یکشنبه، جولای 7، 2024
"من یهوه هستم و هیچ کس دیگری نیست، خدایی در کنار من نیست، من تو را بستم، هر چند مرا نشناختی."۔
“I am the Lord, and there is none else, there is no God beside me: I girded thee, though thou hast not known me.”
1 زمین و تمام آن از آن خداوند است. دنیا و ساکنان آن.
2 زیرا او آن را بر دریاها بنیان نهاده و بر طوفان ها استوار کرده است.
3 چه کسی به تپه خداوند بالا خواهد رفت؟ یا چه کسی در مکان مقدس او بایستد؟
4 کسی که دستهای پاک و دلی پاک دارد. که جان خود را به باطل نبرده و به فریب سوگند یاد نکرده است.
5 او از خداوند برکت و از خدای نجات خود عدالت خواهد یافت.
7 ای دروازه ها، سرهای خود را بلند کنید. و ای درهای ابدی، بالا ببرید. و پادشاه جلال وارد خواهد شد.
8 این پادشاه جلال کیست؟ خداوند قوی و توانا، خداوند توانا در جنگ.
9 ای دروازه ها، سرهای خود را بلند کنید. ای درهای ابدی، آنها را بلند کنید. و پادشاه جلال وارد خواهد شد.
10 این پادشاه جلال کیست؟ یهوه صبایوت، او پادشاه جلال است.
1. The earth is the Lord’s, and the fulness thereof; the world, and they that dwell therein.
2. For he hath founded it upon the seas, and established it upon the floods.
3. Who shall ascend into the hill of the Lord? or who shall stand in his holy place?
4. He that hath clean hands, and a pure heart; who hath not lifted up his soul unto vanity, nor sworn deceitfully.
5. He shall receive the blessing from the Lord, and righteousness from the God of his salvation.
7. Lift up your heads, O ye gates; and be ye lift up, ye everlasting doors; and the King of glory shall come in.
8. Who is this King of glory? The Lord strong and mighty, the Lord mighty in battle.
9. Lift up your heads, O ye gates; even lift them up, ye everlasting doors; and the King of glory shall come in.
10. Who is this King of glory? The Lord of hosts, he is the King of glory.
د درس خطبه
4 ای اسرائیل بشنو: یهوه خدای ما یهوه واحد است.
4 Hear, O Israel: The Lord our God is one Lord:
1 و موسی از دشت موآب به کوه نبو، به بالای پیسگاه، که در مقابل اریحا است، رفت. و خداوند تمام زمین را به او نشان داد…
4 و خداوند به او گفت: این همان سرزمینی است که برای ابراهیم و اسحاق و یعقوب قسم خوردم و گفتم: من آن را به نسل تو خواهم داد. من تو را به چشم خود دیدم، اما تو به آنجا نخواهی رفت.
7 و موسی صد و بیست ساله بود که از دنیا رفت، چشمش تار نشد و نیروی طبیعیش کم نشد.
10 و از آنجا که در اسرائیل پیامبری مانند موسی که خداوند او را رو در رو می شناخت، برنخاست.
1 And Moses went up from the plains of Moab unto the mountain of Nebo, to the top of Pisgah, that is over against Jericho. And the Lord shewed him all the land...
4 And the Lord said unto him, This is the land which I sware unto Abraham, unto Isaac, and unto Jacob, saying, I will give it unto thy seed: I have caused thee to see it with thine eyes, but thou shalt not go over thither.
7 And Moses was an hundred and twenty years old when he died: his eye was not dim, nor his natural force abated.
10 And there arose not a prophet since in Israel like unto Moses, whom the Lord knew face to face,
1 پس از مرگ موسی، بنده خداوند، خداوند به یوشع بن نون، وزیر موسی، گفت:
2 … پس اکنون برخیز، تو و تمامی این قوم از این اردن عبور کن، به سرزمینی که به ایشان، یعنی به بنی اسرائیل می دهم.
5 ... همانطور که با موسی بودم، با تو خواهم بود.
1 Now after the death of Moses the servant of the Lord it came to pass, that the Lord spake unto Joshua the son of Nun, Moses’ minister, saying,
2 ...now therefore arise, go over this Jordan, thou, and all this people, unto the land which I do give to them, even to the children of Israel.
5 ...as I was with Moses, so I will be with thee: I will not fail thee, nor forsake thee.
8 و به کاهنانی که تابوت عهد را حمل می کنند امر کن و بگو: هنگامی که به لبه آب اردن رسیدید، در اردن ساکن خواهید شد.
9 و یوشع به بنی اسرائیل گفت: اینجا بیایید و سخنان یهوه خدای خود را بشنوید.
10 و یوشع گفت: بدین وسیله خواهید دانست که خدای زنده در میان شماست.
13 و به محض اینکه کف پاهای کاهنانی که تابوت خداوند، خداوند تمام زمین را حمل می‌کنند، در آبهای اردن آرام خواهد گرفت، آبهای اردن قطع خواهد شد. از آبهایی که از بالا پایین می آید؛ و آنها بر روی توده ای خواهند ایستاد.
14 و هنگامی که قوم از خیمه های خود بیرون آمدند، از اردن گذشتند و کاهنان تابوت عهد را در حضور قوم حمل کردند.
16 که آبهایی که از بالا فرود آمد بر روی تپه ای بسیار دور از شهر آدم برخاست،
17 و کاهنانی که تابوت عهد خداوند را بر دوش می‌کشیدند، در میان اردن بر زمین خشک ایستادند، و تمامی بنی‌اسرائیل از خشکی عبور کردند تا اینکه تمامی قوم از اردن پاک شدند.
8 And thou shalt command the priests that bear the ark of the covenant, saying, When ye are come to the brink of the water of Jordan, ye shall stand still in Jordan.
9 And Joshua said unto the children of Israel, Come hither, and hear the words of the Lord your God.
10 And Joshua said, Hereby ye shall know that the living God is among you,
13 And it shall come to pass, as soon as the soles of the feet of the priests that bear the ark of the Lord, the Lord of all the earth, shall rest in the waters of Jordan, that the waters of Jordan shall be cut off from the waters that come down from above; and they shall stand upon an heap.
14 And it came to pass, when the people removed from their tents, to pass over Jordan, and the priests bearing the ark of the covenant before the people;
16 That the waters which came down from above stood and rose up upon an heap very far from the city Adam,
17 And the priests that bare the ark of the covenant of the Lord stood firm on dry ground in the midst of Jordan, and all the Israelites passed over on dry ground, until all the people were passed clean over Jordan.
5 و یوشع به آنها گفت:
21 هنگامی که فرزندان شما در آینده از پدران خود بپرسند،
22 آنگاه به فرزندان خود اطلاع دهید و بگویید: اسرائیل در خشکی از این اردن گذشت.
23 زیرا که یهوه خدای شما آبهای اردن را از حضور شما خشکانید تا از آنجا گذشتید، چنانکه یهوه خدای شما با دریای سرخ که از حضور ما خشکانده بود تا زمانی که ما از آن عبور کردیم، کرد.
24 تا جمیع اهل زمین دست خداوند را که توانا است بشناسند تا همیشه از یهوه خدای خود بترسید.
5 And Joshua said unto them,
21 When your children shall ask their fathers in time to come,
22 Then ye shall let your children know, saying, Israel came over this Jordan on dry land.
23 For the Lord your God dried up the waters of Jordan from before you, until ye were passed over, as the Lord your God did to the Red sea, which he dried up from before us, until we were gone over:
24 That all the people of the earth might know the hand of the Lord, that it is mighty: that ye might fear the Lord your God for ever.
13 و واقع شد، هنگامی که یوشع نزد اریحا بود، چشمان خود را بلند کرد و نگریست، و اینک، مردی با شمشیر در دست در مقابل او ایستاده بود، و یوشع نزد او رفت و به او گفت. آیا تو برای ما هستی یا برای دشمنان ما؟
14 و او گفت: نه. اما اکنون به عنوان فرمانده لشکر خداوند آمده ام. و یوشع بر روی زمین افتاد و عبادت کرد و به او گفت: مولای من به غلام خود چه می گوید؟
15 و فرمانده لشکر خداوند به یوشع گفت: کفش خود را از پای خود باز کن. زیرا جایی که تو در آن ایستاده ای مقدس است. و جاشوا این کار را کرد.
13 And it came to pass, when Joshua was by Jericho, that he lifted up his eyes and looked, and, behold, there stood a man over against him with his sword drawn in his hand: and Joshua went unto him, and said unto him, Art thou for us, or for our adversaries?
14 And he said, Nay; but as captain of the host of the Lord am I now come. And Joshua fell on his face to the earth, and did worship, and said unto him, What saith my lord unto his servant?
15 And the captain of the Lord’s host said unto Joshua, Loose thy shoe from off thy foot; for the place whereon thou standest is holy. And Joshua did so.
1 و یوشع تمام سبط اسرائیل را در شکیم جمع کرد،
2 و یوشع به تمامی قوم گفت: یهوه خدای اسرائیل چنین می‌گوید، پدران شما در زمان قدیم در آن سوی طوفان ساکن بودند.
3 و پدرت ابراهیم را از آن سوی طوفان گرفتم و او را در تمام سرزمین کنعان هدایت کردم و ذریت او را زیاد کردم و اسحاق را به او دادم.
4 و یعقوب و عیسو را به اسحاق دادم و کوه سعیر را به عیسو دادم تا آن را تصرف کند. اما یعقوب و فرزندانش به مصر رفتند.
5 موسی و هارون را نیز فرستادم
6 و پدران شما را از مصر بیرون آوردم و شما به دریا آمدید. و مصریان با ارابه‌ها و سواران شما را تا دریای سرخ تعقیب کردند.
7 و چون نزد خداوند فریاد زدند، بین شما و مصریان تاریکی قرار داد و دریا را بر ایشان آورد و آنها را پوشاند. و چشمان تو آنچه را که در مصر انجام داده‌ام دیده است.
11 و از اردن گذشتید و به اریحا آمدید.
13 و زمینی را به شما دادم که برای آن زحمت نکشیدید،
14 پس اکنون از خداوند بترسید و او را با اخلاص و راستی عبادت کنید. و خداوند را عبادت کنید.
31 و اسرائیل در تمام ایام یوشع و در تمام ایام بزرگانی که از یوشع زنده بودند و همه کارهای خداوند را که برای اسرائیل کرده بود می دانستند، خدمت کردند.
1 And Joshua gathered all the tribes of Israel to Shechem,
2 And Joshua said unto all the people, Thus saith the Lord God of Israel, Your fathers dwelt on the other side of the flood in old time,
3 And I took your father Abraham from the other side of the flood, and led him throughout all the land of Canaan, and multiplied his seed, and gave him Isaac.
4 And I gave unto Isaac Jacob and Esau: and I gave unto Esau mount Seir, to possess it; but Jacob and his children went down into Egypt.
5 I sent Moses also and Aaron,
6 And I brought your fathers out of Egypt: and ye came unto the sea; and the Egyptians pursued after your fathers with chariots and horsemen unto the Red sea.
7 And when they cried unto the Lord, he put darkness between you and the Egyptians, and brought the sea upon them, and covered them; and your eyes have seen what I have done in Egypt:
11 And ye went over Jordan, and came unto Jericho:
13 And I have given you a land for which ye did not labour,
14 Now therefore fear the Lord, and serve him in sincerity and in truth: and put away the gods which your fathers served on the other side of the flood, and in Egypt; and serve ye the Lord.
31 And Israel served the Lord all the days of Joshua, and all the days of the elders that overlived Joshua, and which had known all the works of the Lord, that he had done for Israel.
3 زیرا محبت خدا این است که اوامر او را نگاه داریم و احکام او سخت نیست.
14 و این اطمینانی است که ما به او داریم، که اگر مطابق میل او چیزی بخواهیم، ما را می شنود:
3 For this is the love of God, that we keep his commandments: and his commandments are not grievous.
14 And this is the confidence that we have in him, that, if we ask any thing according to his will, he heareth us:
24 اکنون به او که می تواند شما را از سقوط باز دارد و شما را بی عیب و نقص در حضور جلال خود با شادی فوق العاده حاضر کند،
25 برای تنها خدای حکیم، نجات دهنده ما، جلال و عظمت، فرمانروایی و قدرت، هم اکنون و هم همیشه. آمین
24 Now unto him that is able to keep you from falling, and to present you faultless before the presence of his glory with exceeding joy,
25 To the only wise God our Saviour, be glory and majesty, dominion and power, both now and ever. Amen.
خداوند. بزرگ من هستم. دانا و بینا و فاعل و حکیم و دوستدار و ابدی. اصل؛ ذهن؛ روح؛ روح؛ زندگی؛ حقیقت؛ عشق؛ تمام مواد؛ هوش
God. The great I am; the all-knowing, all-seeing, all-acting, all-wise, all-loving, and eternal; Principle; Mind; Soul; Spirit; Life; Truth; Love; all substance; intelligence.
خدا همان چیزی است که کتاب مقدس او را اعلام می کند - زندگی، حقیقت، عشق. روح اصل الهی است و اصل الهی عشق است و عشق ذهن است و عقل هم خوب و هم بد نیست زیرا خدا ذهن است. بنابراین در واقعیت تنها یک ذهن وجود دارد، زیرا یک خدا وجود دارد.
God is what the Scriptures declare Him to be, — Life, Truth, Love. Spirit is divine Principle, and divine Principle is Love, and Love is Mind, and Mind is not both good and bad, for God is Mind; therefore there is in reality one Mind only, because there is one God.
برای داشتن خدای واحد و بهره مندی از قدرت روح، باید خدا را عالی دوست داشته باشید.
To have one God and avail yourself of the power of Spirit, you must love God supremely.
"تو جز من خدای دیگری نخواهی داشت." (خروج 20. 3.) اولین فرمان متن مورد علاقه من است. این علم مسیحی را نشان می دهد. این وحدت سه گانه خدا، روح، ذهن را تلقین می کند. این نشان می دهد که انسان روح یا ذهن دیگری جز خدا، خیر ابدی نخواهد داشت، و همه انسان ها یک ذهن خواهند داشت. اصل الهی اولی الامر علم هستی را پایه گذاری می کند که با آن انسان سلامت، قدوسیت و حیات جاودانه را نشان می دهد.
"Thou shalt have no other gods before me." (Exodus xx. 3.) The First Commandment is my favorite text. It demonstrates Christian Science. It inculcates the tri-unity of God, Spirit, Mind; it signifies that man shall have no other spirit or mind but God, eternal good, and that all men shall have one Mind. The divine Principle of the First Commandment bases the Science of being, by which man demonstrates health, holiness, and life eternal.
در زبان ساکسونی و بیست زبان دیگر، خوب برای خدا است. کتاب مقدس همه چیزهایی را که او آفریده است، مانند خودش خوب اعلام می‌کند - از نظر اصول و ایده. بنابراین جهان روحانی خوب است و خدا را آنگونه که هست منعکس می کند.
افکار خدا کامل و ابدی است، جوهر و حیات است. افكار مادى و مادى، انسانى و متضمن خطا هستند و چون خدا روح تنها علت است، فاقد علت الهى است. پس مادی و مادی مخلوقات روح نیستند. آنها فقط جعلیات روحانی و ابدی هستند.
In the Saxon and twenty other tongues good is the term for God. The Scriptures declare all that He made to be good, like Himself, — good in Principle and in idea. Therefore the spiritual universe is good, and reflects God as He is.
God's thoughts are perfect and eternal, are substance and Life. Material and temporal thoughts are human, involving error, and since God, Spirit, is the only cause, they lack a divine cause. The temporal and material are not then creations of Spirit. They are but counterfeits of the spiritual and eternal.
از ابتدا تا انتها، کتاب مقدس مملو از گزارش های پیروزی روح، ذهن، بر ماده است. موسی قدرت ذهن را با آنچه مردم معجزه نامیدند ثابت کرد. یوشع، الیاس و الیشع نیز چنین کردند.
From beginning to end, the Scriptures are full of accounts of the triumph of Spirit, Mind, over matter. Moses proved the power of Mind by what men called miracles; so did Joshua, Elijah, and Elisha.
بچه های اسرائیل. نمایندگان روح، نه حس جسمانی. فرزندان روح که با خطا، گناه و عقل دست و پنجه نرم می کنند، علم الهی بر آنها حکومت می کند.
Children of Israel. The representatives of Soul, not corporeal sense; the offspring of Spirit, who, having wrestled with error, sin, and sense, are governed by divine Science;
در حالی که بنی اسرائیل پیروزمندانه از دریای سرخ، جزر و مدهای تاریک و روان ترس بشر، هدایت می شدند، - در حالی که در بیابان هدایت می شدند، خسته در صحرای بزرگ امیدهای بشر قدم می زدند و شادی موعود را پیش بینی می کردند. آیا ایده معنوی تمام خواسته های درست را در گذر آنها از حس به روح، از حس مادی وجود به معنویت، تا جلال آماده شده برای آنها که خدا را دوست دارند، هدایت می کند.
As the children of Israel were guided triumphantly through the Red Sea, the dark ebbing and flowing tides of human fear, — as they were led through the wilderness, walking wearily through the great desert of human hopes, and anticipating the promised joy, — so shall the spiritual idea guide all right desires in their passage from sense to Soul, from a material sense of existence to the spiritual, up to the glory prepared for them who love God.
ذهن فانی، چنگ تارهای بسیاری است که بر اساس دستی که بر آن می گذرد، انسانی یا الهی است، اختلاف یا هماهنگی را بیان می کند.
قبل از اینکه دانش بشری به عمق خود در یک حس نادرست از چیزها فرو رود - به اعتقاد به منشأهای مادی که ذهن واحد و منبع واقعی هستی را دور می اندازد - این امکان وجود دارد که تأثیرات از حقیقت به اندازه صدا متمایز باشد و آمده باشد. به عنوان صدایی برای پیامبران بدوی.
Mortal mind is the harp of many strings, discoursing either discord or harmony according as the hand, which sweeps over it, is human or divine.
Before human knowledge dipped to its depths into a false sense of things, — into belief in material origins which discard the one Mind and true source of being, — it is possible that the impressions from Truth were as distinct as sound, and that they came as sound to the primitive prophets.
رسالت عیسی نبوت را تأیید کرد و به اصطلاح معجزات دوران قدیم را به عنوان تظاهرات طبیعی قدرت الهی توضیح داد، تظاهراتی که درک نشد.
The mission of Jesus confirmed prophecy, and explained the so-called miracles of olden time as natural demonstrations of the divine power, demonstrations which were not understood.
قوانین طبیعت قوانین روح هستند. اما فانی ها معمولاً آنچه را که قدرت روح را پنهان می کند به عنوان قانون می شناسند. ذهن الهی به درستی تمام اطاعت، محبت و قدرت انسان را می طلبد. هیچ رزروی برای وفاداری کمتر انجام نمی شود. اطاعت از حقیقت به انسان قدرت و نیرو می بخشد. تسلیم شدن در برابر خطا باعث کاهش قدرت می شود.
حقیقت با قانون روحانی واقعی همه بدی ها و روش های مادی را بیرون می کند، قانونی که بینایی را به نابینایان، شنوایی را به ناشنوایان، صدا را به لال و پا را به لنگ می دهد. اگر علم مسیحی به باور انسان بی احترامی کند، درک معنوی را ارج می نهد. و ذهن یگانه مستحق افتخار است.
Laws of nature are laws of Spirit; but mortals commonly recognize as law that which hides the power of Spirit. Divine Mind rightly demands man's entire obedience, affection, and strength. No reservation is made for any lesser loyalty. Obedience to Truth gives man power and strength. Submission to error superinduces loss of power.
Truth casts out all evils and materialistic methods with the actual spiritual law, — the law which gives sight to the blind, hearing to the deaf, voice to the dumb, feet to the lame. If Christian Science dishonors human belief, it honors spiritual understanding; and the one Mind only is entitled to honor.
در زبان های عبری، یونانی، لاتین و انگلیسی، ایمان و کلمات مربوط به آن این دو تعریف را دارند، اعتماد و اعتماد. یک نوع ایمان به رفاه خود به دیگران اعتماد می کند. نوع دیگری از ایمان، عشق الهی را درک می کند و چگونه می توان "رستگاری خود را با ترس و لرز" انجام داد. "پروردگارا، من ایمان آوردم، به کفر من کمک کن!" درماندگی یک ایمان کور را بیان می کند. در حالی که دستور "ایمان بیاور... و نجات خواهی یافت!" نیاز به اعتماد متکی به خود دارد که شامل درک معنوی می شود و همه را به خدا محفوظ می دارد.
In Hebrew, Greek, Latin, and English, faith and the words corresponding thereto have these two definitions, trustfulness and trustworthiness. One kind of faith trusts one's welfare to others. Another kind of faith understands divine Love and how to work out one's "own salvation, with fear and trembling." "Lord, I believe; help thou mine unbelief!" expresses the helplessness of a blind faith; whereas the injunction, "Believe ... and thou shalt be saved!" demands self-reliant trustworthiness, which includes spiritual understanding and confides all to God.
از یگانگی نامتناهی در علم مسیحیت، یک اصل و ایده نامتناهی آن می آید، و با این نامتناهی، قواعد معنوی، قوانین و تظاهرات آنها به وجود می آید که مانند بخش دهنده بزرگ، «دیروز و امروز و برای همیشه یکسان است. " زیرا اصل الهی شفا و ایده مسیح در رساله به عبرانیان چنین است.
From the infinite One in Christian Science comes one Principle and its infinite idea, and with this infinitude come spiritual rules, laws, and their demonstration, which, like the great Giver, are "the same yesterday, and to-day, and forever;" for thus are the divine Principle of healing and the Christ-idea characterized in the epistle to the Hebrews.
انسان خراج خدا، روح، و هیچ چیز دیگری نیست. وجود خدا بی نهایت، آزادی، هماهنگی و سعادت بی حد و حصر است. "هرجا روح خداوند است، آزادی آنجاست." مانند روحانیان قدیم، انسان آزاد است "به مقدس ترین ها وارد شود" - قلمرو خدا.
Man is tributary to God, Spirit, and to nothing else. God's being is infinity, freedom, harmony, and boundless bliss. "Where the Spirit of the Lord is, there is liberty." Like the archpriests of yore, man is free "to enter into the holiest," — the realm of God.
وقتی به حقیقت هستی بیشتر ایمان داریم تا به خطا، ایمان به روح بیشتر از ماده، ایمان به زندگی بیشتر از مردن، ایمان به خدا بیشتر از انسان است، آنگاه هیچ فرض مادی نمی تواند مانع ما شود. شفای مریض و از بین بردن خطا.
When we come to have more faith in the truth of being than we have in error, more faith in Spirit than in matter, more faith in living than in dying, more faith in God than in man, then no material suppositions can prevent us from healing the sick and destroying error.
همیشه این فکر را در نظر داشته باشید - که این ایده روحانی، روح القدس و مسیح است که شما را قادر می سازد با اطمینان علمی، قانون شفا را بر اساس اصل الهی آن، عشق، زیربنا، پوشاننده و دربرگیرنده تمام حقایق، نشان دهید.
Hold perpetually this thought, — that it is the spiritual idea, the Holy Ghost and Christ, which enables you to demonstrate, with scientific certainty, the rule of healing, based upon its divine Principle, Love, underlying, overlying, and encompassing all true being.
زندگی همیشگی من هستم، موجودی که بود و هست و خواهد بود، که هیچ چیز نمی تواند او را محو کند.
Life is the everlasting I am, the Being who was and is and shall be, whom nothing can erase.
زیرا پادشاهی و قدرت و جلال تا ابدالاباد از آن توست.
زیرا خدا نامتناهی است، همه قدرت، همه زندگی، حقیقت، عشق، بر همه، و همه.
For Thine is the kingdom, and the power, and the glory, forever.
For God is infinite, all-power, all Life, Truth, Love, over all, and All.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6