یکشنبه ، اکتبر16، 2022.
"اکنون نجات و قوت و پادشاهی خدای ما و قدرت مسیح او فرا رسیده است."۔
“Now is come salvation, and strength, and the kingdom of our God, and the power of his Christ.”
1 عیسی این سخنان را گفت و چشمان خود را به آسمان بلند کرد و گفت: ای پدر، ساعت فرا رسیده است. پسرت را جلال بده تا پسرت نیز تو را جلال دهد.
2 چنانکه به او بر تمامی جسمان قدرت بخشیدی تا به هر کس که به او بخشیدی حیات جاودانی دهد.
20 من فقط برای اینها دعا نمی کنم، بلکه برای آنها نیز که به واسطه کلامشان به من ایمان خواهند آورد.
21 تا همگی یکی باشند. همانطور که تو ای پدر، در من هستی و من در تو، تا آنها نیز در ما یکی باشند تا جهان ایمان بیاورد که تو مرا فرستادی.
22 و جلالی را که به من دادی به آنها بخشیده ام. تا آنها یکی باشند، چنانکه ما یکی هستیم:
23 من در آنها، و تو در من، تا آنها در یکی کامل شوند. و تا جهان بداند که تو مرا فرستادی و آنها را دوست داشتی، همانطور که مرا دوست داشتی.
1. These words spake Jesus, and lifted up his eyes to heaven, and said, Father, the hour is come; glorify thy Son, that thy Son also may glorify thee:
2. As thou hast given him power over all flesh, that he should give eternal life to as many as thou hast given him.
20. Neither pray I for these alone, but for them also which shall believe on me through their word;
21. That they all may be one; as thou, Father, art in me, and I in thee, that they also may be one in us: that the world may believe that thou hast sent me.
22. And the glory which thou gavest me I have given them; that they may be one, even as we are one:
23. I in them, and thou in me, that they may be made perfect in one; and that the world may know that thou hast sent me, and hast loved them, as thou hast loved me.
د درس خطبه
16 خدا آنقدر جهان را دوست داشت که پسر یگانه خود را داد تا هر که به او ایمان آورد هلاک نگردد، بلکه حیات جاودانی داشته باشد.
17 زیرا خدا پسر خود را به جهان نفرستاد تا دنیا را محکوم کند. بلکه جهان از طریق او نجات یابد.
16 For God so loved the world, that he gave his only begotten Son, that whosoever believeth in him should not perish, but have everlasting life.
17 For God sent not his Son into the world to condemn the world; but that the world through him might be saved.
22 آنگاه شخص شیطان پرست و کور و گنگ را نزد او آوردند و او را شفا داد، به گونه ای که کور و گنگ هم گفت و هم دید.
23 و همه مردم تعجب کردند و گفتند: آیا این پسر داود نیست؟
24 اما چون فریسیان این را شنیدند، گفتند: این شخص شیاطین را بیرون نمی‌کند، مگر به وسیله بلزبوب، امیر شیاطین.
25 عیسی افکار آنها را دانست و به آنها گفت: «هر پادشاهی که بر ضد خود تقسیم شود ویران می شود. و هر شهر یا خانه ای که در برابر خود تقسیم شود، پایدار نخواهد ماند.
26 و اگر شيطان شيطان را بيرون كند، بر ضد خود متفرق شده است. پس پادشاهی او چگونه خواهد ماند؟
27 و اگر من به وسیله بعلزبوب شیاطین را بیرون می کنم، فرزندان شما به وسیله چه کسی آنها را بیرون می کنند؟ پس آنها قضاوت شما خواهند بود.
28 اما اگر من شیاطین را به وسیله روح خدا بیرون کنم، پادشاهی خدا نزد شما خواهد آمد.
22 Then was brought unto him one possessed with a devil, blind, and dumb: and he healed him, insomuch that the blind and dumb both spake and saw.
23 And all the people were amazed, and said, Is not this the son of David?
24 But when the Pharisees heard it, they said, This fellow doth not cast out devils, but by Beelzebub the prince of the devils.
25 And Jesus knew their thoughts, and said unto them, Every kingdom divided against itself is brought to desolation; and every city or house divided against itself shall not stand:
26 And if Satan cast out Satan, he is divided against himself; how shall then his kingdom stand?
27 And if I by Beelzebub cast out devils, by whom do your children cast them out? therefore they shall be your judges.
28 But if I cast out devils by the Spirit of God, then the kingdom of God is come unto you.
22 و در اورشلیم عید تقدیم بود و زمستان بود.
23 و عیسی در معبد در ایوان سلیمان راه می رفت.
24 آنگاه یهودیان دور او آمدند و به او گفتند: تا کی ما را به شک و تردید واداری؟ اگر تو مسیح هستی، آشکارا به ما بگو.
25 عیسی به آنها پاسخ داد، من به شما گفتم، اما شما ایمان نیاوردید، اعمالی که به نام پدرم انجام می دهم، بر من گواهی می دهند.
26 اما شما ایمان نمی آورید، زیرا همانطور که به شما گفتم از گوسفندان من نیستید.
27 گوسفندان من صدای مرا می شنوند و من آنها را می شناسم و به دنبال من می آیند.
28 و من به آنها زندگی جاودانی می دهم. و هرگز هلاک نخواهند شد و کسی آنها را از دست من نخواهد برد.
29 پدر من که آنها را به من داد، از همه بزرگتر است. و هیچ کس نمی تواند آنها را از دست پدر من بیرون کند.
30 من و پدرم یکی هستیم.
22 And it was at Jerusalem the feast of the dedication, and it was winter.
23 And Jesus walked in the temple in Solomon’s porch.
24 Then came the Jews round about him, and said unto him, How long dost thou make us to doubt? If thou be the Christ, tell us plainly.
25 Jesus answered them, I told you, and ye believed not: the works that I do in my Father’s name, they bear witness of me.
26 But ye believe not, because ye are not of my sheep, as I said unto you.
27 My sheep hear my voice, and I know them, and they follow me:
28 And I give unto them eternal life; and they shall never perish, neither shall any man pluck them out of my hand.
29 My Father, which gave them me, is greater than all; and no man is able to pluck them out of my Father’s hand.
30 I and my Father are one.
42 با این وجود ، در میان رسای اصلی نیز بسیاری به او ایمان آوردند. اما بخاطر فریسیان او را اقرار نکردند تا مبادا از کنیسه اخراج شوند.
43 زیرا آنها ستایش مردم را بیشتر از ستایش خدا دوست داشتند.
44 عیسی گریه کرد و گفت: هر که به من ایمان آورد، به من ایمان نمی آورد، بلکه به کسی که مرا فرستاد.
45 و کسی که مرا می بیند، فرستنده مرا می بیند.
46 من نوری به جهان آمده ام تا هر که به من ایمان دارد در تاریکی بماند.
47 و اگر کسی سخنان مرا بشنود و ایمان نیاورد، او را قضاوت نمی‌کنم، زیرا نیامده‌ام تا جهان را داوری کنم، بلکه برای نجات جهان آمده‌ام.
48 هر که مرا طرد کند و سخنان مرا نپذیرد، کسی را دارد که او را قضاوت کند. کلامی را که من گفتم، در روز آخر او را داوری خواهد کرد.
49 زیرا من از خودم صحبت نکرده ام، اما پدری که مرا فرستاد به من فرمان داد که چه بگویم و چه بگویم.
50 و می دانم که فرمان او حیات جاودانی است: پس هر چه می گویم، همان طور که پدر به من گفته است، همینطور می گویم.
42 Nevertheless among the chief rulers also many believed on him; but because of the Pharisees they did not confess him, lest they should be put out of the synagogue:
43 For they loved the praise of men more than the praise of God.
44 Jesus cried and said, He that believeth on me, believeth not on me, but on him that sent me.
45 And he that seeth me seeth him that sent me.
46 I am come a light into the world, that whosoever believeth on me should not abide in darkness.
47 And if any man hear my words, and believe not, I judge him not: for I came not to judge the world, but to save the world.
48 He that rejecteth me, and receiveth not my words, hath one that judgeth him: the word that I have spoken, the same shall judge him in the last day.
49 For I have not spoken of myself; but the Father which sent me, he gave me a commandment, what I should say, and what I should speak.
50 And I know that his commandment is life everlasting: whatsoever I speak therefore, even as the Father said unto me, so I speak.
6 من راه و راستی و حیات هستم. هیچ کس جز به وسیله من نزد پدر نمی آید.
6 I am the way, the truth, and the life: no man cometh unto the Father, but by me.
1 پس با عادل شمرده شدن از راه ایمان، با خدا از طریق خداوندمان عیسی مسیح صلح داریم:
10 زیرا اگر زمانی که دشمن بودیم با مرگ پسرش با خدا آشتی کردیم، بسیار بیشتر از این که آشتی کردیم، با جان او نجات خواهیم یافت.
11 و نه تنها این، بلکه ما نیز به واسطه خداوندمان عیسی مسیح، که اکنون کفاره را دریافت کرده ایم، در خدا شادی می کنیم.
1 Therefore being justified by faith, we have peace with God through our Lord Jesus Christ:
10 For if, when we were enemies, we were reconciled to God by the death of his Son, much more, being reconciled, we shall be saved by his life.
11 And not only so, but we also joy in God through our Lord Jesus Christ, by whom we have now received the atonement.
5 و می دانید که او ظاهر شد تا گناهان ما را بردارد. و در او گناهی نیست.
6 هر که در او می ماند گناه نمی کند، هر که گناه می کند او را ندیده و نشناخته است.
7 ای فرزندان، هیچ کس شما را فریب ندهد: کسی که عدالت را انجام می دهد عادل است، همانطور که عادل است.
8 کسی که گناه می کند از شیطان است. زیرا شیطان از ابتدا گناه می کند. به این منظور پسر خدا ظاهر شد تا اعمال شیطان را نابود کند.
5 And ye know that he was manifested to take away our sins; and in him is no sin.
6 Whosoever abideth in him sinneth not: whosoever sinneth hath not seen him, neither known him.
7 Little children, let no man deceive you: he that doeth righteousness is righteous, even as he is righteous.
8 He that committeth sin is of the devil; for the devil sinneth from the beginning. For this purpose the Son of God was manifested, that he might destroy the works of the devil.
19 پس ای برادران، با داشتن جرأت وارد شدن به مقدسات از طریق خون عیسی،
20 با روشی جدید و زنده، که او از طریق حجاب، یعنی بدن او، برای ما تقدیس کرده است.
21 و داشتن کاهن اعظم بر خانه خدا.
22 بیایید با قلبی راستین و با اطمینان کامل از ایمان نزدیک شویم، در حالی که قلبهایمان از وجدان پلید پاشیده شده، و بدنمان با آب پاک شسته شده است.
19 Having therefore, brethren, boldness to enter into the holiest by the blood of Jesus,
20 By a new and living way, which he hath consecrated for us, through the veil, that is to say, his flesh;
21 And having an high priest over the house of God;
22 Let us draw near with a true heart in full assurance of faith, having our hearts sprinkled from an evil conscience, and our bodies washed with pure water.
17 بنابراین اگر کسی در مسیح باشد، مخلوق جدیدی است. اینک همه چیز جدید شده است.
18 و همه چیز از خداست که ما را به وسیله عیسی مسیح با خود آشتی داد و خدمت آشتی را به ما بخشید.
19 در حقیقت، خدا در مسیح بود و جهان را با خود آشتی داد، و گناهان آنها را به آنها نسبت نداد. و کلام آشتی را به ما سپرده است.
20 پس اکنون ما سفیران مسیح هستیم، گویی خدا به وسیله ما از شما التماس کرده است: به جای مسیح از شما دعا می کنیم، با خدا آشتی کنید.
17 Therefore if any man be in Christ, he is a new creature: old things are passed away; behold, all things are become new.
18 And all things are of God, who hath reconciled us to himself by Jesus Christ, and hath given to us the ministry of reconciliation;
19 To wit, that God was in Christ, reconciling the world unto himself, not imputing their trespasses unto them; and hath committed unto us the word of reconciliation.
20 Now then we are ambassadors for Christ, as though God did beseech you by us: we pray you in Christ’s stead, be ye reconciled to God.
2 عزیزان، اکنون ما پسران خدا هستیم و هنوز معلوم نیست که چه خواهیم بود. زیرا ما او را همانطور که هست خواهیم دید.
3 و هر کس که این امید را به او دارد، خود را پاک می‌کند، چنانکه او پاک است.
2 Beloved, now are we the sons of God, and it doth not yet appear what we shall be: but we know that, when he shall appear, we shall be like him; for we shall see him as he is.
3 And every man that hath this hope in him purifieth himself, even as he is pure.
خدا، اصل الهی انسان، و انسان به مثابه خدا، جدایی ناپذیر، هماهنگ و جاودانه هستند. ... خدا و انسان یکی نیستند، اما در حکم علم الهی، خدا و انسان در کنار هم هستند و جاودانه هستند. خدا ذهن پدر و مادر است و انسان فرزند روحانی خداست.
God, the divine Principle of man, and man in God's likeness are inseparable, harmonious, and eternal. ... God and man are not the same, but in the order of divine Science, God and man coexist and are eternal. God is the parent Mind, and man is God's spiritual offspring.
ما کفاره عیسی را به عنوان شاهدی بر عشق الهی و مؤثر می پذیریم که وحدت انسان با خدا را از طریق مسیح عیسی راهنما آشکار می کند.
We acknowledge Jesus' atonement as the evidence of divine, efficacious Love, unfolding man's unity with God through Christ Jesus the Way-shower;
کفاره مسیح انسان را با خدا آشتی می دهد، نه خدا را با انسان. زیرا اصل الهی مسیح خداست،
The atonement of Christ reconciles man to God, not God to man; for the divine Principle of Christ is God,
عیسی با دادن حس واقعی عشق به انسان، یعنی اصل الهی تعالیم عیسی، به آشتی انسان با خدا کمک کرد، و این حس واقعی عشق، انسان را از قانون ماده، گناه و مرگ با قانون روح نجات می‌دهد. قانون عشق الهی
Jesus aided in reconciling man to God by giving man a truer sense of Love, the divine Principle of Jesus' teachings, and this truer sense of Love redeems man from the law of matter, sin, and death by the law of Spirit, — the law of divine Love.
مسیح روحی بود که عیسی در اظهارات خود به آن اشاره کرد: "من راه، حقیقت و حیات هستم." "من و پدرم یکی هستیم." این مسیح، یا الوهیت مرد عیسی، طبیعت الهی او بود، خداپرستی که او را جان بخشید. حقیقت الهی، زندگی و عشق به عیسی بر گناه، بیماری و مرگ قدرت داد. مأموریت او این بود که علم آسمانی را آشکار کند تا ثابت کند خدا چیست و برای انسان چه می کند.
The Christ was the Spirit which Jesus implied in his own statements: "I am the way, the truth, and the life;" "I and my Father are one." This Christ, or divinity of the man Jesus, was his divine nature, the godliness which animated him. Divine Truth, Life, and Love gave Jesus authority over sin, sickness, and death. His mission was to reveal the Science of celestial being, to prove what God is and what He does for man.
عیسی قبل از اینکه گناه را بیرون کند آن را آشکار کرد و سرزنش کرد. در مورد یک زن بیمار گفت که شیطان او را بسته است و به پطرس گفت: "تو برای من اهانت هستی." او آمد تعلیم داد و به مردم نشان داد که چگونه گناه، بیماری و مرگ را نابود کنند. در مورد درخت بی ثمر گفت: "بریده شده است".
Jesus uncovered and rebuked sin before he cast it out. Of a sick woman he said that Satan had bound her, and to Peter he said, "Thou art an offence unto me." He came teaching and showing men how to destroy sin, sickness, and death. He said of the fruitless tree, "[It] is hewn down."
تنها جمله مدنی ای که او برای اشتباه داشت این بود: «از پشت سرم بردار، شیطان». هنوز شواهد قوی‌تری مبنی بر اینکه ملامت عیسی تند و تند بود، در سخنان خود او یافت می‌شود - که نشان می‌دهد هنگام بیرون راندن شیاطین و شفای بیماران و گناهان، چنین سخنان قهری وجود دارد. چشم پوشی از خطا، حس مادی را از ادعاهای نادرست خود سلب می کند.
The only civil sentence which he had for error was, "Get thee behind me, Satan." Still stronger evidence that Jesus' reproof was pointed and pungent is found in his own words, — showing the necessity for such forcible utterance, when he cast out devils and healed the sick and sinning. The relinquishment of error deprives material sense of its false claims.
معلم بزرگ، اگرچه کنترل خود را بر گناه و بیماری نشان داد، به هیچ وجه دیگران را از ارائه دلایل لازم برای تقوای خود رها نکرد. او برای راهنمایی آنها تلاش کرد تا آنها این قدرت را مانند او نشان دهند و اصل الهی آن را درک کنند. ایمان ضمنی به معلم و تمام محبت عاطفی که می توانیم به او بدهیم، هرگز ما را به تنهایی مقلد او نخواهد کرد. ما باید برویم و همینطور عمل کنیم، در غیر این صورت، نعمت‌های بزرگی را که استادمان برای عطا کردن ما زحمت کشیده و متحمل شده است، بهبود نمی‌دهیم.
Though demonstrating his control over sin and disease, the great Teacher by no means relieved others from giving the requisite proofs of their own piety. He worked for their guidance, that they might demonstrate this power as he did and understand its divine Principle. Implicit faith in the Teacher and all the emotional love we can bestow on him, will never alone make us imitators of him. We must go and do likewise, else we are not improving the great blessings which our Master worked and suffered to bestow upon us.
فقط یک راه به بهشت وجود دارد، هماهنگی، و مسیح در علم الهی این راه را به ما نشان می دهد. این است که هیچ واقعیت دیگری را نشناسیم - به جز خیر، خدا و انعکاس او، هیچ آگاهی دیگری از زندگی نداشته باشیم، و برتر از به اصطلاح درد و لذت حواس باشیم.
There is but one way to heaven, harmony, and Christ in divine Science shows us this way. It is to know no other reality — to have no other consciousness of life — than good, God and His reflection, and to rise superior to the so-called pain and pleasure of the senses.
پیوند قدوس بر نامقدس، به گمان اینکه گناه در صورت ترک نشدن بخشیده می شود، به اندازه دم کشیدن پشه و بلعیدن شتر احمقانه است.
وحدت علمی که بین خدا و انسان وجود دارد باید در عمل زندگی ایجاد شود و اراده خدا باید به طور جهانی انجام شود.
Grafting holiness upon unholiness, supposing that sin can be forgiven when it is not forsaken, is as foolish as straining out gnats and swallowing camels.
The scientific unity which exists between God and man must be wrought out in life-practice, and God's will must be universally done.
رهایی نهایی از خطا، که به موجب آن ما در جاودانگی، آزادی بی حد و حصر، و حس بی گناه شادی می کنیم، از طریق راه های گل به دست نمی آید و نه با تثبیت ایمان خود بدون اعمال به تلاش جانشین دیگری. هر کس معتقد است که غضب عادلانه است یا الوهیت با رنج انسان تسکین می یابد، خدا را درک نمی کند.
عدالت مستلزم اصلاح گناهکار است.
Final deliverance from error, whereby we rejoice in immortality, boundless freedom, and sinless sense, is not reached through paths of flowers nor by pinning one's faith without works to another's vicarious effort. Whosoever believeth that wrath is righteous or that divinity is appeased by human suffering, does not understand God.
Justice requires reformation of the sinner.
خرد و عشق ممکن است نیاز به فداکاری های زیادی از خود داشته باشد تا ما را از گناه نجات دهد. یک قربانی، هرچند بزرگ، برای پرداخت بدهی گناه کافی نیست. کفاره مستلزم خودسوزی دائمی از طرف گناهکار است. این که خشم خدا باید بر پسر محبوبش فرود آید، غیرطبیعی است. چنین نظریه ای ساخته دست بشر است. کفاره مشکل سختی در الهیات است، اما توضیح علمی آن این است که رنج یک خطای حس گناه است که حقیقت آن را از بین می برد و سرانجام گناه و رنج هر دو به پای عشق جاودانی خواهند افتاد.
Wisdom and Love may require many sacrifices of self to save us from sin. One sacrifice, however great, is insufficient to pay the debt of sin. The atonement requires constant self-immolation on the sinner's part. That God's wrath should be vented upon His beloved Son, is divinely unnatural. Such a theory is man-made. The atonement is a hard problem in theology, but its scientific explanation is, that suffering is an error of sinful sense which Truth destroys, and that eventually both sin and suffering will fall at the feet of everlasting Love.
اگر آنقدر بر خطاهای حس مادی پیروز شده باشیم که به روح اجازه دهیم کنترل را در دست بگیرد، از گناه متنفر خواهیم شد و آن را زیر هر نقاب سرزنش خواهیم کرد. تنها از این طریق است که می توانیم دشمنان خود را برکت دهیم، اگرچه آنها ممکن است سخنان ما را چنین تفسیر نکنند. ما نمی‌توانیم برای خود انتخاب کنیم، اما باید نجات خود را به روشی که عیسی تعلیم داد، انجام دهیم. با نرمی و قدرت، او را در حال موعظه انجیل به فقرا یافتند.
If we have triumphed sufficiently over the errors of material sense to allow Soul to hold the control, we shall loathe sin and rebuke it under every mask. Only in this way can we bless our enemies, though they may not so construe our words. We cannot choose for ourselves, but must work out our salvation in the way Jesus taught. In meekness and might, he was found preaching the gospel to the poor.
اگر مرید از نظر روحی پیشرفت کند، در تلاش است تا وارد شود. او دائماً از حس مادی دور می شود و به چیزهای فنا ناپذیر روح می نگرد. اگر صادق باشد، از همان ابتدا جدی خواهد بود و هر روز مقداری در جهت درست به دست می آورد تا سرانجام با شادی مسیر خود را به پایان برساند.
If the disciple is advancing spiritually, he is striving to enter in. He constantly turns away from material sense, and looks towards the imperishable things of Spirit. If honest, he will be in earnest from the start, and gain a little each day in the right direction, till at last he finishes his course with joy.
استاد ما علم الهی را در پیروزی بر مرگ و قبر به طور کامل و در نهایت نشان داد. عمل عیسی برای روشنگری انسانها و برای نجات تمام جهان از گناه، بیماری و مرگ بود. پولس می نویسد: "زیرا اگر زمانی که ما دشمن بودیم، با مرگ [به ظاهر] پسرش با خدا آشتی کردیم، بسیار بیشتر از این که آشتی کردیم، به وسیله جان او نجات خواهیم یافت." سه روز پس از دفن بدن او با شاگردانش صحبت کرد. جفاگران نتوانسته بودند حقیقت و عشق جاودانه را در یک قبر پنهان کنند.
منزه است خدا و آرامش بر دلهای مبارز! مسیح سنگ را از درگاه امید و ایمان انسان دور کرده است، و از طریق مکاشفه و نمایش زندگی در خدا، آنها را به یکپارچگی ممکن با ایده روحانی انسان و اصل الهی او، عشق ارتقا داده است.
Our Master fully and finally demonstrated divine Science in his victory over death and the grave. Jesus' deed was for the enlightenment of men and for the salvation of the whole world from sin, sickness, and death. Paul writes: "For if, when we were enemies, we were reconciled to God by the [seeming] death of His Son, much more, being reconciled, we shall be saved by his life." Three days after his bodily burial he talked with his disciples. The persecutors had failed to hide immortal Truth and Love in a sepulchre.
Glory be to God, and peace to the struggling hearts! Christ hath rolled away the stone from the door of human hope and faith, and through the revelation and demonstration of life in God, hath elevated them to possible at-one-ment with the spiritual idea of man and his divine Principle, Love.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6
████████████████████████████████████████████████████████████████████████