یکشنبه ، اکتبر 29، 2023
"پسرم، تنبیه خداوند را تحقیر مکن. از اصلاح او خسته نباشید. زیرا خداوند هر که را دوست دارد اصلاح می کند. حتی مانند پدر، پسری که از او لذت می برد."۔
“My son, despise not the chastening of the Lord; neither be weary of his correction: For whom the Lord loveth he correcteth; even as a father the son in whom he delighteth.”
11 خداوند افکار انسان را می‌داند که باطل است.
12 خوشا به حال مردی که تو ای خداوند او را تنبیه می کنی و او را از شریعت خود می آموزی.
13 تا او را از روزهای سخت آرام دهی تا گودالی برای شریران حفر شود.
14 زیرا خداوند قوم خود را طرد نخواهد کرد و میراث خود را ترک نخواهد کرد.
15 اما داوری به عدالت باز خواهد گشت و جمیع درستکاران دل از آن پیروی خواهند کرد.
11. The Lord knoweth the thoughts of man, that they are vanity.
12. Blessed is the man whom thou chastenest, O Lord, and teachest him out of thy law;
13. That thou mayest give him rest from the days of adversity, until the pit be digged for the wicked.
14. For the Lord will not cast off his people, neither will he forsake his inheritance.
15. But judgment shall return unto righteousness: and all the upright in heart shall follow it.
د درس خطبه
17 اینک خوشا به حال کسی که خدا او را اصلاح کند، پس مجازات حق تعالی را تحقیر مکن.
17 Behold, happy is the man whom God correcteth: therefore despise not thou the chastening of the Almighty:
1 سپس کاتبان و فریسیان اورشلیم نزد عیسی آمدند و گفتند:
2 چرا شاگردان تو از سنت بزرگان تجاوز می کنند؟ زیرا هنگام خوردن نان دستهای خود را نمی شویند.
3 اما او پاسخ داد و به آنها گفت:
7 ای ریاکاران، عیسی در مورد شما نبوت کرد و گفت:
8 این قوم با دهان خود به من نزدیک می شوند و با لب های خود مرا گرامی می دارند. اما دل آنها از من دور است.
9 اما بیهوده مرا می پرستند و احکام مردم را برای تعالیم تعلیم می دهند.
10 و جماعت را فرا خواند و به آنها گفت: بشنوید و بفهمید.
11 چیزی که به دهان می رود انسان را نجس نمی کند. اما آنچه از دهان بیرون می آید، انسان را نجس می کند.
12 آنگاه شاگردان او آمدند و به او گفتند: آیا می دانی که فریسیان پس از شنیدن این سخن، آزرده شدند؟
13 اما او پاسخ داد و گفت: هر گیاهی که پدر آسمانی من نکاشته است، ریشه کن خواهد شد.
14 آنها را رها کنید: آنها رهبران کور کوران هستند. و اگر نابینا، نابینا را رهبری کند، هر دو در خندق خواهند افتاد.
1 Then came to Jesus scribes and Pharisees, which were of Jerusalem, saying,
2 Why do thy disciples transgress the tradition of the elders? for they wash not their hands when they eat bread.
3 But he answered and said unto them,
7 Ye hypocrites, well did Esaias prophesy of you, saying,
8 This people draweth nigh unto me with their mouth, and honoureth me with their lips; but their heart is far from me.
9 But in vain they do worship me, teaching for doctrines the commandments of men.
10 And he called the multitude, and said unto them, Hear, and understand:
11 Not that which goeth into the mouth defileth a man; but that which cometh out of the mouth, this defileth a man.
12 Then came his disciples, and said unto him, Knowest thou that the Pharisees were offended, after they heard this saying?
13 But he answered and said, Every plant, which my heavenly Father hath not planted, shall be rooted up.
14 Let them alone: they be blind leaders of the blind. And if the blind lead the blind, both shall fall into the ditch.
2 زیرا در بسیاری از چیزها ما به همه توهین می کنیم. اگر کسی در کلام توهین نکند، او یک انسان کامل است و می تواند تمام بدن را مهار کند.
3 اینک ما لقمه‌هایی در دهان اسب‌ها می‌گذاریم تا از ما اطاعت کنند. و تمام بدن آنها را می چرخانیم.
4 همچنین کشتی‌ها را بنگرید که اگرچه بسیار بزرگ هستند و بادهای تند رانده می‌شوند، اما با سکان بسیار کوچکی به هر کجا که فرماندار بخواهد می‌چرخند.
5 با این حال زبان عضوی کوچک است و به چیزهای بزرگ می بالد. بنگر که یک آتش کوچک چه چیز بزرگی را شعله ور می کند!
6 و زبان آتش است، دنیایی از گناه. زبان در میان اعضای ما نیز چنین است که تمام بدن را نجس می کند و مسیر طبیعت را به آتش می کشد. و در آتش جهنم به آتش کشیده می شود.
10 از همان دهان برکت و نفرین بیرون می آید. برادران من، این چیزها نباید چنین باشد.
11 آیا چشمه ای در همان جا آب شیرین و تلخ می فرستد؟
12 آیا درخت انجیر، برادران من، می تواند توت زیتون را تحمل کند؟ یا تاک، انجیر؟ بنابراین هیچ چشمه ای نمی تواند هم آب شور و هم تازه تولید کند.
13 چه کسی در میان شما دانا و دارای علم است؟ بگذار از یک گفتگوی نیکو با فروتنی خرد، کارهای خود را نشان دهد.
14 اما اگر در دل خود حسد و نزاع تلخ دارید، تمجید نکنید و بر حق دروغ نگویید.
15 این حکمت از بالا نازل نمی شود، بلکه زمینی، نفسانی، شیطانی است.
16 زیرا آنجا که حسد و ستیز است، آشفتگی و هر کار بدی است.
17 اما حکمتی که از بالاست ابتدا پاک است، سپس صلح آمیز، لطیف و آسان است، سرشار از رحمت و ثمرات نیکو، بدون جانبداری و بدون ریا.
18 و ثمره عدالت از صلح‌جویان در صلح کاشته می‌شود.
2 For in many things we offend all. If any man offend not in word, the same is a perfect man, and able also to bridle the whole body.
3 Behold, we put bits in the horses’ mouths, that they may obey us; and we turn about their whole body.
4 Behold also the ships, which though they be so great, and are driven of fierce winds, yet are they turned about with a very small helm, whithersoever the governor listeth.
5 Even so the tongue is a little member, and boasteth great things. Behold, how great a matter a little fire kindleth!
6 And the tongue is a fire, a world of iniquity: so is the tongue among our members, that it defileth the whole body, and setteth on fire the course of nature; and it is set on fire of hell.
10 Out of the same mouth proceedeth blessing and cursing. My brethren, these things ought not so to be.
11 Doth a fountain send forth at the same place sweet water and bitter?
12 Can the fig tree, my brethren, bear olive berries? either a vine, figs? so can no fountain both yield salt water and fresh.
13 Who is a wise man and endued with knowledge among you? let him shew out of a good conversation his works with meekness of wisdom.
14 But if ye have bitter envying and strife in your hearts, glory not, and lie not against the truth.
15 This wisdom descendeth not from above, but is earthly, sensual, devilish.
16 For where envying and strife is, there is confusion and every evil work.
17 But the wisdom that is from above is first pure, then peaceable, gentle, and easy to be intreated, full of mercy and good fruits, without partiality, and without hypocrisy.
18 And the fruit of righteousness is sown in peace of them that make peace.
17 پس این را می‌گویم و در خداوند شهادت می‌دهم که از این پس مانند سایر امت‌ها در بیهودگی فکر خود راه نروید.
18 تاریک شدن عقل و بیگانگی از زندگی خدا به واسطه جهل و نادانی که در آنهاست، به دلیل کوری دلشان.
19 کسانی که از گذشته احساس می‌کنند، خود را تسلیم حرص و طمع کرده‌اند تا همه ناپاکی‌ها را با حرص انجام دهند.
20 اما شما مسیح را چنین نیاموخته اید.
21 اگر چنین است که او را شنیده اید و از او تعلیم داده اید، همانطور که حقیقت در عیسی است:
22 این که در مورد گفتگوی قبلی پیرمرد را که بر اساس شهوات فریبنده فاسد است، به تعویق بیندازید.
23 و در روح ذهن خود تجدید شود.
24 و اینکه انسان جدیدی را بپوشید که پس از خدا در عدالت و قدوسیت واقعی آفریده شده است.
25 پس دروغ را کنار بگذارید، هر کس با همسایه خود راست بگویید، زیرا ما اعضای یکدیگر هستیم.
29 مبادا از دهان شما سخنی فاسد بیرون بیاید، مگر آن چیزی که برای تعلیم مفید است تا شنوندگان را فیض کند.
30 و روح القدس خدا را غمگین نکنید که به وسیله آن به روز رستگاری مهر شده اید.
31 هر تلخی و خشم و غضب و هیاهو و بد گفتاری با هر بدی از شما دور شود.
32 و نسبت به یکدیگر مهربان باشید و با دلی مهربان، یکدیگر را ببخشید، همانطور که خدا به خاطر مسیح شما را بخشیده است.
17 This I say therefore, and testify in the Lord, that ye henceforth walk not as other Gentiles walk, in the vanity of their mind,
18 Having the understanding darkened, being alienated from the life of God through the ignorance that is in them, because of the blindness of their heart:
19 Who being past feeling have given themselves over unto lasciviousness, to work all uncleanness with greediness.
20 But ye have not so learned Christ;
21 If so be that ye have heard him, and have been taught by him, as the truth is in Jesus:
22 That ye put off concerning the former conversation the old man, which is corrupt according to the deceitful lusts;
23 And be renewed in the spirit of your mind;
24 And that ye put on the new man, which after God is created in righteousness and true holiness.
25 Wherefore putting away lying, speak every man truth with his neighbour: for we are members one of another.
29 Let no corrupt communication proceed out of your mouth, but that which is good to the use of edifying, that it may minister grace unto the hearers.
30 And grieve not the holy Spirit of God, whereby ye are sealed unto the day of redemption.
31 Let all bitterness, and wrath, and anger, and clamour, and evil speaking, be put away from you, with all malice:
32 And be ye kind one to another, tenderhearted, forgiving one another, even as God for Christ’s sake hath forgiven you.
13 از این رو کمر ذهن خود را ببندید، هوشیار باشید و به فیضی که در مکاشفه عیسی مسیح به شما خواهد رسید تا آخر امیدوار باشید.
14 به عنوان فرزندان مطیع، در جاهلیت خود را مطابق شهوات پیشین نسازید.
15 اما همانطور که کسی که شما را خوانده است قدوس است، شما نیز در هر گونه گفتگو مقدس باشید.
16 زیرا نوشته شده است: مقدس باشید. زیرا من مقدس هستم.
22 از آنجا که روح خود را در اطاعت از حقیقت به وسیله روح به محبت بی رویه برادران تطهیر کرده اید، توجه داشته باشید که یکدیگر را با دلی پاک عاشقانه محبت کنید.
23 تولد دوباره، نه از دانه فاسد، بلکه از فاسد ناپذیر، به وسیله کلام خدا که زنده و جاودان است.
13 Wherefore gird up the loins of your mind, be sober, and hope to the end for the grace that is to be brought unto you at the revelation of Jesus Christ;
14 As obedient children, not fashioning yourselves according to the former lusts in your ignorance:
15 But as he which hath called you is holy, so be ye holy in all manner of conversation;
16 Because it is written, Be ye holy; for I am holy.
22 Seeing ye have purified your souls in obeying the truth through the Spirit unto unfeigned love of the brethren, see that ye love one another with a pure heart fervently:
23 Being born again, not of corruptible seed, but of incorruptible, by the word of God, which liveth and abideth for ever.
6 زیرا خداوند هر که را دوست دارد تنبیه می کند و هر پسری را که می پذیرد تازیانه می زند.
7 اگر در عذاب صبر کنید، خداوند با شما مانند فرزندان رفتار می کند. زیرا چه پسری است که پدر او را تنبیه نکند؟
11 اکنون هیچ تنبیهی شادی آور نیست، بلکه غم انگیز به نظر می رسد: با این حال، پس از آن، ثمره صلح آمیز عدالت را برای کسانی که به وسیله آن اعمال می شوند، می دهد.
6 For whom the Lord loveth he chasteneth, and scourgeth every son whom he receiveth.
7 If ye endure chastening, God dealeth with you as with sons; for what son is he whom the father chasteneth not?
11 Now no chastening for the present seemeth to be joyous, but grievous: nevertheless afterward it yieldeth the peaceable fruit of righteousness unto them which are exercised thereby.
در علم الهی، انسان تصویر حقیقی خداوند است. ماهیت الهی در مسیح عیسی به بهترین وجه بیان شد، که انعکاس واقعی خدا را بر فانی ها افکند و زندگی آنها را بالاتر از آنچه که الگوهای فکری ضعیف آنها اجازه می داد، ارتقا بخشید - افکاری که انسان را افتاده، بیمار، گناهکار و در حال مرگ معرفی می کردند. درک مسیح مانند از وجود علمی و شفای الهی شامل یک اصل و ایده کامل، - خدای کامل و انسان کامل - به عنوان مبنای فکر و اثبات است.
اگر انسان زمانی کامل بود، اما اکنون کمال خود را از دست داده است، پس انسان های فانی هرگز تصویر بازتابی خدا را در انسان مشاهده نکرده اند. تصویر گمشده بدون تصویر است. تشبیه واقعی را نمی توان در انعکاس الهی گم کرد. عیسی با درک این موضوع گفت: "پس کامل باشید، همانطور که پدر شما که در آسمان است کامل است."
In divine Science, man is the true image of God. The divine nature was best expressed in Christ Jesus, who threw upon mortals the truer reflection of God and lifted their lives higher than their poor thought-models would allow, — thoughts which presented man as fallen, sick, sinning, and dying. The Christlike understanding of scientific being and divine healing includes a perfect Principle and idea, — perfect God and perfect man, — as the basis of thought and demonstration.
If man was once perfect but has now lost his perfection, then mortals have never beheld in man the reflex image of God. The lost image is no image. The true likeness cannot be lost in divine reflection. Understanding this, Jesus said: "Be ye therefore perfect, even as your Father which is in heaven is perfect."
از آنجایی که خداوند همه چیز است، جایی برای بی شباهت او نیست. خدا، روح، به تنهایی همه چیز را آفرید و آن را نیک نامید. بنابراین شر به دلیل مخالفت با خیر، غیر واقعی است و نمی تواند محصول خدا باشد. یک گناهکار نمی تواند از این واقعیت که علم غیرواقعی بودن شر را نشان می دهد، تشویق نمی شود، زیرا گناهکار گناه را به واقعیت تبدیل می کند، - آن را واقعی می کند که غیر واقعی است، و بنابراین "خشم علیه روز غضب" را جمع می کند. او به توطئه‌ای علیه خودش می‌پیوندد، علیه بیداری خودش نسبت به غیرواقعی وحشتناکی که توسط آن فریب خورده است. فقط کسانی که از گناه توبه می کنند و غیر واقعی را رها می کنند، می توانند غیرواقعی بودن شر را کاملاً درک کنند.
Since God is All, there is no room for His unlikeness. God, Spirit, alone created all, and called it good. Therefore evil, being contrary to good, is unreal, and cannot be the product of God. A sinner can receive no encouragement from the fact that Science demonstrates the unreality of evil, for the sinner would make a reality of sin, — would make that real which is unreal, and thus heap up "wrath against the day of wrath." He is joining in a conspiracy against himself, — against his own awakening to the awful unreality by which he has been deceived. Only those, who repent of sin and forsake the unreal, can fully understand the unreality of evil.
عشق و حقیقت آزاد می کنند، اما بدی و خطا به اسارت می انجامد.
Love and Truth make free, but evil and error lead into captivity.
گناهکار با انجام بدی جهنم خود را می سازد و قدیس با انجام کار درست بهشت خود را.
انسان های فانی باید از گفته های عیسی و تظاهرات او پیروی کنند که بر جسم غالب است. ذهن کامل و نامتناهی بر تخت نشسته بهشت است. اعتقادات شیطانی که از انسان‌ها سرچشمه می‌گیرد جهنم است.
The sinner makes his own hell by doing evil, and the saint his own heaven by doing right.
Mortals must follow Jesus' sayings and his demonstrations, which dominate the flesh. Perfect and infinite Mind enthroned is heaven. The evil beliefs which originate in mortals are hell.
طرح عشق اصلاح گناهکار است. اگر مجازات گناهکار در اینجا برای اصلاح او ناکافی بوده است، بهشت انسان نیکوکار برای گناهکار جهنم خواهد بود. آنها که خلوص و محبت را به تجربه نمی شناسند، هرگز نمی توانند سعادت را در جمع پربرکت حقیقت و عشق، صرفاً از طریق ترجمه به حوزه ای دیگر، بیابند. علم الهی ضرورت رنج کافی را چه قبل و چه بعد از مرگ برای فرونشاندن عشق به گناه آشکار می کند. بخشودن جزای گناه، این است که حقیقت خطا را ببخشد. فرار از عذاب مطابق حکومت خدا نیست، زیرا عدالت کنیز رحمت است.
The design of Love is to reform the sinner. If the sinner's punishment here has been insufficient to reform him, the good man's heaven would be a hell to the sinner. They, who know not purity and affection by experience, can never find bliss in the blessed company of Truth and Love simply through translation into another sphere. Divine Science reveals the necessity of sufficient suffering, either before or after death, to quench the love of sin. To remit the penalty due for sin, would be for Truth to pardon error. Escape from punishment is not in accordance with God's government, since justice is the handmaid of mercy.
گناه مجازات خودش است.
Sin is its own punishment.
آیا از عقل می خواهی که رحم کند و گناه را مجازات نکند؟ سپس "شما اشتباه می خواهید." بدون مجازات، گناه چند برابر می شود. دعای عیسی، "قرضهای ما را ببخش"، شرایط بخشش را نیز مشخص کرد. هنگام بخشش زن زناکار گفت: برو و دیگر گناه مکن.
گاهی اوقات یک قاضی مجازات را می بخشد، اما این ممکن است هیچ منفعت اخلاقی برای مجرم نداشته باشد، و در بهترین حالت، مجرم را از یک نوع مجازات نجات می دهد. قانون اخلاقی که حق تبرئه یا محکومیت دارد، همیشه قبل از اینکه فانی ها بتوانند "بالاتر بروند" بازپرداخت را می طلبد. قانون شکسته مجازاتی را به همراه دارد تا این پیشرفت را وادار کند.
Do you ask wisdom to be merciful and not to punish sin? Then "ye ask amiss." Without punishment, sin would multiply. Jesus' prayer, "Forgive us our debts," specified also the terms of forgiveness. When forgiving the adulterous woman he said, "Go, and sin no more."
A magistrate sometimes remits the penalty, but this may be no moral benefit to the criminal, and at best, it only saves the criminal from one form of punishment. The moral law, which has the right to acquit or condemn, always demands restitution before mortals can "go up higher." Broken law brings penalty in order to compel this progress.
خطای اساسی ذهن فانی است. نفرت تمایلات وحشیانه را شعله ور می کند. افراط در اغراض و اهداف شیطانی، هر انسانی را که بالاتر از پست ترین نوع مردانگی قرار دارد، رنجور ناامید می کند.
علم مسیحیت به انسان دستور می دهد که بر تمایلات مسلط شود، - نفرت را با مهربانی متوقف کند، شهوت را با پاکدامنی غلبه کند، انتقام را با نیکوکاری، و بر فریب با صداقت غلبه کند. اگر ارتشی از توطئه گران علیه سلامتی، شادی و موفقیت را گرامی نمی دارید، این خطاها را در مراحل اولیه خود خفه کنید. آنها شما را به قاضی، داور حقیقت در برابر خطا، تحویل خواهند داد. قاضی شما را به عدالت تحویل خواهد داد و حکم قانون اخلاقی بر ذهن و جسم فانی اجرا خواهد شد. تا زمانی که حساب خود را با خدا متوازن نکنید، هر دو تا پرداخت آخرین پول مدیریت خواهند شد. "هر چه انسان بکارد، همان را درو خواهد کرد. "انسان خوب سرانجام می تواند بر ترس خود از گناه غلبه کند. این ضرورت گناه است - نابود کردن خود. انسان جاودانه حکومت خدا را نشان می دهد که در آن قدرت گناه نیست.
بهتر است در معرض هر طاعون روی زمین قرار بگیریم تا اینکه اثرات انباشته یک عذاب وجدان را تحمل کنیم. آگاهی پایدار از انجام اشتباه، توانایی انجام درست را از بین می برد. اگر گناه پشیمان نشود و کاهش نیابد، شتاب به سوی عذاب جسمانی و اخلاقی است. مجازات‌های اخلاقی که متحمل می‌شوید و بدی‌هایی که به همراه دارند، بر شما پیروز می‌شوید. دردهای حس گناه کمتر از لذت آن ضرر دارد. اعتقاد به رنج مادی باعث می شود که انسان ها از خطای خود عقب نشینی کنند، از بدن به روح بگریزند و به منابع الهی خارج از خود متوسل شوند.
The basic error is mortal mind. Hatred inflames the brutal propensities. The indulgence of evil motives and aims makes any man, who is above the lowest type of manhood, a hopeless sufferer.
Christian Science commands man to master the propensities, — to hold hatred in abeyance with kindness, to conquer lust with chastity, revenge with charity, and to overcome deceit with honesty. Choke these errors in their early stages, if you would not cherish an army of conspirators against health, happiness, and success. They will deliver you to the judge, the arbiter of truth against error. The judge will deliver you to justice, and the sentence of the moral law will be executed upon mortal mind and body. Both will be manacled until the last farthing is paid, — until you have balanced your account with God. "Whatsoever a man soweth, that shall he also reap." The good man finally can overcome his fear of sin. This is sin's necessity, — to destroy itself. Immortal man demonstrates the government of God, good, in which is no power to sin.
It were better to be exposed to every plague on earth than to endure the cumulative effects of a guilty conscience. The abiding consciousness of wrong-doing tends to destroy the ability to do right. If sin is not regretted and is not lessening, then it is hastening on to physical and moral doom. You are conquered by the moral penalties you incur and the ills they bring. The pains of sinful sense are less harmful than its pleasures. Belief in material suffering causes mortals to retreat from their error, to flee from body to Spirit, and to appeal to divine sources outside of themselves.
اما اعتقاد به گناه تا زمانی که عقیده پابرجا باشد مجازات می شود.
But the belief in sin is punished so long as the belief lasts.
باور نتایج باور را به بار می آورد و مجازات هایی که اعمال می کند تا زمانی که باور باقی می ماند و از آن جدایی ناپذیر است. چاره عبارت است از کاوش کردن مشکل تا ته، در یافتن و بیرون راندن از طریق انکار خطای اعتقادی که باعث اختلال فانی می شود، هرگز باور نادرست را با عنوان قانون ارج نمی نهد و از آن تبعیت نمی کند. حقیقت، زندگی و عشق تنها خواسته‌های مشروع و ابدی انسان هستند و قانون‌گذاران روحانی هستند و اطاعت را از طریق احکام الهی تحمیل می‌کنند.
Belief produces the results of belief, and the penalties it affixes last so long as the belief and are inseparable from it. The remedy consists in probing the trouble to the bottom, in finding and casting out by denial the error of belief which produces a mortal disorder, never honoring erroneous belief with the title of law nor yielding obedience to it. Truth, Life, and Love are the only legitimate and eternal demands on man, and they are spiritual lawgivers, enforcing obedience through divine statutes.
مسیحیان باید در داخل و خارج از کشور در برابر خطا دست به سلاح ببرند. آنها باید با گناه در خود و دیگران دست و پنجه نرم کنند و این جنگ را تا پایان مسیر خود ادامه دهند. اگر ایمان را حفظ کنند، تاج شادی خواهند داشت.
Christians must take up arms against error at home and abroad. They must grapple with sin in themselves and in others, and continue this warfare until they have finished their course. If they keep the faith, they will have the crown of rejoicing.
... سرانجام گناه و رنج هر دو به پای عشق ابدی خواهند افتاد.
...eventually both sin and suffering will fall at the feet of everlasting Love.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6