27 اکنون روح من پریشان است. و چه بگویم؟ ای پدر، مرا از این ساعت نجات ده، اما به همین دلیل به این ساعت رسیدم.

28 پدر، نام خود را جلال بده. سپس صدایی از آسمان آمد که گفت: من آن را جلال دادم و دوباره آن را تجلیل خواهم کرد.

29 پس مردمی که ایستاده بودند و آن را شنیدند گفتند که رعد می‌زد: دیگران گفتند: فرشته‌ای با او سخن گفت.

30 عیسی پاسخ داد و گفت: این صدا نه به خاطر من، بلکه به خاطر شما آمد.

16 همیشه شاد باشید

17 بی وقفه دعا کنید.

1 . متی 3: 16 (به 1:)، 17

16 و عیسی، چون تعمید یافت، بی درنگ از آب بیرون رفت:

17 و اینک صدایی از آسمان که می‌گوید: این است پسر محبوب من که از او خشنود هستم.

1. Matthew 3 : 16 (to 1st :), 17

16     And Jesus, when he was baptized, went up straightway out of the water:

17     And lo a voice from heaven, saying, This is my beloved Son, in whom I am well pleased.

2 . لوقا 11: 1

1 و واقع شد که چون در جایی مشغول دعا بود، وقتی از کار افتاد، یکی از شاگردانش به او گفت: خداوندا، ما را بیاموز که دعا کنیم، همانطور که یحیی نیز به شاگردان خود تعلیم داد.

3 . متی 5: 2

2 و دهان خود را گشود و به آنها تعلیم داد و گفت:

4 . متی 6: 9-13

9 پس به این ترتیب دعا کنید: ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدس باد.

10 پادشاهی تو بیاید اراده تو در زمین نیز چنانکه در آسمان است.

11 نان امروز ما را بدهید.

12 و قرض های ما را ببخش، همانطور که ما بدهکاران خود را می بخشیم.

13 و ما را به وسوسه نکش، بلکه ما را از شر نجات ده، زیرا پادشاهی و قدرت و جلال تا ابدالاباد از آن توست. آمین

5 . مرقس 1: 34 (به؛)، 35، 39-42

34 و بسیاری از بیماران را شفا داد و بسیاری از شیاطین را بیرون کرد.

35 و بامداد در حالی که قبل از روز بسیار برخاست، بیرون آمد و به مکان خلوتی رفت و در آنجا نماز خواند.

39 و در کنیسه‌های ایشان در سراسر جلیل موعظه کرد و شیاطین را بیرون کرد.

40 و جذامی نزد او آمد و او را التماس کرد و نزد او زانو زد و گفت: اگر بخواهی، می توانی مرا پاک کنی.

41 و عیسی با دلسوزی، دست خود را دراز کرده، او را لمس کرده، به او گفت: می‌خواهم. پاک باش

42 و به محض سخن گفتن، جذام از او جدا شد و او پاک شد.

6 . لوقا 6: 12، 13، 20-23

12 و در آن روزها واقع شد که برای دعا به کوهی رفت و تمام شب را به دعای خدا ادامه داد.

13 و چون روز شد، شاگردان خود را نزد خود خواند و از میان آنان دوازده نفر را برگزید که آنها را نیز رسولان نامید.

20 و چشمان خود را بر شاگردان خود بلند کرد و گفت: خوشا به حال شما فقیران، زیرا ملکوت خدا از آن شماست.

21 خوشا به حال شما که اکنون گرسنه اید زیرا سیر خواهید شد. خوشا به حال شما که اکنون می گریید زیرا خواهید خندید.

22 خوشا به حال شما وقتی که مردم از شما متنفر شوند و به خاطر پسر انسان شما را از گروه خود جدا سازند و شما را ملامت کنند و نام شما را به عنوان بد افاده کنند.

23 در آن روز شادی کنید و از شادی بپرید، زیرا اینک پاداش شما در آسمان زیاد است، زیرا پدرانشان با انبیا نیز چنین کردند.

6. Luke 6 : 12, 13, 20-23

12     And it came to pass in those days, that he went out into a mountain to pray, and continued all night in prayer to God.

13     And when it was day, he called unto him his disciples: and of them he chose twelve, whom also he named apostles;

20     And he lifted up his eyes on his disciples, and said, Blessed be ye poor: for yours is the kingdom of God.

21     Blessed are ye that hunger now: for ye shall be filled. Blessed are ye that weep now: for ye shall laugh.

22     Blessed are ye, when men shall hate you, and when they shall separate you from their company, and shall reproach you, and cast out your name as evil, for the Son of man’s sake.

23     Rejoice ye in that day, and leap for joy: for, behold, your reward is great in heaven: for in the like manner did their fathers unto the prophets.

7 . یوحنا 17: 1-8

1 عیسی این سخنان را گفت و چشمان خود را به آسمان بلند کرد و گفت: ای پدر، ساعت فرا رسیده است. پسرت را جلال بده تا پسرت نیز تو را جلال دهد.

2 همانطور که به او بر تمام جسمها قدرت دادی تا به هر کس که به او دادی حیات جاودانی بدهد.

3 و این است حیات جاودانی تا تو را تنها خدای راستین و عیسی مسیح را که فرستادی بشناسند.

4 من تو را در زمین جلال دادم و کاری را که به من دادی به پایان رساندم.

5 و اکنون ای پدر، مرا نزد خودت با جلالی که پیش از پیدایش جهان نزد تو داشتم جلال ده.

6 من نام تو را به مردانی که از دنیا به من بخشیدی آشکار ساختم. و آنها به قول تو نگاه داشته اند.

7 اکنون آنها می دانند که همه چیزهایی که به من داده ای از توست.

8 زیرا من کلماتی را که به من دادی به آنها دادم و آنها آنها را پذیرفتند و مطمئناً می‌دانستند که من از تو بیرون آمده‌ام و ایمان آورده‌اند که تو مرا فرستادی.

8 . متی 26: 36-44

36 سپس عیسی با آنها به مکانی به نام جتسیمانی آمد و به شاگردان گفت: اینجا بنشینید تا من بروم و در آنجا دعا کنم.

37 و پطرس و دو پسر زبدی را با خود برد و غمگین و بسیار سنگین شد.

38 سپس به آنها گفت: جان من بسیار اندوهگین است، حتی تا حد مرگ، اینجا بمانید و با من مراقب باشید.

39 و کمی جلوتر رفت و به روی خود افتاد و دعا کرد و گفت: ای پدر من، اگر ممکن است این جام از من بگذرد، اما نه آنطور که من می خواهم، بلکه آنچنان که تو می خواهی.

40 پس نزد شاگردان آمده، آنان را در خواب یافت و به پطرس گفت: چرا، نمی توانستید یک ساعت با من بیدار بمانید؟

41 مراقب باشید و دعا کنید تا دچار وسوسه نشوید: روح به راستی مایل است، اما جسم ضعیف است.

42 بار دوم رفت و دعا کرد و گفت: ای پدر، اگر این جام از من نگذرد، مگر اینکه آن را بنوشم، اراده تو انجام شود.

43 پس آمد و آنها را دوباره در خواب یافت، زیرا چشمانشان سنگین شده بود.

44 و آنها را رها کرد و دوباره رفت و بار سوم دعا کرد و همان کلمات را گفت.

9 . زبور 31: 1-3، 5، 14 (من اعتماد کردم)، 15 (به:)

1 ای خداوند بر تو توکل می کنم. بگذار هرگز خجالت نکشم، مرا به عدالتت رهایی بخش.

2 گوشت را به من خم کن؛ سریع به من برسان: تو سنگ محکم من باش، تا خانه ای برای نجات من.

3 زیرا تو صخره و قلعه من هستی. پس به خاطر نام تو مرا هدایت کن و مرا راهنمایی کن.

5 روح خود را به دست تو می سپارم، ای یهوه خدای راستی، تو مرا فدیه دادی.

14 ای خداوند بر تو توکل کردم و گفتم تو خدای من هستی.

15 روزگار من در دست توست:

10 . یوحنا 10: 30

30 من و پدرم یکی هستیم.

11 . یوحنا 14: 10 (پدری که)

10 ... پدری که در من ساکن است، اعمال را انجام می دهد.

12 . یوحنا 8: 29 (او) (به؛)

29 ... کسی که مرا فرستاد با من است: پدر مرا تنها نگذاشته است.

1 . 2 : 4 (هستند) -7

آیا ما از دعا کردن سود می بریم؟ آری، آرزویی که گرسنه پس از عدالت پیش می‌رود، از جانب پدر ما برکت است، و به ما بی‌طل باز نمی‌گردد.

2 . 15: 14-24

برای اینکه نماز را درست بخوانیم باید وارد کمد شویم و در را ببندیم. باید لب ها را ببندیم و حواس مادی را ساکت کنیم. در پناهگاه آرام آرزوهای جدی، ما باید گناه را انکار کنیم و از خدا درخواست کنیم. ما باید تصمیم بگیریم که صلیب را برداریم و با قلبهای صادقانه برای کار و مراقبت برای خرد، حقیقت و عشق پیش برویم. ما باید "بی وقفه دعا کنیم". چنین دعایی تا جایی که ما خواسته های خود را عملی کنیم مستجاب می شود. دستور استاد این است که ما در خفا دعا کنیم و اجازه دهیم زندگی ما گواهی بر صداقت ما باشد.

3 . 16: 7-11، 24-25، 27، 29، 31

استاد ما یک دعای مختصر را به شاگردان خود آموخت که ما آن را به نام دعای خداوند نامگذاری می کنیم. مولای ما گفت: "پس اینگونه دعا کنید" و سپس آن دعا را که تمام نیازهای انسان را پوشش می دهد، انجام داد.

در اینجا اجازه دهید آنچه را که می فهمم حس معنوی دعای خداوند است را بیان کنم:

پدر ما، خدای مادر، هماهنگ،

شایان ستایش.

پادشاهی تو فرا رسیده است. تو همیشه حاضری

4 . 17: 2-3، 5، 7، 10-11، 14-15

ما را قادر ساز تا بدانیم - همانطور که در آسمان و در زمین - خدا قادر مطلق و برتر است.

برای امروز به ما فیض عطا کن؛ به عاطفه های گرسنه غذا بده.

و عشق در عشق منعکس می شود.

و خدا ما را به وسوسه نمی برد، بلکه ما را از گناه، بیماری و مرگ نجات می دهد.

زیرا خدا نامتناهی است، همه قدرت، همه زندگی، حقیقت، عشق، بر همه، و همه.

5 . 10: 1-4

دعا به این معناست که ما میل به راه رفتن داریم و تا جایی که نور دریافت می کنیم راه می رویم، هر چند با ردپایی خونین، و با صبر و شکیبایی در انتظار پروردگار، آرزوهای واقعی خود را به پاداش او واگذار می کنیم.

6 . 12: 1-15

کتاب مقدس می گوید: "دعای ایمان، بیماران را نجات می دهد". این دعای شفا چیست؟ درخواست صرف اینکه خدا بیماران را شفا دهد، قدرتی برای جلب حضور الهی بیش از همیشه ندارد. تأثیر مفید چنین دعایی برای بیمار بر ذهن انسان است و با ایمان کورکورانه به خدا باعث می شود که بر بدن نیرومندتر عمل کند. با این حال، این یک باور است که باور دیگری را بیرون می‌کند، - اعتقاد به ناشناخته‌ای که اعتقاد به بیماری را بیرون می‌زند. نه علم است و نه حقیقت که از طریق اعتقاد کورکورانه عمل می کند، و نه درک بشری از اصل شفابخش الهی است که در عیسی تجلی یافته است، که دعاهای فروتنانه او اعتراض عمیق و وجدانی به حقیقت بود. از تشبیه انسان به خدا و وحدت انسان با حقیقت و عشق.

7 . 18: 3-12

عیسی ناصری تعلیم داد و یگانگی انسان را با پدر نشان داد، و به همین دلیل ما ادای بی پایانی را مدیون او هستیم. مأموریت او هم فردی و هم جمعی بود. او کار زندگی را به درستی انجام داد، نه تنها در حق خود، بلکه در رحمت به فانیان، - تا به آنها نشان دهد که چگونه کارهای خود را انجام دهند، اما نه برای آنها انجام دهد و نه برای رهایی از یک مسئولیت. عیسی، برخلاف شواهد معتبر حواس، بر خلاف عقاید و اعمال فریسایی، شجاعانه عمل کرد و با قدرت شفابخش خود همه مخالفان را رد کرد.

8 . 180: 25-8

وقتی انسان توسط خدا اداره می شود، ذهن همیشه حاضر که همه چیز را درک می کند، انسان می داند که با خدا همه چیز ممکن است. تنها راه رسیدن به این حقیقت زنده، که بیماران را شفا می دهد، در علم ذهن الهی است که توسط مسیح عیسی تعلیم و نشان داده شده است.

برای کاهش التهاب، حل کردن یک تومور یا درمان بیماری ارگانیک، حقیقت الهی را قوی‌تر از همه داروهای پایین‌تر یافته‌ام. و چرا نه، زیرا ذهن، خدا، منشأ و شرط همه هستی است؟ قبل از تصمیم گیری در مورد اینکه بدن، ماده، بی نظم است، باید پرسید: "تو کیستی که به روح پاسخ می دهی؟ آیا ماده می تواند خودش صحبت کند، یا مسائل زندگی را در بر می گیرد؟" ماده ای که نه می تواند رنج بکشد و نه لذت ببرد، شراکتی با درد و لذت ندارد، اما باور فانی چنین مشارکتی دارد.

9 . 47: 31-9

عیسی در طول شب تاریکی و شکوه خود در باغ به اشتباه مطلق اعتقاد به هرگونه هوش مادی احتمالی پی برد. دردهای غفلت و عصاهای جهل متعصب او را به سختی می کوبید. شاگردانش خوابیدند. او به آنها گفت: آیا نمی توانید یک ساعت با من بیدار باشید؟ آیا نمی‌توانستند با او تماشا کنند که در انتظار و کشمکش در عذاب بی‌صدا، نگهبانی بی‌شکوهی بر یک جهان داشت؟ هیچ پاسخی به آن اشتیاق بشری نشد، و بنابراین عیسی برای همیشه از زمین به آسمان و از حس به روح روی آورد.

10 . 280: 30-4

تنها بهانه برای جلب نظرات بشر و رد علم هستی، ناآگاهی فانی ما از روح است - جهل که فقط به درک علم الهی تسلیم می شود، درکی که به وسیله آن وارد ملکوت حقیقت روی زمین می شویم و می آموزیم که روح است. بی نهایت و عالی

11 . 202: 3-5

وحدت علمی که بین خدا و انسان وجود دارد باید در عمل زندگی ایجاد شود و اراده خدا باید به طور جهانی انجام شود.

12 . 368: 14-19

وقتی به حقیقت هستی بیشتر ایمان داریم تا به خطا، ایمان به روح بیشتر از ماده، ایمان به زندگی بیشتر از مردن، ایمان به خدا بیشتر از انسان، آنگاه هیچ فرض مادی نمی تواند مانع ما شود. شفای مریض و از بین بردن خطا.

13 . 497: 13 (ما) -19

ما کفاره عیسی را به عنوان شاهدی بر عشق الهی و مؤثر می پذیریم که وحدت انسان با خدا را از طریق مسیح عیسی راهنما آشکار می کند. و ما تصدیق می کنیم که انسان از طریق مسیح، از طریق حقیقت، زندگی و عشق که توسط پیامبر گالیله در شفای بیماران و غلبه بر گناه و مرگ نشان داده شد، نجات می یابد.