صحبت می کند.
یعقوب تنها بود و با خطا دست و پنجه نرم می کرد - با حس فانی از زندگی، جوهر و هوش موجود در ماده با لذت ها و دردهای کاذب آن مبارزه می کرد - وقتی فرشته ای، پیامی از طرف حقیقت و عشق، بر او ظاهر شد و آن را زد. رگ یا قوت خطای او، تا زمانی که غیرواقعی بودن آن را دید. و حقیقت، که بدین وسیله درک شد، به او قدرت معنوی در این پندار علم الهی داد. سپس مبشر روحانی گفت: مرا رها کن که روز فرا می رسد. یعنی نور حقیقت و عشق بر تو طلوع می کند. اما پدرسالار با درک خطای خود و نیاز او به کمک، چنگ خود را بر این نور باشکوه سست نکرد تا اینکه ماهیت او دگرگون شد. وقتی از یعقوب پرسیدند: نام تو چیست؟ او بلافاصله پاسخ داد؛ و سپس نام او به اسرائیل تغییر یافت، زیرا "به عنوان یک شاهزاده" پیروز شده بود و "قدرت نزد خدا و نزد مردم" داشت. سپس یعقوب از نجات‌دهنده خود پرسید: "به من بگو نام خود را." اما این نام خودداری شد، زیرا پیام آور موجودی جسمانی نبود، بلکه انتقالی بی نام و غیرجسمانی از عشق الهی به انسان بود، که به قول مزمورنویس، روح او را بازیابی کرد، - به او حس روحانی بودن و وجود می بخشید. حس مادی او را سرزنش کرد.
نتیجه مبارزه یعقوب بدین ترتیب ظاهر شد. او با درک روح و قدرت معنوی بر خطای مادی غلبه کرده بود. این مرد را تغییر داد. او دیگر یعقوب نامیده نمی‌شد، بلکه اسرائیل، شاهزاده خدا یا سرباز خدا بود که جنگ خوبی انجام داده بود. او قرار بود پدر کسانی شود که از طریق تلاش جدی از نمایش قدرت روح بر حواس مادی پیروی کردند. و بنی‌های زمین که از او پیروی می‌کردند، بنی‌اسرائیل خوانده می‌شدند، تا زمانی که مسیح آنها را تغییر نام داد.
The Soul-inspired patriarchs heard the voice of Truth, and talked with God as consciously as man talks with man.
Jacob was alone, wrestling with error, — struggling with a mortal sense of life, substance, and intelligence as existent in matter with its false pleasures and pains, — when an angel, a message from Truth and Love, appeared to him and smote the sinew, or strength, of his error, till he saw its unreality; and Truth, being thereby understood, gave him spiritual strength in this Peniel of divine Science. Then said the spiritual evangel: "Let me go, for the day breaketh;" that is, the light of Truth and Love dawns upon thee. But the patriarch, perceiving his error and his need of help, did not loosen his hold upon this glorious light until his nature was transformed. When Jacob was asked, "What is thy name?" he straightway answered; and then his name was changed to Israel, for "as a prince" had he prevailed and had "power with God and with men." Then Jacob questioned his deliverer, "Tell me, I pray thee, thy name;" but this appellation was withheld, for the messenger was not a corporeal being, but a nameless, incorporeal impartation of divine Love to man, which, to use the word of the Psalmist, restored his Soul, — gave him the spiritual sense of being and rebuked his material sense.
The result of Jacob's struggle thus appeared. He had conquered material error with the understanding of Spirit and of spiritual power. This changed the man. He was no longer called Jacob, but Israel, — a prince of God, or a soldier of God, who had fought a good fight. He was to become the father of those, who through earnest striving followed his demonstration of the power of Spirit over the material senses; and the children of earth who followed his example were to be called the children of Israel, until the Messiah should rename them.
درک اینکه ایگو ذهن است و فقط یک ذهن یا هوش وجود دارد، بلافاصله شروع می شود تا خطاهای حس فانی را از بین ببرد و حقیقت حس فناناپذیر را تامین کند. این درک بدن را هماهنگ می کند. اعصاب، استخوان ها، مغز و غیره را به جای ارباب، خدمتکار می کند. اگر انسان با قانون ذهن الهی اداره شود، بدن او تسلیم حیات جاودانی و حقیقت و عشق است. اشتباه بزرگ انسانها این است که تصور می‌کنند انسان، تصویر و تشبیه خدا، هم ماده است و هم روح، هم خیر و هم شر.
The understanding that the Ego is Mind, and that there is but one Mind or intelligence, begins at once to destroy the errors of mortal sense and to supply the truth of immortal sense. This understanding makes the body harmonious; it makes the nerves, bones, brain, etc., servants, instead of masters. If man is governed by the law of divine Mind, his body is in submission to everlasting Life and Truth and Love. The great mistake of mortals is to suppose that man, God's image and likeness, is both matter and Spirit, both good and evil.
روح منابع بی‌نهایتی دارد که با آن می‌توان انسان را برکت داد، و اگر در روح جستجو کنیم، خوشبختی آسان‌تر به دست می‌آید و در حفظ ما امن‌تر خواهد بود. لذت های بالاتر به تنهایی می تواند هوس های انسان جاودانه را ارضا کند. ما نمی توانیم شادی را در محدوده حس شخصی محدود کنیم. حواس هیچ لذت واقعی را به شما نمی دهند.
خیر در محبت های انسانی باید بر شرارت و معنویت بر حیوان برتری داشته باشد وگرنه سعادت هرگز حاصل نمی شود.
Soul has infinite resources with which to bless mankind, and happiness would be more readily attained and would be more secure in our keeping, if sought in Soul. Higher enjoyments alone can satisfy the cravings of immortal man. We cannot circumscribe happiness within the limits of personal sense. The senses confer no real enjoyment.
The good in human affections must have ascendency over the evil and the spiritual over the animal, or happiness will never be won.
ذات والاتر انسان تحت حاکمیت ذات پست نیست. اگر چنین بود، حکم حکمت برعکس می شد. دیدگاه‌های نادرست ما از زندگی، هماهنگی ابدی را پنهان می‌کند و بدی‌هایی را ایجاد می‌کند که از آن شکایت می‌کنیم. از آنجا که فانی ها به قوانین مادی اعتقاد دارند و علم ذهن را رد می کنند، این باعث نمی شود که مادیت اول و قانون برتر روح آخرین باشد.
The higher nature of man is not governed by the lower; if it were, the order of wisdom would be reversed. Our false views of life hide eternal harmony, and produce the ills of which we complain. Because mortals believe in material laws and reject the Science of Mind, this does not make materiality first and the superior law of Soul last.
با مشاهده طلوع خورشید، متوجه می‌شویم که با شواهد پیش از حواس، باور به اینکه زمین در حرکت است و خورشید در حال استراحت است، تناقض دارد. همانطور که نجوم درک انسان از حرکت منظومه شمسی را معکوس می کند، علم مسیحی نیز رابطه ظاهری روح و بدن را معکوس می کند و بدن را خراج دهنده ذهن می کند. در مورد انسان نیز چنین است، کسی که جز خدمتکار فروتن ذهن آرام است، هر چند به نظر غیر از این به معنای محدود است. اما ما هرگز این را درک نخواهیم کرد در حالی که اعتراف می کنیم که روح در جسم یا ذهن در ماده است و انسان در غیر عقل است. روح، یا روح، خداست، تغییرناپذیر و ابدی. و انسان با روح، خدا، همزیستی و منعکس کننده آن است، زیرا انسان تصویر خداست.
In viewing the sunrise, one finds that it contradicts the evidence before the senses to believe that the earth is in motion and the sun at rest. As astronomy reverses the human perception of the movement of the solar system, so Christian Science reverses the seeming relation of Soul and body and makes body tributary to Mind. Thus it is with man, who is but the humble servant of the restful Mind, though it seems otherwise to finite sense. But we shall never understand this while we admit that soul is in body or mind in matter, and that man is included in non-intelligence. Soul, or Spirit, is God, unchangeable and eternal; and man coexists with and reflects Soul, God, for man is God's image.
همانطور که فکر انسان از مرحله ای به مرحله ای دیگر از درد و بی دردی آگاهانه، غم و شادی، - از ترس به امید و از ایمان به درک - تغییر می کند، تجلی مرئی در نهایت توسط روح اداره می شود، نه حس مادی.
As human thought changes from one stage to another of conscious pain and painlessness, sorrow and joy, — from fear to hope and from faith to understanding, — the visible manifestation will at last be man governed by Soul, not by material sense.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6