یکشنبه، نوامبر 3، 2024
خدایا مرا جستجو کن و قلبم را بشناس و مرا بیازمای و اندیشه‌هایم را بشناس و ببین که آیا راه بدی در من هست یا نه و مرا به راه ابدی هدایت کن.۔
“Search me, O God, and know my heart: try me, and know my thoughts: And see if there be any wicked way in me, and lead me in the way everlasting.”
7 شریر راه خود را ترک کند و انسان ناراست افکار خود را ترک کند. و به خدای ما، زیرا او بسیار خواهد بخشید.
9 زیرا همانطور که آسمانها از زمین بالاتر است راههای من نیز از راههای شما و افکار من از افکار شما بالاتر است.
12 خداوند می‌گوید، پس اکنون نیز با تمام دل و با روزه و گریه و ماتم به سوی من روی آورید.
13 و دل خود و نه جامه های خود را بشکنید و به سوی یهوه خدای خود بازگردید زیرا او بخشنده و رحیم و دیر خشم و مهربانی است و از شر توبه می کند.
25 و سالهایی را که ملخ خورده است به شما باز می گردم، کرم شانر و کرم و کرم نخل، لشکر عظیم خود را که در میان شما فرستادم.
32 و واقع خواهد شد که هر که نام خداوند را بخواند نجات خواهد یافت.
25 من، همان من، کسی هستم که به خاطر خود گناهان تو را محو می کنم و گناهان تو را به خاطر نمی آورم.
7. Let the wicked forsake his way, and the unrighteous man his thoughts: and let him return unto the Lord, and he will have mercy upon him; and to our God, for he will abundantly pardon.
9. For as the heavens are higher than the earth, so are my ways higher than your ways, and my thoughts than your thoughts.
12. Therefore also now, saith the Lord, turn ye even to me with all your heart, and with fasting, and with weeping, and with mourning:
13. And rend your heart, and not your garments, and turn unto the Lord your God: for he is gracious and merciful, slow to anger, and of great kindness, and repenteth him of the evil.
25. And I will restore to you the years that the locust hath eaten, the cankerworm, and the caterpillar, and the palmerworm, my great army which I sent among you.
32. And it shall come to pass, that whosoever shall call on the name of the Lord shall be delivered:
25. I, even I, am he that blotteth out thy transgressions for mine own sake, and will not remember thy sins.
د درس خطبه
5 مرا در حقیقت خود هدایت کن و به من بیاموز ، زیرا تو خدای نجات من هستی.
6 پروردگارا ، رحمت های مهربان و مهربانی های خود را به خاطر بسپار. زیرا آنها همیشه قدیمی بوده اند.
7 گناهان جوانی و گناهان مرا فراموش نکن. به رحمت خود ، مرا بخاطر خوبی خود یاد کن ، پروردگارا.
8 خداوند خوب و قائم است: بنابراین او گناهکاران را در راه تعلیم خواهد داد.
5 Lead me in thy truth, and teach me: for thou art the God of my salvation;
6 Remember, O Lord, thy tender mercies and thy lovingkindnesses; for they have been ever of old.
7 Remember not the sins of my youth, nor my transgressions: according to thy mercy remember thou me for thy goodness’ sake, O Lord.
8 Good and upright is the Lord: therefore will he teach sinners in the way.
10 و واقع شد، چون عیسی در خانه بر سر سفره نشسته بود، اینک بسیاری از باجگیران و گناهکاران آمدند و با او و شاگردانش نشستند.
11 وقتی فریسیان آن را دیدند، به شاگردانش گفتند: «چرا استاد شما با باجگیران و گناهکاران می خورد؟
12 اما چون عیسی این را شنید، به آنها گفت: «شفا به پزشک نیاز ندارند، بلکه بیماران.
13 اما شما بروید و معنی آن را بیاموزید که من رحم خواهم کرد نه قربانی، زیرا نیامده ام تا نیکان را بخوانم، بلکه گناهکاران را به توبه دعوت کنم.
10 And it came to pass, as Jesus sat at meat in the house, behold, many publicans and sinners came and sat down with him and his disciples.
11 And when the Pharisees saw it, they said unto his disciples, Why eateth your Master with publicans and sinners?
12 But when Jesus heard that, he said unto them, They that be whole need not a physician, but they that are sick.
13 But go ye and learn what that meaneth, I will have mercy, and not sacrifice: for I am not come to call the righteous, but sinners to repentance.
37 و اینک زنی در شهر که گناهکار بود، چون دانست که عیسی در خانه فریسی بر سر غذا نشسته است، جعبه ای از مرهم آورد.
38 و پشت پاهایش ایستاد و گریه کرد و شروع به شستن پاهایش با اشک کرد و با موهای سرش پاک کرد و پاهایش را بوسید و با مرهم مسح کرد.
39 فریسی که او را دعوت کرده بود، وقتی این را دید، در خود گفت: اگر این مرد نبی بود، می‌دانست که این زن کیست و چه زنی است که او را لمس می‌کند، زیرا او گناهکار است.
44 پس رو به آن زن کرد و به شمعون گفت: این زن را می بینی؟ من به خانه تو وارد شدم، تو برای پاهایم به من آب ندادی، اما او پاهای مرا با اشک شست و با موهای سرش پاک کرد.
45 تو مرا نبوسی، اما این زن از زمانی که من وارد شده ام دست از بوسیدن پاهایم بر نداشته است.
46 سرم را با روغن مسح نکردی، اما این زن پاهایم را با مرهم مسح کرد.
47 از این رو به تو می گویم، گناهان او که بسیار است بخشیده شده است. زیرا او بسیار محبت می کرد، اما هر که اندک بخشیده می شود، همان کم محبت می کند.
48 و به او گفت: گناهان تو آمرزیده شد.
37 And, behold, a woman in the city, which was a sinner, when she knew that Jesus sat at meat in the Pharisee’s house, brought an alabaster box of ointment,
38 And stood at his feet behind him weeping, and began to wash his feet with tears, and did wipe them with the hairs of her head, and kissed his feet, and anointed them with the ointment.
39 Now when the Pharisee which had bidden him saw it, he spake within himself, saying, This man, if he were a prophet, would have known who and what manner of woman this is that toucheth him: for she is a sinner.
44 And he turned to the woman, and said unto Simon, Seest thou this woman? I entered into thine house, thou gavest me no water for my feet: but she hath washed my feet with tears, and wiped them with the hairs of her head.
45 Thou gavest me no kiss: but this woman since the time I came in hath not ceased to kiss my feet.
46 My head with oil thou didst not anoint: but this woman hath anointed my feet with ointment.
47 Wherefore I say unto thee, Her sins, which are many, are forgiven; for she loved much: but to whom little is forgiven, the same loveth little.
48 And he said unto her, Thy sins are forgiven.
9 و این مَثَل را برای عده ای که به خود اطمینان داشتند که عادل هستند و دیگران را تحقیر می کردند گفت.
10 دو مرد برای دعا به معبد رفتند. یکی فریسی و دیگری باجگیر.
11 فریسی ایستاده بود و با خود دعا می‌کرد، خدایا، تو را شکر می‌کنم که مانند دیگران نیستم، باجگیر، ظالم، زناکار، یا حتی مانند این باجگیر.
12 من دو بار در هفته روزه می‌گیرم، دهک از آنچه دارم می‌دهم.
13 باجگیر که دور ایستاده بود، نمی خواست چشمان خود را به آسمان بلند کند، بلکه بر سینه خود می زد و می گفت: خدایا به من گناهکار رحم کن.
14 من به شما می گویم که این مرد عادل به خانه خود رفت تا دیگری. و هر که خود را فروتن کند، سربلند خواهد شد.
9 And he spake this parable unto certain which trusted in themselves that they were righteous, and despised others:
10 Two men went up into the temple to pray; the one a Pharisee, and the other a publican.
11 The Pharisee stood and prayed thus with himself, God, I thank thee, that I am not as other men are, extortioners, unjust, adulterers, or even as this publican.
12 I fast twice in the week, I give tithes of all that I possess.
13 And the publican, standing afar off, would not lift up so much as his eyes unto heaven, but smote upon his breast, saying, God be merciful to me a sinner.
14 I tell you, this man went down to his house justified rather than the other: for every one that exalteth himself shall be abased; and he that humbleth himself shall be exalted.
13 کسی که گناهان خود را بپوشاند، رستگار نمی شود، اما هر کس به گناهان خود اعتراف کند و آنها را ترک کند، رحمت خواهد کرد.
13 He that covereth his sins shall not prosper: but whoso confesseth and forsaketh them shall have mercy.
1 ای خدا، بر حسب محبت خود، بر حسب رحمت بسیارت، گناهان مرا محو کن.
2 مرا از گناهم بشوی و از گناهم پاک کن.
6 اینک تو خواهان حقیقت در باطن هستی:
10 خدایا در من دلی پاک بیافرین. و روحی درست را در من تجدید کن.
13 آنگاه راه تو را به متخلفان خواهم آموخت. و گناهکاران به سوی تو روی خواهند آورد.
16 زیرا نمی خواهی قربانی کنی. در غیر این صورت آن را می دهم: تو از قربانی سوختنی راضی نیستی.
17 قربانی های خدا روح شکسته است: ای خدا دل شکسته و پشیمان را حقیر نخواهی کرد.
19 آنگاه از قربانی های عدالت خشنود خواهی شد،
1 O God, according to thy lovingkindness: according unto the multitude of thy tender mercies blot out my transgressions.
2 Wash me throughly from mine iniquity, and cleanse me from my sin.
6 Behold, thou desirest truth in the inward parts:
10 Create in me a clean heart, O God; and renew a right spirit within me.
13 Then will I teach transgressors thy ways; and sinners shall be converted unto thee.
16 For thou desirest not sacrifice; else would I give it: thou delightest not in burnt offering.
17 The sacrifices of God are a broken spirit: a broken and a contrite heart, O God, thou wilt not despise.
19 Then shalt thou be pleased with the sacrifices of righteousness,
10 زیرا تو روح مرا در جهنم رها نخواهی کرد. نه اجازه خواهی داد که قدوس تو فساد ببیند.
10 For thou wilt not leave my soul in hell; neither wilt thou suffer thine Holy One to see corruption.
5 پسرم، تنبیه خداوند را تحقیر مکن و از سرزنش او غش مکن.
6 زیرا خداوند هر که را دوست دارد تنبیه می کند و هر پسری را که می پذیرد تازیانه می زند.
11 اکنون هیچ تنبیهی شادی آور نیست، بلکه غم انگیز به نظر می رسد: با این حال، پس از آن، ثمره صلح آمیز عدالت را برای کسانی که به وسیله آن اعمال می شوند، می دهد.
18 زیرا شما به کوهی که ممکن است لمس شود و در آتش بسوزد نیامده اید و نه به تاریکی و تاریکی و طوفان،
22 اما شما به کوه سیون و به شهر خدای زنده، اورشلیم آسمانی، و به گروه بی شماری از فرشتگان آمده اید،
5 My son, despise not thou the chastening of the Lord, nor faint when thou art rebuked of him:
6 For whom the Lord loveth he chasteneth, and scourgeth every son whom he receiveth.
11 Now no chastening for the present seemeth to be joyous, but grievous: nevertheless afterward it yieldeth the peaceable fruit of righteousness unto them which are exercised thereby.
18 For ye are not come unto the mount that might be touched, and that burned with fire, nor unto blackness, and darkness, and tempest,
22 But ye are come unto mount Sion, and unto the city of the living God, the heavenly Jerusalem, and to an innumerable company of angels,
21 این را به ذهن خود یادآوری می کنم، بنابراین امیدوارم.
22 این از رحمت خداوند است که ما نابود نمی شویم، زیرا شفقت او از بین نمی رود.
23 آنها هر روز صبح تازه می شوند: وفاداری تو بزرگ است.
40 بیایید راههای خود را جستجو کرده و بیازماییم و دوباره به سوی خداوند بازگردیم.
55 ای خداوند نام تو را خواندم
57 در روزی که تو را خواندم نزدیک شدی و گفتی نترس.
58 پروردگارا، تو از علل روح من دفاع کردی. تو زندگی من را فدیه دادی.
21 This I recall to my mind, therefore have I hope.
22 It is of the Lord’s mercies that we are not consumed, because his compassions fail not.
23 They are new every morning: great is thy faithfulness.
40 Let us search and try our ways, and turn again to the Lord.
55 I called upon thy name, O Lord,
57 Thou drewest near in the day that I called upon thee: thou saidst, Fear not.
58 O Lord, thou hast pleaded the causes of my soul; thou hast redeemed my life.
18 اکنون بیا و با هم استدلال کنیم، خداوند می گوید: گناهان شما اگر چه قرمز مایل به قرمز باشد، مانند برف سفید خواهد شد. اگر چه قرمز مانند زرشکی باشند، مانند پشم خواهند بود.
18 Come now, and let us reason together, saith the Lord: though your sins be as scarlet, they shall be as white as snow; though they be red like crimson, they shall be as wool.
عشق الهی انسان را اصلاح و اداره می کند. مردم ممکن است عفو کنند، اما این اصل الهی به تنهایی گناهکار را اصلاح می کند.
ایجاد رنج در نتیجه گناه، وسیله از بین بردن گناه است. هر لذت مفروض در گناه بیش از درد خود را به همراه خواهد داشت، تا زمانی که ایمان به زندگی مادی و گناه از بین برود. برای رسیدن به بهشت، هماهنگی هستی، باید اصل الهی هستی را درک کنیم.
"خدا عشق است." بیشتر از این نمی‌توانیم بپرسیم، نمی‌توانیم به بالاتر نگاه کنیم، نمی‌توانیم دورتر برویم.
Divine Love corrects and governs man. Men may pardon, but this divine Principle alone reforms the sinner.
To cause suffering as the result of sin, is the means of destroying sin. Every supposed pleasure in sin will furnish more than its equivalent of pain, until belief in material life and sin is destroyed. To reach heaven, the harmony of being, we must understand the divine Principle of being.
"God is Love." More than this we cannot ask, higher we cannot look, farther we cannot go.
طرح عشق اصلاح گناهکار است.
The design of Love is to reform the sinner.
در فصل هفتم انجیل لوقا نقل شده است که عیسی زمانی میهمان ارجمند یکی از فریسی ها به نام شمعون بود، اگرچه او کاملاً شبیه شمعون شاگرد بود. در حالی که آنها در حال خوردن گوشت بودند، یک حادثه غیرعادی رخ داد که گویی می خواست صحنه جشن شرقی را قطع کند. یک "زن عجیب" وارد شد.
(مریم مجدلیه، همانطور که او را از آن زمان نامیده اند) به عیسی نزدیک شد.
It is related in the seventh chapter of Luke's Gospel that Jesus was once the honored guest of a certain Pharisee, by name Simon, though he was quite unlike Simon the disciple. While they were at meat, an unusual incident occurred, as if to interrupt the scene of Oriental festivity. A "strange woman" came in.
(Mary Magdalene, as she has since been called) approached Jesus.
آیا عیسی زن را طرد کرد؟ آیا او ستایش او را دفع کرد؟ نه! او را دلسوزانه نگاه کرد. این همه نبود. عیسی با دانستن آنچه که اطرافیانش در دلشان می‌گفتند، به‌ویژه میزبانش، تعجب می‌کردند که چرا میهمان بزرگوار، چون پیامبر بود، وضعیت بد اخلاقی آن زن را تشخیص نداد و او را ترک نکرد. با یک داستان کوتاه یا مثل.
... و به این ترتیب این درس را برای همه به خانه آورد، و به دنبال آن اعلامیه قابل توجه به زن، "گناهان تو بخشیده شد."
چرا او بدهی او را به عشق الهی خلاصه کرد؟ آیا او توبه کرده و اصلاح شده بود و آیا بصیرت او این قیام اخلاقی ناگفته را تشخیص داد؟ پاهای او را با اشکهای خود غسل داد، قبل از اینکه آنها را با روغن مسح کرد. در غیاب دلایل دیگر، آیا غم و اندوه او دلیل کافی بود تا انتظار توبه، اصلاح و رشد خرد او را تضمین کند؟
Did Jesus spurn the woman? Did he repel her adoration? No! He regarded her compassionately. Nor was this all. Knowing what those around him were saying in their hearts, especially his host, — that they were wondering why, being a prophet, the exalted guest did not at once detect the woman's immoral status and bid her depart, — knowing this, Jesus rebuked them with a short story or parable.
... and so brought home the lesson to all, following it with that remarkable declaration to the woman, "Thy sins are forgiven."
Why did he thus summarize her debt to divine Love? Had she repented and reformed, and did his insight detect this unspoken moral uprising? She bathed his feet with her tears before she anointed them with the oil. In the absence of other proofs, was her grief sufficient evidence to warrant the expectation of her repentance, reformation, and growth in wisdom?
کدام ادای احترام به چنین محبت وصف ناپذیری بود، مهمان نوازی فریسایی یا پشیمانی مجدلیه؟ عیسی این پرسش را با توبیخ حق‌پرستی و اعلام برائت از توبه‌کنندگان پاسخ داد.
Which was the higher tribute to such ineffable affection, the hospitality of the Pharisee or the contrition of the Magdalen? This query Jesus answered by rebuking self-righteousness and declaring the absolution of the penitent.
غم و اندوه برای انجام نادرست تنها یک قدم به سوی اصلاح و آسان ترین قدم است. گام بعدی و بزرگی که حکمت لازم است، آزمون صداقت ماست، یعنی اصلاح. برای این منظور ما تحت استرس شرایط قرار می گیریم. وسوسه به ما دستور می دهد که گناه را تکرار کنیم، و وای در ازای آنچه انجام شده است می آید. همیشه همینطور خواهد بود، تا زمانی که یاد بگیریم در قانون عدالت تخفیفی وجود ندارد…
گناه تنها زمانی بخشیده می شود که توسط مسیح نابود شود - حقیقت و زندگی.
Sorrow for wrong-doing is but one step towards reform and the very easiest step. The next and great step required by wisdom is the test of our sincerity, — namely, reformation. To this end we are placed under the stress of circumstances. Temptation bids us repeat the offence, and woe comes in return for what is done. So it will ever be, till we learn that there is no discount in the law of justice ...
Sin is forgiven only as it is destroyed by Christ, — Truth and Life.
اصلاحات با درک این امر حاصل می شود که هیچ لذتی در شر وجود ندارد، و همچنین با جلب علاقه به خیر طبق علم، که این حقیقت جاودانه را آشکار می کند که نه لذت، نه درد، نه اشتها و نه شور، نمی تواند در ماده یا از آن وجود داشته باشد، در حالی که ذهن الهی وجود دارد. می تواند و می تواند باورهای نادرست لذت، درد یا ترس و تمام اشتهای گناه آلود ذهن انسان را از بین ببرد.
گاهی اوقات شر بالاترین تصور انسان از حق است، تا زمانی که درک او از خیر قوی تر شود. سپس از بدی لذت می برد و عذاب او می شود. راه رهایی از بدبختی گناه، ترک گناه است. راه دیگری وجود ندارد.
Reform comes by understanding that there is no abiding pleasure in evil, and also by gaining an affection for good according to Science, which reveals the immortal fact that neither pleasure nor pain, appetite nor passion, can exist in or of matter, while divine Mind can and does destroy the false beliefs of pleasure, pain, or fear and all the sinful appetites of the human mind.
Evil is sometimes a man's highest conception of right, until his grasp on good grows stronger. Then he loses pleasure in wickedness, and it becomes his torment. The way to escape the misery of sin is to cease sinning. There is no other way.
"خداوند کسی را که دوست دارد تنبیه می کند."
...و کسی که از اطاعت خدا سر باز می زند، محبت او را تنبیه می کند.
"Whom the Lord loveth He chasteneth."
... and he who refuses obedience to God, is chastened by Love.
وقتی ناله‌ی باجگیر به قلب بزرگ عشق رسید، آرزوی فروتنانه‌اش را برانگیخت.
"کسی که گناهان خود را بپوشاند، رستگار نخواهد شد، اما هر کس به گناهان خود اعتراف کند و آنها را ترک کند، رحمت خواهد کرد".
When the Publican's wail went out to the great heart of Love, it won his humble desire.
"He that covereth his sins shall not prosper: but whoso confesseth and forsaketh them shall have mercy."
این فرضیه که گناه در حالی که نادیده گرفته می شود بخشیده می شود، اینکه شادی می تواند در میان گناه واقعی باشد، به اصطلاح مرگ بدن را از گناه رها می کند، و عفو خداوند جز نابودی گناه است، اینها اشتباهات بزرگی است.
The suppositions that sin is pardoned while unforsaken, that happiness can be genuine in the midst of sin, that the so-called death of the body frees from sin, and that God's pardon is aught but the destruction of sin, — these are grave mistakes.
یک گناهکار نمی تواند از این واقعیت که علم غیرواقعی بودن شر را نشان می دهد، تشویق نمی شود، زیرا گناهکار گناه را به واقعیت تبدیل می کند، - آن را واقعی می کند که غیر واقعی است، و بنابراین "خشم علیه روز غضب" را جمع می کند. او به توطئه‌ای علیه خودش می‌پیوندد، علیه بیداری خودش نسبت به غیرواقعی وحشتناکی که توسط آن فریب خورده است. فقط کسانی که از گناه توبه می کنند و غیر واقعی را رها می کنند، می توانند غیرواقعی بودن شر را کاملاً درک کنند.
A sinner can receive no encouragement from the fact that Science demonstrates the unreality of evil, for the sinner would make a reality of sin, — would make that real which is unreal, and thus heap up "wrath against the day of wrath." He is joining in a conspiracy against himself, — against his own awakening to the awful unreality by which he has been deceived. Only those, who repent of sin and forsake the unreal, can fully understand the unreality of evil.
این اعتقاد که لذت واقعی در گناه وجود ندارد، یکی از مهمترین نکات در الهیات علم مسیحیت است. گناهکار را به این دیدگاه جدید و واقعی نسبت به گناه برانگیزانید، به او نشان دهید که گناه هیچ لذتی را به همراه ندارد و این شناخت شجاعت اخلاقی او را تقویت می کند و توانایی او را در تسلط بر شر و دوست داشتن خیر افزایش می دهد.
This conviction, that there is no real pleasure in sin, is one of the most important points in the theology of Christian Science. Arouse the sinner to this new and true view of sin, show him that sin confers no pleasure, and this knowledge strengthens his moral courage and increases his ability to master evil and to love good.
تجارب تیز اعتقاد به حیات مفروض ماده و نیز ناامیدی ها و مصائب بی وقفه ما را مانند کودکانی خسته به آغوش عشق الهی می اندازد. سپس شروع به یادگیری زندگی در علم الهی می کنیم.
The sharp experiences of belief in the supposititious life of matter, as well as our disappointments and ceaseless woes, turn us like tired children to the arms of divine Love. Then we begin to learn Life in divine Science.
از طریق تنبیه های سالم عشق، ما در راهپیمایی به سوی عدالت، صلح، و پاکی، که نشانه های علم هستند، کمک می شویم.
Through the wholesome chastisements of Love, we are helped onward in the march towards righteousness, peace, and purity, which are the landmarks of Science.
... گناه و رنج هر دو به پای عشق ابدی خواهند افتاد.
... both sin and suffering will fall at the feet of everlasting Love.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6