یکشنبه ، دسامبر 3، 2023
"زیرا اینک آن که کوهها را می‌سازد و بادها را می‌آفریند و به انسان می‌گوید که چه فکری می‌کند، که صبح را تاریک می‌کند و بر بلندی‌های زمین قدم می‌زند، خداوند، خدای صبایوت، اوست."۔
“For, lo, he that formeth the mountains, and createth the wind, and declareth unto man what is his thought, that maketh the morning darkness, and treadeth upon the high places of the earth, The Lord, The God of hosts, is his name.”
5 ای خداوند، آسمانها شگفتی های تو را ستایش خواهند کرد و وفاداری تو نیز در جماعت مقدسین.
6 زیرا چه کسی در آسمان می تواند با خداوند مقایسه شود؟
8 ای یهوه خدای صبایوت، کیست که خداوند قوی مثل توست؟ یا به وفاداری تو در اطراف تو؟
9 تو بر خروشان دریا فرمانروایی می‌کنی، چون امواج آن بلند شوند، آنها را خاموش می‌کنی.
11 آسمانها از آن توست و زمین نیز از آن توست، اما جهان و تمامیت آن را تو بنا نهادی.
12 شمال و جنوب را تو آفریده ای.
15 خوشا به حال قومی که صدای شادی را می شناسند. ای خداوند، در نور چهره تو راه خواهند رفت.
16 به نام تو تمام روز شاد خواهند شد و به عدالت تو سربلند خواهند شد.
17 زیرا تو جلال قوت ایشان هستی و شاخ ما به لطف تو بلند خواهد شد.
5. The heavens shall praise thy wonders, O Lord: thy faithfulness also in the congregation of the saints.
6. For who in the heaven can be compared unto the Lord?
8. O Lord God of hosts, who is a strong Lord like unto thee? or to thy faithfulness round about thee?
9. Thou rulest the raging of the sea: when the waves thereof arise, thou stillest them.
11. The heavens are thine, the earth also is thine: as for the world and the fulness thereof, thou hast founded them.
12. The north and the south thou hast created them.
15. Blessed is the people that know the joyful sound: they shall walk, O Lord, in the light of thy countenance.
16. In thy name shall they rejoice all the day: and in thy righteousness shall they be exalted.
17. For thou art the glory of their strength: and in thy favour our horn shall be exalted.
د درس خطبه
1 آسمان ها جلال خدا را اعلام می کنند. و فلک کار دست او را نشان می دهد.
2 روز به روز سخن می گوید و شب به شب معرفت.
1 The heavens declare the glory of God; and the firmament sheweth his handywork.
2 Day unto day uttereth speech, and night unto night sheweth knowledge.
1 در ابتدا خداوند آسمان و زمین را آفرید.
26 و خدا گفت: بیایید انسان را به صورت خود و به شباهت خود بسازیم و آنها بر ماهیان دریا و بر پرندگان آسمان و بر چهارپایان و بر تمامی زمین و بر همه مسلط شوند. خزنده ای که روی زمین می خزد.
27 پس خدا انسان را به صورت خود آفرید، به صورت خدا او را آفرید. نر و ماده آنها را آفرید.
28 و خدا آنها را برکت داد و خدا به آنها گفت: بارور شوید و زیاد شوید و زمین را پر کنید و آن را مسلط کنید و بر ماهیان دریا و بر پرندگان آسمان و بر هر موجود زنده ای که روی زمین حرکت می کند
31 و خدا هر چه ساخته بود دید و اینک بسیار خوب بود.
1 In the beginning God created the heaven and the earth.
26 And God said, Let us make man in our image, after our likeness: and let them have dominion over the fish of the sea, and over the fowl of the air, and over the cattle, and over all the earth, and over every creeping thing that creepeth upon the earth.
27 So God created man in his own image, in the image of God created he him; male and female created he them.
28 And God blessed them, and God said unto them, Be fruitful, and multiply, and replenish the earth, and subdue it: and have dominion over the fish of the sea, and over the fowl of the air, and over every living thing that moveth upon the earth.
31 And God saw every thing that he had made, and, behold, it was very good.
7 . . . اکنون از حیوانات بپرس و آنها به تو خواهند آموخت. و پرندگان آسمان، و به تو خواهند گفت:
8 یا با زمین صحبت کن تا تو را بیاموزد و ماهیان دریا به تو خبر خواهند داد.
9 چه کسی در همه اینها نداند که دست خداوند این کار را کرده است؟
10 جان هر موجود زنده و نفس همه بشر در دست اوست.
7 …ask now the beasts, and they shall teach thee; and the fowls of the air, and they shall tell thee:
8 Or speak to the earth, and it shall teach thee: and the fishes of the sea shall declare unto thee.
9 Who knoweth not in all these that the hand of the Lord hath wrought this?
10 In whose hand is the soul of every living thing, and the breath of all mankind.
1 … واقع شد که خداوند به یوشع پسر نون وزیر موسی گفت:
2 بنده من موسی مرده است. پس اکنون برخیز، تو و تمامی این قوم از این اردن عبور کن، به سرزمینی که به آنها، یعنی به بنی اسرائیل می دهم.
3 همانطور که به موسی گفتم هر جایی را که کف پای تو بر آن پا بگذارد، به تو داده ام.
5 هیچ کس نمی تواند در تمام روزهای زندگیت در برابر تو بایستد، همانطور که با موسی بودم، با تو خواهم بود.
10 سپس یوشع به افسران قوم فرمان داد و گفت:
1 …it came to pass, that the Lord spake unto Joshua the son of Nun, Moses’ minister, saying,
2 Moses my servant is dead; now therefore arise, go over this Jordan, thou, and all this people, unto the land which I do give to them, even to the children of Israel.
3 Every place that the sole of your foot shall tread upon, that have I given unto you, as I said unto Moses.
5 There shall not any man be able to stand before thee all the days of thy life: as I was with Moses, so I will be with thee: I will not fail thee, nor forsake thee.
10 Then Joshua commanded the officers of the people, saying,
5. Joshua 3 : 5 (Sanctify)-7, 15, 16 (to 1st :), 17
5 …Sanctify yourselves: for to morrow the Lord will do wonders among you.
6 And Joshua spake unto the priests, saying, Take up the ark of the covenant, and pass over before the people. And they took up the ark of the covenant, and went before the people.
7 And the Lord said unto Joshua, This day will I begin to magnify thee in the sight of all Israel, that they may know that, as I was with Moses, so I will be with thee.
15 And as they that bare the ark were come unto Jordan, and the feet of the priests that bare the ark were dipped in the brim of the water, (for Jordan overfloweth all his banks all the time of harvest,)
16 That the waters which came down from above stood and rose up upon an heap very far from the city Adam, that is beside Zaretan:
17 And the priests that bare the ark of the covenant of the Lord stood firm on dry ground in the midst of Jordan, and all the Israelites passed over on dry ground, until all the people were passed clean over Jordan.
5 …خود را تقدیس کنید، زیرا خداوند فردا در میان شما معجزات خواهد کرد.
6 و یوشع به کاهنان گفت: تابوت عهد را بردارید و از حضور قوم عبور کنید. و تابوت عهد را برداشته، پیش مردم رفتند.
7 و خداوند به یوشع گفت: «امروز تو را در نظر تمامی اسرائیل بزرگ خواهم کرد تا بدانند که همانطور که با موسی بودم، با تو نیز خواهم بود.
15 و چون حاملان تابوت به اردن آمدند و پاهای کاهنانی که تابوت را حمل می‌کردند در لبه آب فرو رفتند (زیرا اردن در تمام مدت درو از تمام کرانه‌های او طغیان می‌کند.)
16 که آبهایی که از بالا فرود آمد بر روی تپه ای بسیار دور از شهر آدم، که در کنار زارتان است، برخاست.
17 و کاهنانی که تابوت عهد خداوند را بر دوش می‌کشیدند، در میان اردن بر زمین خشک ایستادند، و تمامی بنی‌اسرائیل از خشکی عبور کردند تا اینکه تمامی قوم از اردن پاک شدند.
1 هنگامی که اسرائیل از مصر خارج شد، خاندان یعقوب از قوم غریب زبان.
2 یهودا پناهگاه او بود و اسرائیل سلطنت او.
3 دریا آن را دید و گریخت: اردن رانده شد.
4 کوه ها مانند قوچ می پریدند و تپه های کوچک مانند بره ها.
5 ای دریا چه بلایی سرت آوردی که فرار کردی؟ ای اردن، که رانده شدی؟
6 ای کوهها که مانند قوچ از آنها پریدید. و شما تپه های کوچک مانند بره ها؟
7 ای زمین، در خداوند، در حضور خدای یعقوب، بلرز.
8 که صخره را به آب ایستاده تبدیل کرد، سنگ چخماق را به چشمه ای از آب تبدیل کرد.
1 When Israel went out of Egypt, the house of Jacob from a people of strange language;
2 Judah was his sanctuary, and Israel his dominion.
3 The sea saw it, and fled: Jordan was driven back.
4 The mountains skipped like rams, and the little hills like lambs.
5 What ailed thee, O thou sea, that thou fleddest? thou Jordan, that thou wast driven back?
6 Ye mountains, that ye skipped like rams; and ye little hills, like lambs?
7 Tremble, thou earth, at the presence of the Lord, at the presence of the God of Jacob;
8 Which turned the rock into a standing water, the flint into a fountain of waters.
7 . . . عیسی با شاگردانش به کنار دریا رفت و جمعیت زیادی از جلیل و از یهودیه به دنبال او رفتند.
8 و از اورشلیم و از ادومیه و از آن سوی اردن. و در صور و صیدون، جماعتی عظیم، چون شنیدند چه کارهای بزرگی انجام داده است، نزد او آمدند.
9 و به شاگردان خود گفت که کشتی کوچکی در انتظار او باشد به خاطر جمعیت، مبادا او را ازدحام کنند.
10 زیرا او بسیاری را شفا داده بود.
7 …Jesus withdrew himself with his disciples to the sea: and a great multitude from Galilee followed him, and from Judæa,
8 And from Jerusalem, and from Idumæa, and from beyond Jordan; and they about Tyre and Sidon, a great multitude, when they had heard what great things he did, came unto him.
9 And he spake to his disciples, that a small ship should wait on him because of the multitude, lest they should throng him.
10 For he had healed many;
35 و در همان روز، چون عصر فرا رسید، به آنها گفت: اجازه دهید به آن سوی بگذریم.
36 و چون جمعیت را فرستادند، او را در حالی که در کشتی بود، بردند. و کشتی های کوچک دیگری نیز با او بودند.
37 و طوفان باد بزرگی برخاست و امواج به کشتی کوبیدند، به طوری که اکنون پر شده بود.
38 و او در عقب کشتی بود و روی بالشی خوابیده بود و او را بیدار کردند و به او گفتند: «استاد، آیا برایت مهم نیست که ما هلاک شویم؟
39 پس برخاست و باد را ملامت کرد و به دریا گفت: آرام باش. و باد قطع شد و آرامشی عظیم پدید آمد.
40 و به آنها گفت: چرا اینقدر ترسیده اید؟ چگونه است که ایمان ندارید؟
41 و آنها بسیار ترسیدند و به یکدیگر گفتند: این چه آدمی است که حتی باد و دریا از او اطاعت می کنند؟
35 And the same day, when the even was come, he saith unto them, Let us pass over unto the other side.
36 And when they had sent away the multitude, they took him even as he was in the ship. And there were also with him other little ships.
37 And there arose a great storm of wind, and the waves beat into the ship, so that it was now full.
38 And he was in the hinder part of the ship, asleep on a pillow: and they awake him, and say unto him, Master, carest thou not that we perish?
39 And he arose, and rebuked the wind, and said unto the sea, Peace, be still. And the wind ceased, and there was a great calm.
40 And he said unto them, Why are ye so fearful? how is it that ye have no faith?
41 And they feared exceedingly, and said one to another, What manner of man is this, that even the wind and the sea obey him?
1 زمین و تمام آن از آن خداوند است. دنیا و ساکنان آن.
2 زیرا او آن را بر دریاها بنیان نهاده و بر طوفان ها استوار کرده است.
10 این پادشاه جلال کیست؟ یهوه صبایوت، او پادشاه جلال است.
1 The earth is the Lord’s, and the fulness thereof; the world, and they that dwell therein.
2 For he hath founded it upon the seas, and established it upon the floods.
10 Who is this King of glory? The Lord of hosts, he is the King of glory.
خداوند جهان هستی و از جمله انسان را می آفریند و اداره می کند. جهان پر از ایده های معنوی است که او آنها را تکامل می دهد و آنها مطیع ذهنی هستند که آنها را می سازد.
God creates and governs the universe, including man. The universe is filled with spiritual ideas, which He evolves, and they are obedient to the Mind that makes them.
... انسان که منعکس کننده قدرت خداست، بر تمام زمین و میزبانان آن تسلط دارد.
…man, reflecting God's power, has dominion over all the earth and its hosts.
انسان های فانی هرگز نمی توانند خلقت خدا را درک کنند در حالی که معتقدند انسان خالق است. فرزندان خدا که از قبل آفریده شده اند تنها زمانی شناخته می شوند که انسان حقیقت هستی را بیابد. بنابراین، انسان واقعی و ایده آل به نسبت ناپدید شدن باطل و مادیات ظاهر می شود. ... از نظر روحی درک کنیم که فقط یک خالق وجود دارد، خدا، همه آفرینش را آشکار می کند، کتاب مقدس را تأیید می کند، اطمینان شیرینی را از عدم فراق، بدون درد، و انسان بی مرگ و کامل و ابدی به ارمغان می آورد.
Mortals can never understand God's creation while believing that man is a creator. God's children already created will be cognized only as man finds the truth of being. Thus it is that the real, ideal man appears in proportion as the false and material disappears. … Spiritually to understand that there is but one creator, God, unfolds all creation, confirms the Scriptures, brings the sweet assurance of no parting, no pain, and of man deathless and perfect and eternal.
عالم را نیز مانند انسان باید علم از اصل الهی خود یعنی خدا تفسیر کرد و سپس آن را فهمید. اما وقتی که بر اساس حس فیزیکی توضیح داده شود و به عنوان در معرض رشد، بلوغ و زوال نشان داده شود، جهان، مانند انسان، یک معما است و باید همچنان باشد.
چسبندگی، انسجام و جاذبه از ویژگی های ذهن هستند. آنها متعلق به اصل الهی هستند و از تعادل آن نیروی فکری حمایت می کنند که زمین را در مدار خود پرتاب کرد و به موج پرافتخار گفت: «تا اینجا و نه دورتر».
روح حیات، جوهر و تداوم همه چیز است. ما روی نیروها قدم می زنیم. آنها را کنار بکشید و خلقت باید فرو بریزد. دانش بشری آنها را نیروهای ماده می نامد; اما علم الهی اعلام می کند که آنها کاملاً به ذهن الهی تعلق دارند، ذاتی این ذهن هستند و بنابراین آنها را به خانه و طبقه بندی واقعی خود باز می گرداند.
The universe, like man, is to be interpreted by Science from its divine Principle, God, and then it can be understood; but when explained on the basis of physical sense and represented as subject to growth, maturity, and decay, the universe, like man, is, and must continue to be, an enigma.
Adhesion, cohesion, and attraction are properties of Mind. They belong to divine Principle, and support the equipoise of that thought-force, which launched the earth in its orbit and said to the proud wave, "Thus far and no farther."
Spirit is the life, substance, and continuity of all things. We tread on forces. Withdraw them, and creation must collapse. Human knowledge calls them forces of matter; but divine Science declares that they belong wholly to divine Mind, are inherent in this Mind, and so restores them to their rightful home and classification.
جهان بدون ذهن، بدون هوشی که بادها را در چنگ خود نگه می دارد، فرو می ریزد. نه فلسفه و نه شک و تردید نمی توانند مانع حرکت علمی شوند که برتری ذهن را آشکار می کند. حس درونی ذهن - قدرت شکوه ذهن را افزایش می دهد. نزدیکی، نه دوری، این منظره را مسحور می کند.
کانی‌های مرکب یا مواد انباشته‌ای که زمین را تشکیل می‌دهند، روابطی که توده‌های تشکیل‌دهنده با یکدیگر دارند، بزرگی‌ها، فواصل و چرخش اجرام آسمانی، وقتی به یاد می‌آوریم که همه آنها باید جای خود را به امور روحانی بدهند، اهمیت واقعی ندارند. حقیقت با ترجمه انسان و جهان به روح. به تناسب این امر، انسان و جهان هستی هماهنگ و جاودانه خواهند یافت.
The world would collapse without Mind, without the intelligence which holds the winds in its grasp. Neither philosophy nor skepticism can hinder the march of the Science which reveals the supremacy of Mind. The immanent sense of Mind-power enhances the glory of Mind. Nearness, not distance, lends enchantment to this view.
The compounded minerals or aggregated substances composing the earth, the relations which constituent masses hold to each other, the magnitudes, distances, and revolutions of the celestial bodies, are of no real importance, when we remember that they all must give place to the spiritual fact by the translation of man and the universe back into Spirit. In proportion as this is done, man and the universe will be found harmonious and eternal.
قدرت خطاکار یک باور مادی است، یک نیروی نادرست کور، زاده اراده است و نه خرد، ذهن فانی و نه فناناپذیر. این آب مروارید سر به سر است، شعله بلعنده، نفس طوفان است. رعد و برق و طوفان است، هر چه خودخواه، شریر، نادرست و ناپاک است.
قدرت اخلاقی و معنوی متعلق به روح است که "باد را در مشت خود نگه می دارد." و این آموزش با علم و هماهنگی همخوانی دارد. در علم، شما نمی توانید هیچ قدرتی در مقابل خداوند داشته باشید، و حواس فیزیکی باید از شهادت دروغین خود دست بکشند. تأثیر شما به خوبی بستگی به وزنی دارد که روی ترازو درست می اندازید. خوبی که انجام می دهید و تجسم می کنید تنها قدرت قابل دستیابی را به شما می دهد. شر قدرت نیست. این یک تمسخر قدرت است که هر چند وقت یکبار به ضعف خود خیانت می کند و سقوط می کند و هرگز بلند نمی شود.
Erring power is a material belief, a blind miscalled force, the offspring of will and not of wisdom, of the mortal mind and not of the immortal. It is the headlong cataract, the devouring flame, the tempest's breath. It is lightning and hurricane, all that is selfish, wicked, dishonest, and impure.
Moral and spiritual might belong to Spirit, who holds the "wind in His fists;" and this teaching accords with Science and harmony. In Science, you can have no power opposed to God, and the physical senses must give up their false testimony. Your influence for good depends upon the weight you throw into the right scale. The good you do and embody gives you the only power obtainable. Evil is not power. It is a mockery of strength, which erelong betrays its weakness and falls, never to rise.
عیسی گفت: «می دانستم که همیشه مرا می شنوی.» و ایلعازر را از مردگان زنده کرد، طوفان را خاموش کرد، بیماران را شفا داد، روی آب راه رفت. برای اعتقاد به برتری قدرت معنوی بر مقاومت مادی حجت الهی وجود دارد.
معجزه قانون خدا را برآورده می کند، اما آن قانون را نقض نمی کند. این واقعیت در حال حاضر مرموزتر از خود معجزه به نظر می رسد. مزمور سرا سرود: "ای دریا چه رنجیدی که گریختی؟ ای اردن که رانده شدی؟ ای کوه ها که مانند قوچ پریدی و ای تپه های کوچک مانند بره ها؟ ای زمین، بر زمین لرزه. حضور خداوند، در حضور خدای یعقوب.» معجزه هیچ بی نظمی ایجاد نمی کند، بلکه نظم اولیه را آشکار می کند و علم قانون تغییرناپذیر خدا را ایجاد می کند. تکامل معنوی به تنهایی شایسته اعمال قدرت الهی است.
Jesus said: "I knew that Thou hearest me always;" and he raised Lazarus from the dead, stilled the tempest, healed the sick, walked on the water. There is divine authority for believing in the superiority of spiritual power over material resistance.
A miracle fulfils God's law, but does not violate that law. This fact at present seems more mysterious than the miracle itself. The Psalmist sang: "What ailed thee, O thou sea, that thou fleddest? Thou Jordan, that thou wast driven back? Ye mountains, that ye skipped like rams, and ye little hills, like lambs? Tremble, thou earth, at the presence of the Lord, at the presence of the God of Jacob." The miracle introduces no disorder, but unfolds the primal order, establishing the Science of God's unchangeable law. Spiritual evolution alone is worthy of the exercise of divine power.
جهان روح منعکس کننده قدرت خلاق اصل الهی یا زندگی است که اشکال متعدد ذهن را بازتولید می کند و بر تکثیر ایده مرکب انسان حاکم است. درخت و گیاه به دلیل قدرت تکثیر خود میوه نمی دهند، بلکه به این دلیل که ذهنی را که شامل همه است، منعکس می کنند. جهان مادی دلالت بر ذهن فانی دارد و انسان خالق. آفرينش علمي الهي، ذهن جاودانه و جهان آفريده خدا را اعلام مي كند.
ذهن نامتناهی، از مولکول ذهنی تا بی نهایت، همه چیز را می آفریند و اداره می کند. این اصل الهی بیانگر علم و هنر در سراسر آفرینش او و جاودانگی انسان و جهان است. آفرینش همیشه در حال ظهور است و همیشه باید از سرشت منبع پایان ناپذیر خود ظاهر شود. حس فانی این ظهور را وارونه می کند و ایده ها را مادی می نامد. بنابراین، با تفسیر نادرست، به نظر می رسد ایده الهی در سطح یک باور انسانی یا مادی قرار می گیرد که انسان فانی نامیده می شود. اما بذر به خودی خود است، تنها به این دلیل که ذهن الهی همه است و همه را بازتولید می کند - زیرا ذهن تکثیر کننده است، و ایده نامتناهی ذهن، انسان و جهان، محصول است. تنها هوش یا جوهر یک فکر، یک دانه یا یک گل، خداست که خالق آن است. ذهن روح همه است. ذهن زندگی، حقیقت و عشق است که بر همه چیز حاکم است.
The universe of Spirit reflects the creative power of the divine Principle, or Life, which reproduces the multitudinous forms of Mind and governs the multiplication of the compound idea man. The tree and herb do not yield fruit because of any propagating power of their own, but because they reflect the Mind which includes all. A material world implies a mortal mind and man a creator. The scientific divine creation declares immortal Mind and the universe created by God.
Infinite Mind creates and governs all, from the mental molecule to infinity. This divine Principle of all expresses Science and art throughout His creation, and the immortality of man and the universe. Creation is ever appearing, and must ever continue to appear from the nature of its inexhaustible source. Mortal sense inverts this appearing and calls ideas material. Thus misinterpreted, the divine idea seems to fall to the level of a human or material belief, called mortal man. But the seed is in itself, only as the divine Mind is All and reproduces all — as Mind is the multiplier, and Mind's infinite idea, man and the universe, is the product. The only intelligence or substance of a thought, a seed, or a flower is God, the creator of it. Mind is the Soul of all. Mind is Life, Truth, and Love which governs all.
طبیعت قانون طبیعی، معنوی و عشق الهی را صدا می کند، اما باور انسان طبیعت را نادرست تفسیر می کند. مناطق قطبی، مناطق گرمسیری آفتابی، تپه‌های غول‌پیکر، بادهای بالدار، بادهای قوی، دره‌های سرسبز، گل‌های جشن، و بهشت‌های باشکوه، همه به ذهن اشاره می‌کنند، هوش معنوی که منعکس می‌کنند. حواریون گل هیروگلیف الوهیت هستند. خورشیدها و سیارات درس های بزرگی می دهند. ستاره ها شب را زیبا می کنند و جزوه به طور طبیعی به سمت نور می چرخد.
Nature voices natural, spiritual law and divine Love, but human belief misinterprets nature. Arctic regions, sunny tropics, giant hills, winged winds, mighty billows, verdant vales, festive flowers, and glorious heavens, — all point to Mind, the spiritual intelligence they reflect. The floral apostles are hieroglyphs of Deity. Suns and planets teach grand lessons. The stars make night beautiful, and the leaflet turns naturally towards the light.
خدا نامتناهی است، بنابراین همیشه حاضر است، و هیچ قدرت و حضور دیگری وجود ندارد. از این رو معنویت جهان تنها واقعیت خلقت است.
God is infinite, therefore ever present, and there is no other power nor presence. Hence the spirituality of the universe is the only fact of creation.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6