یکشنبه ، دسامبر 17، 2023
"با دست زدن به خداوند متعال، ما نمی توانیم او را دریابیم: او در قدرت، و در قضاوت، و در عدالت فراوان است: او عذاب نخواهد داد."۔
“Touching the Almighty, we cannot find him out: he is excellent in power, and in judgment, and in plenty of justice: he will not afflict.”
1 پسرم، شریعت مرا فراموش مکن. اما بگذار قلبت احکام مرا نگاه دارد:
2 برای روزهای طولانی و عمر طولانی و صلح به تو خواهند افزود.
5 با تمام دل به خداوند توکل کن. و به فهم خود تکیه مکن.
6 در تمام راههای خود او را بشناسید و او راههای شما را هدایت خواهد کرد.
7 در نظر خود عاقل مباش، از خداوند بترس و از شر دوری کن.
8 برای ناف تو سلامتی و برای استخوانهایت مغز است.
25 از ترس ناگهانی نترسید، و نه از ویرانی شریران، هنگامی که می آید.
26 زیرا خداوند اعتماد تو خواهد بود و پای تو را از گرفته شدن نگاه خواهد داشت.
1. My son, forget not my law; but let thine heart keep my commandments:
2. For length of days, and long life, and peace, shall they add to thee.
5. Trust in the Lord with all thine heart; and lean not unto thine own understanding.
6. In all thy ways acknowledge him, and he shall direct thy paths.
7. Be not wise in thine own eyes: fear the Lord, and depart from evil.
8. It shall be health to thy navel, and marrow to thy bones.
25. Be not afraid of sudden fear, neither of the desolation of the wicked, when it cometh.
26. For the Lord shall be thy confidence, and shall keep thy foot from being taken.
د درس خطبه
19 خداوند با حکمت زمین را بنیان نهاده است. با عقل آسمانها را استوار کرده است.
20 به علم او اعماق فرو می‌شکند و ابرها شبنم را فرو می‌ریزند.
19 The Lord by wisdom hath founded the earth; by understanding hath he established the heavens.
20 By his knowledge the depths are broken up, and the clouds drop down the dew.
3 زیرا خداوند خدای بزرگ و پادشاهی بزرگ بر همه خدایان است.
4 در دست او ژرفای زمین است و قدرت تپه ها نیز از آن اوست.
5 دریا از آن اوست و او آن را ساخت و دستهای او خشکی را ساخت.
6 بیایید عبادت کنیم و تعظیم کنیم و در حضور خداوند خالق خود زانو بزنیم.
7 زیرا او خدای ماست. و ما اهل چراگاه او و گوسفندان دست او هستیم.
3 For the Lord is a great God,
4 In his hand are the deep places of the earth: the strength of the hills is his also.
5 The sea is his, and he made it: and his hands formed the dry land.
6 O come, let us worship and bow down: let us kneel before the Lord our maker.
7 For he is our God; and we are the people of his pasture, and the sheep of his hand.
5 و به پادشاه مصر خبر دادند که قوم فرار کردند و دل فرعون و بندگانش بر ضد قوم شد.
13 و موسی به قوم گفت: نترسید، ایستاده باشید و نجات مردم را ببینید. خداوند را که امروز به شما نشان خواهد داد، زیرا مصریان را که امروز می‌بینید، دیگر آنها را تا ابد نخواهید دید.
14 خداوند برای شما خواهد جنگید و شما سکوت خواهید کرد.
21 و موسی دست خود را بر دریا دراز کرد. و خداوند دریا را به عقب برگرداند…
22 و بنی‌اسرائیل به وسط دریا بر زمین خشک رفتند.
23 و مصریان تعقیب کردند و به دنبال آنها به میان دریا رفتند.
26 و خداوند به موسی گفت: «دستت را بر دریا دراز کن تا آبها دوباره بر مصریان بیاید.
28 و آب برگشت و ارابه‌ها و سواران و تمامی لشکر فرعون را پوشاند…
31 و اسرائیل آن کار بزرگی را که خداوند بر مصریان انجام داد دیدند و قوم از خداوند ترسیدند و به خداوند و بنده او موسی ایمان آوردند.
5 And it was told the king of Egypt that the people fled: and the heart of Pharaoh and of his servants was turned against the people,
13 And Moses said unto the people, Fear ye not, stand still, and see the salvation of the Lord, which he will shew to you to day: for the Egyptians whom ye have seen to day, ye shall see them again no more for ever.
14 The Lord shall fight for you, and ye shall hold your peace.
21 And Moses stretched out his hand over the sea; and the Lord caused the sea to go back…
22 And the children of Israel went into the midst of the sea upon the dry ground:
23 And the Egyptians pursued, and went in after them to the midst of the sea,
26 And the Lord said unto Moses, Stretch out thine hand over the sea, that the waters may come again upon the Egyptians,
28 And the waters returned, and covered the chariots, and the horsemen, and all the host of Pharaoh…
31 And Israel saw that great work which the Lord did upon the Egyptians: and the people feared the Lord, and believed the Lord, and his servant Moses.
22 پس موسی اسرائیل را از دریای سرخ آورد و به بیابان شور رفتند. و سه روز در بیابان رفتند و آبی نیافتند.
23 و چون به مره آمدند، نتوانستند از آب مره بنوشند، زیرا تلخ بودند.
24 و قوم بر موسی زمزمه کردند و گفتند: چه بنوشیم؟
25 و نزد خداوند فریاد زد. و خداوند درختی را به او نشان داد که چون در آب افکند، آب شیرین شد.
22 So Moses brought Israel from the Red sea, and they went out into the wilderness of Shur; and they went three days in the wilderness, and found no water.
23 And when they came to Marah, they could not drink of the waters of Marah, for they were bitter:
24 And the people murmured against Moses, saying, What shall we drink?
25 And he cried unto the Lord; and the Lord shewed him a tree, which when he had cast into the waters, the waters were made sweet:
1 و از ایلیم سفر کردند و تمامی جماعت بنی اسرائیل به بیابان سین آمدند.
2 و تمام جماعت بنی‌اسرائیل بر موسی و هارون در بیابان زمزمه کردند:
3 و بنی‌اسرائیل به ایشان گفتند: ای کاش ما به دست خداوند در زمین مصر مرده بودیم، وقتی کنار دیگ‌های گوشت نشسته بودیم و نان را کامل می‌خوردیم. زیرا شما ما را به این بیابان آورده اید تا تمام این جماعت را با گرسنگی بکشیم.
8 و موسی گفت: ... خداوند ناله های شما را که بر علیه او زمزمه می کنید می شنود.
11 و خداوند به موسی خطاب کرده، گفت:
12 من زمزمه‌های بنی‌اسرائیل را شنیده‌ام، به ایشان بگویید و بگو: در شام گوشت بخورید و صبح از نان سیر شوید. و خواهید دانست که من یهوه خدای شما هستم.
1 And they took their journey from Elim, and all the congregation of the children of Israel came unto the wilderness of Sin,
2 And the whole congregation of the children of Israel murmured against Moses and Aaron in the wilderness:
3 And the children of Israel said unto them, Would to God we had died by the hand of the Lord in the land of Egypt, when we sat by the flesh pots, and when we did eat bread to the full; for ye have brought us forth into this wilderness, to kill this whole assembly with hunger.
8 And Moses said, … the Lord heareth your murmurings which ye murmur against him:
11 And the Lord spake unto Moses, saying,
12 I have heard the murmurings of the children of Israel: speak unto them, saying, At even ye shall eat flesh, and in the morning ye shall be filled with bread; and ye shall know that I am the Lord your God.
10 آنها عهد خدا را وفا نکردند و از پیروی در شریعت او خودداری کردند.
11 و کارهای خود و شگفتی های خود را که آنها را نشان داده بود فراموش کرد.
19 آری، آنها علیه خدا صحبت کردند. گفتند: آیا خدا می تواند در بیابان سفره ای فراهم کند؟
33 پس روزهای ایشان را در بیهودگی و سالهای ایشان را در تنگنا از بین برد.
35 و به یاد آوردند که خدا صخره آنها و خدای متعال نجات دهنده آنهاست.
10 They kept not the covenant of God, and refused to walk in his law;
11 And forgat his works, and his wonders that he had shewed them.
19 Yea, they spake against God; they said, Can God furnish a table in the wilderness?
33 Therefore their days did he consume in vanity, and their years in trouble.
35 And they remembered that God was their rock, and the high God their redeemer.
41 او عیسی. . .
41 And Jesus …
14 ... داشت یک شیطان را بیرون می کرد، و این احمق بود. و هنگامی که شیطان بیرون رفت، گنگ سخن گفت. و مردم تعجب کردند.
15 اما برخی از آنها گفتند: او به وسیله بلزبوب، رئیس شیاطین، شیاطین را بیرون می کند.
16 و دیگران، او را وسوسه کردند، از او نشانه ای از بهشت خواستند.
17 اما او که افکار آنها را می دانست، به آنها گفت: «هر پادشاهی که بر ضد خود تقسیم شود، ویران می شود.
20 اما اگر من با انگشت خدا شیاطین را بیرون می کنم، بدون شک ملکوت خدا بر شما نازل شده است.
14 …was casting out a devil, and it was dumb. And it came to pass, when the devil was gone out, the dumb spake; and the people wondered.
15 But some of them said, He casteth out devils through Beelzebub the chief of the devils.
16 And others, tempting him, sought of him a sign from heaven.
17 But he, knowing their thoughts, said unto them, Every kingdom divided against itself is brought to desolation;
20 But if I with the finger of God cast out devils, no doubt the kingdom of God is come upon you.
22 و او به شاگردان خود گفت: بنابراین به شما می گویم: به زندگی خود فکر نکنید که چه خواهید خورد. نه برای بدن، چه بپوشید.
23 جان بیش از گوشت است و بدن از لباس.
29 و نطلبید که چه بخورید، یا آنچه می نوشید، شک نکنید.
30 زیرا امتهای جهان در پی همه این چیزها هستند و پدر شما می داند که شما به این چیزها نیاز دارید.
31 بلکه بیشتر به دنبال ملکوت خدا باشید. و همه این چیزها به شما اضافه خواهد شد.
32 نترس، گله کوچک. زیرا خشنود پدر شماست که پادشاهی را به شما بدهد.
22 And he said unto his disciples, Therefore I say unto you, Take no thought for your life, what ye shall eat; neither for the body, what ye shall put on.
23 The life is more than meat, and the body is more than raiment.
29 …seek not ye what ye shall eat, or what ye shall drink, neither be ye of doubtful mind.
30 For all these things do the nations of the world seek after: and your Father knoweth that ye have need of these things.
31 But rather seek ye the kingdom of God; and all these things shall be added unto you.
32 Fear not, little flock; for it is your Father’s good pleasure to give you the kingdom.
1 زمین و تمام آن از آن خداوند است. دنیا و ساکنان آن.
2 زیرا او آن را بر دریاها بنیان نهاده و بر طوفان ها استوار کرده است.
1 The earth is the Lord’s, and the fulness thereof; the world, and they that dwell therein.
2 For he hath founded it upon the seas, and established it upon the floods.
13 زیرا اینک آن که کوهها را می‌سازد و بادها را می‌آفریند و به انسان می‌گوید که چه فکری می‌کند، که صبح را تاریک می‌کند و بر بلندی‌های زمین قدم می‌زند، خداوند، خدای صبایوت، اوست.
13 For, lo, he that formeth the mountains, and createth the wind, and declareth unto man what is his thought, that maketh the morning darkness, and treadeth upon the high places of the earth, The Lord, The God of hosts, is his name.
خداوند جهان هستی و از جمله انسان را می آفریند و اداره می کند. جهان پر از ایده های معنوی است که او آنها را تکامل می دهد و آنها مطیع ذهنی هستند که آنها را می سازد.
God creates and governs the universe, including man. The universe is filled with spiritual ideas, which He evolves, and they are obedient to the Mind that makes them.
جهان روح منعکس کننده قدرت خلاق اصل الهی یا زندگی است که اشکال متعدد ذهن را بازتولید می کند و بر تکثیر ایده مرکب انسان حاکم است. درخت و گیاه به دلیل قدرت تکثیر خود میوه نمی دهند، بلکه به این دلیل که ذهنی را که شامل همه است، منعکس می کنند.
The universe of Spirit reflects the creative power of the divine Principle, or Life, which reproduces the multitudinous forms of Mind and governs the multiplication of the compound idea man. The tree and herb do not yield fruit because of any propagating power of their own, but because they reflect the Mind which includes all.
در مصر، این ذهن بود که بنی اسرائیل را از اعتقاد به طاعون نجات داد. در بیابان نهرها از صخره جاری شد و مانا از آسمان فرود آمد. ... در رفاه ملی، معجزات در موفقیت های عبرانیان ظاهر شد. اما هنگامی که آنها از ایده واقعی دور شدند، تضعیف روحیه آنها آغاز شد.
In Egypt, it was Mind which saved the Israelites from belief in the plagues. In the wilderness, streams flowed from the rock, and manna fell from the sky. … In national prosperity, miracles attended the successes of the Hebrews; but when they departed from the true idea, their demoralization began.
معجزه هیچ بی نظمی ایجاد نمی کند، بلکه نظم اولیه را آشکار می کند و علم قانون تغییرناپذیر خدا را ایجاد می کند. تکامل معنوی به تنهایی شایسته اعمال قدرت الهی است.
همان قدرتی که گناه را شفا می دهد، بیماری را نیز شفا می دهد. این «زیبایی قدوسیت» است، که وقتی حقیقت مریض را شفا می‌دهد، بدی‌ها را بیرون می‌آورد، و هنگامی که حقیقت، پلیدی را که بیماری نامیده می‌شود بیرون می‌آورد، مریض را شفا می‌دهد. هنگامی که مسیح اهریمن گنگ را بیرون کرد، "وقتی شیطان بیرون رفت، گنگ سخن گفت." امروز خطر تکرار توهین یهودیان با محدود کردن مقدس اسرائیل و پرسیدن: "آیا خداوند می تواند سفره ای در بیابان فراهم کند؟" خدا چه کاری نمی تواند بکند؟
The miracle introduces no disorder, but unfolds the primal order, establishing the Science of God's unchangeable law. Spiritual evolution alone is worthy of the exercise of divine power.
The same power which heals sin heals also sickness. This is "the beauty of holiness," that when Truth heals the sick, it casts out evils, and when Truth casts out the evil called disease, it heals the sick. When Christ cast out the devil of dumbness, "it came to pass, when the devil was gone out, the dumb spake." There is to-day danger of repeating the offence of the Jews by limiting the Holy One of Israel and asking: "Can God furnish a table in the wilderness?" What cannot God do?
چسبندگی، انسجام و جاذبه از ویژگی های ذهن هستند. آنها متعلق به اصل الهی هستند و از تعادل آن نیروی فکری حمایت می کنند که زمین را در مدار خود پرتاب کرد و به موج پرافتخار گفت: «تا اینجا و نه دورتر».
روح حیات، جوهر و تداوم همه چیز است. ما روی نیروها قدم می زنیم. آنها را کنار بگذارید، و خلقت باید سقوط کند. دانش بشری آنها را نیروهای ماده می نامد; اما علم الهی اعلام می کند که آنها کاملاً به ذهن الهی تعلق دارند، ذاتی این ذهن هستند و بنابراین آنها را به خانه و طبقه بندی واقعی خود باز می گرداند.
Adhesion, cohesion, and attraction are properties of Mind. They belong to divine Principle, and support the equipoise of that thought-force, which launched the earth in its orbit and said to the proud wave, "Thus far and no farther."
Spirit is the life, substance, and continuity of all things. We tread on forces. Withdraw them, and creation must collapse. Human knowledge calls them forces of matter; but divine Science declares that they belong wholly to divine Mind, are inherent in this Mind, and so restores them to their rightful home and classification.
نه از نظر مادی، بلکه از نظر معنوی، ما او را به عنوان ذهن الهی، به عنوان زندگی، حقیقت و عشق می شناسیم. ما به اندازه ای که ذات الهی را درک می کنیم و او را درک می کنیم، اطاعت خواهیم کرد و او را پرستش خواهیم کرد، و دیگر بر سر جسمانیت نمی جنگیم، بلکه از ثروت خدای خود شادی می کنیم. در این صورت دین از دل خواهد بود نه سر. بشر دیگر از بی مهری ستمگر و بازدارنده نخواهد بود - حشرات را صاف می کند و شتر را می بلعد.
ما به لحاظ معنوی عبادت می کنیم، تنها زمانی که از عبادت مادی دست برداریم. عبادت معنوی روح مسیحیت است.
Not materially but spiritually we know Him as divine Mind, as Life, Truth, and Love. We shall obey and adore in proportion as we apprehend the divine nature and love Him understandingly, warring no more over the corporeality, but rejoicing in the affluence of our God. Religion will then be of the heart and not of the head. Mankind will no longer be tyrannical and proscriptive from lack of love, — straining out gnats and swallowing camels.
We worship spiritually, only as we cease to worship materially. Spiritual devoutness is the soul of Christianity.
روح فهمی را می بخشد که آگاهی را بالا می برد و به تمام حقیقت منتهی می شود. … حس معنوی، تشخیص خیر معنوی است. درک خط مرزی بین واقعی و غیر واقعی است. درک معنوی ذهن - زندگی، حقیقت و عشق - را آشکار می کند و حس الهی را نشان می دهد و اثبات معنوی جهان را در علم مسیحی ارائه می دهد.
Spirit imparts the understanding which uplifts consciousness and leads into all truth. … Spiritual sense is the discernment of spiritual good. Understanding is the line of demarcation between the real and unreal. Spiritual understanding unfolds Mind, — Life, Truth, and Love, — and demonstrates the divine sense, giving the spiritual proof of the universe in Christian Science.
در علم الهی، انسان توسط خدا، اصل الهی وجود، حمایت می شود. زمین به فرمان خدا برای انسان غذا می آورد. عیسی با دانستن این موضوع، یک بار گفت: "به جان خود فکر نکنید، چه بخورید یا چه بنوشید" - با این فرض که نه در اختیار خالقش، بلکه خدا، پدر و مادر همه را قادر می‌داند. برای تغذیه و پوشاندن انسان همانطور که او با نیلوفرها می کند.
In divine Science, man is sustained by God, the divine Principle of being. The earth, at God's command, brings forth food for man's use. Knowing this, Jesus once said, "Take no thought for your life, what ye shall eat, or what ye shall drink," — presuming not on the prerogative of his creator, but recognizing God, the Father and Mother of all, as able to feed and clothe man as He doth the lilies.
عشق الهی همیشه پاسخگوی همه نیازهای بشر بوده و خواهد بود. … برای همه بشریت و در هر ساعت، عشق الهی همه خوبی ها را تامین می کند.
معجزه فیض برای عشق معجزه نیست. عیسی ناتوانی جسمانی بودن و همچنین توانایی بی‌پایان روح را نشان داد، بنابراین به عقل انسان خطاکار کمک کرد تا از اعتقادات خود بگریزد و در علم الهی امنیت جستجو کند.
Divine Love always has met and always will meet every human need. … to all mankind and in every hour, divine Love supplies all good.
The miracle of grace is no miracle to Love. Jesus demonstrated the inability of corporeality, as well as the infinite ability of Spirit, thus helping erring human sense to flee from its own convictions and seek safety in divine Science.
روابط خدا و انسان، اصل و اندیشه الهی در علم فنا ناپذیر است. و علم هیچ لغزشی از هماهنگی و بازگشت به هماهنگی نمی‌داند، اما نظم الهی یا قانون روحانی را که در آن خدا و هر آنچه او می‌آفریند کامل و ابدی هستند، می‌داند که در تاریخ ابدی خود بدون تغییر باقی مانده‌اند.
The relations of God and man, divine Principle and idea, are indestructible in Science; and Science knows no lapse from nor return to harmony, but holds the divine order or spiritual law, in which God and all that He creates are perfect and eternal, to have remained unchanged in its eternal history.
از ابتدا تا انتها، کتاب مقدس مملو از گزارش های پیروزی روح، ذهن، بر ماده است. موسی قدرت ذهن را با آنچه مردم معجزه نامیدند ثابت کرد. یوشع، الیاس و الیشع نیز چنین کردند. دوران مسیحیت با نشانه ها و شگفتی هایی آغاز شد.
From beginning to end, the Scriptures are full of accounts of the triumph of Spirit, Mind, over matter. Moses proved the power of Mind by what men called miracles; so did Joshua, Elijah, and Elisha. The Christian era was ushered in with signs and wonders.
به همان نسبت که ماده برای حس انسان، تمام موجودیت انسان را از دست می دهد، به همان نسبت، انسان صاحب آن می شود. او به درک الهی از حقایق وارد می شود و الهیات عیسی را درک می کند ...
In proportion as matter loses to human sense all entity as man, in that proportion does man become its master. He enters into a diviner sense of the facts, and comprehends the theology of Jesus …
موسی قومی را به سوی پرستش خدا در روح به جای ماده سوق داد و ظرفیت های عظیم بشری را که توسط ذهن جاودانه اعطا شده است، به تصویر کشید.
Moses advanced a nation to the worship of God in Spirit instead of matter, and illustrated the grand human capacities of being bestowed by immortal Mind.
وقتی بنی اسرائیل پیروزمندانه از دریای سرخ، جزر و مدهای تاریک و روان ترس بشری هدایت می‌شدند، در بیابان هدایت می‌شدند، با خستگی در بیابان بزرگ امیدهای بشر قدم می‌زدند و شادی موعود را پیش‌بینی می‌کردند. آیا ایده معنوی تمام خواسته های درست را در گذر از حس به روح، از حس مادی وجود به معنویت، تا جلال آماده شده برای آنها که خدا را دوست دارند، هدایت می کند. علم باشکوه مکث نمی کند، بلکه در برابر آنها حرکت می کند، ستونی از ابر در روز و از آتش در شب، که به بلندی های الهی منتهی می شود.
As the children of Israel were guided triumphantly through the Red Sea, the dark ebbing and flowing tides of human fear, — as they were led through the wilderness, walking wearily through the great desert of human hopes, and anticipating the promised joy, — so shall the spiritual idea guide all right desires in their passage from sense to Soul, from a material sense of existence to the spiritual, up to the glory prepared for them who love God. Stately Science pauses not, but moves before them, a pillar of cloud by day and of fire by night, leading to divine heights.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6