یکشنبه ، ماه جولای 10، 2022.
"قربانی شریر نزد خداوند مکروه است، اما دعای راستگو مایه لذت اوست."۔
“The sacrifice of the wicked is an abomination to the Lord: but the prayer of the upright is his delight.”
10 خدایا در من دلی پاک بیافرین. و روحی درست را در من تجدید کن.
11 مرا از حضور خود دور مکن. و روح القدس خود را از من مگیر.
12 شادی نجات خود را به من بازگردان. و با روح آزادت مرا حمایت کن.
15 ای خداوند، لبهای مرا باز کن. و دهان من ستایش تو را خواهد گفت.
16 زیرا نمی‌خواهی قربانی کنی. در غیر این صورت آن را می دهم: تو از قربانی سوختنی راضی نیستی.
17 قربانی های خدا روح شکسته است: ای خدا دل شکسته و پشیمان را تحقیر نخواهی کرد.
10. Create in me a clean heart, O God; and renew a right spirit within me.
11. Cast me not away from thy presence; and take not thy holy spirit from me.
12. Restore unto me the joy of thy salvation; and uphold me with thy free spirit.
15. O Lord, open thou my lips; and my mouth shall shew forth thy praise.
16. For thou desirest not sacrifice; else would I give it: thou delightest not in burnt offering.
17. The sacrifices of God are a broken spirit: a broken and a contrite heart, O God, thou wilt not despise.
د درس خطبه
6 به چه طریقی به حضور خداوند بیایم و خود را در برابر خدای متعال تعظیم کنم؟ آیا با قربانی های سوختنی و گوساله های یک ساله به حضور او بیایم؟
7 آیا خداوند از هزاران قوچ خشنود خواهد شد یا از ده هزار نهر نفت؟ آیا نخست‌زاده‌ام را برای گناهم و ثمره بدنم را برای گناه جانم بدهم؟
8 ای انسان به تو نشان داد که چه چیزی خوب است. و خداوند از تو چه می‌خواهد، جز اینکه به عدالت رفتار کنی، رحمت را دوست بداری، و با خدای خود فروتنانه رفتار کنی؟
6 Wherewith shall I come before the Lord, and bow myself before the high God? shall I come before him with burnt offerings, with calves of a year old?
7 Will the Lord be pleased with thousands of rams, or with ten thousands of rivers of oil? shall I give my firstborn for my transgression, the fruit of my body for the sin of my soul?
8 He hath shewed thee, O man, what is good; and what doth the Lord require of thee, but to do justly, and to love mercy, and to walk humbly with thy God?
1 سلیمان مشایخ اسرائیل و جمیع سران قبایل و رؤسای پدران بنی اسرائیل را نزد سلیمان پادشاه در اورشلیم گرد آورد تا تابوت عهد خداوند را از شهر بیرون بیاورند. از داوود که صهیون است.
2 و تمامی مردان اسرائیل در عید در ماه اتانیم که ماه هفتم است، نزد سلیمان پادشاه جمع شدند.
3 و تمامی مشایخ اسرائیل آمدند و کاهنان تابوت را برداشتند.
4 و تابوت خداوند و خیمه اجتماع و تمام ظروف مقدس را که در خیمه بود، و کاهنان و لاویان آن را بالا آوردند.
5 و سلیمان پادشاه و جمیع جماعت اسرائیل که نزد او جمع شده بودند، با او در جلوی تابوت بودند و گوسفند و گاو را قربانی می‌کردند که از جهت کثرت نه می‌توان گفت و نه شمارش می‌شد.
6 و کاهنان تابوت عهد خداوند را به مکان او، به پیشگاه خانه، به مکان مقدس، حتی زیر بال‌های کروبیان، آوردند.
7 زیرا کروبیان دو بال خود را بر جای تابوت باز کردند و کروبیان تابوت و چوبهای آن را در بالا پوشاندند.
8 و عصاها را بیرون آوردند که انتهای عصاها در مکان مقدس در مقابل پیشگاه عبادت دیده می‌شد و بیرون دیده نمی‌شدند و تا امروز آنجا هستند.
9 در تابوت چیزی جز دو تخته سنگی که موسی در حوریب گذاشت، هنگامی که خداوند با بنی اسرائیل عهد بست، هنگامی که از سرزمین مصر بیرون آمدند، نبود.
10 و واقع شد که چون کاهنان از مکان مقدس بیرون آمدند، ابر خانه خداوند را پر کرد.
11 به‌طوری‌که کاهنان به‌خاطر ابر نتوانستند برای خدمت بایستند، زیرا که جلال خداوند خانه خداوند را پر کرده بود.
1 Solomon assembled the elders of Israel, and all the heads of the tribes, the chief of the fathers of the children of Israel, unto king Solomon in Jerusalem, that they might bring up the ark of the covenant of the Lord out of the city of David, which is Zion.
2 And all the men of Israel assembled themselves unto king Solomon at the feast in the month Ethanim, which is the seventh month.
3 And all the elders of Israel came, and the priests took up the ark.
4 And they brought up the ark of the Lord, and the tabernacle of the congregation, and all the holy vessels that were in the tabernacle, even those did the priests and the Levites bring up.
5 And king Solomon, and all the congregation of Israel, that were assembled unto him, were with him before the ark, sacrificing sheep and oxen, that could not be told nor numbered for multitude.
6 And the priests brought in the ark of the covenant of the Lord unto his place, into the oracle of the house, to the most holy place, even under the wings of the cherubims.
7 For the cherubims spread forth their two wings over the place of the ark, and the cherubims covered the ark and the staves thereof above.
8 And they drew out the staves, that the ends of the staves were seen out in the holy place before the oracle, and they were not seen without: and there they are unto this day.
9 There was nothing in the ark save the two tables of stone, which Moses put there at Horeb, when the Lord made a covenant with the children of Israel, when they came out of the land of Egypt.
10 And it came to pass, when the priests were come out of the holy place, that the cloud filled the house of the Lord,
11 So that the priests could not stand to minister because of the cloud: for the glory of the Lord had filled the house of the Lord.
1 پس ای برادران، به رحمت خدا از شما خواهش می کنم که بدن های خود را قربانی زنده، مقدس و پسندیده خدا، که خدمت معقول شماست، تقدیم کنید.
2 و با این جهان متشکل نشوید، بلکه با تجدید ذهن خود متحول شوید تا بتوانید آن اراده خوب و پسندیده و کامل خدا را ثابت کنید.
1 I beseech you therefore, brethren, by the mercies of God, that ye present your bodies a living sacrifice, holy, acceptable unto God, which is your reasonable service.
2 And be not conformed to this world: but be ye transformed by the renewing of your mind, that ye may prove what is that good, and acceptable, and perfect, will of God.
17 و در روز اول عید فطیر، شاگردان نزد عیسی آمدند و به او گفتند: کجا می‌خواهی برای خوردن عید فصح برای تو آماده کنیم؟
18 و گفت: نزد چنین مردی به شهر برو و به او بگو، استاد می‌گوید، وقت من نزدیک است. من عید فصح را در خانه تو با شاگردانم برگزار خواهم کرد.
19 و شاگردان چنان کردند که عیسی آنها را مقرر کرده بود. و عید فصح را آماده کردند.
20 و چون شب شد، با آن دوازده نشست.
26 و چون مشغول خوردن بودند، عیسی نان را گرفت، برکت داد و پاره کرد و به شاگردان داد و گفت: بگیرید، بخورید. این بدن من است
27 پس جام را گرفت و شکر کرد و به آنها داد و گفت: همه از آن بنوشید.
28 زیرا این خون عهد جدید من است که برای بسیاری برای آمرزش گناهان ریخته می شود.
29 اما من به شما می گویم که از این پس از این میوه تاک نخواهم نوشید تا آن روز که آن را با شما در ملکوت پدرم نو بنوشم.
17 Now the first day of the feast of unleavened bread the disciples came to Jesus, saying unto him, Where wilt thou that we prepare for thee to eat the passover?
18 And he said, Go into the city to such a man, and say unto him, The Master saith, My time is at hand; I will keep the passover at thy house with my disciples.
19 And the disciples did as Jesus had appointed them; and they made ready the passover.
20 Now when the even was come, he sat down with the twelve.
26 And as they were eating, Jesus took bread, and blessed it, and brake it, and gave it to the disciples, and said, Take, eat; this is my body.
27 And he took the cup, and gave thanks, and gave it to them, saying, Drink ye all of it;
28 For this is my blood of the new testament, which is shed for many for the remission of sins.
29 But I say unto you, I will not drink henceforth of this fruit of the vine, until that day when I drink it new with you in my Father’s kingdom.
1 پس پیلاطس عیسی را گرفت و تازیانه زد.
16 پس او را به آنها سپرد تا مصلوب شود. و عیسی را گرفتند و بردند.
17 و او صلیب خود را بر دوش گرفت، به مکانی به نام محل جمجمه که در جلجتا عبری نامیده می شود بیرون رفت.
18 آنجا که او را مصلوب کردند و دو نفر دیگر با او، در دو طرف یکی و عیسی در میان.
1 Then Pilate therefore took Jesus, and scourged him.
16 Then delivered he him therefore unto them to be crucified. And they took Jesus, and led him away.
17 And he bearing his cross went forth into a place called the place of a skull, which is called in the Hebrew Golgotha:
18 Where they crucified him, and two other with him, on either side one, and Jesus in the midst.
1 روز اول هفته، مریم مجدلیه در اوایل صبح، هنگامی که هوا هنوز تاریک شده بود، به مقبره آمد و سنگ را از قبر برداشت.
16 عیسی به او گفت: مریم. زن برگشت و به او گفت: «ربونی. یعنی استاد
17 عیسی به او گفت: به من دست نزن. زیرا من هنوز نزد پدرم بالا نیامده‌ام. و به خدای من و خدای شما.
1 The first day of the week cometh Mary Magdalene early, when it was yet dark, unto the sepulchre, and seeth the stone taken away from the sepulchre.
16 Jesus saith unto her, Mary. She turned herself, and saith unto him, Rabboni; which is to say, Master.
17 Jesus saith unto her, Touch me not; for I am not yet ascended to my Father: but go to my brethren, and say unto them, I ascend unto my Father, and your Father; and to my God, and your God.
1 عیسی پس از این موارد بار دیگر خود را در حوالی دریای طبریه به شاگردان نشان داد. و در این عاقلانه او خود را نشان داد.
15 پس چون آنها شام خوردند ، عیسی به سیمون پیتر گفت ، سیمون ، پسر یونس ، تو مرا بیش از این دوست داری؟ او به او گفت ، بله ، پروردگار. تو می دونی که دوستت دارم او به او گفت ، بره های من را سیر کن.
16 بار دوم دوباره به او گفت ، سیمون ، پسر یوناس ، مرا دوست داری؟ او به او گفت ، بله ، پروردگار. تو می دونی که دوستت دارم او به او گفت ، گوسفندان من را خوراک کن.
17 او برای بار سوم به او گفت ، سیمون ، پسر یوناس ، مرا دوست داری؟ پیتر ناراحت شد زیرا بار سوم به او گفت ، مرا دوست داری؟ و او به او گفت ، پروردگارا ، تو همه چیز را می دانی. تو می دونی که دوستت دارم عیسی به او گفت ، گوسفندان من را خوراک کن.
1 After these things Jesus shewed himself again to the disciples at the sea of Tiberias;
15 So when they had dined, Jesus saith to Simon Peter, Simon, son of Jonas, lovest thou me more than these? He saith unto him, Yea, Lord; thou knowest that I love thee. He saith unto him, Feed my lambs.
16 He saith to him again the second time, Simon, son of Jonas, lovest thou me? He saith unto him, Yea, Lord; thou knowest that I love thee. He saith unto him, Feed my sheep.
17 He saith unto him the third time, Simon, son of Jonas, lovest thou me? Peter was grieved because he said unto him the third time, Lovest thou me? And he said unto him, Lord, thou knowest all things; thou knowest that I love thee. Jesus saith unto him, Feed my sheep.
15 … بیایید قربانی حمد را پیوسته به خدا تقدیم کنیم، یعنی میوه لبهایمان که نام او را شکر می‌کنند.
16 اما نیکی کردن و ارتباط را فراموش مکن، زیرا از چنین قربانی‌هایی خدا راضی است.
15 let us offer the sacrifice of praise to God continually, that is, the fruit of our lips giving thanks to his name.
16 But to do good and to communicate forget not: for with such sacrifices God is well pleased.
جوهر هر عبادت، انعکاس و نمایش عشق الهی، شفای بیماری و از بین بردن گناه است. استاد ما گفت: "اگر مرا دوست دارید، احکام مرا نگاه دارید."
The substance of all devotion is the reflection and demonstration of divine Love, healing sickness and destroying sin. Our Master said, "If ye love me, keep my commandments."
جوهر معنوی خون فداکاری است. اثربخشی هدایای روحانی عیسی بی نهایت بیشتر از آن است که بتوان با احساس ما از خون انسان بیان کرد. خون مادی عیسی هنگامی که بر «درخت ملعون» ریخته شد، برای پاکسازی از گناه کارآمدتر از زمانی که در رگ‌هایش جاری بود، در حالی که هر روز به کار پدرش می‌رفت، نبود. گوشت و خون واقعی او زندگی او بود. و آنها واقعاً گوشت او را می خورند و خون او را می نوشند، که در آن زندگی الهی شریک هستند.
The spiritual essence of blood is sacrifice. The efficacy of Jesus' spiritual offering is infinitely greater than can be expressed by our sense of human blood. The material blood of Jesus was no more efficacious to cleanse from sin when it was shed upon "the accursed tree," than when it was flowing in his veins as he went daily about his Father's business. His true flesh and blood were his Life; and they truly eat his flesh and drink his blood, who partake of that divine Life.
عید فصح که عیسی با شاگردانش در ماه نیسان در شب قبل از مصلوب شدنش خورد، یک مراسم غم انگیز بود، شامی غم انگیز که در پایان روز، در گرگ و میش یک حرفه باشکوه با سایه هایی که به سرعت در اطراف فرو می ریزند، میل کرد. و این شام برای همیشه تشریفات یا امتیازات عیسی را به ماده بسته بود.
پیروان او، غمگین و ساکت، در انتظار ساعت خیانت ارباب خود، از مانا بهشتی که از قدیم در بیابان پیروان آزار و اذیت حقیقت را تغذیه می کرد، شریک شدند. نان آنها به راستی از بهشت نازل شد. این حقیقت بزرگ وجود روحانی بود که بیماران را شفا می داد و خطا را بیرون می زد. استاد آنها قبلاً همه چیز را توضیح داده بود و اکنون این نان آنها را تغذیه و نگه می دارد. آنها این نان را از خانه به خانه حمل می کردند و برای دیگران می شکستند (توضیح می دادند) و حالا به خودشان آرامش می دادند.
برای این حقیقت وجود روحانی، استاد آنها نزدیک بود که از خشونت رنج ببرد و جام غم خود را به خاک بکشد. او باید آنها را ترک کند. با شکوه عظیم پیروزی ابدی که بر او سایه افکنده بود، شکر کرد و گفت: "همه از آن بنوشید".
هنگامی که عنصر انسانی در او با امر الهی مبارزه کرد، معلم بزرگ ما گفت: "نه اراده من، بلکه اراده تو انجام شود!" - یعنی نه جسم، بلکه روح در من متجلی شود. این درک جدید از عشق معنوی است. همه چیز را برای مسیح یا حقیقت می دهد. دشمنان خود را برکت می دهد، بیماران را شفا می دهد، گمراهی را بیرون می کند، مردگان را از گناهان و گناهان زنده می کند، و انجیل را به فقیران موعظه می کند که دل حلیم هستند.
The Passover, which Jesus ate with his disciples in the month Nisan on the night before his crucifixion, was a mournful occasion, a sad supper taken at the close of day, in the twilight of a glorious career with shadows fast falling around; and this supper closed forever Jesus' ritualism or concessions to matter.
His followers, sorrowful and silent, anticipating the hour of their Master's betrayal, partook of the heavenly manna, which of old had fed in the wilderness the persecuted followers of Truth. Their bread indeed came down from heaven. It was the great truth of spiritual being, healing the sick and casting out error. Their Master had explained it all before, and now this bread was feeding and sustaining them. They had borne this bread from house to house, breaking (explaining) it to others, and now it comforted themselves.
For this truth of spiritual being, their Master was about to suffer violence and drain to the dregs his cup of sorrow. He must leave them. With the great glory of an everlasting victory overshadowing him, he gave thanks and said, "Drink ye all of it."
When the human element in him struggled with the divine, our great Teacher said: "Not my will, but Thine, be done!" — that is, Let not the flesh, but the Spirit, be represented in me. This is the new understanding of spiritual Love. It gives all for Christ, or Truth. It blesses its enemies, heals the sick, casts out error, raises the dead from trespasses and sins, and preaches the gospel to the poor, the meek in heart.
چه تضادی بین آخرین شام خداوند ما و آخرین صبحانه روحانی او با شاگردانش در ساعات روشن صبح در جلسه شادی آور در ساحل دریای جلیل! غم و اندوه او به شکوه و اندوه شاگردانش به توبه تبدیل شده بود - دلها تنبیه و غرور سرزنش شده بود.
What a contrast between our Lord's last supper and his last spiritual breakfast with his disciples in the bright morning hours at the joyful meeting on the shore of the Galilean Sea! His gloom had passed into glory, and His disciples' grief into repentance, — hearts chastened and pride rebuked.
این ملاقات معنوی با خداوند ما در طلوع نور جدید، وعده غذایی صبحگاهی است که دانشمندان مسیحی آن را گرامی می دارند. آنها در برابر مسیح، حقیقت تعظیم می کنند تا بیشتر از ظهور او دریافت کنند و در سکوت با اصل الهی، عشق ارتباط برقرار کنند. آنها پیروزی پروردگارشان بر مرگ، آزمایش جسمانی او پس از مرگ، نمونه ای از آزمایش انسان، و عروج روحانی و نهایی او بر ماده یا جسم را جشن می گیرند، هنگامی که او از دید مادی قیام کرد.
غسل تعمید ما پاکسازی از هرگونه خطا است.
عشای ربانی ما ارتباط معنوی با خدای یگانه است. نان ما «که از آسمان نازل می شود» حقیقت است. جام ما صلیب است. شراب ما الهام بخش عشق است، پیش نویسی که استاد ما نوشید و به پیروانش ستایش کرد.
This spiritual meeting with our Lord in the dawn of a new light is the morning meal which Christian Scientists commemorate. They bow before Christ, Truth, to receive more of his reappearing and silently to commune with the divine Principle, Love. They celebrate their Lord's victory over death, his probation in the flesh after death, its exemplification of human probation, and his spiritual and final ascension above matter, or the flesh, when he rose out of material sight.
Our baptism is a purification from all error.
Our Eucharist is spiritual communion with the one God. Our bread, "which cometh down from heaven," is Truth. Our cup is the cross. Our wine the inspiration of Love, the draught our Master drank and commended to his followers.
آخرین برهان عیسی برای شاگردانش بالاترین، قانع‌کننده‌ترین و سودمندترین دلیل بود. شرارت جفاگران وحشیانه، خیانت و خودکشی خائن به او، توسط عشق الهی برای تجلیل انسان و ایده واقعی خدا، که جفاگران عیسی آن را مسخره کرده بودند و سعی در کشتن آن داشتند، غلبه کرد. نمایش نهایی حقیقتی که عیسی تعلیم داد و به خاطر آن مصلوب شد، عصر جدیدی را برای جهان گشود. کسانی که او را کشتند تا نفوذش باقی بماند، آن را تداوم بخشیدند و گسترش دادند.
عیسی به خاطر جام تلخی که نوشید، در تظاهرات بالاتر رفت. قانون بشری او را محکوم کرده بود، اما او علم الهی را نشان می داد. او دور از دسترس وحشیانه دشمنانش، بر اساس قانون روحانی و در سرپیچی از ماده و فانی عمل می کرد و آن قانون معنوی او را حفظ می کرد. الهی باید در هر نقطه بر انسان غلبه کند. علمی که عیسی تعلیم داد و زندگی کرد باید بر همه باورهای مادی در مورد حیات، جوهر و هوش و خطاهای متعدد ناشی از چنین باورهایی پیروز شود.
عشق باید بر نفرت پیروز شود. حقیقت و زندگی باید مهر پیروزی بر گمراهی و مرگ باشد، قبل از اینکه خارها برای تاج کنار گذاشته شوند، دعای خیر، "آفرین، بنده خوب و امین" و برتری روح نشان داده شود.
Jesus' last proof was the highest, the most convincing, the most profitable to his students. The malignity of brutal persecutors, the treason and suicide of his betrayer, were overruled by divine Love to the glorification of the man and of the true idea of God, which Jesus' persecutors had mocked and tried to slay. The final demonstration of the truth which Jesus taught, and for which he was crucified, opened a new era for the world. Those who slew him to stay his influence perpetuated and extended it.
Jesus rose higher in demonstration because of the cup of bitterness he drank. Human law had condemned him, but he was demonstrating divine Science. Out of reach of the barbarity of his enemies, he was acting under spiritual law in defiance of matter and mortality, and that spiritual law sustained him. The divine must overcome the human at every point. The Science Jesus taught and lived must triumph over all material beliefs about life, substance, and intelligence, and the multitudinous errors growing from such beliefs.
Love must triumph over hate. Truth and Life must seal the victory over error and death, before the thorns can be laid aside for a crown, the benediction follow, "Well done, good and faithful servant," and the supremacy of Spirit be demonstrated.
آیا همه کسانی که به یاد عیسی نان می خورند و شراب می نوشند، واقعاً حاضرند جام او را بنوشند، صلیب او را بردارند و همه چیز را برای اصل مسیح بگذارند؟ پس چرا این الهام را به مراسم مرده نسبت می دهیم، به جای اینکه نشان دهیم با دفع خطا و «مقدس و مقبول خدا» بدن، حقیقت به درک رسیده است؟ اگر مسیح، حقیقت، برای تظاهرات نزد ما آمده است، هیچ بزرگداشت دیگری لازم نیست، زیرا تظاهرات عمانوئیل یا خدا با ماست. و اگر دوستی با ما باشد، چرا به یادبود آن دوست نیاز داریم؟
اگر همه کسانی که تا به حال از مراسم راز می گرفتند واقعاً مصائب عیسی را به یاد می آوردند و از جام او می نوشیدند، جهان را متحول می کردند. اگر همه کسانی که به دنبال بزرگداشت او از طریق نمادهای مادی هستند، صلیب را برمی دارند، بیماران را شفا می دهند، بدی ها را بیرون می کنند، و مسیح یا حقیقت را برای فقرا موعظه می کنند - فکر پذیرا - آنها هزاره را خواهند آورد.
Are all who eat bread and drink wine in memory of Jesus willing truly to drink his cup, take his cross, and leave all for the Christ-principle? Then why ascribe this inspiration to a dead rite, instead of showing, by casting out error and making the body "holy, acceptable unto God," that Truth has come to the understanding? If Christ, Truth, has come to us in demonstration, no other commemoration is requisite, for demonstration is Immanuel, or God with us; and if a friend be with us, why need we memorials of that friend?
If all who ever partook of the sacrament had really commemorated the sufferings of Jesus and drunk of his cup, they would have revolutionized the world. If all who seek his commemoration through material symbols will take up the cross, heal the sick, cast out evils, and preach Christ, or Truth, to the poor, — the receptive thought, — they will bring in the millennium.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6
████████████████████████████████████████████████████████████████████████