یکشنبه، ژوئن 23، 2024
"من آلفا و امگا هستم، آغاز و پایان، اولین و آخرین."۔
“I am Alpha and Omega, the beginning and the end, the first and the last.”
2 ای فرشتگانش او را ستایش کنید، ای لشکریانش او را ستایش کنید.
3 ای خورشید و ماه، او را ستایش کنید، ای ستارگان نور، او را ستایش کنید.
4 او را ستایش کنید ای آسمان های آسمان ها و ای آب هایی که بر فراز آسمان ها هستید.
5 نام خداوند را ستایش کنند زیرا او امر کرد و آفریده شدند.
6 او همچنین آنها را تا ابدالاباد استوار ساخته است و حکمی صادر کرده است که نخواهد گذشت.
7 ای اژدها و همه اعماق، خداوند را از روی زمین ستایش کنید.
8 آتش و تگرگ؛ برف و بخار؛ باد طوفانی به قول او عمل می کند:
11 پادشاهان زمین و همه مردم. شاهزادگان و همه داوران زمین:
13 نام خداوند را ستایش کنند زیرا که تنها نام او عالی است. جلال او بالاتر از زمین و آسمان است.
2. Praise ye him, all his angels: praise ye him, all his hosts.
3. Praise ye him, sun and moon: praise him, all ye stars of light.
4. Praise him, ye heavens of heavens, and ye waters that be above the heavens.
5. Let them praise the name of the Lord: for he commanded, and they were created.
6. He hath also stablished them for ever and ever: he hath made a decree which shall not pass.
7. Praise the Lord from the earth, ye dragons, and all deeps:
8. Fire, and hail; snow, and vapour; stormy wind fulfilling his word:
11. Kings of the earth, and all people; princes, and all judges of the earth:
13. Let them praise the name of the Lord: for his name alone is excellent; his glory is above the earth and heaven.
د درس خطبه
1 در ابتدا کلمه بود و کلمه نزد خدا بود و کلمه خدا بود.
2 در ابتدا با خدا همینطور بود.
3 همه چیز توسط او ساخته شد. و بدون او هیچ چیز ساخته نشد.
1 In the beginning was the Word, and the Word was with God, and the Word was God.
2 The same was in the beginning with God.
3 All things were made by him; and without him was not any thing made that was made.
1 و بعد از روزهای بسیار واقع شد که کلام خداوند در سال سوم به ایلیا نازل شد و گفت: برو و خود را به آخاب نشان ده.
17 و واقع شد که وقتی اخاب الیاس را دید، آخاب به او گفت: آیا تو آن کسی هستی که اسرائیل را آزار می دهی؟
18 او پاسخ داد: من اسرائیل را ناراحت نکردم. اما تو و خاندان پدرت از این جهت که اوامر خداوند را ترک کردی و از بعلیم پیروی کردی.
19 پس اکنون بفرست و تمامی اسرائیل را به کوه کرمل و چهارصد و پنجاه انبیای بعل و چهارصد پیامبران بیشه‌ها که در سفره یزابل می‌خورند نزد من جمع کن.
20 پس آخاب نزد تمامی بنی اسرائیل فرستاد و انبیا را در کوه کرمل جمع کرد.
21 و ایلیا نزد تمام قوم آمد و گفت: تا کی بین دو عقیده توقف می کنید؟ اگر خداوند خداست، از او پیروی کنید، اما اگر بعل، از او پیروی کنید. و مردم یک کلمه به او پاسخ ندادند.
22 آنگاه ایلیا به قوم گفت: من تنها نبی خداوند می‌مانم. اما پیامبران بعل چهارصد و پنجاه مرد هستند.
30 و ایلیا به تمام قوم گفت: به من نزدیک شوید. و همه مردم به او نزدیک شدند. و مذبح خداوند را که خراب شده بود تعمیر کرد.
31 و ایلیا دوازده سنگ گرفت،
32 و با سنگها قربانگاهی به نام خداوند ساخت و در اطراف مذبح سنگر ساخت.
33 و هیزم را مرتب کرد و گاو نر را قطعه قطعه کرد و بر هیزم گذاشت و گفت: چهار بشکه از آب پر کن و بر قربانی سوختنی و روی هیزم بریز.
34 و گفت: بار دوم انجامش بده. و برای بار دوم این کار را کردند. و او گفت: این کار را برای بار سوم انجام دهید. و بار سوم این کار را کردند.
35 و آب در اطراف مذبح جاری شد. و سنگر را نیز از آب پر کرد.
36 و در وقت قربانی شام، الیاس نبی نزدیک شد و گفت: ای خداوند، خدای ابراهیم و اسحاق و اسرائیل، امروز معلوم شود که تو خدای اسرائیل هستی. و اینکه من بنده تو هستم و همه اینها را به قول تو انجام داده ام.
37 ای خداوند به من گوش کن، تا این قوم بدانند که تو یهوه خدا هستی و دلشان را بازگردانده ای.
38 آنگاه آتش خداوند نازل شد و قربانی سوختنی و هیزم و سنگ و خاک را خورد و آبی را که در سنگر بود لیسید.
39 و چون همه مردم آن را دیدند، به روی خود افتادند و گفتند: خداوند، او خداست. خداوند، او خداست.
40 و ایلیا به آنها گفت: پیامبران بعل را بگیرید. مبادا یکی از آنها فرار کند. و آنها را گرفتند و ایلیا آنها را به نهر کیشون پایین آورد و در آنجا کشت.
1 And it came to pass after many days, that the word of the Lord came to Elijah in the third year, saying, Go, shew thyself unto Ahab;
17 And it came to pass, when Ahab saw Elijah, that Ahab said unto him, Art thou he that troubleth Israel?
18 And he answered, I have not troubled Israel; but thou, and thy father’s house, in that ye have forsaken the commandments of the Lord, and thou hast followed Baalim.
19 Now therefore send, and gather to me all Israel unto mount Carmel, and the prophets of Baal four hundred and fifty, and the prophets of the groves four hundred, which eat at Jezebel’s table.
20 So Ahab sent unto all the children of Israel, and gathered the prophets together unto mount Carmel.
21 And Elijah came unto all the people, and said, How long halt ye between two opinions? if the Lord be God, follow him: but if Baal, then follow him. And the people answered him not a word.
22 Then said Elijah unto the people, I, even I only, remain a prophet of the Lord; but Baal’s prophets are four hundred and fifty men.
30 And Elijah said unto all the people, Come near unto me. And all the people came near unto him. And he repaired the altar of the Lord that was broken down.
31 And Elijah took twelve stones,
32 And with the stones he built an altar in the name of the Lord: and he made a trench about the altar,
33 And he put the wood in order, and cut the bullock in pieces, and laid him on the wood, and said, Fill four barrels with water, and pour it on the burnt sacrifice, and on the wood.
34 And he said, Do it the second time. And they did it the second time. And he said, Do it the third time. And they did it the third time.
35 And the water ran round about the altar; and he filled the trench also with water.
36 And it came to pass at the time of the offering of the evening sacrifice, that Elijah the prophet came near, and said, Lord God of Abraham, Isaac, and of Israel, let it be known this day that thou art God in Israel, and that I am thy servant, and that I have done all these things at thy word.
37 Hear me, O Lord, hear me, that this people may know that thou art the Lord God, and that thou hast turned their heart back again.
38 Then the fire of the Lord fell, and consumed the burnt sacrifice, and the wood, and the stones, and the dust, and licked up the water that was in the trench.
39 And when all the people saw it, they fell on their faces: and they said, The Lord, he is the God; the Lord, he is the God.
40 And Elijah said unto them, Take the prophets of Baal; let not one of them escape. And they took them: and Elijah brought them down to the brook Kishon, and slew them there.
2 آنگاه ایزابل رسولی نزد ایلیا فرستاد و گفت: بگذارید خدایان با من چنین کنند و همچنین اگر فردا در همین ساعت جان تو را مانند جان یکی از آنها نکنم.
3 و چون این را دید، برخاست و جان خود را نجات داد و به بئرشبع آمد.
4 … و آمد و زیر درخت عرعر نشست و برای خود خواست که بمیرد. و گفت: بس است. اکنون ای خداوند جان مرا بگیر. زیرا من بهتر از پدرانم نیستم.
5 و در حالی که زیر درخت عرعر دراز کشیده و خوابیده بود، اینک فرشته ای او را لمس کرد و به او گفت: برخیز و بخور.
6 و او نگاه کرد، و دید، کیک پخته شده روی زغال، و یک خمره آب در سر او بود. و خورد و آشامید و دوباره او را بر زمین گذاشت.
7 و فرشته خداوند بار دوم آمد و او را لمس کرد و گفت: برخیز و بخور. زیرا سفر برای تو بسیار بزرگ است.
8 و برخاست و خورد و نوشیدند و با قوت آن غذا چهل روز و چهل شب به حورب کوه خدا رفت.
9 و در آنجا به غاری رسید و در آنجا اقامت گزید. و اینک، کلام خداوند بر او نازل شد و به او گفت: ای الیاس، تو اینجا چه کار داری؟
10 او گفت: من برای یهوه، خدای صبایوت، بسیار حسادت کرده‌ام، زیرا بنی‌اسرائیل عهد تو را ترک کرده، مذبحات تو را فرو ریخته و انبیای تو را به شمشیر کشته‌اند. و من، حتی من، تنها مانده ام. و آنها به دنبال جان من هستند تا آن را بگیرند.
11 و گفت: بیرون برو و بر کوه در حضور خداوند بایست. و اینک خداوند عبور کرد و باد شدید و شدید کوهها را شکافت و صخره ها را در حضور خداوند خرد کرد. اما خداوند در باد نبود و پس از باد زلزله. اما خداوند در زلزله نبود.
12 و بعد از زلزله آتش سوزی; اما خداوند در آتش نبود و بعد از آتش صدای آرامی شنید.
2 Then Jezebel sent a messenger unto Elijah, saying, So let the gods do to me, and more also, if I make not thy life as the life of one of them by to morrow about this time.
3 And when he saw that, he arose, and went for his life, and came to Beer-sheba,
4 … and came and sat down under a juniper tree: and he requested for himself that he might die; and said, It is enough; now, O Lord, take away my life; for I am not better than my fathers.
5 And as he lay and slept under a juniper tree, behold, then an angel touched him, and said unto him, Arise and eat.
6 And he looked, and, behold, there was a cake baken on the coals, and a cruse of water at his head. And he did eat and drink, and laid him down again.
7 And the angel of the Lord came again the second time, and touched him, and said, Arise and eat; because the journey is too great for thee.
8 And he arose, and did eat and drink, and went in the strength of that meat forty days and forty nights unto Horeb the mount of God.
9 And he came thither unto a cave, and lodged there; and, behold, the word of the Lord came to him, and he said unto him, What doest thou here, Elijah?
10 And he said, I have been very jealous for the Lord God of hosts: for the children of Israel have forsaken thy covenant, thrown down thine altars, and slain thy prophets with the sword; and I, even I only, am left; and they seek my life, to take it away.
11 And he said, Go forth, and stand upon the mount before the Lord. And, behold, the Lord passed by, and a great and strong wind rent the mountains, and brake in pieces the rocks before the Lord; but the Lord was not in the wind: and after the wind an earthquake; but the Lord was not in the earthquake:
12 And after the earthquake a fire; but the Lord was not in the fire: and after the fire a still small voice.
3 بدانید که خداوند او خداست. او ما را آفریده است و نه خود ما. ما قوم او و گوسفندان چراگاه او هستیم.
3 Know ye that the Lord he is God: it is he that hath made us, and not we ourselves; we are his people, and the sheep of his pasture.
28 و ما می دانیم که همه چیز برای آنها که خدا را دوست دارند، برای کسانی که بر اساس هدف او خوانده شده اند، برای خیر با هم عمل می کند.
28 And we know that all things work together for good to them that love God, to them who are the called according to his purpose.
24 یَهُوَه صبایوت سوگند یاد کرده، گفته است: همانگونه که فکر کردم، چنین خواهد شد. و همانطور که من قصد کرده ام، همان طور خواهد بود:
27 زیرا که خداوند صبایوت اراده کرده است و چه کسی آن را لغو خواهد کرد؟ و دست او دراز است و چه کسی آن را برگرداند؟
24 The Lord of hosts hath sworn, saying, Surely as I have thought, so shall it come to pass; and as I have purposed, so shall it stand:
27 For the Lord of hosts hath purposed, and who shall disannul it? and his hand is stretched out, and who shall turn it back?
13 زیرا اینک آن که کوهها را می‌سازد و بادها را می‌آفریند و به انسان می‌گوید که چه فکری می‌کند، که صبح را تاریک می‌کند و بر بلندی‌های زمین قدم می‌زند، خداوند، خدای صبایوت، اوست.
13 For, lo, he that formeth the mountains, and createth the wind, and declareth unto man what is his thought, that maketh the morning darkness, and treadeth upon the high places of the earth, The Lord, The God of hosts, is his name.
در آغاز، خدا انسان را به شکل خدا آفرید.
In the beginning God created man in His, God's, image;
ایجاد کننده. روح؛ ذهن؛ هوش؛ اصل الهی جاندار هر آنچه واقعی و خوب است. زندگی، حقیقت و عشق خود موجود. آنچه کامل و جاودانه است; نقطه مقابل ماده و شر که اصل ندارد. خدایی که هر آنچه را ساخته بود آفرید و نتوانست اتم یا عنصری را برعکس خودش بیافریند.
Creator. Spirit; Mind; intelligence; the animating divine Principle of all that is real and good; self-existent Life, Truth, and Love; that which is perfect and eternal; the opposite of matter and evil, which have no Principle; God, who made all that was made and could not create an atom or an element the opposite of Himself.
روح حیات، جوهر و تداوم همه چیز است. ما روی نیروها قدم می زنیم. آنها را کنار بکشید و خلقت باید فرو بریزد. دانش بشری آنها را نیروهای ماده می نامد; اما علم الهی اعلام می کند که آنها کاملاً به ذهن الهی تعلق دارند، ذاتی این ذهن هستند و بنابراین آنها را به خانه و طبقه بندی واقعی خود باز می گرداند.
Spirit is the life, substance, and continuity of all things. We tread on forces. Withdraw them, and creation must collapse. Human knowledge calls them forces of matter; but divine Science declares that they belong wholly to divine Mind, are inherent in this Mind, and so restores them to their rightful home and classification.
قبل از اینکه دانش بشری به عمق خود در یک حس نادرست از چیزها فرو رود - به اعتقاد به منشأهای مادی که ذهن واحد و منبع واقعی هستی را دور می اندازد - این امکان وجود دارد که تأثیرات از حقیقت به اندازه صدا متمایز باشد و آمده باشد. به عنوان صدایی برای پیامبران بدوی.
Before human knowledge dipped to its depths into a false sense of things, — into belief in material origins which discard the one Mind and true source of being, — it is possible that the impressions from Truth were as distinct as sound, and that they came as sound to the primitive prophets.
حواس پنجگانه جسمانی راهها و ابزار خطای انسانی هستند و با خطا مطابقت دارند. این حواس حاکی از این باور رایج بشری است که زندگی، جوهر و هوش، اتحاد ماده با روح هستند. این پانتئیسم است و بذر همه خطاها را در خود دارد.
The five physical senses are the avenues and instruments of human error, and they correspond with error. These senses indicate the common human belief, that life, substance, and intelligence are a unison of matter with Spirit. This is pantheism, and carries within itself the seeds of all error.
در تصاویر قدیمی کتاب مقدس ما مار را می بینیم که به دور درخت دانش پیچیده شده و با آدم و حوا صحبت می کند. این نشان دهنده مار است که به پدر و مادر اول ما دانش خیر و شر را تحسین می کند، دانشی که به جای روح، از ماده یا شر به دست می آید.
In old Scriptural pictures we see a serpent coiled around the tree of knowledge and speaking to Adam and Eve. This represents the serpent in the act of commending to our first parents the knowledge of good and evil, a knowledge gained from matter, or evil, instead of from Spirit.
زندگی و هستی از آن خداست. در علم مسیحیت، انسان هیچ آسیبی نمی‌تواند بکند، زیرا افکار علمی افکار واقعی هستند که از خدا به انسان منتقل می‌شوند.
Life and being are of God. In Christian Science, man can do no harm, for scientific thoughts are true thoughts, passing from God to man.
نه از نظر مادی، بلکه از نظر معنوی، ما او را به عنوان ذهن الهی، به عنوان زندگی، حقیقت و عشق می شناسیم. ما به اندازه ای که ذات الهی را درک می کنیم و او را درک می کنیم، اطاعت خواهیم کرد و او را پرستش خواهیم کرد، و دیگر بر سر جسمانیت نمی جنگیم، بلکه از وفور خدای خود شادمان می شویم. در این صورت دین از دل خواهد بود نه سر. بشر دیگر از بی مهری ستمگر و ستمگر نخواهد بود، پشه ها را صاف می کند و شتر را می بلعد.
ما به لحاظ معنوی عبادت می کنیم، تنها زمانی که از عبادت مادی دست برداریم. عبادت معنوی روح مسیحیت است.
Not materially but spiritually we know Him as divine Mind, as Life, Truth, and Love. We shall obey and adore in proportion as we apprehend the divine nature and love Him understandingly, warring no more over the corporeality, but rejoicing in the affluence of our God. Religion will then be of the heart and not of the head. Mankind will no longer be tyrannical and proscriptive from lack of love, — straining out gnats and swallowing camels.
We worship spiritually, only as we cease to worship materially. Spiritual devoutness is the soul of Christianity.
ما در علوم مسیحی می آموزیم که تمام ناهماهنگی ذهن یا بدن فانی توهم است، نه واقعیت دارد و نه هویت، اگرچه به نظر واقعی و یکسان است.
علم ذهن همه بدی ها را دفع می کند. حقیقت، خدا، پدر خطا نیست.
We learn in Christian Science that all inharmony of mortal mind or body is illusion, possessing neither reality nor identity though seeming to be real and identical.
The Science of Mind disposes of all evil. Truth, God, is not the father of error.
خدا علم مسیحی عشقی جهانی، ابدی و الهی است که تغییر نمی کند و باعث شر، بیماری و مرگ نمی شود.
The Christian Science God is universal, eternal, divine Love, which changeth not and causeth no evil, disease, nor death.
واقعیت معنوی و اعتقاد مادی اشیا با هم تناقض دارند. اما امر معنوی صادق است و بنابراین مادی باید نادرست باشد. زندگی در ماده نیست. بنابراین نمی توان گفت که از ماده خارج می شود. ماده و مرگ توهمات فانی هستند. روح و همه چیزهای روحانی واقعی و ابدی هستند.
انسان زاده جسم نیست، بلکه از روح است، زندگی است، نه از ماده. از آنجا که زندگی خداست، زندگی باید ابدی و خود موجود باشد. زندگی ابدی من هستم، موجودی که بود و هست و خواهد بود، که هیچ چیز نمی تواند او را محو کند.
The spiritual fact and the material belief of things are contradictions; but the spiritual is true, and therefore the material must be untrue. Life is not in matter. Therefore it cannot be said to pass out of matter. Matter and death are mortal illusions. Spirit and all things spiritual are the real and eternal.
Man is not the offspring of flesh, but of Spirit, — of Life, not of matter. Because Life is God, Life must be eternal, self-existent. Life is the everlasting I am, the Being who was and is and shall be, whom nothing can erase.
برای ذهن فانی، کیهان مایع، جامد و هوا شکل است. از نظر معنوی، صخره ها و کوه ها نماد ایده های محکم و بزرگ هستند. حیوانات و فانی ها به طور استعاری درجه بندی فکر فانی را نشان می دهند که در مقیاس هوش بالا می رود و در جنسیت مذکر، مؤنث یا خنثی شکل می گیرد. پرندگانی که بر فراز زمین در فلک باز بهشت پرواز می‌کنند، مطابق با آرزوهایی هستند که فراتر از جسمانیت و درک اصل غیرجسمانی و الهی، عشق، اوج می‌گیرند.
To mortal mind, the universe is liquid, solid, and aëriform. Spiritually interpreted, rocks and mountains stand for solid and grand ideas. Animals and mortals metaphorically present the gradation of mortal thought, rising in the scale of intelligence, taking form in masculine, feminine, or neuter gender. The fowls, which fly above the earth in the open firmament of heaven, correspond to aspirations soaring beyond and above corporeality to the understanding of the incorporeal and divine Principle, Love.
ذهن خالق بزرگ است و هیچ قدرتی جز نیرویی که از ذهن نشأت می گیرد وجود ندارد. اگر ذهن ابتدا از نظر زمانی بوده است، ابتدا بالقوه است، و باید ابتدا تا ابد باشد، پس جلال، شرافت، فرمانروایی و قدرت را برای همیشه به خاطر نام مقدسش به ذهن بدهید.
Mind is the grand creator, and there can be no power except that which is derived from Mind. If Mind was first chronologically, is first potentially, and must be first eternally, then give to Mind the glory, honor, dominion, and power everlastingly due its holy name.
قدرت خطاکار یک باور مادی است، یک نیروی نادرست کور، زاده اراده است و نه خرد، ذهن فانی و نه فناناپذیر. این آب مروارید سر به سر است، شعله بلعنده، نفس طوفان است. رعد و برق و طوفان است، هر چه خودخواه، شریر، نادرست و ناپاک است.
قدرت اخلاقی و معنوی متعلق به روح است که "باد را در مشت خود نگه می دارد." و این آموزش با علم و هماهنگی همخوانی دارد. در علم، شما نمی توانید هیچ قدرتی در مقابل خداوند داشته باشید، و حواس فیزیکی باید از شهادت دروغین خود دست بکشند. تأثیر شما به خوبی بستگی به وزنی دارد که روی ترازو درست می اندازید. خوبی که انجام می دهید و تجسم می کنید تنها قدرت قابل دستیابی را به شما می دهد. شر قدرت نیست. این یک تمسخر قدرت است که هر چند وقت یکبار به ضعف خود خیانت می کند و سقوط می کند و هرگز بلند نمی شود.
Erring power is a material belief, a blind miscalled force, the offspring of will and not of wisdom, of the mortal mind and not of the immortal. It is the headlong cataract, the devouring flame, the tempest's breath. It is lightning and hurricane, all that is selfish, wicked, dishonest, and impure.
Moral and spiritual might belong to Spirit, who holds the "wind in His fists;" and this teaching accords with Science and harmony. In Science, you can have no power opposed to God, and the physical senses must give up their false testimony. Your influence for good depends upon the weight you throw into the right scale. The good you do and embody gives you the only power obtainable. Evil is not power. It is a mockery of strength, which erelong betrays its weakness and falls, never to rise.
تمام واقعیت در خدا و خلقت او هماهنگ و جاودانه است. آنچه را که او می آفریند نیکو است و هر چه را که ساخته می شود می سازد.
All reality is in God and His creation, harmonious and eternal. That which He creates is good, and He makes all that is made.
هنگامی که ما راه را در علم مسیحی بیاموزیم و وجود معنوی انسان را بشناسیم، خلقت خدا را می بینیم و درک می کنیم - تمام شکوه های زمین و آسمان و انسان.
When we learn the way in Christian Science and recognize man's spiritual being, we shall behold and understand God's creation, — all the glories of earth and heaven and man.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6