7 بخواهید تا به شما داده شود. جستجو کنید و خواهید یافت. بکوبید و به روی شما باز خواهد شد:

8 زیرا هر که بخواهد دریافت می کند. و هر که جستجو کند، می یابد. و به روی کسی که بکوبد باز خواهد شد.

9 یا کدام مردی از شماست که اگر پسرش از او نان بخواهد به او سنگ می دهد؟

10 یا اگر از ماهی بخواهد به او مار می دهد؟

11 پس اگر شما که شریر هستید می دانید که چگونه به فرزندان خود هدایای نیک بدهید، چقدر بیشتر پدر شما که در آسمان است به کسانی که از او می خواهند چیزهای نیک خواهد بخشید؟

12 بنابراین، هر چه می خواهید که مردم با شما انجام دهند، با آنها نیز چنین کنید؛ زیرا این است شریعت و انبیا.

1 . پیدایش 1: 1، 26-28 (به:)، 31 (به 1:)

1 در ابتدا خداوند آسمان و زمین را آفرید.

26 و خدا گفت: بیایید انسان را به صورت خود و به شباهت خود بسازیم و آنها بر ماهیان دریا و پرندگان آسمان و بر چهارپایان و بر تمام زمین و بر همه مسلط شوند. خزنده ای که روی زمین می خزد.

27 پس خدا انسان را به صورت خود آفرید، به صورت خدا او را آفرید. نر و ماده آنها را آفرید.

28 و خدا آنها را برکت داد و خدا به آنها گفت: بارور شوید و زیاد شوید و زمین را پر کنید و آن را مسلط کنید.

31 و خدا همه آنچه را ساخته بود دید و اینک بسیار خوب بود.

2 . زبور 8: 1 ، 3-6

1 پروردگارا ، پروردگار ما ، چقدر نام تو در سراسر زمین عالی است! كه جلال تو را بر فراز آسمانها قرار داده است.

3 وقتی آسمانهای تو را می بینم ، کار انگشتانت ، ماه و ستارگانی را که تو تعیین کرده ای ،

4 انسان چیست که تو مراقب او باشی چیست؟ و پسر انسان ، که او را ملاقات می کنی؟

5 زیرا او را اندکی از فرشتگان فرومایه و با شکوه و افتخار تاج گذاری کرده ای.

6 تو او را به سلطنت بر کارهای دستهایت مجنون کردی. تو همه چیز را زیر پاهای او قرار داده ای:

2. Psalm 8 : 1, 3-6

1     O Lord our Lord, how excellent is thy name in all the earth! who hast set thy glory above the heavens.

3     When I consider thy heavens, the work of thy fingers, the moon and the stars, which thou hast ordained;

4     What is man, that thou art mindful of him? and the son of man, that thou visitest him?

5     For thou hast made him a little lower than the angels, and hast crowned him with glory and honour.

6     Thou madest him to have dominion over the works of thy hands; thou hast put all things under his feet:

3 . زبور 128: 1، 2، 4

1 خوشا به حال هر که از خداوند می ترسد. که در راه او قدم می زند.

2 زیرا که زحمات دست خود را خواهی خورد: خوشبخت خواهی شد و برای تو خوب خواهد بود.

4 بنگر که این چنین برکت خواهد یافت مردی که از خداوند می ترسد.

4 . 1 تیموتی 6: 6 (خداپرستی) - 8

6 … خداپرستی همراه با قناعت سود بزرگی است.

7 زیرا ما چیزی به این دنیا نیاوردیم و مسلم است که نمی توانیم کاری انجام دهیم.

8 و با داشتن غذا و لباس، به آن خشنود باشیم.

5 . یوحنا 14: 9 (به می گوید)

9 عیسی می گوید …

6 . یوحنا 16: 22 (شادی شما)، 27، 32، 33

22 ... شادی شما را کسی از شما نمی گیرد

27 زیرا خود پدر شما را دوست دارد، زیرا شما مرا دوست داشته اید و ایمان آورده اید که از خدا بیرون آمده ام.

32 اینک ساعتی می‌آید، بله، اکنون فرا رسیده است که هر کس برای خود پراکنده خواهید شد و مرا تنها خواهید گذاشت، اما من تنها نیستم، زیرا پدر با من است.

33 اینها را به شما گفتم تا در من آرامش داشته باشید. در دنیا مصیبت خواهید داشت. من به دنیا فائق آمده ام.

6. John 16 : 22 (your joy), 27, 32, 33

22     …your joy no man taketh from you.

27     For the Father himself loveth you, because ye have loved me, and have believed that I came out from God.

32     Behold, the hour cometh, yea, is now come, that ye shall be scattered, every man to his own, and shall leave me alone: and yet I am not alone, because the Father is with me.

33     These things I have spoken unto you, that in me ye might have peace. In the world ye shall have tribulation: but be of good cheer; I have overcome the world.

7 . یوحنا 17: 1-3

1 این کلمات را عیسی گفت ، و چشمان خود را به آسمان بلند کرد و گفت: پدر ، ساعت فرا رسیده است. پسرت را جلال ده تا پسرت نیز تو را جلال دهد:

2 همانطور که به او قدرت داده اید بر همه جسم ، تا به کسانی که به او داده اید زندگی ابدی دهد.

3 و این زندگی جاودانه است تا بتوانند تو را تنها خدای واقعی و عیسی مسیح را که فرستادی ، بشناسند.

8 . اعمال 14: 8-17

8 و مردی در لستره نشسته بود که پاهایش ناتوان بود و از شکم مادرش معلول بود و هرگز راه نرفته بود.

9 همان سخنان پولس را شنید که او را می‌دید و می‌دانست که ایمان دارد که شفا یابد.

10 با صدای بلند گفت: راست بایست روی پاهایت. و او پرید و راه افتاد.

11 و وقتی مردم آنچه پولس انجام داده بود دیدند، صدای خود را بلند کردند و در گفتار لیکاونیا گفتند: خدایان به صورت انسان نزد ما نازل شدند.

12 و برنابا را مشتری نامیدند. و پل، مرکوریوس، زیرا او سخنران اصلی بود.

13 آنگاه کاهن مشتری که جلوتر از شهر آنها بود، گاوها و گلدسته‌ها را به دروازه‌ها آورد و می‌خواست با مردم قربانی کند.

14 هنگامی که رسولان، برنابا و پولس، از آن شنیدند، لباسهای خود را دریدند و در میان مردم دویدند و فریاد زدند:

15 و گفت: آقایان، چرا این کارها را می کنید؟ ما نیز با شما انسانهای مشابهی هستیم و به شما موعظه می کنیم که از این باطل ها به سوی خدای زنده ای که آسمان و زمین و دریا و همه چیزهایی را که در آن است آفرید روی آورید.

16 کسی که در زمان های گذشته به همه ملت ها اجازه داد تا در راه های خود قدم بردارند.

17 امّا او خود را بی شهادت نگذاشت، زیرا نیکی کرد و بارانی از آسمان و فصلهای پربار به ما داد و دلهای ما را پر از غذا و شادی کرد.

9 . 1 پیتر 3: 8-12 (به:)، 15 (تقدیس کردن)

8 در نهایت، همگی یک فکر باشید، با یکدیگر شفقت داشته باشید، مانند برادران محبت کنید، ترحم داشته باشید، مهربان باشید.

9 بدی را به بدی، یا نرده را به جای نرده: اما برعکس برکت دادن. می‌دانید که به سوی آن خوانده شده‌اید، تا نعمتی را به ارث ببرید.

10 زیرا کسی که زندگی را دوست دارد و روزهای خوب را می بیند، زبانش را از بدی باز دارد و لب هایش را که حیله نگویند.

11 از بدی دوری کند و نیکی کند. اجازه دهید او به دنبال صلح باشد و آن را دنبال کند.

12 زیرا که چشمان خداوند بر عادلان است و گوشهای او به دعای ایشان باز است.

15 ... خداوند خداوند را در دلهای خود تقدیس کنید و همیشه آماده باشید که به هر کسی که دلیل امیدی را که در شماست بخواهد با نرمی و ترس پاسخ دهید.

10 . رومیان 15: 13

13 اکنون خدای امید شما را با تمام شادی و آرامش در ایمان لبریز کنید تا به نیروی روح القدس در امید فراوان شوید.

11 . یعقوب 5: 11 (به 1)

11 اینک ما آنها را شاد می شماریم که پایدارند.

1 . 470: 23-24

انسان مظهر وجود خداست.

2 . 516: 9 (خداوند) - 12، 19-23

خداوند همه چیز را به مثابه خود می سازد. زندگی در هستی منعکس می شود، حقیقت در صداقت، خدا در نیکی، که آرامش و دوام خود را می بخشد. ... انسان که به شکل او آفریده شده است، حاکمیت خدا بر تمام زمین را در اختیار دارد و منعکس می کند. زن و مرد به عنوان همزیستی و ابدی با خدا تا ابد، با کیفیتی جلالی، خدای پدر-مادر نامتناهی را منعکس می کنند.

3 . 475: 6 (مرد) - 13

انسان ماده نیست؛ او از مغز، خون، استخوان و سایر عناصر مادی تشکیل نشده است. کتاب مقدس به ما اطلاع می دهد که انسان به صورت و شباهت خدا آفریده شده است. ماده آن شباهت نیست. تشبیه روح نمی تواند تا این حد بی شباهت به روح باشد. انسان روحانی و کامل است; و از آنجا که او روحانی و کامل است، باید در علم مسیحیت چنین درک شود.

4 . 544: 10-11

ماده نمی تواند این واقعیت ابدی را تغییر دهد که انسان وجود دارد زیرا خدا وجود دارد.

5 . 232: 19-25

عیسی هرگز تعلیم نداد که مواد مخدر، غذا، هوا، و ورزش می تواند انسان را سالم کند، یا می تواند زندگی انسان را از بین ببرد. او این اشتباهات را با تمرین خود نیز نشان نداد. او هماهنگی انسان را به ذهن ارجاع داد، نه به اهمیت، و هرگز سعی نکرد حکم خدا را که مهر محکومیت خدا از گناه، بیماری و مرگ بود، بی اثر کند.

6 . 304: 3-21

این جهل و باور نادرست مبتنی بر حس مادی اشیاء است که زیبایی و خوبی معنوی را پنهان می کند. پولس با درک این موضوع گفت: "نه مرگ، نه زندگی، ... نه چیزهای موجود، نه چیزهای آینده، نه ارتفاع، نه عمق، و نه هیچ موجود دیگری نمی توانند ما را از عشق خدا جدا کنند." این آموزه علم مسیحیت است: این که عشق الهی را نمی توان از تجلی یا شیء آن محروم کرد. که شادی را نمی توان به اندوه تبدیل کرد، زیرا غم و اندوه استاد شادی نیست. که خیر هرگز نمی تواند بد تولید کند. که ماده هرگز نمی تواند ذهن را تولید کند و زندگی منجر به مرگ نمی شود. انسان کامل - تحت فرمان خدا، اصل کامل او - بی گناه و ابدی است.

هارمونی با اصل خود تولید می شود، توسط آن کنترل می شود و با آن پایبند است. اصل الهی زندگی انسان است. بنابراین سعادت انسان در اختیار حس جسمانی نیست. حقیقت با خطا آلوده نمی شود. هارمونی در انسان به زیبایی موسیقی است و اختلاف غیرطبیعی و غیر واقعی است.

7 . 57: 18-21

خوشبختی روحی است که زاییده حقیقت و عشق است. بی خودی است؛ بنابراین نمی تواند به تنهایی وجود داشته باشد، بلکه نیاز به اشتراک همه بشریت دارد.

8 . 405: 5-11

علم مسیحیت به انسان دستور می دهد که بر تمایلات مسلط شود، - نفرت را با مهربانی متوقف کند، شهوت را با پاکدامنی غلبه کند، انتقام را با نیکوکاری، و بر فریب با صداقت غلبه کند. اگر ارتشی از توطئه گران علیه سلامتی، شادی و موفقیت را گرامی نمی دارید، این خطاها را در مراحل اولیه خود خفه کنید.

9 . 247: 28-11

زینت‌های فرد جایگزینی ضعیف برای جذابیت‌های وجودی است که بر پیری و زوال، درخشان و جاودانه می‌درخشد.

دستور زیبایی، داشتن توهم کمتر و روح بیشتر، عقب نشینی از باور درد یا لذت در بدن به آرامش تغییر ناپذیر و آزادی باشکوه هماهنگی معنوی است.

عشق هرگز دوست داشتنی بودن را از دست نمی دهد. هاله آن بر روی جسم خود قرار دارد. آدم تعجب می کند که یک دوست می تواند کمتر از زیبایی به نظر برسد. مردان و زنان در سنین بالاتر و دروس بزرگتر باید به جای غرق شدن در تاریکی یا تاریکی، به سلامت و جاودانگی رسیده باشند. ذهن جاودانه بدن را با طراوت و انصاف فوق‌العاده تغذیه می‌کند و تصاویر زیبایی از اندیشه را به بدن می‌رساند و مصیبت‌های حسی را که هر روز به مقبره‌ای نزدیک‌تر می‌آورد، از بین می‌برد.

10 . 244: 7-12

اگر بخواهیم همه تصورات خود را از انسان از آنچه بین گهواره و گور می بینیم استخراج کنیم، سعادت و خوبی در انسان جای نمی گیرد و کرم ها گوشت او را می ربایند. اما پولس می نویسد: "قانون روح زندگی در مسیح عیسی مرا از شریعت گناه و مرگ آزاد کرده است."

11 . 60: 29-11

روح منابع بی‌نهایتی دارد که می‌تواند بشریت را برکت دهد، و اگر در روح جستجو کنیم، خوشبختی آسان‌تر به دست می‌آید و در حفظ ما امن‌تر خواهد بود. لذت های بالاتر به تنهایی می تواند هوس های انسان جاودانه را ارضا کند. ما نمی توانیم شادی را در محدوده حس شخصی محدود کنیم. حواس هیچ لذت واقعی را به شما نمی دهند.

خیر در محبت های انسانی باید بر شرارت و معنویت بر حیوان برتری داشته باشد وگرنه سعادت هرگز حاصل نمی شود. دستیابی به این وضعیت آسمانی، فرزندان ما را بهبود می بخشد، جرم و جنایت را کاهش می دهد، و اهداف بالاتری را به جاه طلبی می دهد. باید هر وادی گناه را بالا برد و هر کوه خودخواهی را پایین آورد تا شاهراه خدای ما در علم آماده شود.

12 . 128: 14-19

شناخت علم هستی، توانایی ها و امکانات نهفته انسان را توسعه می دهد. فضای فکر را گسترش می دهد و به انسان های فانی دسترسی به قلمروهای وسیع تر و بالاتر می دهد. متفکر را در فضای بومی خود از بینش و تیزبینی بالا می برد.

13 . 428: 22-29

این واقعیت بزرگ معنوی باید آشکار شود که انسان کامل و جاودانه است، نه باید باشد. ما باید آگاهی وجود را برای همیشه حفظ کنیم، و دیر یا زود، از طریق مسیح و علم مسیحی، باید بر گناه و مرگ مسلط شویم. با کنار گذاشتن باورهای مادی و پذیرفتن حقایق فناناپذیر هستی، شواهد جاودانگی انسان آشکارتر خواهد شد.

14 . 76: 22-29

شادی بی گناه، - هماهنگی کامل و جاودانگی زندگی، که دارای زیبایی و خوبی بی حد و حصر الهی است، بدون لذت یا درد جسمانی، - تنها انسان واقعی و فنا ناپذیر را تشکیل می دهد که وجودش روحانی است. این حالت وجودی علمی و دست نخورده است، - کمالی که فقط برای کسانی قابل تشخیص است که درک نهایی مسیح را در علم الهی دارند.