یکشنبه ، ژانویه 29، 2023
"نفرت نزاع ها را برمی انگیزد، اما عشق همه گناهان را می پوشاند."۔
“Hatred stirreth up strifes: but love covereth all sins.”
1 ای خداوند قوت من تو را دوست خواهم داشت.
2 خداوند صخره و قلعه من و نجات دهنده من است. خدای من، قدرت من، که به او اعتماد خواهم کرد. سپر من و شاخ نجات من و برج بلند من.
3 خداوند را که شایسته ستایش است خواهم خواند و از دست دشمنان خود نجات خواهم یافت.
19 او مرا نیز به مکانی بزرگ بیرون آورد. او مرا رهایی بخشید، زیرا از من لذت می برد.
20 خداوند برحسب عدالتم به من پاداش داد. بر حسب پاکی دستانم به من پاداش داده است.
21 زیرا من راههای خداوند را نگاه داشته ام و با شرارت از خدای خود دور نشده ام.
1. I will love thee, O Lord, my strength.
2. The Lord is my rock, and my fortress, and my deliverer; my God, my strength, in whom I will trust; my buckler, and the horn of my salvation, and my high tower.
3. I will call upon the Lord, who is worthy to be praised: so shall I be saved from mine enemies.
19. He brought me forth also into a large place; he delivered me, because he delighted in me.
20. The Lord rewarded me according to my righteousness; according to the cleanness of my hands hath he recompensed me.
21. For I have kept the ways of the Lord, and have not wickedly departed from my God.
د درس خطبه
14 از این جهت در برابر پدر خداوند ما عیسی مسیح زانو می‌زنم.
15 که نام تمام خاندان در آسمان و زمین از اوست
16 تا به تو بر حسب غنای جلال خود عطا کند که به وسیله روحش در انسان درونی نیرومند شوی.
17 تا مسیح با ایمان در دلهای شما ساکن شود. که شما که ریشه در عشق دارید،
18 ممکن است با همه مقدسین بفهمد که عرض و طول و عمق و ارتفاع چیست.
19 و محبت مسیح را که فراتر از معرفت است بشناسید تا از تمام کاملی خدا پر شوید.
14 For this cause I bow my knees unto the Father of our Lord Jesus Christ,
15 Of whom the whole family in heaven and earth is named,
16 That he would grant you, according to the riches of his glory, to be strengthened with might by his Spirit in the inner man;
17 That Christ may dwell in your hearts by faith; that ye, being rooted and grounded in love,
18 May be able to comprehend with all saints what is the breadth, and length, and depth, and height;
19 And to know the love of Christ, which passeth knowledge, that ye might be filled with all the fulness of God.
1 Abraham was old, and well stricken in age: and the Lord had blessed Abraham in all things.
2 And Abraham said unto his eldest servant of his house, that ruled over all that he had, Put, I pray thee, thy hand under my thigh:
3 And I will make thee swear by the Lord, the God of heaven, and the God of the earth, that thou shalt not take a wife unto my son of the daughters of the Canaanites, among whom I dwell:
4 But thou shalt go unto my country, and to my kindred, and take a wife unto my son Isaac.
7 The Lord God of heaven, which took me from my father’s house, and from the land of my kindred, and which spake unto me, and that sware unto me, saying, Unto thy seed will I give this land; he shall send his angel before thee, and thou shalt take a wife unto my son from thence.
10 And the servant took ten camels of the camels of his master, and departed; for all the goods of his master were in his hand: and he arose, and went to Mesopotamia, unto the city of Nahor.
12 And he said, O Lord God of my master Abraham, I pray thee, send me good speed this day, and shew kindness unto my master Abraham.
15 And it came to pass, before he had done speaking, that, behold, Rebekah came out, who was born to Bethuel, son of Milcah, the wife of Nahor, Abraham’s brother, with her pitcher upon her shoulder.
16 And the damsel was very fair to look upon, a virgin, neither had any man known her: and she went down to the well, and filled her pitcher, and came up.
17 And the servant ran to meet her, and said, Let me, I pray thee, drink a little water of thy pitcher.
23 And said, Whose daughter art thou? tell me, I pray thee: is there room in thy father’s house for us to lodge in?
24 And she said unto him, I am the daughter of Bethuel the son of Milcah, which she bare unto Nahor.
26 And the man bowed down his head, and worshipped the Lord.
27 And he said, Blessed be the Lord God of my master Abraham, who hath not left destitute my master of his mercy and his truth: I being in the way, the Lord led me to the house of my master’s brethren.
29 And Rebekah had a brother, and his name was Laban: and Laban ran out unto the man, unto the well.
50 Then Laban and Bethuel answered and said, The thing proceedeth from the Lord:
51 Behold, Rebekah is before thee, take her, and go, and let her be thy master’s son’s wife, as the Lord hath spoken.
67 And Isaac brought her into his mother Sarah’s tent, and took Rebekah, and she became his wife; and he loved her:
14 عیسی با قدرت روح به جلیل بازگشت: و آوازه او در سراسر منطقه منتشر شد.
14 Jesus returned in the power of the Spirit into Galilee: and there went out a fame of him through all the region round about.
25 و اینک وکیلی برخاست و او را وسوسه کرد و گفت: استاد، چه کنم تا وارث حیات جاودانی شوم؟
26 او به او گفت: در شریعت چه نوشته شده است؟ چگونه می خوانی؟
27 او در جواب گفت: یَهُوَه خدای خود را با تمام دل و با تمام جان و با تمام قوت و با تمام عقلت دوست داری. و همسایه تو مثل خودت.
28 و به او گفت: درست جواب دادی، این کار را بکن و زنده خواهی شد.»
29 اما او که می‌خواست خود را توجیه کند به عیسی گفت: همسایه من کیست؟
30 عیسی در جواب گفت: مردی از اورشلیم به اریحا فرود آمد و در میان دزدان افتاد که لباس او را از تنش درآوردند و او را زخمی کردند و رفتند و او را نیمه جان گذاشتند.
31 و تصادفاً کشیشی از آن طرف پایین آمد و چون او را دید، از آن طرف گذشت.
32 و همینطور یک لاوی وقتی در آن مکان بود آمد و او را نگریست و از آن طرف گذشت.
33 اما مردی سامری در حین سفر به جایی که بود آمد و چون او را دید بر او دلسوزی کرد.
34 و نزد او رفت و زخمهایش را بست و روغن و شراب ریخت و او را بر حیوان خود نهاد و به مسافرخانه ای آورد و از او مراقبت کرد.
35 و فردای آن روز که رفت، دو پنس بیرون آورد و به میزبان داد و به او گفت: مراقب او باش. و هر چه بیشتر خرج کنی، وقتی دوباره بیایم، به تو خواهم داد.
36 حالا به نظر شما کدام یک از این سه نفر همسایه او بود که در میان دزدان افتاد؟
37 و گفت: آن که بر او رحم کرد. سپس عیسی به او گفت: برو و تو نیز همینطور عمل کن.
25 And, behold, a certain lawyer stood up, and tempted him, saying, Master, what shall I do to inherit eternal life?
26 He said unto him, What is written in the law? how readest thou?
27 And he answering said, Thou shalt love the Lord thy God with all thy heart, and with all thy soul, and with all thy strength, and with all thy mind; and thy neighbour as thyself.
28 And he said unto him, Thou hast answered right: this do, and thou shalt live.
29 But he, willing to justify himself, said unto Jesus, And who is my neighbour?
30 And Jesus answering said, A certain man went down from Jerusalem to Jericho, and fell among thieves, which stripped him of his raiment, and wounded him, and departed, leaving him half dead.
31 And by chance there came down a certain priest that way: and when he saw him, he passed by on the other side.
32 And likewise a Levite, when he was at the place, came and looked on him, and passed by on the other side.
33 But a certain Samaritan, as he journeyed, came where he was: and when he saw him, he had compassion on him,
34 And went to him, and bound up his wounds, pouring in oil and wine, and set him on his own beast, and brought him to an inn, and took care of him.
35 And on the morrow when he departed, he took out two pence, and gave them to the host, and said unto him, Take care of him; and whatsoever thou spendest more, when I come again, I will repay thee.
36 Which now of these three, thinkest thou, was neighbour unto him that fell among the thieves?
37 And he said, He that shewed mercy on him. Then said Jesus unto him, Go, and do thou likewise.
35 چه کسی باید ما را از عشق مسیح جدا کند؟ آیا مصیبت ، یا پریشانی ، یا آزار و اذیت ، یا قحطی ، یا برهنگی ، یا خطر ، یا شمشیر؟
37 نه ، در همه این چیزها ما از طریق او که ما را دوست داشت ، چیزی بیشتر از فاتحان هستیم.
38 زیرا من متقاعد شده ام که نه مرگ ، نه زندگی ، نه فرشتگان ، نه مملکت ها ، نه قدرت ها ، نه چیزهای حاضر و نه چیزهای آینده ،
39 نه قد ، نه عمق و نه هیچ موجود دیگری قادر نخواهد بود ما را از عشق به خدا ، که در مسیح عیسی ، خداوند ما است ، جدا کند.
35 Who shall separate us from the love of Christ? shall tribulation, or distress, or persecution, or famine, or nakedness, or peril, or sword?
37 Nay, in all these things we are more than conquerors through him that loved us.
38 For I am persuaded, that neither death, nor life, nor angels, nor principalities, nor powers, nor things present, nor things to come,
39 Nor height, nor depth, nor any other creature, shall be able to separate us from the love of God, which is in Christ Jesus our Lord.
1 ابراهیم پیر و پیر بود و خداوند ابراهیم را در همه چیز برکت داده بود.
2 و ابراهیم به بزرگ‌ترین غلام خود در خاندان خود که بر تمام دارایی‌های او حکومت می‌کرد گفت: دستت را زیر ران من بگذار.
3 و تو را به یهوه خدای آسمانها و خدای زمین سوگند می دهم که برای پسر من از دختران کنعانی که در میان آنها ساکن هستم، زن نگیری.
4 اما تو به کشور من و نزد قوم من برو و برای پسرم اسحاق زن بگیر.
7 یَهُوَه خدای آسمان که مرا از خانۀ پدرم و از زمین اقوامم گرفت و با من سخن گفت و به من قسم خورد که این زمین را به نسل تو خواهم داد. او فرشته خود را به حضور تو خواهد فرستاد و تو از آنجا برای پسرم زنی خواهی گرفت.
10 و غلام ده شتر از شترهای صاحبش را گرفت و رفت. زیرا تمام اموال اربابش در دست او بود و برخاست و به بین النهرین رفت و به شهر ناهور رفت.
12 و گفت: ای خداوند، خدای سرورم ابراهیم، از تو می‌خواهم، امروز مرا به سرعت بفرست، و با سرورم ابراهیم مهربانی کن.
15 و پیش از آن‌که سخنش را تمام کند، اینک، ربکا بیرون آمد که از بتوئیل، پسر میلکا، زن ناحور، برادر ابراهیم، با پارچ بر شانه‌اش به دنیا آمد.
16 و دختر بسیار منصف بود، یک باکره، هیچ مردی او را نشناخت: و او به چاه رفت و پارچ خود را پر کرد و بالا آمد.
17 و خادم به استقبال او دوید و گفت: اجازه دهید از پارچ شما کمی آب بنوشم.
23 و گفت: تو دختر کی هستی؟ به من بگو: آیا در خانه پدرت جایی برای اقامت وجود دارد؟
24 و او به او گفت: من دختر بتوئیل پسر میلکه هستم که او برای ناهور به دنیا آورد.
26 و آن مرد سر خود را به زیر انداخته، خداوند را عبادت کرد.
27 و گفت: متبارک باد خداوند، خدای سرورم ابراهیم، که ارباب مرا از رحمت و راستی خود بی نصیب نگذاشته: است وقتی در راه بودم، خداوند مرا به خانه برادران اربابم برد.
29 و ربکا برادری داشت که لابان نام داشت و لابان نزد آن مرد به سوی چاه دوید.
50 آنگاه لابان و بتوئیل پاسخ دادند و گفتند: این امر از جانب خداوند است.
51 اینک، ربکا پیش توست، او را بگیر و برو و چنانکه خداوند فرموده است، زن پسر ارباب تو باشد.
67 و اسحاق او را به خیمه مادرش سارا آورد و ربکا را گرفت و او زن او شد. و او را دوست داشت:
عشق به خدا و انسان مشوق واقعی هم در شفا و هم در تعلیم است. عشق الهام می بخشد، روشن می کند، تعیین می کند و راه را هدایت می کند. انگیزه های درست به اندیشه و قدرت و آزادی بیان و عمل می بخشد. عشق کشیش در قربانگاه حقیقت است. صبورانه منتظر باشید تا عشق الهی بر آبهای ذهن فانی حرکت کند و مفهوم کامل را شکل دهد.
Love for God and man is the true incentive in both healing and teaching. Love inspires, illumines, designates, and leads the way. Right motives give pinions to thought, and strength and freedom to speech and action. Love is priestess at the altar of Truth. Wait patiently for divine Love to move upon the waters of mortal mind, and form the perfect concept.
عشق الهی که افعی سمی را که انسانها را از روغن جوشان، از کوره آتشین، از آرواره های شیر رهایی بخشید، بی ضرر کرد، می تواند در هر عصری بیماران را شفا دهد و بر گناه و مرگ پیروز شود. این تظاهرات عیسی را با قدرت و عشق بی نظیر تاج گذاری کرد. اما همان "ذهن ... که در مسیح عیسی نیز بود" باید همیشه نامه علم را همراهی کند تا تظاهرات باستانی انبیا و رسولان را تأیید و تکرار کند.
The divine Love, which made harmless the poisonous viper, which delivered men from the boiling oil, from the fiery furnace, from the jaws of the lion, can heal the sick in every age and triumph over sin and death. It crowned the demonstrations of Jesus with unsurpassed power and love. But the same "Mind ... which was also in Christ Jesus" must always accompany the letter of Science in order to confirm and repeat the ancient demonstrations of prophets and apostles.
خدا اصل متافیزیک الهی است. همانطور که فقط یک خدا وجود دارد، می تواند فقط یک اصل الهی برای همه علوم وجود داشته باشد. و باید قوانین ثابتی برای نشان دادن این اصل الهی وجود داشته باشد. نامه علم امروز به وفور به بشریت می رسد، اما روح آن فقط در درجات کوچکی می آید. بخش حیاتی، قلب و روح علم مسیحی، عشق است.
God is the Principle of divine metaphysics. As there is but one God, there can be but one divine Principle of all Science; and there must be fixed rules for the demonstration of this divine Principle. The letter of Science plentifully reaches humanity to-day, but its spirit comes only in small degrees. The vital part, the heart and soul of Christian Science, is Love.
با تفسیر خدا به عنوان یک نجات دهنده جسمانی، اما نه به عنوان اصل نجات دهنده، یا عشق الهی، ما همچنان به دنبال نجات از طریق عفو و نه از طریق اصلاح خواهیم بود و برای شفای بیماران به جای روح به ماده متوسل خواهیم شد. هنگامی که فانی ها از طریق دانش علم مسیحی به یک حس برتر می رسند، نه از ماده، بلکه از اصل الهی، خدا، به دنبال آموختن چگونگی نشان دادن مسیح، حقیقت، به عنوان قدرت شفابخش و نجات خواهند بود.
By interpreting God as a corporeal Saviour but not as the saving Principle, or divine Love, we shall continue to seek salvation through pardon and not through reform, and resort to matter instead of Spirit for the cure of the sick. As mortals reach, through knowledge of Christian Science, a higher sense, they will seek to learn, not from matter, but from the divine Principle, God, how to demonstrate the Christ, Truth, as the healing and saving power.
ما باید الگوهای کاملی را در اندیشه بسازیم و مدام به آنها بنگریم، وگرنه هرگز آنها را در زندگی های بزرگ و نجیب نخواهیم ساخت. بگذار بی خودی، نیکی، رحمت، عدالت، سلامتی، قدوسیت، عشق - ملکوت آسمان - در درون ما حاکم شود و گناه، بیماری و مرگ کاهش یابد تا سرانجام ناپدید شوند.
We must form perfect models in thought and look at them continually, or we shall never carve them out in grand and noble lives. Let unselfishness, goodness, mercy, justice, health, holiness, love — the kingdom of heaven — reign within us, and sin, disease, and death will diminish until they finally disappear.
اگر بخواهیم از مسیح، حقیقت پیروی کنیم، باید در مسیر تعیین خدا باشد. عیسی گفت: "هر که به من ایمان بیاورد، کارهایی را که من انجام می دهم، او نیز انجام خواهد داد." او که به سرچشمه می رسد و برای هر بیماری شفای الهی می یابد، نباید از راه دیگری از تپه علم بالا برود. تمام طبیعت محبت خدا را به انسان می آموزد، اما انسان نمی تواند خدا را عالی دوست داشته باشد و تمام محبت خود را معطوف به امور معنوی کند، در حالی که مادیات را دوست داشته باشد یا به آنها اعتماد کند تا معنوی.
If we wish to follow Christ, Truth, it must be in the way of God's appointing. Jesus said, "He that believeth on me, the works that I do shall he do also." He, who would reach the source and find the divine remedy for every ill, must not try to climb the hill of Science by some other road. All nature teaches God's love to man, but man cannot love God supremely and set his whole affections on spiritual things, while loving the material or trusting in it more than in the spiritual.
این جهل و باور نادرست مبتنی بر حس مادی اشیاء است که زیبایی و خوبی معنوی را پنهان می کند. پولس با درک این موضوع گفت: "نه مرگ، نه زندگی، ... نه چیزهای موجود، نه چیزهای آینده، نه ارتفاع، نه عمق، و نه هیچ موجود دیگری نمی توانند ما را از عشق خدا جدا کنند." این آموزه علم مسیحیت است: این که عشق الهی را نمی توان از تجلی یا شیء آن محروم کرد. که شادی را نمی توان به اندوه تبدیل کرد، زیرا غم و اندوه استاد شادی نیست. که خیر هرگز نمی تواند بد تولید کند. که ماده هرگز نمی تواند ذهن را تولید کند و زندگی منجر به مرگ نمی شود. انسان کامل - تحت فرمان خدا، اصل کامل او - بی گناه و ابدی است.
It is ignorance and false belief, based on a material sense of things, which hide spiritual beauty and goodness. Understanding this, Paul said: "Neither death, nor life, ... nor things present, nor things to come, nor height, nor depth, nor any other creature, shall be able to separate us from the love of God." This is the doctrine of Christian Science: that divine Love cannot be deprived of its manifestation, or object; that joy cannot be turned into sorrow, for sorrow is not the master of joy; that good can never produce evil; that matter can never produce mind nor life result in death. The perfect man — governed by God, his perfect Principle — is sinless and eternal.
اگر بیماری واقعی باشد، متعلق به جاودانگی است. اگر درست باشد، بخشی از حقیقت است. آیا با مواد مخدر تلاش می‌کنید، یا بدون آن، کیفیت یا شرایط حقیقت را از بین ببرید؟ اما اگر بیماری و گناه توهم هستند، بیداری از این رویای فانی یا توهم، ما را به سلامت، تقدس و جاودانگی می رساند. این بیداری آمدن ابدی مسیح است، ظهور پیشرفته حقیقت، که خطا را از بین می برد و بیماران را شفا می دهد. این نجاتی است که از طریق خدا، اصل الهی، عشق، همانطور که توسط عیسی نشان داده شده است.
If sickness is real, it belongs to immortality; if true, it is a part of Truth. Would you attempt with drugs, or without, to destroy a quality or condition of Truth? But if sickness and sin are illusions, the awakening from this mortal dream, or illusion, will bring us into health, holiness, and immortality. This awakening is the forever coming of Christ, the advanced appearing of Truth, which casts out error and heals the sick. This is the salvation which comes through God, the divine Principle, Love, as demonstrated by Jesus.
طبیبی که نسبت به همنوع خود دلسوزی ندارد، در محبت انسانی کم است، و ما حکم رسولی داریم که بپرسیم: "هر که برادر خود را که او را دیده دوست ندارد، چگونه می تواند خدایی را که ندیده است، دوست بدارد؟" پزشک بدون داشتن این عاطفه معنوی، فاقد ایمان به ذهن الهی است و آن شناخت عشق بیکران را که به تنهایی قدرت شفابخشی می دهد، ندارد.
The physician who lacks sympathy for his fellow-being is deficient in human affection, and we have the apostolic warrant for asking: "He that loveth not his brother whom he hath seen, how can he love God whom he hath not seen?" Not having this spiritual affection, the physician lacks faith in the divine Mind and has not that recognition of infinite Love which alone confers the healing power.
هر آزمایش ایمان ما به خدا ما را قوی تر می کند. هر چه شرایط مادی برای غلبه بر روح دشوارتر به نظر می رسد، ایمان ما باید قوی تر و عشق ما خالص تر باشد. یوحنای رسول می گوید: "در عشق ترسی نیست، اما عشق کامل ترس را از بین می برد... هر که می ترسد در عشق کامل نمی شود." در اینجا یک اعلامیه قطعی و الهام گرفته از علم مسیحی است.
Every trial of our faith in God makes us stronger. The more difficult seems the material condition to be overcome by Spirit, the stronger should be our faith and the purer our love. The Apostle John says: "There is no fear in Love, but perfect Love casteth out fear. ... He that feareth is not made perfect in Love." Here is a definite and inspired proclamation of Christian Science.
استاد گفت: "هیچ کس نزد پدر [اصل الهی هستی] نمی آید مگر به وسیله من" مسیح، زندگی، حقیقت، عشق. زیرا مسیح می گوید: "من راه هستم." علیت جسمانی توسط این مرد اصلی، عیسی، از اول تا آخر کنار گذاشته شد. او می دانست که اصل الهی، عشق، هر چیزی را که واقعی است ایجاد می کند و بر آن حاکم است.
The Master said, "No man cometh unto the Father [the divine Principle of being] but by me," Christ, Life, Truth, Love; for Christ says, "I am the way." Physical causation was put aside from first to last by this original man, Jesus. He knew that the divine Principle, Love, creates and governs all that is real.
انسان وجود معنوی را به همان نسبتی درک می کند که گنجینه های حقیقت و عشق او بزرگ می شود. فانی ها باید به سوی خدا جذب شوند، عواطف و اهداف آنها معنوی می شود، - آنها باید به تفاسیر گسترده تر از هستی نزدیک شوند، و حس مناسبی از نامتناهی به دست آورند، - تا گناه و فناپذیری به تعویق بیفتد.
این حس علمی بودن، ترک ماده برای روح، به هیچ وجه حاکی از جذب انسان در الوهیت و از دست دادن هویت او نیست، بلکه به انسان فردیت گسترده‌تر، حوزه فکر و عمل گسترده‌تر، عشق گسترده‌تر، عشقی بالاتر و بیشتر می‌بخشد.
Man understands spiritual existence in proportion as his treasures of Truth and Love are enlarged. Mortals must gravitate Godward, their affections and aims grow spiritual, — they must near the broader interpretations of being, and gain some proper sense of the infinite, — in order that sin and mortality may be put off.
This scientific sense of being, forsaking matter for Spirit, by no means suggests man's absorption into Deity and the loss of his identity, but confers upon man enlarged individuality, a wider sphere of thought and action, a more expansive love, a higher and more permanent peace.
عشق رهایی بخش است.
Love is the liberator.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6
████████████████████████████████████████████████████████████████████████