یکشنبه، ژوئن 16، 2024
"و هیچکس را بر روی زمین پدر خود نخوانید، زیرا پدر شما یکی است که در آسمان است."۔
“And call no man your father upon the earth: for one is your Father, which is in heaven.”
1 به راستی جان من در انتظار خداست، نجات من از اوست.
2 تنها او صخره و نجات من است. او دفاع من است. من خیلی متاثر نمی شوم.
5 جان من، فقط در انتظار خدا باش. زیرا انتظار من از اوست.
7 نجات و جلال من در خداست، صخره قوت و پناه من در خداست.
8 همیشه به او اعتماد کنید؛ ای مردم، دل خود را بر او بریزید که خدا پناهگاه ماست.
1 خدایا مرا حفظ کن زیرا بر تو توکل کرده ام.
1. Truly my soul waiteth upon God: from him cometh my salvation.
2. He only is my rock and my salvation; he is my defence; I shall not be greatly moved.
5. My soul, wait thou only upon God; for my expectation is from him.
7. In God is my salvation and my glory: the rock of my strength, and my refuge, is in God.
8. Trust in him at all times; ye people, pour out your heart before him: God is a refuge for us.
1. Preserve me, O God: for in thee do I put my trust.
د درس خطبه
1 خداوند را سپاس گویید زیرا او نیکو است زیرا رحمت او تا ابدالاباد است.
2 آنهایی که خداوند از دست دشمن نجات داده است، چنین بگویند.
3 و ایشان را از سرزمینها از مشرق و مغرب و شمال و جنوب جمع کرد.
4 آنها در بیابان به صورت انفرادی سرگردان بودند. شهری برای سکونت پیدا نکردند.
5 گرسنه و تشنه روحشان در آنها غش کرد.
6 سپس در مصیبت خود نزد خداوند فریاد زدند و او آنها را از مصیبتهایشان نجات داد.
7 و ایشان را به راه راست هدایت کرد تا به شهر مسکونی بروند.
8 وای که مردم خداوند را به خاطر نیکی او و کارهای شگفت انگیزش برای فرزندان انسان ستایش کنند.
9 زیرا روح مشتاق را سیر می کند و روح گرسنه را از خوبی سیر می کند.
1 O give thanks unto the Lord, for he is good: for his mercy endureth for ever.
2 Let the redeemed of the Lord say so, whom he hath redeemed from the hand of the enemy;
3 And gathered them out of the lands, from the east, and from the west, from the north, and from the south.
4 They wandered in the wilderness in a solitary way; they found no city to dwell in.
5 Hungry and thirsty, their soul fainted in them.
6 Then they cried unto the Lord in their trouble, and he delivered them out of their distresses.
7 And he led them forth by the right way, that they might go to a city of habitation.
8 Oh that men would praise the Lord for his goodness, and for his wonderful works to the children of men!
9 For he satisfieth the longing soul, and filleth the hungry soul with goodness.
8 خداوند چنین می‌گوید: در زمانی مقبول تو را شنیدم و در روز نجات تو را یاری کردم و تو را حفظ خواهم کرد.
8 Thus saith the Lord, In an acceptable time have I heard thee, and in a day of salvation have I helped thee: and I will preserve thee,
1 و واقع شد چون به خانه یکی از سران فریسیان رفت تا در روز سبت نان بخورد.
3 عیسی در پاسخ به وکلا و فریسیان گفت:
1 And it came to pass, as he went into the house of one of the chief Pharisees to eat bread on the sabbath day,
3 Jesus answering spake unto the lawyers and Pharisees, saying,
11 و او گفت ، فلان شخص دارای دو پسر بود:
12 و كوچكتر از آنها به پدرش گفت: پدر ، آن قسمت از کالاهايى را كه نزد من افتاده به من بده. و زندگی خود را به آنها تقسیم کرد.
13 چند روز نگذشت که پسر کوچکتر همه را دور هم جمع کرد و به یک کشور دور رفت و در آنجا موادش را با زندگی آشفته به هدر داد.
14 و هنگامی که او همه را خرج کرد ، قحطی شدیدی در آن سرزمین بوجود آمد. و او شروع به بدبختی کرد.
15 و او رفت و به یکی از شهروندان آن کشور پیوست. و او را به مزارع خود فرستاد تا به خوكها غذا دهد.
16 و او بیهوش می شد که شکم خود را از پوسته هایی که خوک ها می خورد پر کند: و هیچ کس به او چیزی نمی داد.
17 و وقتی به خودش آمد ، گفت ، چه تعداد خادم اجیر پدرم نان کافی و پس انداز دارند ، و من از گرسنگی هلاک می شوم!
18 برخاسته و نزد پدرم خواهم رفت و به او خواهم گفت ، پدر ، من در برابر بهشت گناه کردم و پیش تو ،
19 و دیگر لیاقت این را ندارم که پسر تو خوانده شوم: مرا به عنوان یکی از بندگان اجیرت قرار ده.
20 و برخاست و نزد پدر آمد. اما هنگامی که هنوز از راه دور بود ، پدرش او را دید ، دلسوز شد ، و دوید ، و بر گردن او افتاد ، و او را بوسید.
21 و پسر به او گفت: پدر ، من در برابر تو بهشت و در نزد تو گناه کردم ، و دیگر لیاقت این را ندارم که پسر تو خوانده شوم.
22 اما پدر به خادمان خود گفت: بهترین ردای را بیرون بیاورید و بر او بپوشید. و یک حلقه را روی دستش بگذارید ، و کفش را روی پاهایش بگذارید:
23 و گوساله پروار را بیاورید و بکشید. و بیایید بخوریم و شاد باشیم:
24 زیرا پسر من مرده بود و دوباره زنده شد. او گم شد و پیدا شد.
25 اکنون پسر بزرگش در مزرعه بود و چون آمد و به خانه نزدیک شد، آهنگ و رقص شنید.
26 و یکی از غلامان را صدا زد و پرسید که این چیزها به چه معناست؟
27 و به او گفت: برادرت آمده است. و پدرت گوساله پروار را کشت، زیرا او را سالم و سلامت پذیرفته است.
28 و او خشمگین شد و نخواست داخل شود، پس پدرش بیرون آمد و او را التماس کرد.
29 و او در جواب به پدرش گفت: این سالها است که تو را خدمت می‌کنم و هرگز از فرمان تو تجاوز نکردم، و تو هرگز به من بچه ندادی تا با دوستانم شادی کنم.
30 اما به محض آمدن این پسرت که زندگی تو را با فاحشه ها خورده است، گوساله فربه را برای او بکشی.
31 و به او گفت: پسر، تو همیشه با من هستی و هر چه دارم از آن توست.
11 A certain man had two sons:
12 And the younger of them said to his father, Father, give me the portion of goods that falleth to me. And he divided unto them his living.
13 And not many days after the younger son gathered all together, and took his journey into a far country, and there wasted his substance with riotous living.
14 And when he had spent all, there arose a mighty famine in that land; and he began to be in want.
15 And he went and joined himself to a citizen of that country; and he sent him into his fields to feed swine.
16 And he would fain have filled his belly with the husks that the swine did eat: and no man gave unto him.
17 And when he came to himself, he said, How many hired servants of my father’s have bread enough and to spare, and I perish with hunger!
18 I will arise and go to my father, and will say unto him, Father, I have sinned against heaven, and before thee,
19 And am no more worthy to be called thy son: make me as one of thy hired servants.
20 And he arose, and came to his father. But when he was yet a great way off, his father saw him, and had compassion, and ran, and fell on his neck, and kissed him.
21 And the son said unto him, Father, I have sinned against heaven, and in thy sight, and am no more worthy to be called thy son.
22 But the father said to his servants, Bring forth the best robe, and put it on him; and put a ring on his hand, and shoes on his feet:
23 And bring hither the fatted calf, and kill it; and let us eat, and be merry:
24 For this my son was dead, and is alive again; he was lost, and is found. And they began to be merry.
25 Now his elder son was in the field: and as he came and drew nigh to the house, he heard musick and dancing.
26 And he called one of the servants, and asked what these things meant.
27 And he said unto him, Thy brother is come; and thy father hath killed the fatted calf, because he hath received him safe and sound.
28 And he was angry, and would not go in: therefore came his father out, and intreated him.
29 And he answering said to his father, Lo, these many years do I serve thee, neither transgressed I at any time thy commandment: and yet thou never gavest me a kid, that I might make merry with my friends:
30 But as soon as this thy son was come, which hath devoured thy living with harlots, thou hast killed for him the fatted calf.
31 And he said unto him, Son, thou art ever with me, and all that I have is thine.
32 و واقع شد، چون پطرس از همه جا عبور می کرد، نزد مقدسین ساکن لیدا نیز فرود آمد.
33 و در آنجا مردی به نام اِنیاس را یافت که هشت سال بستر خود را نگه داشته و فلج شده بود.
34 و پطرس به او گفت: اِنیاس، عیسی مسیح تو را شفا می‌دهد، برخیز و بسترت را بساز. و بلافاصله برخاست.
35 و همه ساکنان لیدا و سارون او را دیدند و به خداوند بازگشتند.
32 And it came to pass, as Peter passed throughout all quarters, he came down also to the saints which dwelt at Lydda.
33 And there he found a certain man named Æneas, which had kept his bed eight years, and was sick of the palsy.
34 And Peter said unto him, Æneas, Jesus Christ maketh thee whole: arise, and make thy bed. And he arose immediately.
35 And all that dwelt at Lydda and Saron saw him, and turned to the Lord.
1 ای خدا بر حسب محبت خود بر من رحم کن، به سبب کثرت رحمت خود گناهان مرا محو کن.
2 مرا از گناهم بشوی و از گناهم پاک کن.
10 خدایا در من دلی پاک بیافرین. و روحی درست را در من تجدید کن.
11 مرا از حضور خود دور مکن. و روح القدس خود را از من مگیر.
12 شادی نجات خود را به من بازگردان. و با روح آزادت مرا حمایت کن.
1 Have mercy upon me, O God, according to thy lovingkindness: according unto the multitude of thy tender mercies blot out my transgressions.
2 Wash me throughly from mine iniquity, and cleanse me from my sin.
10 Create in me a clean heart, O God; and renew a right spirit within me.
11 Cast me not away from thy presence; and take not thy holy spirit from me.
12 Restore unto me the joy of thy salvation; and uphold me with thy free spirit.
13 همانطور که پدری برای فرزندان خود ترحم می کند، خداوند نیز بر کسانی که از او می ترسند رحم می کند.
17 ... رحمت خداوند از ازل تا ابد بر آنانی که از او می ترسند، و عدالت او بر فرزندان فرزندان است.
13 Like as a father pitieth his children, so the Lord pitieth them that fear him.
17 …the mercy of the Lord is from everlasting to everlasting upon them that fear him,
and his righteousness unto children’s children;
16 ... همانطور که خدا گفته است، من در آنها ساکن خواهم شد و در آنها راه خواهم رفت. و من خدای آنها خواهم بود و آنها قوم من خواهند بود.
17 پس خداوند می‌گوید، از میان آنها بیرون آمده و جدا شوید و به چیز ناپاک دست نزنید. و من از شما پذیرایی خواهم کرد،
18 خداوند قادر مطلق می گوید و برای شما پدر خواهم بود و شما پسران و دختران من خواهید بود.
16 …as God hath said, I will dwell in them, and walk in them; and I will be their God, and they shall be my people.
17 Wherefore come out from among them, and be ye separate, saith the Lord, and touch not the unclean thing; and I will receive you,
18 And will be a Father unto you, and ye shall be my sons and daughters, saith the Lord Almighty.
7 خداوند تو را از هر بدی حفظ خواهد کرد و جان تو را حفظ خواهد کرد.
8 خداوند خروج و ورود تو را از این زمان به بعد و تا ابدالاباد حفظ خواهد کرد.
7 The Lord shall preserve thee from all evil: he shall preserve thy soul.
8 The Lord shall preserve thy going out and thy coming in from this time forth, and even for evermore.
پدر زندگی ابدی؛ ذهن واحد؛ اصل الهی که معمولاً خدا نامیده می شود.
Father. Eternal Life; the one Mind; the divine Principle, commonly called God.
عیسی هیچ پیوند جسمانی را تصدیق نکرد. فرمود: "هیچکس را در زمین پدر خود نخوانید، زیرا پدر شما یکی است که در آسمان است." او دوباره پرسید: "مادر من کیست و برادران من کیستند"، به این معنی که آنها هستند که اراده پدرش را انجام می دهند. ما سابقه ای نداریم که او مردی را به نام پدر خوانده باشد. او روح، خدا را به عنوان تنها خالق و در نتیجه به عنوان پدر همه شناخت.
Jesus acknowledged no ties of the flesh. He said: "Call no man your father upon the earth: for one is your Father, which is in heaven." Again he asked: "Who is my mother, and who are my brethren," implying that it is they who do the will of his Father. We have no record of his calling any man by the name of father. He recognized Spirit, God, as the only creator, and therefore as the Father of all.
در علم، انسان فرزند روح است. زیبا، خوب و پاک اصل و نسب او را تشکیل می دهد. منشأ او مانند فانی ها در غریزه بی رحمانه نیست، و نه از شرایط مادی قبل از رسیدن به هوش عبور می کند. روح منبع اولیه و غایی وجود اوست. خدا پدر اوست و زندگی قانون وجود اوست.
In Science man is the offspring of Spirit. The beautiful, good, and pure constitute his ancestry. His origin is not, like that of mortals, in brute instinct, nor does he pass through material conditions prior to reaching intelligence. Spirit is his primitive and ultimate source of being; God is his Father, and Life is the law of his being.
ما باید هستی را نه "به خدای ناشناخته" که "نادانانه او را می پرستیم"، بلکه به سازنده ابدی، پدر جاودان، تقدیم زندگی کنیم که حس فانی نه می تواند آن را خدشه دار کند و نه باور فانی را از بین می برد.
We should consecrate existence, not "to the unknown God" whom we "ignorantly worship," but to the eternal builder, the everlasting Father, to the Life which mortal sense cannot impair nor mortal belief destroy.
تاریخ مسیحیت شواهدی عالی از تأثیر پشتیبانی و قدرت محافظتی ارائه می دهد که توسط پدر آسمانی او، ذهن قادر مطلق، به انسان اعطا شده است، که به انسان ایمان و درک می دهد که به موجب آن، نه تنها در برابر وسوسه، بلکه از رنج جسمانی از خود دفاع کند.
The history of Christianity furnishes sublime proofs of the supporting influence and protecting power bestowed on man by his heavenly Father, omnipotent Mind, who gives man faith and understanding whereby to defend himself, not only from temptation, but from bodily suffering.
عقل انسان هیچ رضایتی در گناه نمی یابد، زیرا خداوند گناه را به رنج محکوم کرده است. نکرومانس دیروز مسحورکننده و هیپنوتیزم امروزی را پیش‌بینی می‌کرد. مست فکر می‌کند که از مستی لذت می‌برد، و شما نمی‌توانید مستی را وادار کنید که بی‌حالی خود را ترک کند، تا زمانی که احساس لذت جسمانی او به حسی بالاتر تسلیم شود. سپس از فنجان‌هایش برمی‌گردد، به‌عنوان رویابینی مبهوت که از انکوبوس ناشی از دردهای حس تحریف‌شده بیدار می‌شود. مردی که دوست دارد کار اشتباهی انجام دهد - لذت بردن از آن و خودداری از آن فقط از طریق ترس از عواقب - نه مردی معتدل است و نه یک دیندار قابل اعتماد.
تجارب تیز اعتقاد به حیات مفروض ماده و نیز ناامیدی ها و مصائب بی وقفه ما را مانند کودکانی خسته به آغوش عشق الهی می اندازد. سپس شروع به یادگیری زندگی در علم الهی می کنیم. بدون این روند از شیر گرفتن، "آیا با جستجو می توانی خدا را پیدا کنی؟" آرزوی حقیقت آسانتر از رهایی از خود از خطا است. فانی ها ممکن است به دنبال درک علم مسیحی باشند، اما نمی توانند از علم مسیحی حقایق وجود را بدون تلاش برای آنها استخراج کنند. این نزاع عبارت است از تلاش برای ترک هر نوع خطا و داشتن آگاهی دیگری جز خیر.
از طریق تنبیه های سالم عشق، ما در راهپیمایی به سوی عدالت، صلح، و پاکی، که نشانه های علم هستند، کمک می شویم. با مشاهده وظایف نامحدود حقیقت، مکث می کنیم، - منتظر خدا باشید. سپس به جلو فشار می آوریم، تا زمانی که اندیشه بی حد و حصر مسحور می شود، و تصور نامحدود برای رسیدن به جلال الهی بال می زند.
Man's wisdom finds no satisfaction in sin, since God has sentenced sin to suffer. The necromancy of yesterday foreshadowed the mesmerism and hypnotism of to-day. The drunkard thinks he enjoys drunkenness, and you cannot make the inebriate leave his besottedness, until his physical sense of pleasure yields to a higher sense. Then he turns from his cups, as the startled dreamer who wakens from an incubus incurred through the pains of distorted sense. A man who likes to do wrong — finding pleasure in it and refraining from it only through fear of consequences — is neither a temperate man nor a reliable religionist.
The sharp experiences of belief in the supposititious life of matter, as well as our disappointments and ceaseless woes, turn us like tired children to the arms of divine Love. Then we begin to learn Life in divine Science. Without this process of weaning, "Canst thou by searching find out God?" It is easier to desire Truth than to rid one's self of error. Mortals may seek the understanding of Christian Science, but they will not be able to glean from Christian Science the facts of being without striving for them. This strife consists in the endeavor to forsake error of every kind and to possess no other consciousness but good.
Through the wholesome chastisements of Love, we are helped onward in the march towards righteousness, peace, and purity, which are the landmarks of Science. Beholding the infinite tasks of truth, we pause, — wait on God. Then we push onward, until boundless thought walks enraptured, and conception unconfined is winged to reach the divine glory.
عشق به خود مبهم تر از بدن استوار است. در اطاعت صبور از خدای صبور، بیایید تلاش کنیم تا با حلال جهانی عشق، قاطعانه خطا، - اراده، توجیه خود، و عشق به خود - را حل کنیم که با معنویت می جنگد و قانون گناه و گناه است. مرگ.
Self-love is more opaque than a solid body. In patient obedience to a patient God, let us labor to dissolve with the universal solvent of Love the adamant of error, — self-will, self-justification, and self-love, — which wars against spirituality and is the law of sin and death.
ذهن الهی که انسان را آفرید، تصویر و شباهت خود را حفظ می کند. همانطور که سنت پل اعلام می کند ذهن انسان با خدا مخالف است و باید به تعویق افتاد. آنچه واقعاً وجود دارد، ذهن الهی و ایده آن است و در این ذهن کل هستی هماهنگ و جاودانه است. راه مستقیم و باریک، دیدن و تصدیق این حقیقت، تسلیم شدن در برابر این قدرت و پیروی از رهنمودهای حق است.
The divine Mind that made man maintains His own image and likeness. The human mind is opposed to God and must be put off, as St. Paul declares. All that really exists is the divine Mind and its idea, and in this Mind the entire being is found harmonious and eternal. The straight and narrow way is to see and acknowledge this fact, yield to this power, and follow the leadings of truth.
از آنجایی که خداوند همه چیز است، جایی برای بی شباهت او نیست. خدا، روح، به تنهایی همه چیز را آفرید و آن را نیک نامید. بنابراین شر به دلیل مخالفت با خیر، غیر واقعی است و نمی تواند محصول خدا باشد. یک گناهکار نمی تواند از این واقعیت که علم غیرواقعی بودن شر را نشان می دهد، تشویق نمی شود، زیرا گناهکار گناه را به واقعیت تبدیل می کند، - آن را واقعی می کند که غیر واقعی است، و بنابراین "خشم علیه روز غضب" را جمع می کند. او به توطئه‌ای علیه خودش می‌پیوندد، - علیه بیداری خودش نسبت به غیرواقعی وحشتناکی که توسط آن فریب خورده است. فقط کسانی که از گناه توبه می کنند و غیر واقعی را رها می کنند، می توانند غیرواقعی بودن شر را کاملاً درک کنند.
Since God is All, there is no room for His unlikeness. God, Spirit, alone created all, and called it good. Therefore evil, being contrary to good, is unreal, and cannot be the product of God. A sinner can receive no encouragement from the fact that Science demonstrates the unreality of evil, for the sinner would make a reality of sin, — would make that real which is unreal, and thus heap up "wrath against the day of wrath." He is joining in a conspiracy against himself, — against his own awakening to the awful unreality by which he has been deceived. Only those, who repent of sin and forsake the unreal, can fully understand the unreality of evil.
اصلاحات با درک این امر حاصل می شود که هیچ لذتی در شر وجود ندارد، و همچنین با جلب علاقه به خیر طبق علم، که این حقیقت جاودانه را آشکار می کند که نه لذت، نه درد، نه اشتها و نه شور، نمی تواند در ماده یا از آن وجود داشته باشد، در حالی که ذهن الهی وجود دارد. می تواند و می تواند باورهای نادرست لذت، درد یا ترس و تمام اشتهای گناه آلود ذهن انسان را از بین ببرد.
Reform comes by understanding that there is no abiding pleasure in evil, and also by gaining an affection for good according to Science, which reveals the immortal fact that neither pleasure nor pain, appetite nor passion, can exist in or of matter, while divine Mind can and does destroy the false beliefs of pleasure, pain, or fear and all the sinful appetites of the human mind.
تنها با تصدیق برتری روح، که ادعاهای ماده را باطل می کند، انسان ها می توانند فناپذیری را کنار بگذارند و پیوند معنوی ناگسستنی را بیابند که انسان را برای همیشه در شباهت الهی و جدایی ناپذیر از خالقش قرار می دهد.
It is only by acknowledging the supremacy of Spirit, which annuls the claims of matter, that mortals can lay off mortality and find the indissoluble spiritual link which establishes man forever in the divine likeness, inseparable from his creator.
آنگاه انسان، در شباهت او، مانند پدر کامل، در زندگی نابود نشدنی، "با مسیح در خدا پنهان شده"، با حقیقت در عشق الهی، جایی که شعور انسانی انسان را ندیده است، پیدا خواهد شد.
Then shall man be found, in His likeness, perfect as the Father, indestructible in Life, "hid with Christ in God," — with Truth in divine Love, where human sense hath not seen man.
خداوند حیات یا هوش است که شخصیت و هویت حیوانات و همچنین انسانها را شکل می دهد و حفظ می کند.
God is the Life, or intelligence, which forms and preserves the individuality and identity of animals as well as of men.
پدر ما که در آسمانی،
پدر ما، خدای مادر، هماهنگ،
و خدا ما را به وسوسه نمی برد، بلکه ما را از گناه، بیماری و مرگ نجات می دهد.
And God leadeth us not into temptation, but delivereth
us from sin, disease, and death.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6