یکشنبه، مه 5، 2024
"خداوند را بطلبید تا زمانی که او پیدا شود، او را بخوانید تا زمانی که او نزدیک است."۔
“Seek ye the Lord while he may be found, call ye upon him while he is near.”
7 شریر راه خود را ترک کند و انسان ناراست افکار خود را ترک کند. و به خدای ما، زیرا او بسیار خواهد بخشید.
8 خداوند رحیم و بخشنده، دیر خشم و رحمت فراوان است.
9 او همیشه سرزنش نخواهد کرد و خشم خود را برای همیشه حفظ نخواهد کرد.
10 او پس از گناهان ما با ما معامله نکرده است. و بر اساس گناهانمان به ما پاداش نداد.
11 زیرا همانطور که آسمان بر زمین بلند است، رحمت او نسبت به کسانی که از او می ترسند، بسیار است.
12 هر چه مشرق از مغرب دور است، گناهان ما را از ما دور کرده است.
13 همانطور که پدری برای فرزندان خود ترحم می کند، خداوند نیز بر کسانی که از او می ترسند رحم می کند.
7. Let the wicked forsake his way, and the unrighteous man his thoughts: and let him return unto the Lord, and he will have mercy upon him; and to our God, for he will abundantly pardon.
8. The Lord is merciful and gracious, slow to anger, and plenteous in mercy.
9. He will not always chide: neither will he keep his anger for ever.
10. He hath not dealt with us after our sins; nor rewarded us according to our iniquities.
11. For as the heaven is high above the earth, so great is his mercy toward them that fear him.
12. As far as the east is from the west, so far hath he removed our transgressions from us.
13. Like as a father pitieth his children, so the Lord pitieth them that fear him.
د درس خطبه
8 خداوند چنین می‌گوید: در زمانی مقبول تو را شنیدم و در روز نجات تو را یاری دادم و تو را حفظ خواهم کرد و تو را به عهد قوم خواهم داد تا زمین را استوار کنی و وارثت کنی. میراث های متروک؛
9 تا به زندانیان بگویی بیرون بروید. به آنها که در تاریکی هستند، خود را نشان دهید. در راه‌ها می‌چرخند و چراگاه‌هایشان در تمامی مکان‌های بلند خواهد بود.
11 و تمام کوههای خود را راهی خواهم ساخت و شاهراههایم رفیع خواهند شد.
13 بخوان، ای آسمان؛ و ای زمین شاد باش. و ای کوهها به آواز سرودید، زیرا خداوند قوم خود را تسلی داده و بر مصیبت دیده خود رحم خواهد کرد.
8 Thus saith the Lord, In an acceptable time have I heard thee, and in a day of salvation have I helped thee: and I will preserve thee, and give thee for a covenant of the people, to establish the earth, to cause to inherit the desolate heritages;
9 That thou mayest say to the prisoners, Go forth; to them that are in darkness, Shew yourselves. They shall feed in the ways, and their pastures shall be in all high places.
11 And I will make all my mountains a way, and my highways shall be exalted.
13 Sing, O heavens; and be joyful, O earth; and break forth into singing, O mountains: for the Lord hath comforted his people, and will have mercy upon his afflicted.
14 و یوسف پس از دفن پدرش، او و برادرانش و همه کسانی که برای دفن پدرش با او رفتند، به مصر بازگشت.
15 و چون برادران یوسف دیدند که پدرشان مرده است، گفتند: یوسف احتمالاً از ما متنفر خواهد شد و قطعاً تمام بدی‌هایی را که به او کردیم، به ما خواهد داد.
16 و فرستاده ای نزد یوسف فرستادند و گفتند: پدرت قبل از مرگش دستور داد و گفت:
17 پس به یوسف بگویید: از تو می خواهم که گناه برادرانت و گناه آنها را ببخش. زیرا آنها به تو بدی کردند و اکنون از تو می خواهیم که از گناه بندگان خدای پدرت بگذر. و یوسف چون با او صحبت کردند گریست.
18 و برادرانش نیز رفتند و در مقابل او افتادند. و گفتند: اینک ما بندگان تو هستیم.
19 یوسف به آنها گفت: نترسید، زیرا آیا من به جای خدا هستم؟
20 اما شما به من بد پنداشتید. اما خدا آن را به خیر می‌خواست، مانند امروز، برای نجات بسیاری از مردم زنده بماند.
21 پس اکنون نترسید، من شما و فرزندانتان را تغذیه خواهم کرد. و آنها را دلداری داد و با مهربانی با آنها سخن گفت.
14 And Joseph returned into Egypt, he, and his brethren, and all that went up with him to bury his father, after he had buried his father.
15 And when Joseph’s brethren saw that their father was dead, they said, Joseph will peradventure hate us, and will certainly requite us all the evil which we did unto him.
16 And they sent a messenger unto Joseph, saying, Thy father did command before he died, saying,
17 So shall ye say unto Joseph, Forgive, I pray thee now, the trespass of thy brethren, and their sin; for they did unto thee evil: and now, we pray thee, forgive the trespass of the servants of the God of thy father. And Joseph wept when they spake unto him.
18 And his brethren also went and fell down before his face; and they said, Behold, we be thy servants.
19 And Joseph said unto them, Fear not: for am I in the place of God?
20 But as for you, ye thought evil against me; but God meant it unto good, to bring to pass, as it is this day, to save much people alive.
21 Now therefore fear ye not: I will nourish you, and your little ones. And he comforted them, and spake kindly unto them.
1 عیسی به کوه زیتون رفت.
2 صبح زود او دوباره به معبد آمد و همه مردم نزد او آمدند. و نشست و به آنها تعلیم داد.
3 و کاتبان و فریسیان زنی را گرفتند که در زنا به سر می برد. و وقتی او را در وسط قرار دادند ،
4 آنها به او گفتند ، استاد ، این زن در عمل زنا گرفتار شد.
5 اکنون موسی در شریعت به ما دستور داد که چنین افرادی را سنگسار کنند: اما تو چه می گویی؟
6 آنها این را گفتند و او را وسوسه کردند تا مجبور شوند او را متهم کنند. اما عیسی خم شد و انگشت خود را روی زمین نوشت ، گویی که آنها را نشنیده است.
7 پس وقتی آنها از او سال کردند ، او بلند شد و به آنها گفت: هر که در بین شما گناه دارد ، بگذارید اول به او سنگی بزند.
8 و دوباره خم شد و روی زمین نوشت.
9 و آنهایی که آن را شنیدند ، و وجدان خود را محکوم کردند ، یکی از یکی ، از بزرگتر ، تا آخرین نفر ، یکی یکی بیرون رفتند.
10 وقتی عیسی بلند شد و دیگری را جز آن زن ندید ، به او گفت: ای زن ، آن ادعای تو كجا هستند؟ آیا هیچ کس تو را محکوم نکرده است؟
11 او گفت ، هیچ مردی ، پروردگار. عیسی به او گفت ، من تو را محکوم نمی کنم: برو و دیگر گناه نکن.
1 Jesus went unto the mount of Olives.
2 And early in the morning he came again into the temple, and all the people came unto him; and he sat down, and taught them.
3 And the scribes and Pharisees brought unto him a woman taken in adultery; and when they had set her in the midst,
4 They say unto him, Master, this woman was taken in adultery, in the very act.
5 Now Moses in the law commanded us, that such should be stoned: but what sayest thou?
6 This they said, tempting him, that they might have to accuse him. But Jesus stooped down, and with his finger wrote on the ground, as though he heard them not.
7 So when they continued asking him, he lifted up himself, and said unto them, He that is without sin among you, let him first cast a stone at her.
8 And again he stooped down, and wrote on the ground.
9 And they which heard it, being convicted by their own conscience, went out one by one, beginning at the eldest, even unto the last: and Jesus was left alone, and the woman standing in the midst.
10 When Jesus had lifted up himself, and saw none but the woman, he said unto her, Woman, where are those thine accusers? hath no man condemned thee?
11 She said, No man, Lord. And Jesus said unto her, Neither do I condemn thee: go, and sin no more.
21 آنگاه پطرس نزد او آمد و گفت: خداوندا، چند بار برادرم به من گناه می کند و من او را می بخشم؟ تا هفت بار؟
22 عیسی به او گفت، به تو نمی گویم تا هفت بار، بلکه تا هفتاد بار هفت.
23 بنابراین ملکوت آسمان به پادشاهی خاص تشبیه شده است که بندگان خود را به حساب می آورد.
24 و چون شروع به حساب كرد، يكي را نزد او آوردند كه ده هزار استعداد به او بدهكار بود.
25 اما چون مجبور به پرداخت نبود، اربابش دستور داد که او و زن و فرزندانش و هر چه داشت بفروشند و پرداخت کنند.
26 پس غلام به زمین افتاد و او را پرستش کرد و گفت: «خداوندا، بر من صبر کن و من همه اجرت را به تو خواهم داد.
27 آنگاه ارباب آن غلام متأثر شد و او را از دست داد و قرض او را بخشید.
21 Then came Peter to him, and said, Lord, how oft shall my brother sin against me, and I forgive him? till seven times?
22 Jesus saith unto him, I say not unto thee, Until seven times: but, Until seventy times seven.
23 Therefore is the kingdom of heaven likened unto a certain king, which would take account of his servants.
24 And when he had begun to reckon, one was brought unto him, which owed him ten thousand talents.
25 But forasmuch as he had not to pay, his lord commanded him to be sold, and his wife, and children, and all that he had, and payment to be made.
26 The servant therefore fell down, and worshipped him, saying, Lord, have patience with me, and I will pay thee all.
27 Then the lord of that servant was moved with compassion, and loosed him, and forgave him the debt.
9 ... زیرا یهوه خدای شما بخشنده و رحیم است و اگر نزد او بازگردید روی خود را از شما برنخواهد گرداند.
9 …for the Lord your God is gracious and merciful, and will not turn away his face from you, if ye return unto him.
1 ای خداوند گوش خود را خم کن، مرا بشنو زیرا که من فقیر و نیازمندم.
2 روحم را حفظ کن؛ زیرا من مقدس هستم. ای خدای من، بنده خود را که بر تو اعتماد دارد نجات ده.
3 خداوندا بر من رحم کن زیرا هر روز به سوی تو فریاد می زنم.
4 جان بنده خود را شاد کن، زیرا ای خداوند جان خود را به سوی تو می آورم.
5 زیرا تو ای خداوند، نیکو و آماده برای بخشش هستی. و در رحمت فراوان برای همه کسانی که تو را می خوانند.
6 ای خداوند به دعای من گوش کن. و به صدای دعای من توجه کن.
7 در روز مصیبت، تو را خواهم خواند، زیرا تو مرا اجابت خواهی کرد.
8 در میان خدایان هیچ کس مانند تو نیست، خداوندا. و هیچ عملی مانند کارهای تو نیست.
1 Bow down thine ear, O Lord, hear me: for I am poor and needy.
2 Preserve my soul; for I am holy: O thou my God, save thy servant that trusteth in thee.
3 Be merciful unto me, O Lord: for I cry unto thee daily.
4 Rejoice the soul of thy servant: for unto thee, O Lord, do I lift up my soul.
5 For thou, Lord, art good, and ready to forgive; and plenteous in mercy unto all them that call upon thee.
6 Give ear, O Lord, unto my prayer; and attend to the voice of my supplications.
7 In the day of my trouble I will call upon thee: for thou wilt answer me.
8 Among the gods there is none like unto thee, O Lord; neither are there any works like unto thy works.
13 هیچ وسوسه ای شما را نگرفت مگر آنچه که برای انسان معمول است. اما خدا امین است که اجازه نمی دهد شما را بیشتر از آنچه می توانید وسوسه کنید. اما با این وسوسه راهی برای فرار نیز خواهید ساخت تا بتوانید آن را تحمل کنید.
13 There hath no temptation taken you but such as is common to man: but God is faithful, who will not suffer you to be tempted above that ye are able; but will with the temptation also make a way to escape, that ye may be able to bear it.
34 بیایید ای متبرک پدر من، ملکوتی را که از آغاز جهان برای شما آماده شده است، به ارث ببرید.
34 Come, ye blessed of my Father, inherit the kingdom prepared for you from the foundation of the world:
علم مسیحیت با فن در دست می آید تا کاه را از گندم جدا کند. علم خدا را به درستی اعلام خواهد کرد و مسیحیت این اعلامیه و اصل الهی خود را نشان خواهد داد و بشر را از نظر جسمی، اخلاقی و معنوی بهتر خواهد کرد.
The Science of Christianity comes with fan in hand to separate the chaff from the wheat. Science will declare God aright, and Christianity will demonstrate this declaration and its divine Principle, making mankind better physically, morally, and spiritually.
"شریر راه خود را ترک کند و انسان ناراست افکار خود را."
"Let the wicked forsake his way, and the unrighteous man his thoughts."
علم مسیحی بالاتر از شواهد حواس جسمانی است. اما اگر خودت از گناه بالا نرفتی، به خاطر کوری نسبت به بدی یا خیری که می‌دانی و نمی‌دانی، به خودت تبریک مکن. موضع ناصادقانه به دور از علم مسیحی است. "کسی که گناهان خود را بپوشاند، رستگار نخواهد شد، اما هر کس به گناهان خود اعتراف کند و آنها را ترک کند، رحمت خواهد کرد".
Christian Science rises above the evidence of the corporeal senses; but if you have not risen above sin yourself, do not congratulate yourself upon your blindness to evil or upon the good you know and do not. A dishonest position is far from Christianly scientific. "He that covereth his sins shall not prosper: but whoso confesseth and forsaketh them shall have mercy."
دعای عیسی، "قرضهای ما را ببخش"، شرایط بخشش را نیز مشخص کرد. هنگام بخشش زن زناکار گفت: برو و دیگر گناه مکن.
Jesus' prayer, "Forgive us our debts," specified also the terms of forgiveness. When forgiving the adulterous woman he said, "Go, and sin no more."
ارتعاش مانند آونگی بین گناه و امید به بخشش - خودخواهی و نفسانی که باعث قهقرایی دائمی می شود - پیشرفت اخلاقی ما کند خواهد بود. با بیدار شدن از تقاضای مسیح، فانی ها رنج را تجربه می کنند. این باعث می شود که آنها، حتی به عنوان غریق، تلاش های شدیدی برای نجات خود انجام دهند. و از طریق عشق گرانبهای مسیح این تلاش ها با موفقیت به پایان می رسد.
Vibrating like a pendulum between sin and the hope of forgiveness, — selfishness and sensuality causing constant retrogression, — our moral progress will be slow. Waking to Christ's demand, mortals experience suffering. This causes them, even as drowning men, to make vigorous efforts to save themselves; and through Christ's precious love these efforts are crowned with success.
هر درد توبه و رنج، هر تلاش برای اصلاح، هر فکر و عمل نیک، به ما کمک می کند تا کفاره گناه عیسی را درک کنیم و به کارآمدی آن کمک کند. اما اگر گناهکار همچنان به دعا و توبه ادامه دهد، گناه کند و پشیمان شود، سهم کمی در کفاره - در یگانگی با خدا - ندارد، زیرا او فاقد توبه عملی است که قلب را اصلاح می کند و انسان را قادر می سازد. اراده حکمت را انجام بده کسانی که نمی توانند، حداقل تا حدی، اصل الهی تعالیم و عمل استاد ما را به نمایش بگذارند، در خداوند نقشی ندارند. اگر در نافرمانی از او زندگی کنیم، نباید احساس امنیت کنیم، اگرچه خدا خوب است.
Every pang of repentance and suffering, every effort for reform, every good thought and deed, will help us to understand Jesus' atonement for sin and aid its efficacy; but if the sinner continues to pray and repent, sin and be sorry, he has little part in the atonement, — in the at-one-ment with God, — for he lacks the practical repentance, which reforms the heart and enables man to do the will of wisdom. Those who cannot demonstrate, at least in part, the divine Principle of the teachings and practice of our Master have no part in God. If living in disobedience to Him, we ought to feel no security, although God is good.
در علم ریاکاری وجود ندارد. اصل امری ضروری است. شما نمی توانید آن را با اراده انسان مسخره کنید. علم خواسته الهی است نه بشری. همیشه حق است، اصل الهی آن هرگز توبه نمی کند، بلکه ادعای حقیقت را با رفع خطا حفظ می کند. عفو رحمت الهی نابودی ضلالت است. اگر انسانها منبع معنوی واقعی خود را همه برکت می دانستند، برای توسل به امور معنوی مبارزه می کردند و در آرامش بودند. اما هر چه ضلالتی که ذهن فانی در آن غوطه ورتر است، مخالفت با معنویت شدیدتر می شود، تا اینکه خطا به حقیقت تسلیم می شود.
There is no hypocrisy in Science. Principle is imperative. You cannot mock it by human will. Science is a divine demand, not a human. Always right, its divine Principle never repents, but maintains the claim of Truth by quenching error. The pardon of divine mercy is the destruction of error. If men understood their real spiritual source to be all blessedness, they would struggle for recourse to the spiritual and be at peace; but the deeper the error into which mortal mind is plunged, the more intense the opposition to spirituality, till error yields to Truth.
دادگاه ها و هیئت های منصفه به منظور جلوگیری از جرم، جلوگیری از اعمال خشونت آمیز یا مجازات افراد فانی را قضاوت و محکوم می کنند. اگر بگوییم این دادگاه ها هیچ صلاحیتی بر ذهن جسمانی یا فانی ندارند، در تضاد با سابقه و اعتراف به این است که قدرت قانون بشری محدود به ماده است، در حالی که ذهن فانی، شر، که قانون شکن واقعی است، از عدالت سرپیچی می کند و توصیه به رحمت آیا ماده می تواند مرتکب جرم شود؟ آیا ماده قابل مجازات است؟ آیا می توانید ذهنیت را از بدنه ای که دادگاه ها بر آن صلاحیت دارند جدا کنید؟ ذهن فانی، نه ماده، در هر موردی مجرم است. و حقوق بشر به درستی جرم را تخمین می زند و دادگاه ها با توجه به انگیزه به طور منطقی حکم صادر می کنند.
Courts and juries judge and sentence mortals in order to restrain crime, to prevent deeds of violence or to punish them. To say that these tribunals have no jurisdiction over the carnal or mortal mind, would be to contradict precedent and to admit that the power of human law is restricted to matter, while mortal mind, evil, which is the real outlaw, defies justice and is recommended to mercy. Can matter commit a crime? Can matter be punished? Can you separate the mentality from the body over which courts hold jurisdiction? Mortal mind, not matter, is the criminal in every case; and human law rightly estimates crime, and courts reasonably pass sentence, according to the motive.
بین خطا و حقیقت، بین جسم و روح، نه شراکتی فعلی و نه ابدی وجود دارد. خداوند به همان اندازه که قادر به ایجاد گناه، بیماری و مرگ نیست، از تجربه این خطاها ناتوان است. پس چگونه ممکن است که او انسان را در معرض این سه گانه خطاها بیافریند - انسانی که به مثابه الهی آفریده شده است؟
آیا خداوند یک انسان مادی را از روح خود خلق می کند؟ آیا شر از خیر سرچشمه می گیرد؟ آیا عشق الهی با متمایل ساختن انسان به گناه و سپس مجازات کردن او در برابر انسانیت فریبکاری می کند؟ آیا کسی آن را عاقلانه و خوب می‌داند که ابتدائی را ایجاد کند و سپس مشتق آن را مجازات کند؟
There is neither a present nor an eternal copartnership between error and Truth, between flesh and Spirit. God is as incapable of producing sin, sickness, and death as He is of experiencing these errors. How then is it possible for Him to create man subject to this triad of errors, — man who is made in the divine likeness?
Does God create a material man out of Himself, Spirit? Does evil proceed from good? Does divine Love commit a fraud on humanity by making man inclined to sin, and then punishing him for it? Would any one call it wise and good to create the primitive, and then punish its derivative?
اگر دانش مادی قدرت است، حکمت نیست. این فقط یک نیروی کور است. انسان "در جستجوی اختراعات بسیاری بوده است"، اما هنوز این حقیقت را نیافته است که دانش می تواند او را از آثار وخیم دانش نجات دهد. قدرت ذهن فانی بر بدن خود کمی درک شده است.
رنجی که ذهن فانی را از رویای جسمانی اش بیدار می کند، بهتر از لذت های دروغینی است که این رویا را تداوم می بخشد.
عیسی گفت: "از کسی بترسید که قادر است روح و جسم را در جهنم هلاک کند". مطالعه دقیق این متن نشان می دهد که در اینجا کلمه روح به معنای یک حس کاذب یا آگاهی مادی است. این فرمان هشداری بود که نه از روم، نه شیطان و نه از خدا، بلکه از گناه. بیماری، گناه و مرگ همراه با زندگی یا حقیقت نیستند. هیچ قانونی از آنها حمایت نمی کند. آنها هیچ نسبتی با خدا ندارند که با آن قدرت خود را تثبیت کنند. گناه جهنم خود را می سازد و نیکی بهشت خود را.
If materialistic knowledge is power, it is not wisdom. It is but a blind force. Man has "sought out many inventions," but he has not yet found it true that knowledge can save him from the dire effects of knowledge. The power of mortal mind over its own body is little understood.
Better the suffering which awakens mortal mind from its fleshly dream, than the false pleasures which tend to perpetuate this dream.
"Fear him which is able to destroy both soul and body in hell," said Jesus. A careful study of this text shows that here the word soul means a false sense or material consciousness. The command was a warning to beware, not of Rome, Satan, nor of God, but of sin. Sickness, sin, and death are not concomitants of Life or Truth. No law supports them. They have no relation to God wherewith to establish their power. Sin makes its own hell, and goodness its own heaven.
نابودی گناه روش الهی بخشش است. زندگی الهی مرگ را نابود می کند، حقیقت خطا را از بین می برد و عشق نفرت را از بین می برد. گناه که نابود می شود، نیازی به بخشش ندارد. آیا عفو خدا، نابود کردن یک گناه، نبوت نمی کند و شامل نابودی نهایی همه گناهان نمی شود؟
The destruction of sin is the divine method of pardon. Divine Life destroys death, Truth destroys error, and Love destroys hate. Being destroyed, sin needs no other form of forgiveness. Does not God's pardon, destroying any one sin, prophesy and involve the final destruction of all sin?
چه کسی که از دست دادن آرامش انسانی را احساس کرده است، تمایلات قوی تری برای شادی معنوی به دست نیاورده است؟ آرزوی خیر بهشتی حتی قبل از اینکه بفهمیم به خرد و عشق تعلق دارد، می آید. از دست دادن امیدها و لذت های زمینی مسیر صعود بسیاری از قلب ها را روشن می کند. دردهای حسی به سرعت به ما اطلاع می دهند که لذت های حسی فانی است و لذت معنوی است.
دردهای حس، اگر باورهای لذت بخش نادرست را از بین ببرند و محبت ها را از حس به روح منتقل کنند، جایی که آفریده های خداوند نیکو است، "شادمان دل" است، مفید است. این شمشیر علم است که حقیقت با آن خطا را از بین می برد و مادیت جای خود را به فردیت و سرنوشت برتر انسان می دهد.
Who that has felt the loss of human peace has not gained stronger desires for spiritual joy? The aspiration after heavenly good comes even before we discover what belongs to wisdom and Love. The loss of earthly hopes and pleasures brightens the ascending path of many a heart. The pains of sense quickly inform us that the pleasures of sense are mortal and that joy is spiritual.
The pains of sense are salutary, if they wrench away false pleasurable beliefs and transplant the affections from sense to Soul, where the creations of God are good, "rejoicing the heart." Such is the sword of Science, with which Truth decapitates error, materiality giving place to man's higher individuality and destiny.
زمانی نزدیک می شود که ذهن فانی پایه های جسمانی، ساختاری و مادی خود را رها می کند، زمانی که ذهن جاودانه و شکل گیری های آن در علم درک می شود و باورهای مادی با واقعیت های معنوی تداخل نمی کنند. انسان فنا ناپذیر و ابدی است.
The time approaches when mortal mind will forsake its corporeal, structural, and material basis, when immortal Mind and its formations will be apprehended in Science, and material beliefs will not interfere with spiritual facts. Man is indestructible and eternal.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6