یکشنبه ، آوریل 17، 2022.
"من و پدرم یکی هستیم." - مسیح عیسی۔
“I and my Father are one.”— Christ Jesus
1 عیسی این سخنان را گفت و چشمان خود را به آسمان بلند کرد و گفت: ای پدر، ساعت فرا رسیده است. پسرت را جلال بده تا پسرت نیز تو را جلال دهد.
2 چنانکه به او بر تمامی جسمان قدرت بخشیدی تا به هر کس که به او بخشیدی حیات جاودانی دهد.
19 و به خاطر آنها خود را تقدیس می کنم تا آنها نیز از طریق حقیقت تقدیس شوند.
20 من فقط برای اینها دعا نمی کنم، بلکه برای آنها نیز که به واسطه کلامشان به من ایمان خواهند آورد.
21 تا همگی یکی باشند. همانطور که تو ای پدر، در من هستی و من در تو، تا آنها نیز در ما یکی باشند تا جهان ایمان بیاورد که تو مرا فرستادی.
22 و جلالی را که به من دادی به آنها بخشیده ام. تا آنها یکی باشند، چنانکه ما یکی هستیم:
23 من در آنها، و تو در من، تا آنها در یکی کامل شوند. و تا جهان بداند که تو مرا فرستادی و آنها را دوست داشتی، همانطور که مرا دوست داشتی.
1. These words spake Jesus, and lifted up his eyes to heaven, and said, Father, the hour is come; glorify thy Son, that thy Son also may glorify thee:
2. As thou hast given him power over all flesh, that he should give eternal life to as many as thou hast given him.
19. And for their sakes I sanctify myself, that they also might be sanctified through the truth.
20. Neither pray I for these alone, but for them also which shall believe on me through their word;
21. That they all may be one; as thou, Father, art in me, and I in thee, that they also may be one in us: that the world may believe that thou hast sent me.
22. And the glory which thou gavest me I have given them; that they may be one, even as we are one:
23. I in them, and thou in me, that they may be made perfect in one; and that the world may know that thou hast sent me, and hast loved them, as thou hast loved me.
د درس خطبه
17 از آن زمان عیسی شروع به موعظه کرد و گفت: توبه کنید زیرا ملکوت آسمان نزدیک است.
17 From that time Jesus began to preach, and to say, Repent: for the kingdom of heaven is at hand.
31 پس چون بیرون رفت، عیسی گفت: اکنون پسر انسان جلال یافته است و خدا در او جلال یافته است.
31 Therefore, when he was gone out, Jesus said, Now is the Son of man glorified, and God is glorified in him.
2 در خانه پدری من عمارت های بسیاری وجود دارد: اگر چنین نبود، به شما می گفتم. من میروم تا جایی را برای تو فراهم کنم.
8 فیلیپس به او گفت: خداوندا، پدر را به ما نشان ده و این ما را بس است.
9 عیسی به او گفت: ای فیلیپس، آیا مدت زیادی است که با تو هستم و هنوز مرا نشناختی؟ هر که مرا دیده است، پدر را دیده است. پس چگونه می گویی که پدر را به ما نشان ده؟
10 آیا باور نمی کنی که من در پدر هستم و پدر در من است؟ کلماتی را که به شما می گویم از خود نمی گویم، بلکه پدری که در من ساکن است، اعمال را انجام می دهد.
11 مرا باور کنید که من در پدر هستم و پدر در من است، وگرنه به خاطر همین اعمال به من ایمان بیاورید.
12 همانا، همانا، به شما می گویم، هر که به من ایمان آورد، کارهایی را که من انجام می دهم، او نیز انجام خواهد داد. و کارهای بزرگتر از اینها انجام خواهد داد. زیرا نزد پدرم می روم.
2 In my Father’s house are many mansions: if it were not so, I would have told you. I go to prepare a place for you.
8 Philip saith unto him, Lord, shew us the Father, and it sufficeth us.
9 Jesus saith unto him, Have I been so long time with you, and yet hast thou not known me, Philip? he that hath seen me hath seen the Father; and how sayest thou then, Shew us the Father?
10 Believest thou not that I am in the Father, and the Father in me? the words that I speak unto you I speak not of myself: but the Father that dwelleth in me, he doeth the works.
11 Believe me that I am in the Father, and the Father in me: or else believe me for the very works’ sake.
12 Verily, verily, I say unto you, He that believeth on me, the works that I do shall he do also; and greater works than these shall he do; because I go unto my Father.
1 پس پیلاطس عیسی را گرفت و تازیانه زد.
2 و لشکریان تاجی از خار نهادند و بر سر او نهادند و جامه ارغوانی بر او پوشیدند.
3 و گفت: سلام ای پادشاه یهود! و او را با دستان خود زدند.
16 پس او را به آنها سپرد تا مصلوب شود. و عیسی را گرفتند و بردند.
18 جایی که او را مصلوب کردند،
1 Then Pilate therefore took Jesus, and scourged him.
2 And the soldiers platted a crown of thorns, and put it on his head, and they put on him a purple robe,
3 And said, Hail, King of the Jews! and they smote him with their hands.
16 Then delivered he him therefore unto them to be crucified. And they took Jesus, and led him away.
18 Where they crucified him.
1 اولین روز هفته مریم مجدلیه زود می آید، وقتی هنوز تاریک بود، تا مقبره، و سنگ را می بیند که از قبر برداشته شده است.
11 مریم بیرون از قبر ایستاد و گریه کرد و در حالی که گریه می کرد خم شد و به قبر نگاه کرد.
12 و دو فرشته سفیدپوش را می‌بیند که نشسته‌اند، یکی بر سر و دیگری بر پاها، جایی که جسد عیسی خوابیده بود.
13 و به او گفتند: ای زن، چرا گریه می کنی؟ او به آنها گفت: زیرا آنها پروردگار من را گرفتند و من نمی دانم او را کجا گذاشته اند.
14 و چون این را گفت، برگشت و عیسی را دید که ایستاده است، و ندانست که او عیسی است.
15 عیسی به او گفت: ای زن، چرا گریه می کنی؟ دنبال کی میگردی او که تصور می‌کرد باغبان است، به او گفت: آقا، اگر او را از اینجا حمل کردی، به من بگو او را کجا گذاشته‌ای و من او را خواهم برد.
16 عیسی به او گفت: مریم. زن برگشت و به او گفت: «رابونی. یعنی استاد
17 عیسی به او گفت: به من دست نزن. زیرا من هنوز نزد پدرم عروج نکرده ام. اما نزد برادرانم برو و به آنها بگو: من نزد پدر خود و پدر شما بالا می روم. و به خدای من و خدای شما.
18 مریم مجدلیه آمد و به شاگردان گفت که خداوند را دیده است و او اینها را به او گفته است.
19 آنگاه در همان روز شامگاه که روز اول هفته بود، هنگامی که درهای محل تجمع شاگردان از ترس یهودیان بسته بود، عیسی آمد و در میان ایستاد و به ایشان گفت: «سلام بر شما باد.
20 و چون چنین گفت، دست و پهلوی خود را به آنها نشان داد. آنگاه شاگردان وقتی خداوند را دیدند خوشحال شدند.
21 سپس عیسی دوباره به آنها گفت: سلام بر شما، همانطور که پدرم مرا فرستاد، من شما را نیز می فرستم.
22 و چون این را گفت، بر آنها دمید و به آنها گفت: روح القدس را دریافت کنید.
23 گناهان هر کس را ببخشید، برایشان بخشیده می شود. و گناهان هر کس را حفظ کنید، باقی می ماند.
24 اما توماس، یکی از آن دوازده، که دیدیموس نام داشت، هنگام آمدن عیسی با آنها نبود.
25 پس شاگردان دیگر به او گفتند: ما خداوند را دیدیم. اما او به آنها گفت: اگر در دستان او اثر ناخن ها را نبینم و انگشت خود را در اثر ناخن ها بگذارم و دست خود را در پهلوی او فرو کنم، ایمان نخواهم آورد.
26 و پس از هشت روز، شاگردان او و توماس با آنها دوباره در داخل بودند. سپس عیسی در حالی که درها بسته بود، آمد و در میان ایستاد و گفت: سلام بر شما باد.
27 سپس به توماس گفت: انگشتت را به اینجا دراز کن و دستان مرا ببین. و دستت را به اینجا دراز کن و به پهلوی من بیندازی و بی ایمان مباش، بلکه مؤمن باش.
28 و توماس پاسخ داد و به او گفت: پروردگار من و خدای من.
1 The first day of the week cometh Mary Magdalene early, when it was yet dark, unto the sepulchre, and seeth the stone taken away from the sepulchre.
11 Mary stood without at the sepulchre weeping: and as she wept, she stooped down, and looked into the sepulchre,
12 And seeth two angels in white sitting, the one at the head, and the other at the feet, where the body of Jesus had lain.
13 And they say unto her, Woman, why weepest thou? She saith unto them, Because they have taken away my Lord, and I know not where they have laid him.
14 And when she had thus said, she turned herself back, and saw Jesus standing, and knew not that it was Jesus.
15 Jesus saith unto her, Woman, why weepest thou? whom seekest thou? She, supposing him to be the gardener, saith unto him, Sir, if thou have borne him hence, tell me where thou hast laid him, and I will take him away.
16 Jesus saith unto her, Mary. She turned herself, and saith unto him, Rabboni; which is to say, Master.
17 Jesus saith unto her, Touch me not; for I am not yet ascended to my Father: but go to my brethren, and say unto them, I ascend unto my Father, and your Father; and to my God, and your God.
18 Mary Magdalene came and told the disciples that she had seen the Lord, and that he had spoken these things unto her.
19 Then the same day at evening, being the first day of the week, when the doors were shut where the disciples were assembled for fear of the Jews, came Jesus and stood in the midst, and saith unto them, Peace be unto you.
20 And when he had so said, he shewed unto them his hands and his side. Then were the disciples glad, when they saw the Lord.
21 Then said Jesus to them again, Peace be unto you: as my Father hath sent me, even so send I you.
22 And when he had said this, he breathed on them, and saith unto them, Receive ye the Holy Ghost:
23 Whose soever sins ye remit, they are remitted unto them; and whose soever sins ye retain, they are retained.
24 But Thomas, one of the twelve, called Didymus, was not with them when Jesus came.
25 The other disciples therefore said unto him, We have seen the Lord. But he said unto them, Except I shall see in his hands the print of the nails, and put my finger into the print of the nails, and thrust my hand into his side, I will not believe.
26 And after eight days again his disciples were within, and Thomas with them: then came Jesus, the doors being shut, and stood in the midst, and said, Peace be unto you.
27 Then saith he to Thomas, Reach hither thy finger, and behold my hands; and reach hither thy hand, and thrust it into my side: and be not faithless, but believing.
28 And Thomas answered and said unto him, My Lord and my God.
8 اما خدا محبت خود را نسبت به ما ستوده است، زیرا در حالی که هنوز گناهکار بودیم، مسیح برای ما مرد.
9 پس از آن بسیار بیشتر، که اکنون با خون او عادل شمرده شده ایم، به واسطه او از خشم نجات خواهیم یافت.
10 زیرا اگر زمانی که ما دشمن بودیم، با مرگ پسرش با خدا آشتی کردیم، بسیار بیشتر از این که آشتی کردیم، با جان او نجات خواهیم یافت.
11 و نه تنها این، بلکه ما در خدا به واسطه خداوندمان عیسی مسیح که اکنون کفاره را دریافت کرده ایم، شادی می کنیم.
8 But God commendeth his love toward us, in that, while we were yet sinners, Christ died for us.
9 Much more then, being now justified by his blood, we shall be saved from wrath through him.
10 For if, when we were enemies, we were reconciled to God by the death of his Son, much more, being reconciled, we shall be saved by his life.
11 And not only so, but we also joy in God through our Lord Jesus Christ, by whom we have now received the atonement.
1 پس ما چی باید بگیم؟ آیا در گناه ادامه دهیم تا فیض زیاد شود؟
2 خدا نکند. ما که از گناه مرده ایم، چگونه دیگر در آن زندگی کنیم؟
4 ... همانطور که مسیح با جلال پدر از مردگان برخیزانید، ما نیز باید در زندگی تازه قدم برداریم.
9 دانستن اینکه مسیح که از مردگان برمی خیزد دیگر نمی میرد. مرگ دیگر بر او تسلط ندارد.
10 زیرا با این که مرد، یک بار برای گناه مرد، اما با این که زنده است، برای خدا زندگی می کند.
11 به همین ترتیب شما نیز خود را برای گناه مرده بدانید، اما برای خدا به واسطه خداوند ما عیسی مسیح زنده باشید.
1 What shall we say then? Shall we continue in sin, that grace may abound?
2 God forbid. How shall we, that are dead to sin, live any longer therein?
4 … like as Christ was raised up from the dead by the glory of the Father, even so we also should walk in newness of life.
9 Knowing that Christ being raised from the dead dieth no more; death hath no more dominion over him.
10 For in that he died, he died unto sin once: but in that he liveth, he liveth unto God.
11 Likewise reckon ye also yourselves to be dead indeed unto sin, but alive unto God through Jesus Christ our Lord.
مسیح تصادف یا توافق معنوی بین خدا و انسان را در تصویر خود نشان می دهد.
Christ illustrates the coincidence, or spiritual agreement, between God and man in His image.
در تمام نسل‌ها، چه قبل و چه بعد از دوران مسیحیت، مسیح، به عنوان ایده روحانی، - بازتاب خدا، - با مقداری قدرت و فیض برای همه آماده‌ها برای پذیرش مسیح، حقیقت آمده است. ابراهیم، یعقوب، موسی و انبیا نماهای باشکوهی از مسیح یا مسیح دیدند که این بینندگان را در ذات الهی، جوهر عشق تعمید داد. تصویر الهی، ایده، یا مسیح بود، و همیشه از اصل الهی، خدا جدایی ناپذیر خواهد بود. عیسی به این وحدت هویت روحانی خود چنین اشاره کرد: "قبل از اینکه ابراهیم باشد، من هستم." "من و پدرم یکی هستیم" "پدر من از من بزرگتر است." روح واحد شامل همه هویت ها می شود.
Throughout all generations both before and after the Christian era, the Christ, as the spiritual idea, — the reflection of God, — has come with some measure of power and grace to all prepared to receive Christ, Truth. Abraham, Jacob, Moses, and the prophets caught glorious glimpses of the Messiah, or Christ, which baptized these seers in the divine nature, the essence of Love. The divine image, idea, or Christ was, is, and ever will be inseparable from the divine Principle, God. Jesus referred to this unity of his spiritual identity thus: "Before Abraham was, I am;" "I and my Father are one;" "My Father is greater than I." The one Spirit includes all identities.
عیسی ناصری تعلیم داد و یگانگی انسان را با پدر نشان داد و به همین دلیل ما ادای بی پایانی را مدیون او هستیم. مأموریت او هم فردی و هم جمعی بود. او کار زندگی را به درستی انجام داد، نه تنها در مورد عدالت برای خود، بلکه در رحمت به فانیان، - تا به آنها نشان دهد چگونه کارهای خود را انجام دهند، اما نه برای آنها انجام دهد و نه آنها را از یک مسئولیت خلاص کند.
کفاره مسیح انسان را با خدا آشتی می دهد، نه خدا را با انسان. زیرا اصل الهی مسیح خداست، و چگونه خدا می تواند خود را جبران کند؟ مسیح حقیقتی است که بالاتر از خودش نمی رسد. فواره نمی تواند بالاتر از منبع خود بالا بیاید. مسیح، حقیقت، نمی‌توانست هیچ طبیعتی را بالاتر از طبیعت خود، که از عشق ابدی سرچشمه می‌گرفت، آشتی دهد. بنابراین هدف مسیح این بود که انسان را با خدا آشتی دهد، نه خدا را با انسان.
Jesus of Nazareth taught and demonstrated man's oneness with the Father, and for this we owe him endless homage. His mission was both individual and collective. He did life's work aright not only in justice to himself, but in mercy to mortals, — to show them how to do theirs, but not to do it for them nor to relieve them of a single responsibility.
The atonement of Christ reconciles man to God, not God to man; for the divine Principle of Christ is God, and how can God propitiate Himself? Christ is Truth, which reaches no higher than itself. The fountain can rise no higher than its source. Christ, Truth, could conciliate no nature above his own, derived from the eternal Love. It was therefore Christ's purpose to reconcile man to God, not God to man.
عیسی با دادن حس واقعی عشق به انسان، یعنی اصل الهی تعالیم عیسی، به آشتی انسان با خدا کمک کرد، و این حس واقعی عشق، انسان را از قانون ماده، گناه و مرگ به وسیله قانون روح نجات می‌دهد. قانون عشق الهی
Jesus aided in reconciling man to God by giving man a truer sense of Love, the divine Principle of Jesus' teachings, and this truer sense of Love redeems man from the law of matter, sin, and death by the law of Spirit, — the law of divine Love.
عیسی برای گناهان ما رنج کشید، نه برای لغو حکم الهی برای گناه یک فرد، بلکه به این دلیل که گناه رنجی اجتناب ناپذیر می آورد.
Jesus suffered for our sins, not to annul the divine sentence for an individual's sin, but because sin brings inevitable suffering.
عیسی کمی از لذت های حواس فیزیکی را تجربه کرد، اما رنج های او ثمره گناهان دیگران بود، نه گناهان او. مسیح ابدی، خود روحی او، هرگز رنج نبرد. عیسی مسیر را برای دیگران ترسیم کرد. او مسیح، ایده معنوی عشق الهی را آشکار کرد. خطاب به کسانی که در اعتقاد به گناه و خود دفن شده‌اند و فقط برای لذت یا ارضای حواس زندگی می‌کنند، در اصل می‌گوید: با چشمانی که نمی‌بینید و گوش دارید نمی‌شنوید. مبادا درک کنید و تبدیل شوید و من شما را شفا دهم. او تعلیم داد که حواس مادی حقیقت و قدرت شفابخش آن را از بین می برند.
Jesus experienced few of the pleasures of the physical senses, but his sufferings were the fruits of other people's sins, not of his own. The eternal Christ, his spiritual selfhood, never suffered. Jesus mapped out the path for others. He unveiled the Christ, the spiritual idea of divine Love. To those buried in the belief of sin and self, living only for pleasure or the gratification of the senses, he said in substance: Having eyes ye see not, and having ears ye hear not; lest ye should understand and be converted, and I might heal you. He taught that the material senses shut out Truth and its healing power.
کارآمدی مصلوب شدن در محبت عملی و خوبی بود که برای نوع بشر نشان داد. حقيقت در ميان انسانها زنده شده بود. اما تا زمانی که ندیدند که استادشان بر قبر پیروز شود، شاگردان خود نمی‌توانستند چنین واقعه‌ای را ممکن کنند. پس از رستاخیز، حتی توماس بی ایمان مجبور شد تصدیق کند که اثبات بزرگ حقیقت و عشق چقدر کامل است.
The efficacy of the crucifixion lay in the practical affection and goodness it demonstrated for mankind. The truth had been lived among men; but until they saw that it enabled their Master to triumph over the grave, his own disciples could not admit such an event to be possible. After the resurrection, even the unbelieving Thomas was forced to acknowledge how complete was the great proof of Truth and Love.
هر درد توبه و رنج، هر تلاش برای اصلاح، هر فکر و عمل نیک، به ما کمک می کند تا کفاره گناه عیسی را درک کنیم و به کارآمدی آن کمک کند. اما اگر گناهکار همچنان به دعا و توبه ادامه دهد، گناه کند و پشیمان شود، سهم کمی در کفاره - در یگانگی با خدا - ندارد، زیرا او فاقد توبه عملی است که قلب را اصلاح می کند و انسان را قادر می سازد. اراده حکمت را انجام بده
Every pang of repentance and suffering, every effort for reform, every good thought and deed, will help us to understand Jesus' atonement for sin and aid its efficacy; but if the sinner continues to pray and repent, sin and be sorry, he has little part in the atonement, — in the at-one-ment with God, — for he lacks the practical repentance, which reforms the heart and enables man to do the will of wisdom.
اعتقاد حیات به ماده در هر مرحله گناه می کند. این باعث نارضایتی الهی می شود و عیسی را می کشد تا از شر حقیقت دردسرساز خلاص شود. باورهای مادی، ایده معنوی را هر زمان و هر کجا که ظاهر می شود، از بین می برد. اگرچه خطا پشت یک دروغ پنهان می شود و گناه را بهانه می کند، خطا را نمی توان برای همیشه پنهان کرد. حقیقت، از طریق قوانین ابدی خود، خطا را آشکار می کند. حقیقت باعث می شود که گناه به خود خیانت کند و خط و نشان حیوان را بر گمراهی بگذارد. حتی تمایل به عذر گناه یا کتمان آن مجازات است. پرهیز از عدالت و انکار حق موجب تداوم گناه، استناد به جنایت، به خطر انداختن خویشتن داری و تمسخر رحمت الهی می شود.
The belief of life in matter sins at every step. It incurs divine displeasure, and it would kill Jesus that it might be rid of troublesome Truth. Material beliefs would slay the spiritual idea whenever and wherever it appears. Though error hides behind a lie and excuses guilt, error cannot forever be concealed. Truth, through her eternal laws, unveils error. Truth causes sin to betray itself, and sets upon error the mark of the beast. Even the disposition to excuse guilt or to conceal it is punished. The avoidance of justice and the denial of truth tend to perpetuate sin, invoke crime, jeopardize self-control, and mock divine mercy.
کفاره مستلزم خودسوزی دائمی از طرف گناهکار است. این که خشم خدا باید بر پسر محبوبش فرو رود، غیرطبیعی است. چنین نظریه ای ساخته دست بشر است. کفاره مشکل سختی در الهیات است، اما توضیح علمی آن این است که رنج خطای حس گناه است که حقیقت آن را از بین می برد، و سرانجام گناه و رنج هر دو به پای عشق ابدی خواهند افتاد.
The atonement requires constant self-immolation on the sinner's part. That God's wrath should be vented upon His beloved Son, is divinely unnatural. Such a theory is man-made. The atonement is a hard problem in theology, but its scientific explanation is, that suffering is an error of sinful sense which Truth destroys, and that eventually both sin and suffering will fall at the feet of everlasting Love.
ما که در خود مادی غرق شده ایم، جوهر زندگی یا ذهن را تشخیص داده و بازتاب می دهیم. انکار نفس مادی به تشخیص فردیت معنوی و ابدی انسان کمک می کند و دانش نادرست حاصل از ماده یا از طریق آنچه که حواس مادی نامیده می شود را از بین می برد.
Absorbed in material selfhood we discern and reflect but faintly the substance of Life or Mind. The denial of material selfhood aids the discernment of man's spiritual and eternal individuality, and destroys the erroneous knowledge gained from matter or through what are termed the material senses.
هنگامی که ما رابطه خود را با الوهیت کاملاً درک می کنیم، نمی توانیم هیچ ذهن دیگری جز او داشته باشیم - هیچ عشق، حکمت یا حقیقت دیگری، هیچ حس دیگری از زندگی، و هیچ آگاهی از وجود ماده یا خطا.
When we fully understand our relation to the Divine, we can have no other Mind but His, — no other Love, wisdom, or Truth, no other sense of Life, and no consciousness of the existence of matter or error.
آنچه واقعاً وجود دارد، ذهن الهی و ایده آن است، و در این ذهن کل هستی هماهنگ و جاودانه است. راه مستقیم و باریک، دیدن و تصدیق این حقیقت، تسلیم شدن در برابر این قدرت و پیروی از رهنمودهای حق است.
All that really exists is the divine Mind and its idea, and in this Mind the entire being is found harmonious and eternal. The straight and narrow way is to see and acknowledge this fact, yield to this power, and follow the leadings of truth.
استاد ما علم الهی را در پیروزی بر مرگ و قبر به طور کامل و در نهایت نشان داد. عمل عیسی برای روشنگری انسانها و برای نجات تمام جهان از گناه، بیماری و مرگ بود. پولس می نویسد: "زیرا اگر زمانی که ما دشمن بودیم، با مرگ [به ظاهر] پسرش با خدا آشتی کردیم، بسیار بیشتر از این که آشتی کردیم، به وسیله جان او نجات خواهیم یافت." سه روز پس از دفن بدن او با شاگردانش صحبت کرد. جفاگران نتوانسته بودند حقیقت و عشق جاودانه را در یک قبر پنهان کنند.
منزه است خدا و آرامش بر دلهای مبارز! مسیح سنگ را از درگاه امید و ایمان انسان دور ریخته است و از طریق مکاشفه و نمایش زندگی در خدا، آنها را به یکپارچگی ممکن با ایده روحانی انسان و اصل الهی او یعنی عشق ارتقا داده است.
Our Master fully and finally demonstrated divine Science in his victory over death and the grave. Jesus' deed was for the enlightenment of men and for the salvation of the whole world from sin, sickness, and death. Paul writes: "For if, when we were enemies, we were reconciled to God by the [seeming] death of His Son, much more, being reconciled, we shall be saved by his life." Three days after his bodily burial he talked with his disciples. The persecutors had failed to hide immortal Truth and Love in a sepulchre.
Glory be to God, and peace to the struggling hearts! Christ hath rolled away the stone from the door of human hope and faith, and through the revelation and demonstration of life in God, hath elevated them to possible at-one-ment with the spiritual idea of man and his divine Principle, Love.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6
████████████████████████████████████████████████████████████████████████