یکشنبه ، دسامبر 4، 2022.
"بنده من را ببین که از او حمایت می کنم. برگزیدگان من که روح من از آنها لذت می برد. من روح خود را بر او نهادم و او برای امتها داوری خواهد کرد."۔
“Behold my servant, whom I uphold; mine elect, in whom my soul delighteth; I have put my spirit upon him: he shall bring forth judgment to the Gentiles.”
2 او نه گریه می کند، نه بلند می کند و نه صدایش را در خیابان شنیده می کند.
3 نی کبود را نمی شکند، و کتان دود را خاموش نخواهد کرد و به حقیقت داوری خواهد کرد.
4 او ناامید نخواهد شد و مأیوس نخواهد شد تا زمانی که در زمین داوری کند و جزایر منتظر شریعت او خواهند بود.
5 خداوند یهوه که آسمانها را آفرید و آنها را گسترش داد، چنین می گوید. او که زمین را می گستراند و آنچه از آن بیرون می آید. او که بر آن قوم نفس می‌دهد و به آنانی که در آن راه می‌روند روح می‌دهد.
6 من خداوند تو را به عدالت خواندم و دست تو را خواهم گرفت و تو را حفظ خواهم کرد و تو را به عنوان عهد قوم و نور امتها خواهم داد.
7 تا چشمان نابینا را بگشایند و زندانیان را از زندان بیرون آورند و آنانی را که در تاریکی نشسته اند از زندان بیرون آورند.
27 زیرا که خداوند صبایوت اراده کرده است و چه کسی آن را لغو خواهد کرد؟ و دست او دراز است و چه کسی آن را برگرداند؟
2. He shall not cry, nor lift up, nor cause his voice to be heard in the street.
3. A bruised reed shall he not break, and the smoking flax shall he not quench: he shall bring forth judgment unto truth.
4. He shall not fail nor be discouraged, till he have set judgment in the earth: and the isles shall wait for his law.
5. Thus saith God the Lord, he that created the heavens, and stretched them out; he that spread forth the earth, and that which cometh out of it; he that giveth breath unto the people upon it, and spirit to them that walk therein:
6. I the Lord have called thee in righteousness, and will hold thine hand, and will keep thee, and give thee for a covenant of the people, for a light of the Gentiles;
7. To open the blind eyes, to bring out the prisoners from the prison, and them that sit in darkness out of the prison house.
27. For the Lord of hosts hath purposed, and who shall disannul it? and his hand is stretched out, and who shall turn it back?
د درس خطبه
1 ... اکنون خداوندی که تو را آفرید، ای یعقوب، و ای اسرائیل که تو را آفرید، چنین می گوید، نترس، زیرا من تو را فدیه داده ام، تو را به نام تو خوانده ام.
2 وقتی از آبها عبور کنی، من با تو خواهم بود، و از میان نهرها بر تو طغیان نخواهند کرد، وقتی از میان آتش می روی، تو نخواهی سوخت. و شعله بر تو نخواهد افروخت.
3 زیرا من یهوه خدای تو، قدوس اسرائیل، نجات دهنده تو هستم.
4 از آنجایی که در نظر من گرانقدر بودی، محترم بودی و من تو را دوست داشتم.
5 نترس، زیرا من با تو هستم، ذریت تو را از مشرق خواهم آورد و تو را از مغرب جمع خواهم کرد.
7 ... زیرا او را برای جلال خود آفریدم، او را شکل دادم. بله، من او را ساخته ام.
1 …now thus saith the Lord that created thee, O Jacob, and he that formed thee, O Israel, Fear not: for I have redeemed thee, I have called thee by thy name; thou art mine.
2 When thou passest through the waters, I will be with thee; and through the rivers, they shall not overflow thee: when thou walkest through the fire, thou shalt not be burned; neither shall the flame kindle upon thee.
3 For I am the Lord thy God, the Holy One of Israel, thy Saviour:
4 Since thou wast precious in my sight, thou hast been honourable, and I have loved thee:
5 Fear not: for I am with thee: I will bring thy seed from the east, and gather thee from the west;
7 …for I have created him for my glory, I have formed him; yea, I have made him.
24 همان طور که من فکر کردم، همان گونه خواهد آمد. و همانطور که من قصد کرده ام، همان طور خواهد بود:
24 Surely as I have thought, so shall it come to pass; and as I have purposed, so shall it stand:
5 در روزگار هیرودیس، پادشاه یهودا، وجود داشت، کاهنی به نام زکریا از سلسله ابیا: و همسرش از دختران هارون بود و نامش الیزابت بود.
6 و هر دو در حضور خدا عادل بودند و در تمام اوامر و احکام خداوند بی‌عیب رفتار می‌کردند.
7 و آنها فرزندی نداشتند، زیرا آن الیزابت نازا بود، و هر دو در حال حاضر در سنین پایین به شدت آسیب دیده بودند.
8 و چنین شد که در حالی که او منصب کشیشی را در حضور خدا به ترتیب مسیر خود انجام می داد،
9 طبق رسم دفتر کاهن، قرعه او این بود که وقتی به معبد خداوند می رفت بخور بدهد.
10 و تمام انبوه مردم در وقت بخور دادن نماز می خواندند.
11 و فرشته خداوند بر او ظاهر شد که در سمت راست مذبح بخور ایستاده بود.
12 و چون زکریا او را دید، مضطرب شد و ترس بر او نازل شد.
13 اما فرشته به او گفت: ای زکریا نترس، زیرا دعای تو شنیده می شود. و همسرت الیزابت برای تو پسری خواهد آورد و نام او را یحیی خواهی خواند.
14 و تو شادی و سرور خواهی بود. و بسیاری از تولد او شاد خواهند شد.
15 زیرا او در نظر خداوند بزرگ خواهد بود و شراب و نوشیدنی قوی نخواهد نوشید. و او حتی از شکم مادرش از روح القدس پر خواهد شد.
16 و بسیاری از بنی‌اسرائیل را به سوی یهوه، خدایشان باز خواهد گرداند.
18 و زکریا به فرشته گفت: از کجا این را بدانم؟ زیرا من پیرمردی هستم و همسرم سال‌هاست به شدت آسیب دیده است.
19 فرشته پاسخ داد و گفت: من جبرئیل هستم که در حضور خدا ایستاده ام. و فرستاده شدم تا با تو صحبت کنم و این مژده را به تو بگویم.
24 و پس از آن روزها، همسرش الیزابت حامله شد،
26 و در ماه ششم جبرئیل فرشته از جانب خدا به شهری از جلیل به نام ناصره فرستاده شد.
27 به باکره ای که نامزد مردی یوسف از خاندان داوود بود. و نام آن باکره مریم بود.
28 فرشته نزد او آمد و گفت: «سلام، ای که بسیار مورد لطف هستی، خداوند با توست. تو در میان زنان متبارک هستی.
29 و چون او را دید، از گفتار او مضطرب شد و به این فکر افتاد که این سلام چگونه باید باشد.
30 و فرشته به او گفت: «ای مریم نترس، زیرا نزد خدا فیض یافتی.
31 و اینک تو در شکم خود آبستن می شوی و پسری خواهی آورد و نام او را عیسی خواهی خواند.
32 او بزرگ خواهد شد و پسر اعلی نامیده خواهد شد و یهوه خدا تخت پدرش داود را به او خواهد داد.
34 آنگاه مریم به فرشته گفت: این چگونه خواهد بود، زیرا من مردی را نمی شناسم؟
35 و فرشته پاسخ داد و به او گفت: روح القدس بر تو خواهد آمد و قوت اعلی بر تو سایه خواهد افکند؛ بنابراین آن قدسی که از تو متولد خواهد شد، پسر خدا نامیده خواهد شد.
36 و اینک، پسر عموی تو الیزابت، او نیز در پیری پسری باردار شد و این ششمین ماه است که او را نازا می‌نامیدند.
37 زیرا با خدا هیچ چیز غیر ممکن نخواهد بود.
38 و مریم گفت: اینک کنیز خداوند است. برحسب کلام تو برای من باشد. و فرشته از او دور شد.
39 و مریم در آن روزها برخاست و با عجله به کوهستان، به شهری از یهودا رفت.
40 و به خانه زکریا وارد شد و به الیزابت سلام کرد.
41 و واقع شد که چون الیزابت سلام مریم را شنید، نوزاد در شکم او جهید. و الیزابت از روح القدس پر شد:
42 و او با صدای بلند گفت: تو در میان زنان مبارک است و میوه رحم تو مبارک است.
46 و مریم گفت: جان من خداوند را بزرگ می‌دارد.
47 و روح من در خدای نجات دهنده من شادی کرده است.
48 زیرا او به پستی کنیز خود توجه کرده است، زیرا اینک، از این پس همه نسل‌ها مرا خجسته خواهند خواند.
49 زیرا او که توانا است کارهای بزرگی با من کرده است. و نام او مقدس است.
5 There was in the days of Herod, the king of Judæa, a certain priest named Zacharias, of the course of Abia: and his wife was of the daughters of Aaron, and her name was Elisabeth.
6 And they were both righteous before God, walking in all the commandments and ordinances of the Lord blameless.
7 And they had no child, because that Elisabeth was barren, and they both were now well stricken in years.
8 And it came to pass, that while he executed the priest’s office before God in the order of his course,
9 According to the custom of the priest’s office, his lot was to burn incense when he went into the temple of the Lord.
10 And the whole multitude of the people were praying without at the time of incense.
11 And there appeared unto him an angel of the Lord standing on the right side of the altar of incense.
12 And when Zacharias saw him, he was troubled, and fear fell upon him.
13 But the angel said unto him, Fear not, Zacharias: for thy prayer is heard; and thy wife Elisabeth shall bear thee a son, and thou shalt call his name John.
14 And thou shalt have joy and gladness; and many shall rejoice at his birth.
15 For he shall be great in the sight of the Lord, and shall drink neither wine nor strong drink; and he shall be filled with the Holy Ghost, even from his mother’s womb.
16 And many of the children of Israel shall he turn to the Lord their God.
18 And Zacharias said unto the angel, Whereby shall I know this? for I am an old man, and my wife well stricken in years.
19 And the angel answering said unto him, I am Gabriel, that stand in the presence of God; and am sent to speak unto thee, and to shew thee these glad tidings.
24 And after those days his wife Elisabeth conceived,
26 And in the sixth month the angel Gabriel was sent from God unto a city of Galilee, named Nazareth,
27 To a virgin espoused to a man whose name was Joseph, of the house of David; and the virgin’s name was Mary.
28 And the angel came in unto her, and said, Hail, thou that art highly favoured, the Lord is with thee: blessed art thou among women.
29 And when she saw him, she was troubled at his saying, and cast in her mind what manner of salutation this should be.
30 And the angel said unto her, Fear not, Mary: for thou hast found favour with God.
31 And, behold, thou shalt conceive in thy womb, and bring forth a son, and shalt call his name JESUS.
32 He shall be great, and shall be called the Son of the Highest: and the Lord God shall give unto him the throne of his father David:
34 Then said Mary unto the angel, How shall this be, seeing I know not a man?
35 And the angel answered and said unto her, The Holy Ghost shall come upon thee, and the power of the Highest shall overshadow thee: therefore also that holy thing which shall be born of thee shall be called the Son of God.
36 And, behold, thy cousin Elisabeth, she hath also conceived a son in her old age: and this is the sixth month with her, who was called barren.
37 For with God nothing shall be impossible.
38 And Mary said, Behold the handmaid of the Lord; be it unto me according to thy word. And the angel departed from her.
39 And Mary arose in those days, and went into the hill country with haste, into a city of Juda;
40 And entered into the house of Zacharias, and saluted Elisabeth.
41 And it came to pass, that, when Elisabeth heard the salutation of Mary, the babe leaped in her womb; and Elisabeth was filled with the Holy Ghost:
42 And she spake out with a loud voice, and said, Blessed art thou among women, and blessed is the fruit of thy womb.
46 And Mary said, My soul doth magnify the Lord,
47 And my spirit hath rejoiced in God my Saviour.
48 For he hath regarded the low estate of his handmaiden: for, behold, from henceforth all generations shall call me blessed.
49 For he that is mighty hath done to me great things; and holy is his name.
وقتی انسان توسط خدا اداره می شود، ذهن همیشه حاضر که همه چیز را درک می کند، انسان می داند که با خدا همه چیز ممکن است.
When man is governed by God, the ever-present Mind who understands all things, man knows that with God all things are possible.
عیسی پسر یک باکره بود. ... تصور مریم از او روحانی بود، زیرا تنها خلوص می تواند حقیقت و عشق را منعکس کند، که آشکارا در مسیح خوب و پاک مسیح تجسم یافته بود.
Jesus was the son of a virgin. … Mary's conception of him was spiritual, for only purity could reflect Truth and Love, which were plainly incarnate in the good and pure Christ Jesus.
کسانی که در علوم مسیحی آموزش دیده اند به این درک با شکوه رسیده اند که خدا تنها نویسنده انسان است. مادر باکره این ایده از خدا را تصور کرد و نام عیسی را به ایده آل خود داد - یعنی یوشع یا نجات دهنده.
روشن شدن حس معنوی مریم، قانون مادی و ترتیب نسل آن را خاموش کرد و فرزندش را با مکاشفه حقیقت به دنیا آورد و خدا را به عنوان پدر انسانها نشان داد. روح القدس، یا روح الاهی، حس پاک مادر باکره را تحت الشعاع قرار داد، با این شناخت کامل که هستی روح است. مسیح برای همیشه ایده ای را در آغوش خدا سکونت داشت، اصل الهی مرد عیسی، و زن این ایده روحانی را درک کرد، اگرچه در ابتدا به طور ضعیف توسعه یافت.
انسان به عنوان فرزند خدا، به عنوان ایده روح، دلیل جاودانه ای است که روح هماهنگ و انسان جاودانه است. عیسی زاده ارتباط خودآگاه مریم با خدا بود.
Those instructed in Christian Science have reached the glorious perception that God is the only author of man. The Virgin-mother conceived this idea of God, and gave to her ideal the name of Jesus — that is, Joshua, or Saviour.
The illumination of Mary's spiritual sense put to silence material law and its order of generation, and brought forth her child by the revelation of Truth, demonstrating God as the Father of men. The Holy Ghost, or divine Spirit, overshadowed the pure sense of the Virgin-mother with the full recognition that being is Spirit. The Christ dwelt forever an idea in the bosom of God, the divine Principle of the man Jesus, and woman perceived this spiritual idea, though at first faintly developed.
Man as the offspring of God, as the idea of Spirit, is the immortal evidence that Spirit is harmonious and man eternal. Jesus was the offspring of Mary's self-conscious communion with God.
عیسی هیچ پیوند جسمانی را تصدیق نکرد. فرمود: «هیچ‌کس را در زمین پدر خود نخوانید، زیرا پدر شما یکی است که در آسمان است.» او دوباره پرسید: "مادر من کیست و برادران من کیستند"، به این معنی که آنها هستند که اراده پدر او را انجام می دهند. ما سابقه ای نداریم که او مردی را به نام پدر خوانده باشد. او روح، خدا را به عنوان تنها خالق و در نتیجه به عنوان پدر همه شناخت.
Jesus acknowledged no ties of the flesh. He said: "Call no man your father upon the earth: for one is your Father, which is in heaven." Again he asked: "Who is my mother, and who are my brethren," implying that it is they who do the will of his Father. We have no record of his calling any man by the name of father. He recognized Spirit, God, as the only creator, and therefore as the Father of all.
در علم، انسان فرزند روح است. زیبا، خوب و پاک اصل و نسب او را تشکیل می دهد. منشأ او مانند فانی ها در غریزه بی رحمانه نیست، و نه از شرایط مادی قبل از رسیدن به هوش عبور می کند. روح منبع اولیه و غایی وجود اوست. خدا پدر اوست و زندگی قانون وجود اوست.
In Science man is the offspring of Spirit. The beautiful, good, and pure constitute his ancestry. His origin is not, like that of mortals, in brute instinct, nor does he pass through material conditions prior to reaching intelligence. Spirit is his primitive and ultimate source of being; God is his Father, and Life is the law of his being.
روح، خدا، افکار شکل نیافته را در مجرای مناسب آنها جمع می کند و این افکار را آشکار می کند، حتی همانطور که گلبرگ های یک هدف مقدس را می گشاید تا هدف ظاهر شود.
Spirit, God, gathers unformed thoughts into their proper channels, and unfolds these thoughts, even as He opens the petals of a holy purpose in order that the purpose may appear.
روح په سمه توګه هر شی ته تغذیه او جامې ورکوي، لکه څنګه چې دا د روحاني تخلیق په لیکه کې ښکاري، په دې توګه د خدای پلار او مورتوب په نرمۍ سره څرګندوي.
د روح کائنات د الهی اصول ، یا ژوند تخلیقی ځواک منعکس کوي ، کوم چې د ذهن ډیری ډولونه تولیدوي او د انسان د مرکب مفکورې ضربول اداره کوي. ونه او بوټي د خپل ځان د تبلیغاتي ځواک له امله میوه نه ورکوي، مګر دا ځکه چې دوی ذهن منعکس کوي چې ټول پکې شامل دي. مادي نړۍ د فاني ذهن او انسان خالق دی. ساینسي الهی مخلوق د امر ذهن او کائنات اعلانوي چې د خدای لخوا رامینځته شوی.
لامحدود ذهن د ذهني مالیکول څخه لامحدود ټول رامینځته کوي او اداره کوي. دا د ټولو الهی اصول د هغه په تخلیق کې ساینس او هنر څرګندوی، او د انسان او کائنات بقا. تخلیق تل څرګندیږي ، او باید تل د هغې د نه ختمیدو سرچینې طبیعت څخه څرګندیدو ته دوام ورکړي. د مرګ احساس دا ښکاره کول بدلوي او د نظریاتو مادي بولي. په دې توګه غلط تعبیر شوی، الهی مفکوره د انسان یا مادي عقیدې کچې ته راښکته کیږي، چې د انسان په نوم یادیږي. مګر تخم په خپل ځان کې دی، یوازې لکه څنګه چې الهی ذهن ټول دی او ټول تولیدوي - لکه څنګه چې ذهن ضرب دی، او د ذهن لامحدود نظر، انسان او کائنات، محصول دی. د فکر، تخم یا ګل یوازینۍ هوښیارتیا یا ماده خدای دی چې خالق یې دی. ذهن د ټولو روح دی. ذهن ژوند، ریښتیا او مینه ده چې ټول حکومت کوي.
Spirit duly feeds and clothes every object, as it appears in the line of spiritual creation, thus tenderly expressing the fatherhood and motherhood of God.
The universe of Spirit reflects the creative power of the divine Principle, or Life, which reproduces the multitudinous forms of Mind and governs the multiplication of the compound idea man. The tree and herb do not yield fruit because of any propagating power of their own, but because they reflect the Mind which includes all. A material world implies a mortal mind and man a creator. The scientific divine creation declares immortal Mind and the universe created by God.
Infinite Mind creates and governs all, from the mental molecule to infinity. This divine Principle of all expresses Science and art throughout His creation, and the immortality of man and the universe. Creation is ever appearing, and must ever continue to appear from the nature of its inexhaustible source. Mortal sense inverts this appearing and calls ideas material. Thus misinterpreted, the divine idea seems to fall to the level of a human or material belief, called mortal man. But the seed is in itself, only as the divine Mind is All and reproduces all — as Mind is the multiplier, and Mind's infinite idea, man and the universe, is the product. The only intelligence or substance of a thought, a seed, or a flower is God, the creator of it. Mind is the Soul of all. Mind is Life, Truth, and Love which governs all.
فانی ها خودخواه هستند. آنها معتقدند خود را کارگران مستقل، نویسندگان شخصی و حتی مبتکران ممتاز چیزی هستند که الوهیت نمی تواند یا نمی تواند ایجاد کند. آفریده های ذهن فانی مادی هستند. انسان معنوی جاودانه به تنهایی بیانگر حقیقت خلقت است.
وقتی انسان فانی افکار وجودی خود را با امور معنوی در هم می آمیزد و فقط همانطور که خدا کار می کند کار می کند، دیگر در تاریکی دست نمی کشد و به زمین نمی چسبد زیرا طعم بهشت را نچشیده است. باورهای نفسانی ما را فریب می دهند. آنها انسان را یک ریاکار غیرارادی می‌سازند، - هنگامی که خیر را خلق می‌کند، بد شکل می‌دهند، وقتی که فیض و زیبایی را ترسیم می‌کند، بدشکلی ایجاد می‌کنند، و به کسانی که برکت می‌دهند آسیب می‌رسانند.
فقط یک خالق وجود دارد که همه را آفریده است.
Mortals are egotists. They believe themselves to be independent workers, personal authors, and even privileged originators of something which Deity would not or could not create. The creations of mortal mind are material. Immortal spiritual man alone represents the truth of creation.
When mortal man blends his thoughts of existence with the spiritual and works only as God works, he will no longer grope in the dark and cling to earth because he has not tasted heaven. Carnal beliefs defraud us. They make man an involuntary hypocrite, — producing evil when he would create good, forming deformity when he would outline grace and beauty, injuring those whom he would bless.
There can be but one creator, who has created all.
خداوند همه چیز را به مثابه خود می سازد. زندگی در هستی منعکس می شود، حقیقت در صداقت، خدا در نیکی، که آرامش و دوام خود را می بخشد. عشق، غرق در بی خودی، همه را غرق در زیبایی و نور می کند. علف زیر پای ما بی صدا فریاد می زند: "حلیمان وارث زمین خواهند شد." آربوت متواضع نفس شیرین خود را به بهشت می فرستد. صخره بزرگ سایه و پناه می دهد. نور خورشید از گنبد کلیسا می درخشد، به سلول زندان نگاه می کند، به اتاق بیمار سر می خورد، گل را درخشان می کند، منظره را زیبا می کند، زمین را برکت می دهد. انسان که به مثابه او آفریده شده است، حاکمیت خدا بر تمام زمین را در اختیار دارد و منعکس می کند. زن و مرد به عنوان همزیستی و ابدی با خدا تا ابد، با کیفیتی جلالی، خدای پدر-مادر نامتناهی را منعکس می کنند.
God fashions all things, after His own likeness. Life is reflected in existence, Truth in truthfulness, God in goodness, which impart their own peace and permanence. Love, redolent with unselfishness, bathes all in beauty and light. The grass beneath our feet silently exclaims, "The meek shall inherit the earth." The modest arbutus sends her sweet breath to heaven. The great rock gives shadow and shelter. The sunlight glints from the church-dome, glances into the prison-cell, glides into the sick-chamber, brightens the flower, beautifies the landscape, blesses the earth. Man, made in His likeness, possesses and reflects God's dominion over all the earth. Man and woman as coexistent and eternal with God forever reflect, in glorified quality, the infinite Father-Mother God.
عشق الهی به ایده های خود برکت می دهد و باعث تکثیر آنها می شود - قدرت خود را آشکار می کند.
Divine Love blesses its own ideas, and causes them to multiply, — to manifest His power.
علم مسیحی آشکار شدن را ارائه می دهد، نه برافزایش. این رشد مادی را از مولکول به ذهن نشان نمی دهد، بلکه انتقال ذهن الهی به انسان و جهان است. به تناسب با پایان یافتن نسل انسان، پیوندهای ناگسستنی موجود ابدی و هماهنگ از نظر معنوی تشخیص داده خواهد شد. و انسان نه زمینی بلکه همزیستی با خدا ظاهر خواهد شد.
Christian Science presents unfoldment, not accretion; it manifests no material growth from molecule to mind, but an impartation of the divine Mind to man and the universe. Proportionately as human generation ceases, the unbroken links of eternal, harmonious being will be spiritually discerned; and man, not of the earth earthly but coexistent with God, will appear.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6
████████████████████████████████████████████████████████████████████████