یکشنبه، سپتامبر 22، 2024
به خدا توکل کرده‌ام و از آنچه انسان با من می‌تواند بکند نمی‌ترسم.۔
“In God have I put my trust: I will not be afraid what man can do unto me.”
1 خداوند نور و نجات من است. از که بترسم؟ خداوند قوت زندگی من است. از چه کسی بترسم؟
3 اگر لشکری بر ضد من اردو بزند، دل من نمی ترسد: اگر جنگ بر ضد من بلند شود، من به این اطمینان خواهم داشت.
4 یک چیز از خداوند خواستم و آن را خواهم خواست. تا تمام روزهای زندگی خود را در خانه خداوند ساکن شوم تا جمال خداوند را ببینم و در معبد او تحقیق کنم.
5 زیرا در زمان سختی مرا در غرفه خود پنهان خواهد کرد. او مرا بر صخره ای خواهد گذاشت.
11 ای خداوند راه خود را به من بیاموز و به خاطر دشمنانم مرا در راهی صاف هدایت کن.
13 من غش کرده بودم، مگر اینکه ایمان بیاورم که نیکی خداوند را در سرزمین زندگان ببینم.
14 در انتظار خداوند باش، شجاع باش و او قلب تو را قوی خواهد کرد.
1. The Lord is my light and my salvation; whom shall I fear? the Lord is the strength of my life; of whom shall I be afraid?
3. Though an host should encamp against me, my heart shall not fear: though war should rise against me, in this will I be confident.
4. One thing have I desired of the Lord, that will I seek after; that I may dwell in the house of the Lord all the days of my life, to behold the beauty of the Lord, and to inquire in his temple.
5. For in the time of trouble he shall hide me in his pavilion: in the secret of his tabernacle shall he hide me; he shall set me up upon a rock.
11. Teach me thy way, O Lord, and lead me in a plain path.
13. I had fainted, unless I had believed to see the goodness of the Lord in the land of the living.
14. Wait on the Lord: be of good courage, and he shall strengthen thine heart: wait, I say, on the Lord.
د درس خطبه
4 من یهوه، اولین و با آخرین. من او هستم.
10 نترس؛ زیرا من با تو هستم. زیرا من خدای تو هستم. آری، من به تو کمک خواهم کرد. آری، با دست راست عدالت خود از تو حمایت خواهم کرد.
11 اینک، همه کسانی که بر تو خشمگین شده‌اند، شرمنده و شرمنده خواهند شد. و کسانی که با تو مجادله کنند هلاک خواهند شد.
12 تو آنها را جستجو خواهی کرد و نخواهی یافت، حتی کسانی که با تو ستیزه کردند. آنها که با تو می جنگند مانند هیچ و مانند چیزی پوچ خواهند بود.
13 زیرا من یهوه خدایت دست راست تو را خواهم گرفت و به تو می گویم: نترس. من به شما کمک خواهم کرد.
4 I the Lord, the first, and with the last; I am he.
10 Fear thou not; for I am with thee: be not dismayed; for I am thy God: I will strengthen thee; yea, I will help thee; yea, I will uphold thee with the right hand of my righteousness.
11 Behold, all they that were incensed against thee shall be ashamed and confounded: they shall be as nothing; and they that strive with thee shall perish.
12 Thou shalt seek them, and shalt not find them, even them that contended with thee: they that war against thee shall be as nothing, and as a thing of nought.
13 For I the Lord thy God will hold thy right hand, saying unto thee, Fear not; I will help thee.
3 هر وقت می ترسم به تو اعتماد می کنم.
4 کلام او را بر خدا ستایش خواهم کرد و بر خدا توکل کردم. من از آنچه که جسم می تواند با من کند نمی ترسم.
3 What time I am afraid, I will trust in thee.
4 In God I will praise his word, in God I have put my trust; I will not fear what flesh can do unto me.
1 سناخریب پادشاه آشور آمد و وارد یهودا شد و در مقابل شهرهای حصاردار اردو زد و در نظر گرفت که آنها را برای خود به دست آورد.
2 و چون حزقیا دید که سناخریب آمده است و قصد دارد با اورشلیم بجنگد،
3 او با امیران و مردان نیرومند خود مشورت کرد تا آب چشمه‌هایی را که بیرون شهر بودند، بازدارند و آنها او را یاری کردند.
6 و فرماندهان جنگی را بر مردم گماشت و آنها را در کوچه دروازه شهر نزد خود جمع کرد و با آنها راحت سخن گفت:
7 قوی و دلیر باش، از پادشاه آشور، و از همه جماعتی که با اوست، نترس و هراسان مباش، زیرا با ما بیشتر از اوست.
8 با او بازویی از گوشت است. اما یهوه خدای ما با ما است تا به ما کمک کند و در جنگهای ما بجنگد. و مردم بر سخنان حزقیا پادشاه یهودا استراحت کردند.
10 سناخریب پادشاه آشور چنین می‌گوید: به کجا اعتماد دارید که در محاصره اورشلیم بمانید؟»
16 و بندگانش برضد یهوه خدا و بر بنده او حزقیا سخن گفتند.
18 آنگاه در سخنان یهودیان با صدای بلند برای مردم اورشلیم که بر دیوار بودند فریاد زدند تا آنها را بترسانند و اذیتشان کنند. تا شاید شهر را بگیرند.
20 و به همین دلیل حزقیا پادشاه و اشعیای نبی بن آموز دعا کردند و به آسمان فریاد زدند.
21 و خداوند فرشته‌ای را فرستاد که جمیع مردان شجاع و سران و فرماندهان را در اردوگاه پادشاه آشور از بین برد. پس با شرمساری به سرزمین خود بازگشت.
22 بدین ترتیب خداوند حزقیا و ساکنان اورشلیم را از دست سناخریب پادشاه آشور و از دست همه نجات داد و ایشان را از هر طرف هدایت کرد.
1 Sennacherib king of Assyria came, and entered into Judah, and encamped against the fenced cities, and thought to win them for himself.
2 And when Hezekiah saw that Sennacherib was come, and that he was purposed to fight against Jerusalem,
3 He took counsel with his princes and his mighty men to stop the waters of the fountains which were without the city: and they did help him.
6 And he set captains of war over the people, and gathered them together to him in the street of the gate of the city, and spake comfortably to them, saying,
7 Be strong and courageous, be not afraid nor dismayed for the king of Assyria, nor for all the multitude that is with him: for there be more with us than with him:
8 With him is an arm of flesh; but with us is the Lord our God to help us, and to fight our battles. And the people rested themselves upon the words of Hezekiah king of Judah.
10 Thus saith Sennacherib king of Assyria, Whereon do ye trust, that ye abide in the siege in Jerusalem?
16 And his servants spake yet more against the Lord God, and against his servant Hezekiah.
18 Then they cried with a loud voice in the Jews’ speech unto the people of Jerusalem that were on the wall, to affright them, and to trouble them; that they might take the city.
20 And for this cause Hezekiah the king, and the prophet Isaiah the son of Amoz, prayed and cried to heaven.
21 And the Lord sent an angel, which cut off all the mighty men of valour, and the leaders and captains in the camp of the king of Assyria. So he returned with shame of face to his own land.
22 Thus the Lord saved Hezekiah and the inhabitants of Jerusalem from the hand of Sennacherib the king of Assyria, and from the hand of all other, and guided them on every side.
1 ای خداوند، تو خدای من هستی. من تو را ستایش خواهم کرد و نام تو را ستایش خواهم کرد. زیرا تو کارهای شگفت انگیزی انجام دادی. نصایح تو از گذشته وفاداری و راستی است.
1 O Lord, thou art my God; I will exalt thee, I will praise thy name; for thou hast done wonderful things; thy counsels of old are faithfulness and truth.
3 تو او را در آرامش کامل نگاه خواهی داشت، زیرا فکرش به تو است، زیرا به تو اعتماد دارد.
4 تا ابد بر خداوند توکل کنید زیرا در خداوند یهوه قوت جاودانی است.
8 آری، ای خداوند، در راه احکام تو منتظر تو بوده ایم. آرزوی جان ما به نام تو و به یاد توست.
9 با جانم تو را در شب آرزو کردم. آری، با روح خود در درون خود تو را زودتر طلب خواهم کرد، زیرا هنگامی که داوری تو در زمین باشد، ساکنان جهان عدالت را خواهند آموخت.
12 خداوندا، سلامتی را برای ما مقدر خواهی کرد، زیرا تو نیز تمام اعمال ما را در ما انجام دادی.
13 ای یهوه خدای ما، غیر از تو اربابان دیگری بر ما مسلط بوده اند، اما فقط به تو نام تو را یاد خواهیم کرد.
3 Thou wilt keep him in perfect peace, whose mind is stayed on thee:
because he trusteth in thee.
4 Trust ye in the Lord for ever: for in the Lord JEHOVAH is everlasting strength:
8 Yea, in the way of thy judgments, O Lord, have we waited for thee; the desire of our soul is to thy name, and to the remembrance of thee.
9 With my soul have I desired thee in the night; yea, with my spirit within me will I seek thee early: for when thy judgments are in the earth, the inhabitants of the world will learn righteousness.
12 Lord, thou wilt ordain peace for us: for thou also hast wrought all our works in us.
13 O Lord our God, other lords beside thee have had dominion over us: but by thee only will we make mention of thy name.
1 آغاز انجیل عیسی مسیح، پسر خدا.
35 ... صبح، در حالی که قبل از روز بسیار برخاست، بیرون آمد و به مکانی خلوت رفت و در آنجا دعا کرد.
36 و شمعون و کسانی که با او بودند به دنبال او رفتند.
37 و چون او را یافتند به او گفتند: همه تو را می جویند.
38 و او به آنها گفت: اجازه دهید به شهرهای بعدی برویم تا در آنجا نیز موعظه کنم، زیرا من بیرون آمدم.
39 و در کنیسه‌های ایشان در سراسر جلیل موعظه کرد و شیاطین را بیرون کرد.
40 و جذامی نزد او آمد و او را التماس کرد و نزد او زانو زد و گفت: اگر بخواهی، می توانی مرا پاک کنی.
41 و عیسی با دلسوزی، دست خود را دراز کرده، او را لمس کرده، به او گفت: «می‌خواهم. پاک باش
42 و به محض سخن گفتن، جذام از او جدا شد و او پاک شد.
1 The beginning of the gospel of Jesus Christ, the Son of God;
35 ...in the morning, rising up a great while before day, he went out, and departed into a solitary place, and there prayed.
36 And Simon and they that were with him followed after him.
37 And when they had found him, they said unto him, All men seek for thee.
38 And he said unto them, Let us go into the next towns, that I may preach there also: for therefore came I forth.
39 And he preached in their synagogues throughout all Galilee, and cast out devils.
40 And there came a leper to him, beseeching him, and kneeling down to him, and saying unto him, If thou wilt, thou canst make me clean.
41 And Jesus, moved with compassion, put forth his hand, and touched him, and saith unto him, I will; be thou clean.
42 And as soon as he had spoken, immediately the leprosy departed from him, and he was cleansed.
3 و نزد او آمدند و یک بیمار فلج را آوردند که از چهار نفر به دنیا آمد.
4 و چون نتوانستند برای مطبوعات به او نزدیک شوند، سقف را در جایی که او بود باز کردند و چون آن را شکستند، تختی را که بیمار فلج در آن خوابیده بود، فرود آوردند.
5 وقتی عیسی ایمان آنها را دید، به بیمار فلج گفت: پسر، گناهانت آمرزیده شده است.
11 من به تو می گویم برخیز و بسترت را بردار و به خانه خود برو.
12 و بی درنگ برخاست و تخت را برداشت و پیشاپیش همه بیرون رفت. به گونه ای که همه شگفت زده شدند و خدا را تسبیح گفتند و گفتند: ما هرگز چنین چیزی را ندیدیم.
3 And they come unto him, bringing one sick of the palsy, which was borne of four.
4 And when they could not come nigh unto him for the press, they uncovered the roof where he was: and when they had broken it up, they let down the bed wherein the sick of the palsy lay.
5 When Jesus saw their faith, he said unto the sick of the palsy, Son, thy sins be forgiven thee.
11 I say unto thee, Arise, and take up thy bed, and go thy way into thine house.
12 And immediately he arose, took up the bed, and went forth before them all; insomuch that they were all amazed, and glorified God, saying, We never saw it on this fashion.
1 پس اگر با مسیح برخاسته اید، آنچه را که در بالاست، جایی که مسیح در سمت راست خدا نشسته است، جستجو کنید.
2 محبت خود را به چیزهای بالا معطوف کنید، نه چیزهای روی زمین.
16 بگذارید کلام مسیح با تمام حکمت فراوان در شما ساکن شود. با مزامیر و سرودها و سرودهای روحانی یکدیگر را تعلیم و نصیحت کنید و با فیض در دل خود برای خداوند بخوانید.
1 If ye then be risen with Christ, seek those things which are above, where Christ sitteth on the right hand of God.
2 Set your affection on things above, not on things on the earth.
16 Let the word of Christ dwell in you richly in all wisdom; teaching and admonishing one another in psalms and hymns and spiritual songs, singing with grace in your hearts to the Lord.
انکار ادعای ماده گامی بزرگ به سوی شادی های روح، به سوی آزادی انسان و پیروزی نهایی بر بدن است.
Denial of the claims of matter is a great step towards the joys of Spirit, towards human freedom and the final triumph over the body.
تنها با تصدیق برتری روح، که ادعاهای ماده را باطل می کند، انسان ها می توانند فناپذیری را کنار بگذارند و پیوند معنوی ناگسستنی را بیابند که انسان را برای همیشه در شباهت الهی و جدایی ناپذیر از خالقش قرار می دهد.
It is only by acknowledging the supremacy of Spirit, which annuls the claims of matter, that mortals can lay off mortality and find the indissoluble spiritual link which establishes man forever in the divine likeness, inseparable from his creator.
هنگامی که ما به ماده دارای قدرت معنوی مبهم می پردازیم - یعنی وقتی در نظریات خود این کار را انجام می دهیم، زیرا البته نمی توانیم واقعاً چیزی را به ماده اعطا کنیم که ندارد و نمی تواند داشته باشد - خداوند متعال را انکار می کنیم، زیرا چنین نظریه هایی منجر به یک می شود. از دو چیز آنها یا تکامل خود و خودگردانی ماده را پیش‌فرض می‌گیرند، یا فرض می‌کنند که ماده محصول روح است. چنگ زدن به شاخ اول این معضل و در نظر گرفتن ماده به عنوان یک قدرت فی نفسه، به معنای بیرون گذاشتن خالق از جهان خود است. در حالی که درک شاخ دیگر معضل و تلقی خداوند به عنوان خالق ماده، نه تنها به این معناست که او را مسئول همه بلایا، فیزیکی و اخلاقی بدانیم، بلکه او را به عنوان منبع آنها معرفی کنیم و بدین وسیله او را به خاطر حفظ نادرستی دائمی در آن مقصر بدانیم. شکل و تحت نام قانون طبیعی.
When we endow matter with vague spiritual power, — that is, when we do so in our theories, for of course we cannot really endow matter with what it does not and cannot possess, — we disown the Almighty, for such theories lead to one of two things. They either presuppose the self-evolution and self-government of matter, or else they assume that matter is the product of Spirit. To seize the first horn of this dilemma and consider matter as a power in and of itself, is to leave the creator out of His own universe; while to grasp the other horn of the dilemma and regard God as the creator of matter, is not only to make Him responsible for all disasters, physical and moral, but to announce Him as their source, thereby making Him guilty of maintaining perpetual misrule in the form and under the name of natural law.
... جوهر هیچ شرطی برای انسان ایجاد نمی کند.
سلامتی شرط ماده نیست، بلکه شرط ذهن است. و همچنین حواس مادی نمی تواند گواهی قابل اعتمادی در مورد موضوع سلامت داشته باشد. علم شفای ذهن نشان می‌دهد که برای هیچ چیز غیر از ذهن غیرممکن است که واقعاً شهادت دهد یا وضعیت واقعی انسان را به نمایش بگذارد. بنابراین، اصل الهی علم، با برعکس کردن شهادت حواس جسمانی، انسان را به طور هماهنگ در حقیقت که تنها مبنای سلامتی است، آشکار می سازد. و بنابراین علم همه بیماری ها را انکار می کند، بیماران را شفا می دهد، شواهد نادرست را از بین می برد، و منطق مادی را رد می کند.
...matter can make no conditions for man.
Health is not a condition of matter, but of Mind; nor can the material senses bear reliable testimony on the subject of health. The Science of Mind-healing shows it to be impossible for aught but Mind to testify truly or to exhibit the real status of man. Therefore the divine Principle of Science, reversing the testimony of the physical senses, reveals man as harmoniously existent in Truth, which is the only basis of health; and thus Science denies all disease, heals the sick, overthrows false evidence, and refutes materialistic logic.
پزشكان نبايد بيماري را در انديشه بيماران خود كاشته كنند، همانطور كه اغلب انجام مي دهند، با اعلام بيماري به عنوان يك حقيقت ثابت، حتي قبل از آنكه براي ريشه كن كردن بيماري از طريق ايمان مادي كه القا مي كنند، كار كنند. به جای تجهیز فکر با ترس، باید سعی کنند این عنصر متلاطم ذهن فانی را با تأثیر عشق الهی که ترس را از بین می برد، اصلاح کنند.
برای کاهش التهاب، حل کردن یک تومور یا درمان بیماری ارگانیک، حقیقت الهی را قوی‌تر از همه داروهای پایین‌تر یافته‌ام. و چرا نه، زیرا ذهن، خدا، منشأ و شرط همه هستی است؟
Doctors should not implant disease in the thoughts of their patients, as they so frequently do, by declaring disease to be a fixed fact, even before they go to work to eradicate the disease through the material faith which they inspire. Instead of furnishing thought with fear, they should try to correct this turbulent element of mortal mind by the influence of divine Love which casteth out fear.
To reduce inflammation, dissolve a tumor, or cure organic disease, I have found divine Truth more potent than all lower remedies. And why not, since Mind, God, is the source and condition of all existence?
اجازه دهید دو مورد موازی بیماری استخوانی را فرض کنیم که هر دو به طور مشابه ایجاد شده و با علائم مشابه همراه هستند. در یک مورد یک جراح و در مورد دیگر یک دانشمند مسیحی استخدام شده است. جراح با توجه به این که این ماده شرایط خاص خود را تشکیل می دهد و آنها را در نقاط خاصی کشنده می کند، ترس و تردید در مورد نتیجه نهایی آسیب ایجاد می کند. او که افسار حکومت را در دستان خود ندارد، معتقد است که چیزی قوی‌تر از ذهن - یعنی ماده - بر این قضیه حاکم است. بنابراین درمان او آزمایشی است. این حالت ذهنی شکست را دعوت می کند. این باور که استاد خود را در ماده ملاقات کرده است و ممکن است استخوان را ترمیم نکند، ترس او را بیشتر می کند. با این حال، این باور نباید به صورت شفاهی و یا غیر از این به بیمار منتقل شود، زیرا این ترس تمایل به نتیجه مطلوب را بسیار کاهش می دهد. به یاد داشته باشید که باور بیان نشده اغلب بیشتر از افکار بیان شده روی بیمار حساس تأثیر می گذارد.
دانشمند مسیحی، با درک علمی که همه چیز ذهن است، با علت ذهنی، حقیقت وجود، شروع می‌کند تا خطا را از بین ببرد. این اصلاح کننده یک جایگزین است که به هر بخش از سیستم انسانی می رسد. طبق کتاب مقدس، "مفاصل و مغز" را جستجو می کند و هماهنگی انسان را باز می گرداند.
ماده-پزشک با ماده هم به عنوان دشمن و هم به عنوان درمان خود برخورد می کند. او با توجه به شواهد موجود، بیماری را ضعیف یا تقویت می‌کند. مابعدالطبیعه، بدون توجه به ماده، ذهن را مبنای عمل خود قرار می دهد و حقیقت و هماهنگی وجود را برتر از خطا و اختلاف می داند، به جای ضعیف، خود را برای مقابله با قضیه قوی کرده است. و بیمار خود را به تناسب با محرک شجاعت و قدرت آگاه تقویت می کند. هم علم و هم آگاهی اکنون در اقتصاد بودن طبق قانون ذهن کار می کنند، که در نهایت برتری مطلق خود را تأیید می کند.
Let us suppose two parallel cases of bone-disease, both similarly produced and attended by the same symptoms. A surgeon is employed in one case, and a Christian Scientist in the other. The surgeon, holding that matter forms its own conditions and renders them fatal at certain points, entertains fears and doubts as to the ultimate outcome of the injury. Not holding the reins of government in his own hands, he believes that something stronger than Mind — namely, matter — governs the case. His treatment is therefore tentative. This mental state invites defeat. The belief that he has met his master in matter and may not be able to mend the bone, increases his fear; yet this belief should not be communicated to the patient, either verbally or otherwise, for this fear greatly diminishes the tendency towards a favorable result. Remember that the unexpressed belief oftentimes affects a sensitive patient more strongly than the expressed thought.
The Christian Scientist, understanding scientifically that all is Mind, commences with mental causation, the truth of being, to destroy the error. This corrective is an alterative, reaching to every part of the human system. According to Scripture, it searches "the joints and marrow," and it restores the harmony of man.
The matter-physician deals with matter as both his foe and his remedy. He regards the ailment as weakened or strengthened according to the evidence which matter presents. The metaphysician, making Mind his basis of operation irrespective of matter and regarding the truth and harmony of being as superior to error and discord, has rendered himself strong, instead of weak, to cope with the case; and he proportionately strengthens his patient with the stimulus of courage and conscious power. Both Science and consciousness are now at work in the economy of being according to the law of Mind, which ultimately asserts its absolute supremacy.
هشیاری وقتی بدن بهتری می سازد که ایمان به ماده غلبه کرده باشد. باور مادی را با درک معنوی تصحیح کنید و روح شما را دوباره شکل خواهد داد. دیگر هرگز نمی ترسی مگر اینکه خدا را آزار دهید و هرگز باور نخواهید کرد که قلب یا قسمتی از بدن شما را نابود کند.
Consciousness constructs a better body when faith in matter has been conquered. Correct material belief by spiritual understanding, and Spirit will form you anew. You will never fear again except to offend God, and you will never believe that heart or any portion of the body can destroy you.
وقتی قرار است بدن بگوید "من مریض هستم" هرگز به گناه خود اعتراف نکنید.
از نظر ذهنی با هر شکایتی از بدن مخالفت کنید و به آگاهی واقعی از زندگی مانند عشق برسید - به عنوان هر چیزی که پاک است و ثمره روح را به همراه دارد. ترس سرچشمه بیماری است و تو بر ترس و گناه از طریق ذهن الهی مسلط می شوی. از این رو از طریق ذهن الهی است که شما بر بیماری غلبه می کنید. تنها زمانی که ترس یا گناه باقی است، می تواند مرگ را به بار آورد. برای درمان یک بیماری بدن باید به هر قانون اخلاقی شکسته توجه کرد و خطا را سرزنش کرد. ترس، که عنصری از همه بیماری هاست، باید بیرون ریخته شود تا تعادل را برای خدا تنظیم کند. بیرون راندن شر و ترس، حقیقت را قادر می سازد بر خطا غلبه کند. تنها راه این است که در برابر همه چیزهایی که با سلامت، قداست و هماهنگی انسان، یعنی تصویر خدا، مخالف است، زمینه های خصمانه اتخاذ کنیم.
When the body is supposed to say, "I am sick," never plead guilty.
Mentally contradict every complaint from the body, and rise to the true consciousness of Life as Love, — as all that is pure, and bearing the fruits of Spirit. Fear is the fountain of sickness, and you master fear and sin through divine Mind; hence it is through divine Mind that you overcome disease. Only while fear or sin remains can it bring forth death. To cure a bodily ailment, every broken moral law should be taken into account and the error be rebuked. Fear, which is an element of all disease, must be cast out to readjust the balance for God. Casting out evil and fear enables truth to outweigh error. The only course is to take antagonistic grounds against all that is opposed to the health, holiness, and harmony of man, God's image.
خوب است که در بیماری آرام باشیم. امیدوار بودن باز هم بهتر است؛ اما درک اینکه بیماری واقعی نیست و حقیقت می تواند واقعیت ظاهری آن را از بین ببرد، از همه بهتر است، زیرا این درک درمان جهانی و کامل است.
It is well to be calm in sickness; to be hopeful is still better; but to understand that sickness is not real and that Truth can destroy its seeming reality, is best of all, for this understanding is the universal and perfect remedy.
هر چه عقیده مادی‌تر باشد، خطای آن آشکارتر می‌شود، تا اینکه روح الاهی که در قلمرو خود برتر است، بر همه ماده‌ها تسلط پیدا می‌کند و انسان در تشبیه روح، وجود اولیه‌اش، یافت می‌شود.
The more material the belief, the more obvious its error, until divine Spirit, supreme in its domain, dominates all matter, and man is found in the likeness of Spirit, his original being.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6