یکشنبه ، دسامبر 10، 2023
"خدایا مرا حفظ کن زیرا بر تو توکل کرده ام."۔
“Preserve me, O God: for in thee do I put my trust.””
5 خداوند بخشی از میراث و جام من است. تو سهم من را حفظ می کنی.
6 خطوط در مکان های دلپذیر بر من افتاده است. بله، من میراث خوبی دارم.
7 خداوند را که مرا نصیحت کرده است برکت خواهم داد.
8 من خداوند را همیشه پیش روی خود قرار داده ام، زیرا او در دست راست من است، من متزلزل نخواهم شد.
9 بنابراین قلب من شاد و جلال من شادی می کند و جسم من نیز در امید آرام می گیرد.
11 راه زندگی را به من نشان خواهی داد. در دست راست تو تا ابد لذّت است.
5. The Lord is the portion of mine inheritance and of my cup: thou maintainest my lot.
6. The lines are fallen unto me in pleasant places; yea, I have a goodly heritage.
7. I will bless the Lord, who hath given me counsel: my reins also instruct me in the night seasons.
8. I have set the Lord always before me: because he is at my right hand, I shall not be moved.
9. Therefore my heart is glad, and my glory rejoiceth: my flesh also shall rest in hope.
11. Thou wilt shew me the path of life: in thy presence is fulness of joy; at thy right hand there are pleasures for evermore.
د درس خطبه
2 من یهوه خدایت هستم که تو را از سرزمین مصر و از خانه بندگی بیرون آوردم.
3 تو جز من خدای دیگری نخواهی داشت.
2 I am the Lord thy God, which have brought thee out of the land of Egypt, out of the house of bondage.
3 Thou shalt have no other gods before me.
1 ای قوم من به شریعت من گوش فرا دهید و به سخنان دهان من گوش فرا دهید.
2 دهانم را در مثلی باز خواهم کرد:
4 ... ستایش خداوند و قدرت او و کارهای شگفت انگیز او را که انجام داده است به نسل آینده نشان می دهد.
5 زیرا او شهادتی را در یعقوب قرار داد و در اسرائیل شریعتی وضع کرد که به پدران ما امر فرمود تا آنها را به فرزندان خود بشناسانند.
7 تا امیدشان به خدا باشد و کارهای خدا را فراموش نکنند، بلکه احکام او را نگاه دارند.
8 و ممکن است مانند پدران خود، نسلی سرسخت و سرکش نباشند. نسلی که دل خود را درست نکرد و روحشان نزد خدا ثابت قدم نبود.
10 آنها عهد خدا را وفا نکردند و از پیروی در شریعت او خودداری کردند.
11 و کارهای خود و شگفتی های خود را که آنها را نشان داده بود فراموش کرد.
19 آری، آنها علیه خدا صحبت کردند. گفتند: آیا خدا می تواند در بیابان سفره ای فراهم کند؟
22 زیرا آنها به خدا ایمان نداشتند و به نجات او اعتماد نداشتند.
23 اگر چه از بالا به ابرها فرمان داده و درهای آسمان را گشوده بود،
24 و بر آنها منّا بارید تا بخورند و از ذرت بهشت به آنها داده بود.
25 انسان غذای فرشتگان را خورد:
32 برای همه اینها همچنان گناه کردند و به کارهای شگفت انگیز او ایمان نیاوردند.
33 پس روزهای ایشان را در بیهودگی و سالهای ایشان را در تنگنا از بین برد.
34 …سپس او را طلبیدند و زود برگشتند و خدا را جویا شدند.
35 و به یاد آوردند که خدا صخره آنها و خدای متعال نجات دهنده آنهاست.
36 با این حال آنها با زبان خود او را چاپلوسی کردند و با زبان خود به او دروغ گفتند.
37 زیرا دلشان با او راست نبود و بر عهد او ثابت قدم نبودند.
38 اما او که پر از شفقت بود، گناهانشان را بخشید،
39 زیرا به یاد آورد که آنها جز جسم بودند. بادی که می گذرد و دیگر نمی آید.
22-25 (to :), 32, 33, 34 (then)-38 (to 3rd ,), 39
1 Give ear, O my people, to my law: incline your ears to the words of my mouth.
2 I will open my mouth in a parable:
4 …shewing to the generation to come the praises of the Lord, and his strength, and his wonderful works that he hath done.
5 For he established a testimony in Jacob, and appointed a law in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children:
7 That they might set their hope in God, and not forget the works of God, but keep his commandments:
8 And might not be as their fathers, a stubborn and rebellious generation; a generation that set not their heart aright, and whose spirit was not stedfast with God.
10 They kept not the covenant of God, and refused to walk in his law;
11 And forgat his works, and his wonders that he had shewed them.
19 Yea, they spake against God; they said, Can God furnish a table in the wilderness?
22 Because they believed not in God, and trusted not in his salvation:
23 Though he had commanded the clouds from above, and opened the doors of heaven,
24 And had rained down manna upon them to eat, and had given them of the corn of heaven.
25 Man did eat angels’ food:
32 For all this they sinned still, and believed not for his wondrous works.
33 Therefore their days did he consume in vanity, and their years in trouble.
34 …then they sought him: and they returned and inquired early after God.
35 And they remembered that God was their rock, and the high God their redeemer.
36 Nevertheless they did flatter him with their mouth, and they lied unto him with their tongues.
37 For their heart was not right with him, neither were they stedfast in his covenant.
38 But he, being full of compassion, forgave their iniquity,
39 For he remembered that they were but flesh; a wind that passeth away, and cometh not again.
4 ای بنی اسرائیل، کلام خداوند را بشنوید، زیرا خداوند با ساکنان آن زمین نزاع دارد، زیرا در زمین حقیقت، رحمت، و شناخت خدا وجود ندارد.
1 Hear the word of the Lord, ye children of Israel: for the Lord hath a controversy with the inhabitants of the land, because there is no truth, nor mercy, nor knowledge of God in the land.
1 ای اسرائیل، به سوی یهوه خدایت بازگرد. زیرا تو به خاطر گناه خود سقوط کرده ای.
2 ... به سوی خداوند برگرد و به او بگو: هر گناهی را دور کن و ما را با مهربانی پذیرا باش.
4 من عقب نشینی آنها را شفا خواهم داد، آنها را آزادانه دوست خواهم داشت:
1 O Israel, return unto the Lord thy God; for thou hast fallen by thine iniquity.
2 …turn to the Lord: say unto him, Take away all iniquity, and receive us graciously:
4 I will heal their backsliding, I will love them freely:
1 پسرم، شریعت مرا فراموش مکن. اما بگذار قلبت احکام مرا نگاه دارد:
2 برای روزهای طولانی و عمر طولانی و آرامش به تو خواهند افزود.
5 با تمام دل به خداوند توکل کن. و به فهم خود تکیه مکن.
6 در تمام راههای خود او را بشناسید و او راههای شما را هدایت خواهد کرد.
23 آنگاه در راه خود به سلامت گام خواهی برد و پای تو نمی لغزد.
24 وقتی دراز کشیدی، نترس:
26 زیرا خداوند اعتماد تو خواهد بود،
1 My son, forget not my law; but let thine heart keep my commandments:
2 For length of days, and long life, and peace, shall they add to thee.
5 Trust in the Lord with all thine heart; and lean not unto thine own understanding.
6 In all thy ways acknowledge him, and he shall direct thy paths.
23 Then shalt thou walk in thy way safely, and thy foot shall not stumble.
24 When thou liest down, thou shalt not be afraid:
26 For the Lord shall be thy confidence,
8 او راه های داوری را حفظ می کند و راه مقدسین خود را حفظ می کند.
8 He keepeth the paths of judgment, and preserveth the way of his saints.
5 خداوند نگهبان توست، خداوند سایه تو بر دست راست توست.
7 خداوند تو را از هر بدی حفظ خواهد کرد و جان تو را حفظ خواهد کرد.
5 The Lord is thy keeper: the Lord is thy shade upon thy right hand.
7 The Lord shall preserve thee from all evil: he shall preserve thy soul.
1 اکنون قبل از عید فصح، چون عیسی دانست که ساعت او فرا رسیده است که از این جهان نزد پدر برود، زیرا کسانی که در جهان بودند را دوست داشتند، آنها را تا آخر محبت کرد.
2 و شام در حال پایان یافتن بود، و شیطان اکنون در قلب یهودا اسخریوطی، پسر شمعون قرار داده بود تا به او خیانت کند.
3 عیسی می دانست که پدر همه چیز را به دست او داده است و او از جانب خدا آمده است و نزد خدا رفته است.
4 او از شام برخاست و جامه های خود را کنار گذاشت. و حوله ای برداشت و کمرش را بست.
5 پس از آن آب را در ظرفی ریخت و شروع به شستن پاهای شاگردان کرد و با حوله ای که با آن بسته شده بود پاک کرد.
11 زیرا او می دانست چه کسی باید به او خیانت کند. پس گفت: همه شما پاک نیستید.
12 پس پس از آنکه پاهای آنان را شست و جامه های خود را برداشت و دوباره بر زمین نشست، به آنان گفت: می دانید با شما چه کرده ام؟
13 شما مرا استاد و خداوند می نامید و خوب می گویید. چون من هستم
14 اگر من، پروردگار و سرور شما، پاهای شما را شستم. شما نیز باید پای یکدیگر را بشویید.
15 زیرا من برای شما مثالی زدم تا همانطور که من با شما کردم رفتار کنید.
31 اکنون پسر انسان جلال یافته است و خدا در او جلال یافته است.
34 فرمان جدیدی به شما می‌دهم که یکدیگر را دوست بدارید. همانطور که من شما را دوست داشتم، شما نیز یکدیگر را دوست بدارید.
1 Now before the feast of the passover, when Jesus knew that his hour was come that he should depart out of this world unto the Father, having loved his own which were in the world, he loved them unto the end.
2 And supper being ended, the devil having now put into the heart of Judas Iscariot, Simon’s son, to betray him;
3 Jesus knowing that the Father had given all things into his hands, and that he was come from God, and went to God;
4 He riseth from supper, and laid aside his garments; and took a towel, and girded himself.
5 After that he poureth water into a bason, and began to wash the disciples’ feet, and to wipe them with the towel wherewith he was girded.
11 For he knew who should betray him; therefore said he, Ye are not all clean.
12 So after he had washed their feet, and had taken his garments, and was set down again, he said unto them, Know ye what I have done to you?
13 Ye call me Master and Lord: and ye say well; for so I am.
14 If I then, your Lord and Master, have washed your feet; ye also ought to wash one another’s feet.
15 For I have given you an example, that ye should do as I have done to you.
31 Now is the Son of man glorified, and God is glorified in him.
34 A new commandment I give unto you, That ye love one another; as I have loved you, that ye also love one another.
6 من راه و راستی و حیات هستم. هیچ کس جز به وسیله من نزد پدر نمی آید.
23 اگر کسی مرا دوست بدارد، سخنان مرا نگاه خواهد داشت و پدرم او را دوست خواهد داشت.
6 I am the way, the truth, and the life: no man cometh unto the Father, but by me.
23 If a man love me, he will keep my words: and my Father will love him,
9 همانطور که پدر مرا دوست داشت، من نیز شما را دوست داشتم: در محبت من بمانید.
10 اگر احکام مرا نگاه دارید، در محبت من خواهید ماند. همانطور که من احکام پدرم را نگاه داشتم و در محبت او می ماندم.
11 اینها را به شما گفتم تا شادی من در شما باقی بماند و شادی شما کامل شود.
12 این فرمان من است که یکدیگر را دوست بدارید، همانطور که من شما را دوست داشتم.
9 As the Father hath loved me, so have I loved you: continue ye in my love.
10 If ye keep my commandments, ye shall abide in my love; even as I have kept my Father’s commandments, and abide in his love.
11 These things have I spoken unto you, that my joy might remain in you, and that your joy might be full.
12 This is my commandment, That ye love one another, as I have loved you.
"اجازه دهید ما نتیجه کل موضوع را بشنویم: ... خدا را دوست بدارید و احکام او را نگه دارید: زیرا این است کل انسان در صورت و شباهت او. عشق الهی بی نهایت است. بنابراین هر آنچه واقعاً وجود دارد در و از خداست و آشکار می شود عشق او.
"Let us hear the conclusion of the whole matter: … love God and keep His commandments: for this is the whole of man in His image and likeness. Divine Love is infinite. Therefore all that really exists is in and of God, and manifests His love.
"...آیا در این باور هستید که ذهن در ماده است، و شر، ذهن است، یا در ایمان زنده هستید که خدای واحدی وجود دارد و می‌تواند وجود داشته باشد، و فرمان او را حفظ می‌کنید؟"
“…Art thou dwelling in the belief that mind is in matter, and that evil is mind, or art thou in the living faith that there is and can be but one God, and keeping His commandment?"
"تو جز من خدای دیگری نخواهی داشت." این من روح هستم. بنابراین فرمان به این معناست: تو هیچ عقل و حیات و جوهر و حقیقت و عشقی نخواهی داشت، مگر آن چیزی که معنوی است. دومی مانند آن است: "همسایه خود را مانند خود دوست بدار." باید به طور کامل درک کرد که همه انسانها یک ذهن، یک خدا و یک پدر، یک زندگی، یک حقیقت و یک عشق دارند. با آشکار شدن این حقیقت، بشر به نسبت کامل می شود، جنگ متوقف می شود و برادری واقعی انسان برقرار می شود. انسان بدون داشتن خدایان دیگر، روی آوردن به غیر از یک ذهن کامل که او را راهنمایی کند، شبیه خداست، پاک و ابدی، با داشتن ذهنی که در مسیح نیز بود.
"Thou shalt have no other gods before me." This me is Spirit. Therefore the command means this: Thou shalt have no intelligence, no life, no substance, no truth, no love, but that which is spiritual. The second is like unto it, "Thou shalt love thy neighbor as thyself." It should be thoroughly understood that all men have one Mind, one God and Father, one Life, Truth, and Love. Mankind will become perfect in proportion as this fact becomes apparent, war will cease and the true brotherhood of man will be established. Having no other gods, turning to no other but the one perfect Mind to guide him, man is the likeness of God, pure and eternal, having that Mind which was also in Christ.
استاد گفت: "هیچ کس نزد پدر [اصل الهی هستی] نمی آید مگر به وسیله من" مسیح، زندگی، حقیقت، عشق. زیرا مسیح می گوید: "من راه هستم." علیت جسمانی توسط این مرد اصلی، عیسی، از اول تا آخر کنار گذاشته شد. او می دانست که اصل الهی، عشق، هر چیزی را که واقعی است ایجاد می کند و بر آن حاکم است.
در زبان ساکسونی و بیست زبان دیگر، «خوب» برای خدا است. کتاب مقدس همه چیزهایی را که او آفریده است، مانند خودش خوب اعلام می‌کند - از نظر اصول و ایده. بنابراین جهان روحانی خوب است و خدا را آنگونه که هست منعکس می کند.
افکار خدا کامل و ابدی است، جوهر و حیات است. افكار مادى و مادى، انسانى و متضمن خطا هستند و چون خدا روح تنها علت است، فاقد علت الهى است. پس مادی و مادی مخلوقات روح نیستند. آنها فقط تقلبی از روحانی و ابدی هستند.
The Master said, "No man cometh unto the Father [the divine Principle of being] but by me," Christ, Life, Truth, Love; for Christ says, "I am the way." Physical causation was put aside from first to last by this original man, Jesus. He knew that the divine Principle, Love, creates and governs all that is real.
In the Saxon and twenty other tongues good is the term for God. The Scriptures declare all that He made to be good, like Himself, — good in Principle and in idea. Therefore the spiritual uni-verse is good, and reflects God as He is.
God's thoughts are perfect and eternal, are substance and Life. Material and temporal thoughts are human, involving error, and since God, Spirit, is the only cause, they lack a divine cause. The temporal and material are not then creations of Spirit. They are but counterfeits of the spiritual and eternal.
فقط یک روح وجود دارد. انسان هرگز خدا نیست، بلکه انسان روحانی که شبیه خدا آفریده شده، خدا را منعکس می کند. در این بازتاب علمی، ایگو و پدر جدایی ناپذیرند.
ذهن الهی همه هویت ها را از تیغه ای از چمن گرفته تا ستاره ای متمایز و ابدی حفظ می کند.
There is but one Spirit. Man is never God, but spiritual man, made in God's likeness, reflects God. In this scientific reflection the Ego and the Father are inseparable.
The divine Mind maintains all identities, from a blade of grass to a star, as distinct and eternal.
هر کارکرد انسان واقعی توسط ذهن الهی اداره می شود. ذهن انسان قدرتی برای کشتن یا درمان ندارد و هیچ کنترلی بر انسان خدا ندارد. ذهن الهی که انسان را آفرید، تصویر و شباهت خود را حفظ می کند. همانطور که سنت پل اعلام می کند ذهن انسان با خدا مخالف است و باید به تعویق افتاد. آنچه واقعاً وجود دارد، ذهن الهی و ایده آن است و در این ذهن کل هستی هماهنگ و جاودانه است. راه مستقیم و باریک، دیدن و تصدیق این حقیقت، تسلیم شدن در برابر این قدرت و پیروی از رهنمودهای حق است.
Every function of the real man is governed by the divine Mind. The human mind has no power to kill or to cure, and it has no control over God's man. The divine Mind that made man maintains His own image and likeness. The human mind is opposed to God and must be put off, as St. Paul declares. All that really exists is the divine Mind and its idea, and in this Mind the entire being is found harmonious and eternal. The straight and narrow way is to see and acknowledge this fact, yield to this power, and follow the leadings of truth.
آیا این نوعی کفر نیست که باور کنیم کار بزرگی مانند مسیح برای او یا برای خدا انجام شده است، کسی که برای حفظ هماهنگی ابدی نیازی به کمک از نمونه عیسی ندارد؟ اما فانی ها به این کمک نیاز داشتند و عیسی راه را برای آنها نشان داد. عشق الهی همیشه پاسخگوی همه نیازهای بشر بوده و خواهد بود.
Is it not a species of infidelity to believe that so great a work as the Messiah's was done for himself or for God, who needed no help from Jesus' example to preserve the eternal harmony? But mortals did need this help, and Jesus pointed the way for them. Divine Love always has met and always will meet every human need.
عیسی آرمان خدا را بهتر از هر انسانی که منشأ معنوی کمتری داشت ارائه کرد. او با اطاعتش از خدا، از نظر معنوی بیش از همه اصل هستی را نشان داد. از این رو قدرت پند او، "اگر مرا دوست دارید، احکام مرا نگاه دارید."
معلم بزرگ، اگرچه کنترل خود را بر گناه و بیماری نشان داد، به هیچ وجه دیگران را از ارائه دلایل لازم برای تقوای خود رها نکرد. او برای راهنمایی آنها تلاش کرد تا آنها این قدرت را مانند او نشان دهند و اصل الهی آن را درک کنند. ایمان ضمنی به معلم و تمام محبت عاطفی که می توانیم به او بدهیم، هرگز ما را به تنهایی مقلد او نخواهد کرد. ما باید برویم و همین‌طور عمل کنیم، در غیر این صورت، نعمت‌های بزرگی را که استادمان برای عطا کردن ما زحمت کشیده و متحمل شده است، بهبود نمی‌دهیم. الوهیت مسیح در انسانیت عیسی آشکار شد.
Jesus presented the ideal of God better than could any man whose origin was less spiritual. By his obedience to God, he demonstrated more spiritually than all others the Principle of being. Hence the force of his admonition, "If ye love me, keep my commandments."
Though demonstrating his control over sin and disease, the great Teacher by no means relieved others from giving the requisite proofs of their own piety. He worked for their guidance, that they might demonstrate this power as he did and understand its divine Principle. Implicit faith in the Teacher and all the emotional love we can bestow on him, will never alone make us imitators of him. We must go and do likewise, else we are not improving the great blessings which our Master worked and suffered to bestow upon us. The divinity of the Christ was made manifest in the humanity of Jesus.
آنچه ما بیش از همه به آن نیاز داریم دعای میل شدید برای رشد فیض است که در صبر، نرمی، محبت و کردار نیک بیان می شود. حفظ فرامین استادمان و پیروی از الگوی او، بدهی شایسته ما به او و تنها دلیل شایسته سپاسگزاری ما از همه کارهایی است که او انجام داده است. عبادت ظاهری به خودی خود برای ابراز سپاس وفادار و صمیمانه کافی نیست، زیرا فرمود: "اگر مرا دوست دارید، احکام مرا نگاه دارید".
مبارزه همیشگی برای خوب بودن، دعای بی وقفه است. انگیزه‌های آن در برکاتی که به ارمغان می‌آورند آشکار می‌شود - نعمت‌هایی که حتی اگر با کلمات شنیدنی تصدیق نشوند، شایستگی ما را برای شریک شدن در عشق نشان می‌دهند.
What we most need is the prayer of fervent desire for growth in grace, expressed in patience, meekness, love, and good deeds. To keep the commandments of our Master and follow his example, is our proper debt to him and the only worthy evidence of our gratitude for all that he has done. Outward worship is not of itself sufficient to express loyal and heartfelt gratitude, since he has said: "If ye love me, keep my commandments."
The habitual struggle to be always good is unceasing prayer. Its motives are made manifest in the blessings they bring, — blessings which, even if not acknowledged in audible words, attest our worthiness to be partakers of Love.
امید خسته‌ام می‌کوشد آن روز مبارک را که انسان علم مسیح را بشناسد و همسایه‌اش را مانند خودش دوست بدارد - زمانی که قدرت مطلق خدا و قدرت شفابخش عشق الهی را در آنچه برای بشر انجام داده و انجام می‌دهد درک کند. . وعده ها محقق خواهد شد. زمان ظهور شفای الهی در همه زمانهاست. و هر که تمام زمینی خود را بر مذبح علم الهی بگذارد، اکنون از جام مسیح می نوشد و روح و قدرت شفای مسیحی به او داده می شود.
My weary hope tries to realize that happy day, when man shall recognize the Science of Christ and love his neighbor as himself, — when he shall realize God's omnipotence and the healing power of the divine Love in what it has done and is doing for mankind. The promises will be fulfilled. The time for the reappearing of the divine healing is throughout all time; and whosoever layeth his earthly all on the altar of divine Science, drinketh of Christ's cup now, and is endued with the spirit and power of Christian healing.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6