یکشنبه ، آوریل 30، 2023
"خوشا به حال کسی که خداوند او را گناهی نمی‌داند و در روحش نیرنگ نیست."۔
“Blessed is the man unto whom the Lord imputeth not iniquity, and in whose spirit there is no guile.”
1 ای خدا بر حسب محبت خود بر من رحم کن، به سبب کثرت رحمت خود گناهان مرا محو کن.
2 مرا از گناهم بشوی و از گناهم پاک کن.
3 زیرا من به گناهان خود اعتراف دارم و گناه من همیشه در حضور من است.
10 خدایا در من دلی پاک بیافرین. و روحی درست را در من تجدید کن.
11 مرا از حضور خود دور مکن. و روح القدس خود را از من مگیر.
12 شادی نجات خود را به من بازگردان. و با روح آزادت مرا حمایت کن.
13 آنگاه راه تو را به متخلفان خواهم آموخت. و گناهکاران به سوی تو روی خواهند آورد.
1. Have mercy upon me, O God, according to thy lovingkindness: according unto the multitude of thy tender mercies blot out my transgressions.
2. Wash me throughly from mine iniquity, and cleanse me from my sin.
3. For I acknowledge my transgressions: and my sin is ever before me.
10. Create in me a clean heart, O God; and renew a right spirit within me.
11. Cast me not away from thy presence; and take not thy holy spirit from me.
12. Restore unto me the joy of thy salvation; and uphold me with thy free spirit.
13. Then will I teach transgressors thy ways; and sinners shall be converted unto thee.
د درس خطبه
8 خداوند رحیم و بخشنده، دیر خشم و رحمت فراوان است.
9 او همیشه سرزنش نخواهد کرد و خشم خود را برای همیشه حفظ نخواهد کرد.
10 او پس از گناهان ما با ما معامله نکرده است. و بر اساس گناهانمان به ما پاداش نداد.
11 زیرا همانطور که آسمان بر زمین بلند است، رحمت او نسبت به کسانی که از او می ترسند، بسیار است.
12 هر چه مشرق از مغرب دور است، گناهان ما را از ما دور کرده است.
17 اما رحمت خداوند از ازل تا ابد بر آنانی که از او می ترسند، و عدالت او بر فرزندان فرزندان است.
18 به کسانی که عهد او را نگاه می دارند و به آنها که احکام او را به خاطر می آورند تا آنها را انجام دهند.
8 The Lord is merciful and gracious, slow to anger, and plenteous in mercy.
9 He will not always chide: neither will he keep his anger for ever.
10 He hath not dealt with us after our sins; nor rewarded us according to our iniquities.
11 For as the heaven is high above the earth, so great is his mercy toward them that fear him.
12 As far as the east is from the west, so far hath he removed our transgressions from us.
17 But the mercy of the Lord is from everlasting to everlasting upon them that fear him, and his righteousness unto children’s children;
18 To such as keep his covenant, and to those that remember his commandments to do them.
1 عیسی به کوه زیتون رفت.
2 صبح زود او دوباره به معبد آمد و همه مردم نزد او آمدند. و نشست و به آنها تعلیم داد.
3 و کاتبان و فریسیان زنی را گرفتند که در زنا به سر می برد. و وقتی او را در وسط قرار دادند ،
4 آنها به او گفتند ، استاد ، این زن در عمل زنا گرفتار شد.
5 اکنون موسی در شریعت به ما دستور داد که چنین افرادی را سنگسار کنند: اما تو چه می گویی؟
6 آنها این را گفتند و او را وسوسه کردند تا مجبور شوند او را متهم کنند. اما عیسی خم شد و انگشت خود را روی زمین نوشت ، گویی که آنها را نشنیده است.
7 پس وقتی آنها از او سال کردند ، او بلند شد و به آنها گفت: هر که در بین شما گناه دارد ، بگذارید اول به او سنگی بزند.
8 و دوباره خم شد و روی زمین نوشت.
9 و آنهایی که آن را شنیدند ، و وجدان خود را محکوم کردند ، یکی از یکی ، از بزرگتر ، تا آخرین نفر ، یکی یکی بیرون رفتند.
10 وقتی عیسی بلند شد و دیگری را جز آن زن ندید ، به او گفت: ای زن ، آن ادعای تو كجا هستند؟ آیا هیچ کس تو را محکوم نکرده است؟
11 او گفت ، هیچ مردی ، پروردگار. عیسی به او گفت ، من تو را محکوم نمی کنم: برو و دیگر گناه نکن.
1 Jesus went unto the mount of Olives.
2 And early in the morning he came again into the temple, and all the people came unto him; and he sat down, and taught them.
3 And the scribes and Pharisees brought unto him a woman taken in adultery; and when they had set her in the midst,
4 They say unto him, Master, this woman was taken in adultery, in the very act.
5 Now Moses in the law commanded us, that such should be stoned: but what sayest thou?
6 This they said, tempting him, that they might have to accuse him. But Jesus stooped down, and with his finger wrote on the ground, as though he heard them not.
7 So when they continued asking him, he lifted up himself, and said unto them, He that is without sin among you, let him first cast a stone at her.
8 And again he stooped down, and wrote on the ground.
9 And they which heard it, being convicted by their own conscience, went out one by one, beginning at the eldest, even unto the last: and Jesus was left alone, and the woman standing in the midst.
10 When Jesus had lifted up himself, and saw none but the woman, he said unto her, Woman, where are those thine accusers? hath no man condemned thee?
11 She said, No man, Lord. And Jesus said unto her, Neither do I condemn thee: go, and sin no more.
5 ... تنبیه خداوند را تحقیر مکن و هنگامی که از او سرزنش می شوی غش مکن.
6 زیرا خداوند هر که را دوست دارد تنبیه می کند و هر پسری را که می پذیرد تازیانه می زند.
7 اگر در عذاب صبر کنید، خداوند با شما مانند فرزندان رفتار می کند. زیرا چه پسری است که پدر او را تنبیه نکند؟
11 اکنون هیچ تنبیهی شادی آور نیست، بلکه غم انگیز به نظر می رسد: با این حال، پس از آن، ثمره صلح آمیز عدالت را برای کسانی که به وسیله آن اعمال می شوند، می دهد.
5 ... despise not thou the chastening of the Lord, nor faint when thou art rebuked of him:
6 For whom the Lord loveth he chasteneth, and scourgeth every son whom he receiveth.
7 If ye endure chastening, God dealeth with you as with sons; for what son is he whom the father chasteneth not?
11 Now no chastening for the present seemeth to be joyous, but grievous: nevertheless afterward it yieldeth the peaceable fruit of righteousness unto them which are exercised thereby.
9 خداوند در وعده خود کوتاهی نمی‌کند، چنانکه برخی سستی می‌دانند. اما نسبت به ما شکیبایی می‌کند و نمی‌خواهد کسی هلاک شود، بلکه می‌خواهد همه به توبه بیایند.
9 The Lord is not slack concerning his promise, as some men count slackness; but is longsuffering to us-ward, not willing that any should perish, but that all should come to repentance.
8 خدا محبت خود را نسبت به ما ستوده است، زیرا در حالی که ما هنوز گناهکار بودیم، مسیح برای ما مرد.
9 پس از آن بسیار بیشتر، که اکنون با خون او عادل شمرده شده ایم، به واسطه او از خشم نجات خواهیم یافت.
10 زیرا اگر زمانی که دشمن بودیم با مرگ پسرش با خدا آشتی کردیم، بسیار بیشتر از این که آشتی کردیم، با جان او نجات خواهیم یافت.
17 زیرا اگر با خطای یک نفر، مرگ توسط یکی حکومت می‌کرد. بسیار بیشتر کسانی که رقص فراوان فیض و عطای عدالت را دریافت می کنند، توسط یک نفر یعنی عیسی مسیح در زندگی سلطنت خواهند کرد.
18 بنابراین، همانطور که با جرم یک داوری، همه مردم محکوم شدند. به همین ترتیب، به واسطه عدالت یک نفر، هدیه رایگان بر همه انسانها برای عادل ساختن زندگی نازل شد.
19 زیرا همانطور که با نافرمانی یک نفر بسیاری گناهکار شدند، با اطاعت یکی نیز بسیاری عادل خواهند شد.
20 علاوه بر این، قانون وارد شد تا این جرم زیاد شود. اما در جایی که گناه زیاد شد، فیض بسیار بیشتر شد:
21 تا همانطور که گناه تا مرگ سلطنت کرده است، فیض نیز از طریق عدالت تا حیات جاودانی توسط خداوند ما عیسی مسیح سلطنت کند.
8 God commendeth his love toward us, in that, while we were yet sinners, Christ died for us.
9 Much more then, being now justified by his blood, we shall be saved from wrath through him.
10 For if, when we were enemies, we were reconciled to God by the death of his Son, much more, being reconciled, we shall be saved by his life.
17 For if by one man’s offence death reigned by one; much more they which receive abundance of grace and of the gift of righteousness shall reign in life by one, Jesus Christ.
18 Therefore as by the offence of one judgment came upon all men to condemnation; even so by the righteousness of one the free gift came upon all men unto justification of life.
19 For as by one man’s disobedience many were made sinners, so by the obedience of one shall many be made righteous.
20 Moreover the law entered, that the offence might abound. But where sin abounded, grace did much more abound:
21 That as sin hath reigned unto death, even so might grace reign through righteousness unto eternal life by Jesus Christ our Lord.
12 پس اجازه ندهید گناه در بدن فانی شما سلطنت کند تا در شهوات آن از آن اطاعت کنید.
13 اعضای خود را به عنوان ابزار ناراستی در برابر گناه تسلیم نکنید، بلکه خود را به خدا بسپارید، مانند زنده‌گان از مردگان، و اعضای خود را به عنوان ابزار عدالت برای خدا.
14 زیرا گناه بر شما مسلط نخواهد شد، زیرا شما تحت شریعت نیستید، بلکه تحت فیض هستید.
16 ندانید که هر که خود را بندگان او اطاعت کنید، بندگان او هستید که از او اطاعت کنید. از گناه تا مرگ، یا از اطاعت برای عدالت؟
17 اما خدا را شکر که شما بنده گناه بودید، اما از صمیم قلب از آن تعالیمی که به شما ابلاغ شد اطاعت کردید.
18 پس از آن که از گناه رهایی یافتید، بندگان عدالت شدید.
21 پس از آن چیزهایی که اکنون از آن شرم دارید، چه میوه ای داشتید؟ زیرا پایان آن چیزها مرگ است.
22 اما اکنون که از گناه آزاد شده‌اید و بندگان خدا شده‌اید، ثمره خود را برای قدوسیت و عاقبت به زندگی جاودانی دارید.
12 Let not sin therefore reign in your mortal body, that ye should obey it in the lusts thereof.
13 Neither yield ye your members as instruments of unrighteousness unto sin: but yield yourselves unto God, as those that are alive from the dead, and your members as instruments of righteousness unto God.
14 For sin shall not have dominion over you: for ye are not under the law, but under grace.
16 Know ye not, that to whom ye yield yourselves servants to obey, his servants ye are to whom ye obey; whether of sin unto death, or of obedience unto righteousness?
17 But God be thanked, that ye were the servants of sin, but ye have obeyed from the heart that form of doctrine which was delivered you.
18 Being then made free from sin, ye became the servants of righteousness.
21 What fruit had ye then in those things whereof ye are now ashamed? for the end of those things is death.
22 But now being made free from sin, and become servants to God, ye have your fruit unto holiness, and the end everlasting life.
بهترین موعظه ای که تاکنون موعظه شده است، حقیقتی است که با نابودی گناه، بیماری و مرگ نشان داده شده است.
ما نمی توانیم با خیال راحت بر پایه های غلط بنا کنیم. حقیقت موجودی جدید می سازد که در او چیزهای قدیمی می گذرد و «همه چیز نو می شود». اشتیاق، خودخواهی، اشتهای کاذب، نفرت، ترس، همه نفسانیات، تسلیم معنویت و فراوانی وجود با خداست، خیر.
راه استخراج خطا از ذهن فانی این است که حقیقت را از طریق سیل عشق جاری کنیم. کمال مسیحی بر هیچ مبنای دیگری به دست نمی آید.
پیوند قدوسیت به نامقدس، به گمان اینکه گناه در صورتی قابل بخشوده باشد که ترک نشود، مانند صاف کردن پشه و بلعیدن شتر احمقانه است.
وحدت علمی که بین خدا و انسان وجود دارد باید در عمل زندگی ایجاد شود و اراده خدا باید به طور جهانی انجام شود.
The best sermon ever preached is Truth practised and demonstrated by the destruction of sin, sickness, and death.
We cannot build safely on false foundations. Truth makes a new creature, in whom old things pass away and "all things are become new." Passions, selfishness, false appetites, hatred, fear, all sensuality, yield to spirituality, and the superabundance of being is on the side of God, good.
The way to extract error from mortal mind is to pour in truth through flood-tides of Love. Christian perfection is won on no other basis.
Grafting holiness upon unholiness, supposing that sin can be forgiven when it is not forsaken, is as foolish as straining out gnats and swallowing camels.
The scientific unity which exists between God and man must be wrought out in life-practice, and God's will must be universally done.
ما بخشش خدا از گناه را در نابودی گناه و درک معنوی که شر را از بین می برد غیر واقعی می دانیم. اما اعتقاد به گناه تا زمانی که عقیده پابرجا باشد مجازات می شود.
We acknowledge God's forgiveness of sin in the destruction of sin and the spiritual understanding that casts out evil as unreal. But the belief in sin is punished so long as the belief lasts.
خداوند به همان اندازه که قادر به ایجاد گناه، بیماری و مرگ نیست، از تجربه این خطاها ناتوان است. پس چگونه ممکن است که او انسان را در معرض این سه گانه خطاها بیافریند - انسانی که به مثابه الهی آفریده شده است؟
آیا خداوند یک انسان مادی را از روح خود خلق می کند؟ آیا شر از خیر سرچشمه می گیرد؟ آیا عشق الهی با متمایل ساختن انسان به گناه و سپس مجازات کردن او در برابر انسانیت فریبکاری می کند؟
God is as incapable of producing sin, sickness, and death as He is of experiencing these errors. How then is it possible for Him to create man subject to this triad of errors, — man who is made in the divine likeness?
Does God create a material man out of Himself, Spirit? Does evil proceed from good? Does divine Love commit a fraud on humanity by making man inclined to sin, and then punishing him for it?
در عدالت مشترک، باید بپذیریم که خداوند انسان را به خاطر انجام کاری که انسان را قادر به انجام آن آفریده، مجازات نخواهد کرد و از همان ابتدا می دانست که انسان انجام خواهد داد. خدا "از دیدن بدی چشمان پاکتر است."
In common justice, we must admit that God will not punish man for doing what He created man capable of doing, and knew from the outset that man would do. God is "of purer eyes than to behold evil."
خطا خود را از هماهنگی خارج می کند. گناه مجازات خودش است.
Error excludes itself from harmony. Sin is its own punishment.
اعتقاد به گناه، که از نظر قدرت و تأثیر وحشتناکی افزایش یافته است، در آغاز یک خطای ناخودآگاه است - یک فکر جنینی بدون انگیزه. اما پس از آن به اصطلاح انسان را اداره می کند. اشتیاق، اشتهای فاسد، بی صداقتی، حسادت، نفرت و انتقام به عمل می رسند، فقط از شرم و بدی به مجازات نهایی می گذرند.
The belief of sin, which has grown terrible in strength and influence, is an unconscious error in the beginning, — an embryonic thought without motive; but afterwards it governs the so-called man. Passion, depraved appetites, dishonesty, envy, hatred, revenge ripen into action, only to pass from shame and woe to their final punishment.
غم و اندوه برای خطاکاری فقط یک قدم به سوی اصلاح و آسان ترین قدم است. گام بعدی و بزرگی که حکمت لازم است، آزمون صداقت ماست، یعنی اصلاح. برای این منظور ما تحت استرس شرایط قرار می گیریم. وسوسه به ما دستور می دهد که گناه را تکرار کنیم، و وای در ازای آنچه انجام شده است می آید. تا زمانی که یاد بگیریم که در قانون عدالت تخفیفی وجود ندارد و باید "بیشترین مبلغ" را پرداخت کنیم، همیشه همینطور خواهد بود. اندازه‌ای که می‌گیرید «دوباره برای شما سنجیده می‌شود» و پر خواهد بود "و سرازیر می‌شود".
مقدسین و گناهکاران جایزه کامل خود را می گیرند، اما نه همیشه در این دنیا. پیروان مسیح جام او را نوشیدند. ناسپاسی و آزار و اذیت آن را تا مرز پر کرد. اما خدا ثروت عشق خود را در درک و محبت می ریزد و به ما قدرتی مطابق با روزگارمان می دهد. گناهکاران "مانند درخت خلیج سبز" شکوفا می شوند. اما با نگاهی دورتر، مزمورنویس می‌توانست پایان آنها را ببیند - نابودی گناه از طریق رنج.
Sorrow for wrong-doing is but one step towards reform and the very easiest step. The next and great step required by wisdom is the test of our sincerity, — namely, reformation. To this end we are placed under the stress of circumstances. Temptation bids us repeat the offence, and woe comes in return for what is done. So it will ever be, till we learn that there is no discount in the law of justice and that we must pay "the uttermost farthing." The measure ye mete "shall be measured to you again," and it will be full "and running over."
Saints and sinners get their full award, but not always in this world. The followers of Christ drank his cup. Ingratitude and persecution filled it to the brim; but God pours the riches of His love into the understanding and affections, giving us strength according to our day. Sinners flourish "like a green bay tree;" but, looking farther, the Psalmist could see their end, — the destruction of sin through suffering.
اگر در نافرمانی از او زندگی کنیم، نباید احساس امنیت کنیم، اگرچه خدا خوب است.
If living in disobedience to Him, we ought to feel no security, although God is good.
رنجی که ذهن فانی را از رویای جسمانی اش بیدار می کند، بهتر از لذت های دروغینی است که این رویا را تداوم می بخشد. گناه به تنهایی مرگ می آورد، زیرا گناه تنها عنصر نابودی است.
Better the suffering which awakens mortal mind from its fleshly dream, than the false pleasures which tend to perpetuate this dream. Sin alone brings death, for sin is the only element of destruction.
آیا از عقل می خواهی که رحم کند و گناه را مجازات نکند؟ سپس "شما اشتباه می خواهید." بدون مجازات، گناه چند برابر می شود. دعای عیسی، "قرضهای ما را ببخش"، شرایط بخشش را نیز مشخص کرد. هنگام بخشش زن زناکار گفت: "برو و دیگر گناه مکن."
Do you ask wisdom to be merciful and not to punish sin? Then "ye ask amiss." Without punishment, sin would multiply. Jesus' prayer, "Forgive us our debts," specified also the terms of forgiveness. When forgiving the adulterous woman he said, "Go, and sin no more."
طرح عشق اصلاح گناهکار است. اگر مجازات گناهکار در اینجا برای اصلاح او ناکافی بوده است، بهشت انسان نیکوکار برای گناهکار جهنم خواهد بود. آنان که خلوص و محبت را به تجربه نمی شناسند، هرگز نمی توانند سعادت را در جمع پربرکت حقیقت و عشق به سادگی از طریق ترجمه به حوزه ای دیگر بیابند. علم الهی ضرورت رنج کافی را چه قبل و چه بعد از مرگ برای فرونشاندن عشق به گناه آشکار می کند. بخشودن جزای گناه، این است که حقیقت خطا را ببخشد. فرار از عذاب مطابق حکومت خدا نیست، زیرا عدالت کنیز رحمت است.
The design of Love is to reform the sinner. If the sinner's punishment here has been insufficient to reform him, the good man's heaven would be a hell to the sinner. They, who know not purity and affection by experience, can never find bliss in the blessed company of Truth and Love simply through translation into another sphere. Divine Science reveals the necessity of sufficient suffering, either before or after death, to quench the love of sin. To remit the penalty due for sin, would be for Truth to pardon error. Escape from punishment is not in accordance with God's government, since justice is the handmaid of mercy.
عشق الهی انسان را اصلاح و اداره می کند. مردم ممکن است عفو کنند، اما این اصل الهی به تنهایی گناهکار را اصلاح می کند.
Divine Love corrects and governs man. Men may pardon, but this divine Principle alone reforms the sinner.
بشریت به آرامی از حس گناه به درک معنوی پیشرفت می کند. عدم تمایل به یادگیری همه چیز به درستی جهان مسیحیت را با زنجیر می بندد.
عشق سرانجام ساعت هماهنگی را رقم خواهد زد و معنویت به دنبال خواهد داشت، زیرا عشق روح است.
Humanity advances slowly out of sinning sense into spiritual understanding; unwillingness to learn all things rightly, binds Christendom with chains.
Love will finally mark the hour of harmony, and spiritualization will follow, for Love is Spirit.
روشی که از طریق آن جاودانگی و زندگی آموخته می شود، کلیسایی نیست، بلکه مسیحی است، نه انسانی، بلکه الهی است، نه جسمانی بلکه متافیزیکی، نه مادی بلکه از نظر علمی معنوی است. فلسفه، اخلاق و خرافات بشری هیچ اصل الهی قابل اثباتی را ارائه نمی دهد که به وسیله آن انسان ها بتوانند از گناه بگریزند. هنوز برای فرار از گناه، چیزی است که کتاب مقدس می خواهد. رسول می‌گوید: "رستگاری خود را با ترس و لرز انجام دهید" و بی‌درنگ می‌افزاید: "زیرا این خداست که در شما عمل می‌کند تا هم بخواهید و هم به رضایت خود عمل کنید" (فیلیپیان 2: 12، 13). حقیقت کلید ملکوت را فراهم کرده است و با این کلید علم مسیحی درهای فهم بشر را گشوده است.
The way through which immortality and life are learned is not ecclesiastical but Christian, not human but divine, not physical but metaphysical, not material but scientifically spiritual. Human philosophy, ethics, and superstition afford no demonstrable divine Principle by which mortals can escape from sin; yet to escape from sin, is what the Bible demands. "Work out your own salvation with fear and trembling," says the apostle, and he straightway adds: "for it is God which worketh in you both to will and to do of His good pleasure" (Philippians ii. 12, 13). Truth has furnished the key to the kingdom, and with this key Christian Science has opened the door of the human understanding.
جریان های آرام و قوی معنویت واقعی که مظاهر آن سلامتی، پاکی و خودسوزی است، باید تجربه انسان را عمیق تر کند، تا زمانی که باورهای وجود مادی تحمیلی طاس دیده شود و گناه، بیماری و مرگ به دست آید. مکان ابدی برای تجلی علمی روح الهی و انسان روحانی و کامل خدا.
The calm, strong currents of true spirituality, the manifestations of which are health, purity, and self-immolation, must deepen human experience, until the beliefs of material existence are seen to be a bald imposition, and sin, disease, and death give everlasting place to the scientific demonstration of divine Spirit and to God's spiritual, perfect man.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6
████████████████████████████████████████████████████████████████████████