یکشنبه، ژوئن 9، 2024
" خداوند با حکمت زمین را بنا نهاده است. با عقل آسمانها را استوار کرده است."۔
“The Lord by wisdom hath founded the earth; by understanding hath he established the heavens.”
1 بیایید برای خداوند بخوانیم و صدای شادی را به صخره نجات خود برسانیم.
2 بیایید با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با مزامیر برای او سروصدا کنیم.
3 زیرا خداوند خدای بزرگ و پادشاهی بزرگ بر همه خدایان است.
4 در دست او ژرفای زمین است و قدرت تپه ها نیز از آن اوست.
5 دریا از آن اوست و او آن را ساخت و دستهای او خشکی را پدید آورد.
6 بیایید عبادت کنیم و تعظیم کنیم و در حضور خداوند خالق خود زانو بزنیم.
1. O come, let us sing unto the Lord: let us make a joyful noise to the rock of our salvation.
2. Let us come before his presence with thanksgiving, and make a joyful noise unto him with psalms.
3. For the Lord is a great God, and a great King above all gods.
4. In his hand are the deep places of the earth: the strength of the hills is his also.
5. The sea is his, and he made it: and his hands formed the dry land.
6. O come, let us worship and bow down: let us kneel before the Lord our maker.
د درس خطبه
1 در ابتدا خداوند آسمان و زمین را آفرید.
26 و خدا گفت: بیایید انسان را به صورت خود و به شباهت خود بسازیم و آنها بر ماهیان دریا و بر پرندگان آسمان و بر گاوها و بر تمامی زمین و بر همه مسلط شوند. خزنده ای که روی زمین می خزد.
27 پس خدا انسان را به صورت خود آفرید، به صورت خدا او را آفرید. نر و ماده آنها را آفرید.
31 و خدا هر چیزی را که ساخته بود دید و اینک بسیار خوب بود.
1 In the beginning God created the heaven and the earth.
26 And God said, Let us make man in our image, after our likeness: and let them have dominion over the fish of the sea, and over the fowl of the air, and over the cattle, and over all the earth, and over every creeping thing that creepeth upon the earth.
27 So God created man in his own image, in the image of God created he him; male and female created he them.
31 And God saw every thing that he had made, and, behold, it was very good.
5 من خداوند هستم و هیچ کس دیگری نیست، خدایی در کنار من نیست.
8 ای آسمانها از بالا فرود بیاورید و آسمانها عدالت را فرو بریزند، بگذار زمین باز شود و نجات را بیاورند و عدالت را با هم بجویند، من خداوند آن را آفریده ام.
12 من زمین را آفریدم و انسان را بر آن آفریدم. من حتی دستانم آسمانها را دراز کرده ام و همه لشکرهای آنها را امر کرده ام.
18 زیرا خداوند که آسمانها را آفرید چنین می گوید. خود خدایی که زمین را پدید آورد و آن را ساخت. او آن را استوار کرد، بیهوده نیافرید، آن را برای سکونت ساخت: من خداوند هستم. و هیچ چیز دیگری وجود ندارد.
5 I am the Lord, and there is none else, there is no God beside me: I girded thee, though thou hast not known me:
8 Drop down, ye heavens, from above, and let the skies pour down righteousness: let the earth open, and let them bring forth salvation, and let righteousness spring up together; I the Lord have created it.
12 I have made the earth, and created man upon it: I, even my hands, have stretched out the heavens, and all their host have I commanded.
18 For thus saith the Lord that created the heavens; God himself that formed the earth and made it; he hath established it, he created it not in vain, he formed it to be inhabited: I am the Lord; and there is none else.
1 وقتی اسرائیل کودک بود، من او را دوست داشتم و پسرم را از مصر فرا خواندم.
1 When Israel was a child, then I loved him, and called my son out of Egypt.
40 مدت اقامت بنی اسرائیل که در مصر ساکن بودند، چهارصد و سی سال بود.
40 Now the sojourning of the children of Israel, who dwelt in Egypt, was four hundred and thirty years.
3 موسی به قوم گفت: این روز را به خاطر بیاورید که در آن از مصر از خانه بندگی بیرون آمدید. زیرا خداوند به قوت دست شما را از این مکان بیرون آورد.
18 خدا قوم را از طریق بیابان دریای سرخ هدایت کرد و بنی‌اسرائیل مهار شده از زمین مصر بیرون رفتند.
21 و خداوند در روز در ستون ابری پیشاپیش ایشان می رفت تا ایشان را راهنمائی کند. و در شب در ستونی از آتش تا آنها را روشن کند. روز و شب رفتن:
3 Moses said unto the people, Remember this day, in which ye came out from Egypt, out of the house of bondage; for by strength of hand the Lord brought you out from this place:
18 God led the people about, through the way of the wilderness of the Red sea: and the children of Israel went up harnessed out of the land of Egypt.
21 And the Lord went before them by day in a pillar of a cloud, to lead them the way; and by night in a pillar of fire, to give them light; to go by day and night:
1 و خداوند به موسی خطاب کرده، گفت:
4 من قلب فرعون را سخت خواهم کرد تا او از آنها پیروی کند. و من بر فرعون و بر تمامی لشکریان او گرامی خواهم داشت. تا مصریان بدانند که من خداوند هستم. و این کار را کردند.
5 و به پادشاه مصر خبر دادند که مردم فرار کردند و دل فرعون و خادمانش بر ضد قوم شد و گفتند: چرا چنین کردیم که اسرائیل را از خدمت خود رها کردیم؟
7 و ششصد ارابه برگزیده و تمامی ارابه‌های مصر و فرماندهان هر یک از آنها را گرفت.
8 و خداوند قلب فرعون پادشاه مصر را سخت کرد و او بنی اسرائیل را تعقیب کرد و بنی اسرائیل با دست بلند بیرون رفتند.
10 و چون فرعون نزدیک شد، بنی‌اسرائیل چشمان خود را بلند کردند و اینک، مصریان به دنبال آنها لشکر کشی کردند. و بنی‌اسرائیل نزد خداوند فریاد زدند.
13 و موسی به قوم گفت: نترسید، بایستید و نجات خداوند را که امروز به شما نشان خواهد داد ببینید، زیرا مصریان را که امروز دیدید، دیگر تا ابد آنها را نخواهید دید.
21 و موسی دست خود را بر دریا دراز کرد. و خداوند تمام آن شب را با باد شدید شرقی دریا را به عقب برگرداند و دریا را خشک کرد و آبها تقسیم شد.
22 و بنی‌اسرائیل بر زمین خشک به میان دریا رفتند و آبها برای ایشان دیواری بود در سمت راست و چپ ایشان.
23 و مصریان همه اسب‌های فرعون و ارابه‌های او و سوارانش را تعقیب کردند و به وسط دریا رفتند.
26 و خداوند به موسی گفت: دستت را بر دریا دراز کن تا آبها بر مصریان و بر ارابه‌های ایشان و سوارانشان بیاید.
28 و آبها برگشتند و ارابه‌ها و سواران و تمام لشکر فرعون را که پس از آنها به دریا می‌آمدند، پوشاند. به اندازه یکی از آنها باقی نمانده است.
29 اما بنی‌اسرائیل در خشکی در میان دریا راه می‌رفتند. و آبها برای آنها دیواری بود در سمت راست و در سمت چپ آنها.
30 بدین ترتیب خداوند در آن روز اسرائیل را از دست مصریان نجات داد. و اسرائیل مردگان مصری را در ساحل دریا دید.
31 و اسرائیل آن کار بزرگی را که خداوند بر مصریان انجام داد، دیدند و قوم از خداوند ترسیدند و به خداوند و بنده او موسی ایمان آوردند.
1 And the Lord spake unto Moses, saying,
4 I will harden Pharaoh’s heart, that he shall follow after them; and I will be honoured upon Pharaoh, and upon all his host; that the Egyptians may know that I am the Lord. And they did so.
5 And it was told the king of Egypt that the people fled: and the heart of Pharaoh and of his servants was turned against the people, and they said, Why have we done this, that we have let Israel go from serving us?
7 And he took six hundred chosen chariots, and all the chariots of Egypt, and captains over every one of them.
8 And the Lord hardened the heart of Pharaoh king of Egypt, and he pursued after the children of Israel: and the children of Israel went out with an high hand.
10 And when Pharaoh drew nigh, the children of Israel lifted up their eyes, and, behold, the Egyptians marched after them; and they were sore afraid: and the children of Israel cried out unto the Lord.
13 And Moses said unto the people, Fear ye not, stand still, and see the salvation of the Lord, which he will shew to you to day: for the Egyptians whom ye have seen to day, ye shall see them again no more for ever.
21 And Moses stretched out his hand over the sea; and the Lord caused the sea to go back by a strong east wind all that night, and made the sea dry land, and the waters were divided.
22 And the children of Israel went into the midst of the sea upon the dry ground: and the waters were a wall unto them on their right hand, and on their left.
23 And the Egyptians pursued, and went in after them to the midst of the sea, even all Pharaoh’s horses, his chariots, and his horsemen.
26 And the Lord said unto Moses, Stretch out thine hand over the sea, that the waters may come again upon the Egyptians, upon their chariots, and upon their horsemen.
28 And the waters returned, and covered the chariots, and the horsemen, and all the host of Pharaoh that came into the sea after them; there remained not so much as one of them.
29 But the children of Israel walked upon dry land in the midst of the sea; and the waters were a wall unto them on their right hand, and on their left.
30 Thus the Lord saved Israel that day out of the hand of the Egyptians; and Israel saw the Egyptians dead upon the sea shore.
31 And Israel saw that great work which the Lord did upon the Egyptians: and the people feared the Lord, and believed the Lord, and his servant Moses.
1 . . . تعداد بنی‌اسرائیل مانند ریگ دریا خواهد بود که قابل اندازه‌گیری و شمارش نیست. و واقع خواهد شد که در جایی که به ایشان گفته شد، شما قوم من نیستید، در آنجا به ایشان گفته خواهد شد که شما پسران خدای زنده هستید.
10 …the number of the children of Israel shall be as the sand of the sea, which cannot be measured nor numbered; and it shall come to pass, that in the place where it was said unto them, Ye are not my people, there it shall be said unto them, Ye are the sons of the living God.
1 . . . ای یعقوب، خداوندی که تو را آفرید و ای اسرائیل، خداوندی که تو را آفرید، چنین می‌گوید: نترس، زیرا من تو را فدیه داده‌ام، تو را به نام تو خوانده‌ام. تو مال منی
2 وقتی از میان آب ها می گذری، من با تو خواهم بود؛ و از میان نهرها بر تو طغیان نخواهند کرد، هنگامی که از میان آتش عبور کنی تو نخواهی سوخت. و شعله بر تو نخواهد افروخت.
3 زیرا من یهوه، خدای تو، قدوس اسرائیل، نجات دهنده تو هستم.
1 …thus saith the Lord that created thee, O Jacob, and he that formed thee, O Israel, Fear not: for I have redeemed thee, I have called thee by thy name; thou art mine.
2 When thou passest through the waters, I will be with thee; and through the rivers, they shall not overflow thee: when thou walkest through the fire, thou shalt not be burned; neither shall the flame kindle upon thee.
3 For I am the Lord thy God, the Holy One of Israel, thy Saviour:
ایجاد کننده. روح؛ ذهن؛ هوش؛ اصل الهی جان بخش هر آنچه واقعی و خوب است. زندگی، حقیقت و عشق خود موجود. آنچه کامل و جاودانه است; نقطه مقابل ماده و شر که اصل ندارد. خدایی که هر چه ساخته بود را آفرید و نتوانست اتم یا عنصری را برعکس خودش بیافریند.
Creator. Spirit; Mind; intelligence; the animating divine Principle of all that is real and good; self-existent Life, Truth, and Love; that which is perfect and eternal; the opposite of matter and evil, which have no Principle; God, who made all that was made and could not create an atom or an element the opposite of Himself.
اصل خلاق - زندگی، حقیقت و عشق - خداست. کائنات منعکس کننده خداست. تنها یک خالق و یک آفرینش وجود دارد. این آفرینش شامل آشکار شدن ایده های معنوی و هویت آنهاست که در ذهن لایتناهی پذیرفته شده و برای همیشه منعکس می شود. این ایده ها از بینهایت کوچک تا بی نهایت را شامل می شود و عالی ترین ایده ها پسران و دختران خدا هستند.
The creative Principle — Life, Truth, and Love — is God. The universe reflects God. There is but one creator and one creation. This creation consists of the unfolding of spiritual ideas and their identities, which are embraced in the infinite Mind and forever reflected. These ideas range from the infinitesimal to infinity, and the highest ideas are the sons and daughters of God.
پیدایش 1: 27. پس خدا انسان را به صورت خود آفرید، به صورت خدا او را آفرید. نر و ماده آنها را آفرید.
برای تأکید بر این اندیشه مهم، تکرار می شود که خداوند انسان را به صورت خود آفرید تا روح الهی را منعکس کند. نتیجه می شود که انسان یک اصطلاح عام است. جنسیت مذکر، مؤنث و خنثی مفاهیم انسانی هستند. در یکی از زبان های باستانی کلمه انسان به عنوان مترادف ذهن نیز به کار رفته است. این تعریف توسط انسان‌سازی یا انسانی‌سازی الوهیت تضعیف شده است. واژه انسان‌سازی، در عبارتی مانند "خدای انسان‌نما" از دو کلمه یونانی مشتق شده است که به معنای انسان و شکل است و ممکن است به عنوان تلاشی فانی ذهنی برای تقلیل الوهیت به جسمانی بودن تعریف شود. کیفیت حیات بخش ذهن روح است نه ماده. انسان ایده آل با خلقت، هوش و حقیقت مطابقت دارد. زن ایده آل با زندگی و عشق مطابقت دارد.
Genesis i. 27. So God created man in His own image, in the image of God created He him; male and female created He them.
To emphasize this momentous thought, it is repeated that God made man in His own image, to reflect the divine Spirit. It follows that man is a generic term. Masculine, feminine, and neuter genders are human concepts. In one of the ancient languages the word for man is used also as the synonym of mind. This definition has been weakened by anthropomorphism, or a humanization of Deity. The word anthropomorphic, in such a phrase as "an anthropomorphic God," is derived from two Greek words, signifying man and form, and may be defined as a mortally mental attempt to reduce Deity to corporeality. The life-giving quality of Mind is Spirit, not matter. The ideal man corresponds to creation, to intelligence, and to Truth. The ideal woman corresponds to Life and to Love.
خداوند خالق انسان است و اصل الهی کامل ماندن انسان، ایده یا تأمل الهی، انسان، کمال می ماند. انسان مظهر وجود خداست. اگر لحظه ای بود که انسان کمال الهی را بیان نمی کرد، لحظه ای بود که انسان خدا را بیان نمی کرد و در نتیجه زمانی که خدایی بیان نشده بود، یعنی بدون وجود.
روابط خدا و انسان، اصل و اندیشه الهی، در علم فنا ناپذیر است. و علم هیچ لغزشی و بازگشتی به هماهنگی نمی‌داند، اما نظم الهی یا قانون روحانی را که در آن خدا و هر آنچه او خلق می‌کند کامل و ابدی هستند، می‌داند که در تاریخ ابدی خود بدون تغییر باقی مانده‌اند.
God is the creator of man, and, the divine Principle of man remaining perfect, the divine idea or reflection, man, remains perfect. Man is the expression of God's being. If there ever was a moment when man did not express the divine perfection, then there was a moment when man did not express God, and consequently a time when Deity was unexpressed — that is, without entity.
The relations of God and man, divine Principle and idea, are indestructible in Science; and Science knows no lapse from nor return to harmony, but holds the divine order or spiritual law, in which God and all that He creates are perfect and eternal, to have remained unchanged in its eternal history.
پدر-مادر نام خدایی است که نشان دهنده رابطه لطیف او با خلقت روحانی اوست. همانطور که رسول آن را با کلماتی که با تایید از یک شاعر کلاسیک نقل کرده است بیان کرد: "زیرا ما نیز فرزندان او هستیم."
Father-Mother is the name for Deity, which indicates His tender relationship to His spiritual creation. As the apostle expressed it in words which he quoted with approbation from a classic poet: "For we are also His offspring."
در علم تکوین می خوانیم که او هر چیزی را که ساخته بود دید، «و اینک بسیار خوب بود». حواس جسمانی غیر از این را اعلام می کنند; و اگر به تاریخچه خطا مانند سوابق حقیقت توجه کنیم، سوابق کتاب مقدس گناه و مرگ به نفع نتیجه گیری نادرست حواس مادی است. گناه، بیماری و مرگ را باید به همان اندازه که از خیر هستند، خالی از واقعیت دانست، خدا. read -r -d '' PERSIAN_SCIENCE_AND_HEALTH_SECTION_CITATION_7 << EOM
اساس اختلاف فانی، احساس نادرست منشأ انسان است. درست شروع کردن، درست پایان دادن است. هر مفهومی که به نظر می رسد با مغز شروع می شود به اشتباه شروع می شود. ذهن الهی تنها علت یا اصل هستی است. علت در ماده، در ذهن فانی، یا در اشکال فیزیکی وجود ندارد.
فانی ها خودخواه هستند. آنها معتقدند خود را کارگران مستقل، نویسندگان شخصی، و حتی مبتکران ممتاز چیزی هستند که خدا نمی تواند یا نمی تواند ایجاد کند. آفریده های ذهن فانی مادی هستند. انسان معنوی جاودانه به تنهایی بیانگر حقیقت خلقت است.
وقتی انسان فانی افکار وجودی خود را با امور معنوی در هم می آمیزد و فقط همانطور که خدا کار می کند کار می کند، دیگر در تاریکی دست نمی کشد و به زمین نمی چسبد زیرا طعم بهشت را نچشیده است. باورهای نفسانی ما را فریب می دهند. آنها انسان را یک ریاکار غیرارادی می‌سازند، - هنگامی که خیر خلق می‌کند، بد شکل می‌دهند، هنگامی که فضل و زیبایی را ترسیم می‌کند، بدشکلی ایجاد می‌کنند و به کسانی که می‌خواهد برکت می‌دهند، آسیب می‌رسانند. او تبدیل به یک اشتباه آفرین عمومی می شود که معتقد است نیمه خداست. "لمس او امید را به خاک تبدیل می کند، غباری که همه ما زیر پا گذاشته ایم." او ممکن است به زبان کتاب مقدس بگوید: "خوبی را که بخواهم انجام نمی دهم، اما بدی را که نمی خواهم انجام می دهم."
فقط یک خالق وجود دارد که همه را آفریده است.
In the Science of Genesis we read that He saw everything which He had made, "and, behold, it was very good." The corporeal senses declare otherwise; and if we give the same heed to the history of error as to the records of truth, the Scriptural record of sin and death favors the false conclusion of the material senses. Sin, sickness, and death must be deemed as devoid of reality as they are of good, God.
The foundation of mortal discord is a false sense of man's origin. To begin rightly is to end rightly. Every concept which seems to begin with the brain begins falsely. Divine Mind is the only cause or Principle of existence. Cause does not exist in matter, in mortal mind, or in physical forms.
Mortals are egotists. They believe themselves to be independent workers, personal authors, and even privileged originators of something which Deity would not or could not create. The creations of mortal mind are material. Immortal spiritual man alone represents the truth of creation.
When mortal man blends his thoughts of existence with the spiritual and works only as God works, he will no longer grope in the dark and cling to earth because he has not tasted heaven. Carnal beliefs defraud us. They make man an involuntary hypocrite, — producing evil when he would create good, forming deformity when he would outline grace and beauty, injuring those whom he would bless. He becomes a general mis-creator, who believes he is a semi-god. His "touch turns hope to dust, the dust we all have trod." He might say in Bible language: "The good that I would, I do not: but the evil which I would not, that I do."
There can be but one creator, who has created all.
در زبان ساکسونی و بیست زبان دیگر، "خوب" برای خدا است. کتاب مقدس همه چیزهایی را که او آفریده است، مانند خودش خوب اعلام می‌کند - از نظر اصول و ایده. بنابراین جهان روحانی خوب است و خدا را آنگونه که هست منعکس می کند.
افکار خدا کامل و ابدی است، جوهر و حیات است. افكار مادى و مادى، انسانى و متضمن خطا هستند و چون خدا روح تنها علت است، فاقد علت الهى است. پس مادی و مادی مخلوقات روح نیستند. آنها فقط جعلیات روحانی و ابدی هستند.
In the Saxon and twenty other tongues good is the term for God. The Scriptures declare all that He made to be good, like Himself, — good in Principle and in idea. Therefore the spiritual universe is good, and reflects God as He is.
God's thoughts are perfect and eternal, are substance and Life. Material and temporal thoughts are human, involving error, and since God, Spirit, is the only cause, they lack a divine cause. The temporal and material are not then creations of Spirit. They are but counterfeits of the spiritual and eternal.
علم مسیحی آشکار شدن را ارائه می دهد، نه برافزایش. این رشد مادی را از مولکول به ذهن نشان نمی دهد، بلکه انتقال ذهن الهی به انسان و جهان است. به تناسب با پایان یافتن نسل انسان، پیوندهای ناگسستنی موجود ابدی و هماهنگ از نظر معنوی تشخیص داده خواهد شد. و انسان نه زمینی بلکه همزیستی با خدا ظاهر خواهد شد. این حقیقت علمی که انسان و کائنات از روح تکامل یافته‌اند، و همچنین معنوی هستند، در علم الهی ثابت شده است، همانطور که ثابت می‌کند که انسان‌ها تنها زمانی که حس گناه و بیماری را از دست می‌دهند، احساس سلامتی پیدا می‌کنند. انسان های فانی هرگز نمی توانند خلقت خدا را درک کنند در حالی که معتقدند انسان خالق است. فرزندان خدا که از قبل آفریده شده اند تنها زمانی شناخته می شوند که انسان حقیقت هستی را بیابد. بنابراین، انسان واقعی و ایده آل به نسبت ناپدید شدن باطل و مادیات ظاهر می شود. دیگر نه ازدواج کردن و نه «عزیه شدن» نه تداوم انسان را می بندد و نه حس فزاینده بودن او را در برنامه بی نهایت خدا. از نظر روحی درک اینکه فقط یک خالق وجود دارد، خدا، همه آفرینش را آشکار می کند، کتاب مقدس را تأیید می کند، اطمینان شیرینی را از عدم فراق، بدون درد، و انسان بی مرگ و کامل و ابدی به ارمغان می آورد.
Christian Science presents unfoldment, not accretion; it manifests no material growth from molecule to mind, but an impartation of the divine Mind to man and the universe. Proportionately as human generation ceases, the unbroken links of eternal, harmonious being will be spiritually discerned; and man, not of the earth earthly but coexistent with God, will appear. The scientific fact that man and the universe are evolved from Spirit, and so are spiritual, is as fixed in divine Science as is the proof that mortals gain the sense of health only as they lose the sense of sin and disease. Mortals can never understand God's creation while believing that man is a creator. God's children already created will be cognized only as man finds the truth of being. Thus it is that the real, ideal man appears in proportion as the false and material disappears. No longer to marry or to be "given in marriage" neither closes man's continuity nor his sense of increasing number in God's infinite plan. Spiritually to understand that there is but one creator, God, unfolds all creation, confirms the Scriptures, brings the sweet assurance of no parting, no pain, and of man deathless and perfect and eternal.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6