یکشنبه، مارس 2، 2025
و پس از این چیزها صدای بلندی از مردم بسیار در آسمان شنیدم که می‌گفتند: آللویا. نجات و جلال و عزت و قدرت از آن خداوند خدای ماست.۔
“And after these things I heard a great voice of much people in heaven, saying, Alleluia; Salvation, and glory, and honour, and power, unto the Lord our God.”
11 و آسمان را دیدم که باز شد و اینک اسبی سفید. و کسی که بر او نشسته بود، امین و راستگو خوانده شد و به عدالت داوری می کند و جنگ می کند.
12 چشمانش مانند شعله آتش بود و بر سرش تاج های بسیار بود. و نامی نوشته بود که هیچ کس جز خود او نمی دانست.
13 و او را جامه آغشته به خون پوشانده بود و نام او را کلام خدا می نامند.
14 و لشکرهایی که در آسمان بودند سوار بر اسب‌های سفید، با لباس‌های کتانی نازک، سفید و تمیز، به دنبال او رفتند.
15 و از دهان او شمشیر تیز بیرون می‌آید تا با آن امت‌ها را بزند، و با عصای آهنین بر آنها حکومت خواهد کرد و در شراب‌خانه‌ی خشم و خشم خدای قادر مطلق قدم می‌زند.
16 و بر جامه و بر ران خود نامی نوشته شده است: پادشاه پادشاهان و خداوند خداوندان.
11. And I saw heaven opened, and behold a white horse; and he that sat upon him was called Faithful and True, and in righteousness he doth judge and make war.
12. His eyes were as a flame of fire, and on his head were many crowns; and he had a name written, that no man knew, but he himself.
13. And he was clothed with a vesture dipped in blood: and his name is called The Word of God.
14. And the armies which were in heaven followed him upon white horses, clothed in fine linen, white and clean.
15. And out of his mouth goeth a sharp sword, that with it he should smite the nations: and he shall rule them with a rod of iron: and he treadeth the winepress of the fierceness and wrath of Almighty God.
16. And he hath on his vesture and on his thigh a name written, KING OF KINGS, AND LORD OF LORDS.
د درس خطبه
26 و در ماه ششم جبرئیل فرشته از جانب خدا به شهری از جلیل به نام ناصره فرستاده شد.
27 به باکره ای که نامزد مردی یوسف از خاندان داوود بود. و نام آن باکره مریم بود.
28 فرشته نزد او آمد و گفت: سلام، ای که بسیار مورد لطف هستی، خداوند با توست. تو در میان زنان متبارک هستی.
29 و چون او را دید، از گفتار او مضطرب شد و به این فکر افتاد که این سلام چگونه باید باشد.
30 و فرشته به او گفت: ای مریم نترس، زیرا نزد خدا فیض یافتی.
31 و اینک تو در شکم خود آبستن می شوی و پسری خواهی آورد و نام او را عیسی خواهی خواند.
32 او بزرگ خواهد شد و پسر اعلی نامیده خواهد شد و یهوه خدا تخت پدرش داود را به او خواهد داد.
33 و او بر خاندان یعقوب تا ابد سلطنت خواهد کرد. و پادشاهی او پایانی نخواهد داشت.
34 آنگاه مریم به فرشته گفت: این چگونه خواهد بود، زیرا من مردی را نمی شناسم؟
35 و فرشته پاسخ داد و به او گفت: روح القدس بر تو خواهد آمد و قوت اعلی بر تو سایه خواهد افکند؛ بنابراین آن قدسی که از تو متولد خواهد شد، پسر خدا نامیده خواهد شد.
36 و اینک، پسر عموی تو الیزابت، او نیز در پیری پسری باردار شد و این ششمین ماه است که او را نازا می‌نامیدند.
37 زیرا با خدا هیچ چیز غیر ممکن نخواهد بود.
26 And in the sixth month the angel Gabriel was sent from God unto a city of Galilee, named Nazareth,
27 To a virgin espoused to a man whose name was Joseph, of the house of David; and the virgin’s name was Mary.
28 And the angel came in unto her, and said, Hail, thou that art highly favoured, the Lord is with thee: blessed art thou among women.
29 And when she saw him, she was troubled at his saying, and cast in her mind what manner of salutation this should be.
30 And the angel said unto her, Fear not, Mary: for thou hast found favour with God.
31 And, behold, thou shalt conceive in thy womb, and bring forth a son, and shalt call his name JESUS.
32 He shall be great, and shall be called the Son of the Highest: and the Lord God shall give unto him the throne of his father David:
33 And he shall reign over the house of Jacob for ever; and of his kingdom there shall be no end.
34 Then said Mary unto the angel, How shall this be, seeing I know not a man?
35 And the angel answered and said unto her, The Holy Ghost shall come upon thee, and the power of the Highest shall overshadow thee: therefore also that holy thing which shall be born of thee shall be called the Son of God.
36 And, behold, thy cousin Elisabeth, she hath also conceived a son in her old age: and this is the sixth month with her, who was called barren.
37 For with God nothing shall be impossible.
1 در ابتدا کلمه بود و کلمه نزد خدا بود و کلمه خدا بود.
14 و کلام جسم شد و در میان ما ساکن شد (و ما جلال او را دیدیم، جلال یگانه زاده پدر) سرشار از فیض و راستی.
1 In the beginning was the Word, and the Word was with God, and the Word was God.
14 And the Word was made flesh, and dwelt among us, (and we beheld his glory, the glory as of the only begotten of the Father,) full of grace and truth.
13 و عید فصح یهودیان نزدیک بود و عیسی به اورشلیم رفت.
14 و در معبد کسانی را یافتند که گاو و گوسفند و کبوتر می فروختند و صرافان نشسته بودند.
15 و چون تازیانه از ریسمانهای کوچک درست کرد، همه آنها و گوسفندان و گاوها را از معبد بیرون کرد. و پول صرافی ها را ریخت و میزها را واژگون کرد.
16 و به کبوتر فروشان گفت: این چیزها را از اینجا ببرید. خانه پدرم را خانه تجارت مباش.
23 و هنگامی که در عید فصح در اورشلیم بود، بسیاری به نام او ایمان آوردند، چون معجزاتی را که او انجام داد دیدند.
13 And the Jews’ passover was at hand, and Jesus went up to Jerusalem,
14 And found in the temple those that sold oxen and sheep and doves, and the changers of money sitting:
15 And when he had made a scourge of small cords, he drove them all out of the temple, and the sheep, and the oxen; and poured out the changers’ money, and overthrew the tables;
16 And said unto them that sold doves, Take these things hence; make not my Father’s house an house of merchandise.
23 Now when he was in Jerusalem at the passover, in the feast day, many believed in his name, when they saw the miracles which he did.
14 و چون نزد شاگردان خود آمد، جماعت عظیمی را در اطراف ایشان دید و علمای دین که با ایشان سؤال می کردند.
15 و بی درنگ همه مردم، چون او را دیدند، بسیار شگفت زده شدند و به سوی او دویدند و به او سلام کردند.
16 و از کاتبان پرسید: با آنها چه سؤالی دارید؟
17 و یکی از جمعیت پاسخ داد و گفت: استاد، پسرم را که دارای روحی گنگ است، نزد تو آوردم.
20 و او را نزد او آوردند. و بر زمین افتاد و کف غلتید.
21 و از پدرش پرسید: چند وقت است که این به او رسیده است؟ و او گفت: از یک کودک.
22 و بارها او را در آتش و در آب انداخته تا او را هلاک کند، اما اگر کاری از دستت بر می آید، بر ما شفقت آور و به ما کمک کن.
23 عیسی به او گفت: اگر می توانی ایمان بیاوری، همه چیز برای کسی که ایمان می آورد ممکن است.
24 و بلافاصله پدر کودک فریاد زد و با گریه گفت: خداوندا، ایمان دارم. به تو کمک کن بی ایمانی من
25 وقتی عیسی دید که مردم دوان دوان جمع شده‌اند، روح پلید را ملامت کرد و به او گفت: ای روح گنگ و کر، به تو دستور می‌دهم که از او بیرون بیا و دیگر در او وارد نشو.
26 و روح گریه کرد و او را به شدت درید و از او بیرون آمد و او مانند یک مرده بود. به طوری که بسیاری گفتند: او مرده است.
27 اما عیسی دست او را گرفت و بلند کرد و او برخاست.
14 And when he came to his disciples, he saw a great multitude about them, and the scribes questioning with them.
15 And straightway all the people, when they beheld him, were greatly amazed, and running to him saluted him.
16 And he asked the scribes, What question ye with them?
17 And one of the multitude answered and said, Master, I have brought unto thee my son, which hath a dumb spirit;
20 And they brought him unto him: and when he saw him, straightway the spirit tare him; and he fell on the ground, and wallowed foaming.
21 And he asked his father, How long is it ago since this came unto him? And he said, Of a child.
22 And ofttimes it hath cast him into the fire, and into the waters, to destroy him: but if thou canst do any thing, have compassion on us, and help us.
23 Jesus said unto him, If thou canst believe, all things are possible to him that believeth.
24 And straightway the father of the child cried out, and said with tears, Lord, I believe; help thou mine unbelief.
25 When Jesus saw that the people came running together, he rebuked the foul spirit, saying unto him, Thou dumb and deaf spirit, I charge thee, come out of him, and enter no more into him.
26 And the spirit cried, and rent him sore, and came out of him: and he was as one dead; insomuch that many said, He is dead.
27 But Jesus took him by the hand, and lifted him up; and he arose.
1 و واقع شد که چون در جایی مشغول دعا بود، وقتی از کار افتاد، یکی از شاگردانش به او گفت: خداوندا، ما را بیاموز که دعا کنیم، همانطور که یحیی نیز به شاگردان خود تعلیم داد.
2 و او به آنها گفت: هنگامی که دعا می کنید، بگویید: ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدس باد. پادشاهی تو بیاید اراده تو انجام شود، چنانکه در آسمان و در زمین.
3 نان روزانه مان را روز به روز به ما بده.
4 و گناهان ما را ببخش. زیرا ما نیز هر کس را که به ما مدیون است می بخشیم. و ما را به وسوسه نکش، بلکه ما را از شر نجات ده.
9 و من به شما می گویم، بخواهید تا به شما داده شود. جستجو کنید و خواهید یافت. بکوبید تا به روی شما باز شود.
10 زیرا هر که بخواهد دریافت می کند. و هر که جستجو کند، می یابد. و به روی کسی که بکوبد باز خواهد شد.
1 And it came to pass, that, as he was praying in a certain place, when he ceased, one of his disciples said unto him, Lord, teach us to pray, as John also taught his disciples.
2 And he said unto them, When ye pray, say, Our Father which art in heaven, Hallowed be thy name. Thy kingdom come. Thy will be done, as in heaven, so in earth.
3 Give us day by day our daily bread.
4 And forgive us our sins; for we also forgive every one that is indebted to us. And lead us not into temptation; but deliver us from evil.
9 And I say unto you, Ask, and it shall be given you; seek, and ye shall find; knock, and it shall be opened unto you.
10 For every one that asketh receiveth; and he that seeketh findeth; and to him that knocketh it shall be opened.
4 در من بمانید و من در شما. همانطور که شاخه نمی تواند به خودی خود میوه دهد ، مگر اینکه در تاک بماند. دیگر نمی توانید ، مگر در من بمانید.
5 من تاک هستم ، شما شاخه ها هستید: هر کس در من بماند و من در او ، میوه های زیادی به بار می آورد ، زیرا بدون من هیچ کاری نمی توانید انجام دهید.
9 همانطور که پدر مرا دوست داشت ، من نیز شما را دوست داشتم: در عشق من ادامه دهید.
10 اگر احکام مرا نگاه دارید ، در عشق من باقی خواهید ماند. حتی چنانکه من احکام پدرم را حفظ کرده ام و در محبت او اقامت دارم.
11 اینها را به شما گفتم تا شادی من در شما باقی بماند و شادی شما کامل باشد.
4 Abide in me, and I in you.
5 I am the vine, ye are the branches: He that abideth in me, and I in him, the same bringeth forth much fruit: for without me ye can do nothing.
9 As the Father hath loved me, so have I loved you: continue ye in my love.
10 If ye keep my commandments, ye shall abide in my love; even as I have kept my Father’s commandments, and abide in his love.
11 These things have I spoken unto you, that my joy might remain in you, and that your joy might be full.
25 و همچنین بسیاری از کارهای دیگر که عیسی انجام داد، که اگر هر کدام نوشته شوند، گمان می‌کنم که حتی خود جهان نیز نمی‌توانست حاوی کتاب‌هایی باشد که باید نوشته شود. آمین
25 And there are also many other things which Jesus did, the which, if they should be written every one, I suppose that even the world itself could not contain the books that should be written. Amen.
وقتی انسان توسط خدا اداره می شود، ذهن همیشه حاضر که همه چیز را درک می کند، انسان می داند که با خدا همه چیز ممکن است. تنها راه رسیدن به این حقیقت زنده، که بیماران را شفا می دهد، در علم ذهن الهی است که توسط مسیح عیسی تعلیم و نشان داده شده است.
When man is governed by God, the ever-present Mind who understands all things, man knows that with God all things are possible. The only way to this living Truth, which heals the sick, is found in the Science of divine Mind as taught and demonstrated by Christ Jesus.
آموزه های ساخته دست بشر رو به زوال هستند. آنها در مواقع سختی قوی نشده اند. عاری از قدرت مسیح، چگونه می توانند آموزه های مسیح یا معجزات فیض را به تصویر بکشند؟ انکار امکان شفای مسیحیت، همان عنصری را که مسیحیت به آن نیروی الهی و موفقیت شگفت‌انگیز و بی‌نظیر آن در قرن اول بخشید، ربوده است.
لوگوس واقعی آشکارا علم مسیحی است، قانون طبیعی هماهنگی که بر اختلاف غلبه می کند - نه به این دلیل که این علم ماوراء طبیعی یا ماقبل طبیعی است، و نه به این دلیل که نقض قانون الهی است، بلکه به این دلیل که قانون تغییر ناپذیر خداست، خیر. عیسی گفت: «می دانستم که همیشه مرا می شنوی.» و ایلعازر را از مردگان زنده کرد، طوفان را خاموش کرد، بیماران را شفا داد، روی آب راه رفت. برای اعتقاد به برتری قدرت معنوی بر مقاومت مادی حجت الهی وجود دارد.
معجزه قانون خدا را برآورده می کند، اما آن قانون را نقض نمی کند. این واقعیت در حال حاضر مرموزتر از خود معجزه به نظر می رسد.
Man-made doctrines are waning. They have not waxed strong in times of trouble. Devoid of the Christ-power, how can they illustrate the doctrines of Christ or the miracles of grace? Denial of the possibility of Christian healing robs Christianity of the very element, which gave it divine force and its astonishing and unequalled success in the first century.
The true Logos is demonstrably Christian Science, the natural law of harmony which overcomes discord, — not because this Science is supernatural or preternatural, nor because it is an infraction of divine law, but because it is the immutable law of God, good. Jesus said: "I knew that Thou hearest me always;" and he raised Lazarus from the dead, stilled the tempest, healed the sick, walked on the water. There is divine authority for believing in the superiority of spiritual power over material resistance.
A miracle fulfils God's law, but does not violate that law. This fact at present seems more mysterious than the miracle itself.
معجزه هیچ بی نظمی ایجاد نمی کند، بلکه نظم اولیه را آشکار می کند و علم قانون تغییرناپذیر خدا را ایجاد می کند. تکامل معنوی به تنهایی شایسته اعمال قدرت الهی است.
امروز خطر تکرار توهین یهودیان با محدود کردن مقدس اسرائیل و پرسیدن: "آیا خدا می تواند سفره ای در بیابان فراهم کند" وجود دارد؟ خدا چه کاری نمی تواند بکند؟
به راستی گفته شده است که مسیحیت باید علم باشد و علم باید مسیحیت باشد، وگرنه این یا آن یکی باطل و بیهوده است. اما هیچکدام بی اهمیت و نادرست نیستند و در تظاهرات شبیه هم هستند. این ثابت می کند که یکی با دیگری یکسان است. مسیحیت همانطور که عیسی تعلیم داد نه یک عقیده بود، نه یک نظام تشریفات، و نه هدیه خاصی از سوی یهوه مناسکی. اما این تظاهرات عشق الهی بود که خطاها را بیرون می‌زد و بیماران را شفا می‌داد، نه صرفاً به نام مسیح یا حقیقت، بلکه در نمایش حقیقت، همانطور که باید در چرخه‌های نور الهی باشد.
The miracle introduces no disorder, but unfolds the primal order, establishing the Science of God's unchangeable law. Spiritual evolution alone is worthy of the exercise of divine power.
There is to-day danger of repeating the offence of the Jews by limiting the Holy One of Israel and asking: "Can God furnish a table in the wilderness?" What cannot God do?
It has been said, and truly, that Christianity must be Science, and Science must be Christianity, else one or the other is false and useless; but neither is unimportant or untrue, and they are alike in demonstration. This proves the one to be identical with the other. Christianity as Jesus taught it was not a creed, nor a system of ceremonies, nor a special gift from a ritualistic Jehovah; but it was the demonstration of divine Love casting out error and healing the sick, not merely in the name of Christ, or Truth, but in demonstration of Truth, as must be the case in the cycles of divine light.
این نه علم است و نه حقیقت که از طریق اعتقاد کورکورانه عمل می کند، و نه درک بشری از اصل شفابخش الهی است که در عیسی تجلی یافته است، که دعاهای فروتنانه او اعتراض عمیق و وجدانی به حقیقت، - تشبیه انسان به خدا و وحدت انسان با حقیقت و عشق بود.
It is neither Science nor Truth which acts through blind belief, nor is it the human understanding of the divine healing Principle as manifested in Jesus, whose humble prayers were deep and conscientious protests of Truth, — of man's likeness to God and of man's unity with Truth and Love.
روایتی وجود دارد که پوبلیوس لنتولوس به مقامات روم نوشت: "شاگردان عیسی او را پسر خدا می دانند." کسانی که در علوم مسیحی آموزش دیده اند به این درک با شکوه رسیده اند که خدا تنها نویسنده انسان است. مادر باکره این ایده از خدا را تصور کرد و نام عیسی را به ایده آل خود داد - یعنی یوشع یا نجات دهنده.
روشن شدن حس معنوی مریم، قانون مادی و ترتیب نسل آن را خاموش کرد و فرزند او را با مکاشفه حقیقت به دنیا آورد و خدا را به عنوان پدر انسانها نشان داد. روح القدس، یا روح الاهی، حس پاک مادر باکره را تحت الشعاع قرار داد، با این شناخت کامل که هستی روح است. مسیح برای همیشه ایده ای را در آغوش خدا سکونت داشت، اصل الهی مرد عیسی، و زن این ایده روحانی را درک کرد، اگرچه در ابتدا به طور ضعیف توسعه یافت.
انسان به عنوان فرزند خدا، به عنوان ایده روح، دلیل جاودانه ای است که روح هماهنگ و انسان جاودانه است. عیسی زاده ارتباط خودآگاه مریم با خدا بود. از این رو، او می‌توانست ایده‌ای معنوی‌تر از زندگی را نسبت به سایر افراد ارائه دهد، و می‌توانست علم عشق - پدر یا اصل الهی‌اش را نشان دهد.
There is a tradition that Publius Lentulus wrote to the authorities at Rome: "The disciples of Jesus believe him the Son of God." Those instructed in Christian Science have reached the glorious perception that God is the only author of man. The Virgin-mother conceived this idea of God, and gave to her ideal the name of Jesus — that is, Joshua, or Saviour.
The illumination of Mary's spiritual sense put to silence material law and its order of generation, and brought forth her child by the revelation of Truth, demonstrating God as the Father of men. The Holy Ghost, or divine Spirit, overshadowed the pure sense of the Virgin-mother with the full recognition that being is Spirit. The Christ dwelt forever an idea in the bosom of God, the divine Principle of the man Jesus, and woman perceived this spiritual idea, though at first faintly developed.
Man as the offspring of God, as the idea of Spirit, is the immortal evidence that Spirit is harmonious and man eternal. Jesus was the offspring of Mary's self-conscious communion with God. Hence he could give a more spiritual idea of life than other men, and could demonstrate the Science of Love — his Father or divine Principle.
عیسی زاهد نبود. او مانند شاگردان باپتیست روزه نگرفت. اما هرگز مردی به اندازه ناصری دور از اشتها و اشتیاق زندگی نکرده است. او گناهكاران را با صراحت و سرزنش سرزنش مي كرد، زيرا او دوست آنها بود. از این رو فنجانی که نوشید.
Jesus was no ascetic. He did not fast as did the Baptist's disciples; yet there never lived a man so far removed from appetites and passions as the Nazarene. He rebuked sinners pointedly and unflinchingly, because he was their friend; hence the cup he drank.
اگر آنقدر بر خطاهای حس مادی پیروز شده باشیم که به روح اجازه دهیم کنترل را در دست بگیرد، از گناه متنفر خواهیم شد و آن را زیر هر نقاب سرزنش خواهیم کرد. تنها از این طریق است که می‌توانیم دشمنان خود را برکت دهیم، هرچند ممکن است آنها سخنان ما را چنین تفسیر نکنند. ما نمی توانیم برای خود انتخاب کنیم، اما باید نجات خود را به روشی که عیسی تعلیم داد انجام دهیم.
If we have triumphed sufficiently over the errors of material sense to allow Soul to hold the control, we shall loathe sin and rebuke it under every mask. Only in this way can we bless our enemies, though they may not so construe our words. We cannot choose for ourselves, but must work out our salvation in the way Jesus taught.
در حالی که به همه چیزهای خوب در کلیسا یا خارج از آن احترام می گذاریم، تقدیس شخص به مسیح بیشتر بر اساس نمایش است تا حرفه. از نظر وجدان، نمی‌توانیم به باورهای بزرگ‌تر پایبند باشیم. و با درک بیشتر از اصل الهی مسیح بی مرگ، ما قادر به شفای بیماران و پیروزی بر گناه هستیم.
به یاد داشته باش ای شهید مسیحی، اگر شایسته یافتی که صندل های پای استادت را باز کنی کافی است!
While respecting all that is good in the Church or out of it, one's consecration to Christ is more on the ground of demonstration than of profession. In conscience, we cannot hold to beliefs outgrown; and by understanding more of the divine Principle of the deathless Christ, we are enabled to heal the sick and to triumph over sin.
Remember, thou Christian martyr, it is enough if thou art found worthy to unloose the sandals of thy Master's feet!
پدر آسمانی ما، عشق الهی، ایجاب می کند که همه انسان ها از استاد ما و رسولانش الگو بگیرند و صرفاً شخصیت او را نپرستند. جای تأسف است که عبارت عبادت الهی تا این حد به معنای عبادت عمومی به جای اعمال روزانه است.
Our heavenly Father, divine Love, demands that all men should follow the example of our Master and his apostles and not merely worship his personality. It is sad that the phrase divine service has come so generally to mean public worship instead of daily deeds.
امنیت ادعای وجود هماهنگ و جاودانه فقط در علم الهی است.
کتاب مقدس به ما اطلاع می‌دهد که "با خدا همه چیز ممکن است" - هر خیری برای روح ممکن است.
در عصر ما، مسیحیت دوباره قدرت اصل الهی را نشان می دهد، همانطور که بیش از هزار و نهصد سال پیش با شفا دادن بیماران و پیروزی بر مرگ انجام داد.
در حرم حقيقت صداهاي مهمي به گوش مي رسد، اما ما به آنها توجه نمي كنيم. تنها زمانی که به اصطلاح لذت ها و دردهای حسی در زندگی ما از بین برود، نشانه های بی چون و چرای دفن ضلالت و رستاخیز به زندگی معنوی را می یابیم.
در علم نه جایی برای خطا وجود دارد و نه فرصتی. هر روز خواسته های خود را برای اثبات های بالاتر از ما به جای اظهارات قدرت مسیحی مطرح می کند. این شواهد صرفاً شامل نابودی گناه، بیماری و مرگ توسط قدرت روح است، همانطور که عیسی آنها را نابود کرد.
Security for the claims of harmonious and eternal being is found only in divine Science.
Scripture informs us that "with God all things are possible," — all good is possible to Spirit;
In our age Christianity is again demonstrating the power of divine Principle, as it did over nineteen hundred years ago, by healing the sick and triumphing over death.
In the sacred sanctuary of Truth are voices of solemn import, but we heed them not. It is only when the so-called pleasures and pains of sense pass away in our lives, that we find unquestionable signs of the burial of error and the resurrection to spiritual life.
There is neither place nor opportunity in Science for error of any sort. Every day makes its demands upon us for higher proofs rather than professions of Christian power. These proofs consist solely in the destruction of sin, sickness, and death by the power of Spirit, as Jesus destroyed them.
جعل و تقلید ایده معنوی سابقه مختصری در زندگی زمینی استاد ما داشت. اما "پادشاهی او پایانی نخواهد داشت"، زیرا مسیح، ایده خدا، در نهایت بر همه ملل و مردم - ضروری، مطلق، سرانجام - با علم الهی حکومت خواهد کرد.
The impersonation of the spiritual idea had a brief history in the earthly life of our Master; but "of his kingdom there shall be no end," for Christ, God's idea, will eventually rule all nations and peoples — imperatively, absolutely, finally — with divine Science.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6