یکشنبه، ژانویه 12، 2025
پروردگارا، چه می‌خواهی انجام دهم؟۔
“Lord, what wilt thou have me to do?”
1 بنابراین، برادران مقدس، شریک دعوت آسمانی، به رسول و کاهن اعظم مسلک ما، مسیح عیسی، توجه کنید.
2 چه کسی به کسی که او را منصوب کرد وفادار بود، چنانکه موسی نیز در تمام خانه اش وفادار بود.
4 زیرا هر خانه ای توسط شخصی ساخته می شود. اما او که همه چیز را ساخت، خداست.
5 و موسی در تمام خانه خود وفادار بود، به عنوان یک خادم، برای شهادت چیزهایی که بعد از آن گفته می شد.
6 اما مسیح به عنوان پسر بر خانه خود. اگر اطمینان و شادی امید را تا آخر استوار نگه داریم، ما خانه کی هستیم.
7 امروز اگر صدای او را بشنوید،
8 دل هایت را سخت نکن،
14 زیرا اگر ابتدای اعتماد خود را تا انتها ثابت نگه داریم، در مسیح شریک خواهیم شد.
1. Wherefore, holy brethren, partakers of the heavenly calling, consider the Apostle and High Priest of our profession, Christ Jesus;
2. Who was faithful to him that appointed him, as also Moses was faithful in all his house.
4. For every house is builded by some man; but he that built all things is God.
5. And Moses verily was faithful in all his house, as a servant, for a testimony of those things which were to be spoken after;
6. But Christ as a son over his own house; whose house are we, if we hold fast the confidence and the rejoicing of the hope firm unto the end.
7. To day if ye will hear his voice,
8. Harden not your hearts,
14. For we are made partakers of Christ, if we hold the beginning of our confidence stedfast unto the end.
د درس خطبه
1 ای ساکن در آسمان، چشمان خود را به سوی تو می برم.
2 بنگر، مانند چشمان غلامان به دست اربابان خود، و مانند چشمان دوشیزه به دست معشوقه خود. پس چشمان ما به یهوه خدای ما منتظر است تا به ما رحم کند.
1 Unto thee lift I up mine eyes, O thou that dwellest in the heavens.
2 Behold, as the eyes of servants look unto the hand of their masters, and as the eyes of a maiden unto the hand of her mistress; so our eyes wait upon the Lord our God, until that he have mercy upon us.
12 و بنی‌اسرائیل از بیابان سینا خارج شدند.
12 And the children of Israel took their journeys out of the wilderness of Sinai;
1 و چون قوم شکایت کردند، خداوند را خشمگین کرد. و خداوند آن را شنید. و خشم او برافروخته شد. و آتش خداوند در میان ایشان شعله ور شد و آنانی را که در اقصی نقاط اردوگاه بودند، نابود کرد.
2 و قوم به موسی فریاد زدند. و چون موسی نزد خداوند دعا کرد، آتش خاموش شد.
4 و جماعتی که در میان ایشان بودند به هوس افتادند و بنی‌اسرائیل نیز دوباره گریه کردند و گفتند: چه کسی گوشتی به ما می‌دهد تا بخوریم؟
16 و خداوند به موسی گفت: هفتاد مرد از مشایخ اسرائیل نزد من جمع کن.
17 و من پایین می آیم و آنجا با تو صحبت می کنم:
18 و به مردم بگو: خود را در برابر فردا تقدیس کنید تا گوشت بخورید.
21 موسی گفت: قومی که من در میان آنها هستم ششصد هزار پیاده هستند. و تو گفتی به آنها گوشت می دهم تا یک ماه کامل بخورند.
22 آیا گله‌ها و گله‌ها برایشان ذبح می‌شوند تا کفایت کنند؟
23 و خداوند به موسی گفت: آیا دست خداوند کوتاه شده است؟ اکنون خواهی دید که آیا کلام من برای تو محقق خواهد شد یا نه.
24 و موسی بیرون رفت و سخنان خداوند را به مردم گفت:
31 و بادی از جانب خداوند می‌وزید و بلدرچین‌ها را از دریا می‌آورد و در کنار اردوگاه می‌افتند.
1 And when the people complained, it displeased the Lord: and the Lord heard it; and his anger was kindled; and the fire of the Lord burnt among them, and consumed them that were in the uttermost parts of the camp.
2 And the people cried unto Moses; and when Moses prayed unto the Lord, the fire was quenched.
4 And the mixt multitude that was among them fell a lusting: and the children of Israel also wept again, and said, Who shall give us flesh to eat?
16 And the Lord said unto Moses, Gather unto me seventy men of the elders of Israel,
17 And I will come down and talk with thee there:
18 And say thou unto the people, Sanctify yourselves against to morrow, and ye shall eat flesh:
21 And Moses said, The people, among whom I am, are six hundred thousand footmen; and thou hast said, I will give them flesh, that they may eat a whole month.
22 Shall the flocks and the herds be slain for them, to suffice them?
23 And the Lord said unto Moses, Is the Lord’s hand waxed short? thou shalt see now whether my word shall come to pass unto thee or not.
24 And Moses went out, and told the people the words of the Lord,
31 And there went forth a wind from the Lord, and brought quails from the sea, and let them fall by the camp,
13 اینک، بنده من عاقلانه رفتار خواهد کرد، او تجلیل و ستایش خواهد شد، و بسیار بلند خواهد شد.
13 Behold, my servant shall deal prudently, he shall be exalted and extolled, and be very high.
1 و چون عیسی می گذشت، مردی را دید که از بدو تولد نابینا بود.
2 و شاگردانش از او پرسیدند و گفتند: استاد، چه کسی گناه کرد، این مرد یا پدر و مادرش که کور به دنیا آمد؟
3 عیسی پاسخ داد: نه این مرد و نه پدر و مادرش گناه کرده اند، بلکه برای اینکه اعمال خدا در او آشکار شود.
4 من باید کارهای او را که مرا فرستاده انجام دهم، در حالی که روز است: شب می‌آید که هیچ‌کس نمی‌تواند کار کند.
5 تا زمانی که در دنیا هستم، من نور جهان هستم.
6 پس از گفتن این سخن، آب دهانش را بر زمین انداخت و از تف گل رس ساخت و چشمان مرد نابینا را به گل مسح کرد.
7 و به او گفت: برو و در حوض سیلوام بشوئی (که به تعبیر فرستاده شده است.) پس رفت و غسل کرد و دید.
13 او را که پیش از این نابینا بود نزد فریسیان آوردند.
14 و روز سبت بود که عیسی گل را ساخت و چشمان خود را باز کرد.
15 سپس فریسیان نیز از او پرسیدند که چگونه بینایی خود را پیدا کرده است. او به آنها گفت: خشت را بر چشمانم گذاشت و من شستم و می بینم.
16 بنابراین برخی از فریسیان گفتند: این مرد از خدا نیست، زیرا روز سبت را نگاه نمی دارد. برخی دیگر گفتند: انسان گناهکار چگونه می تواند چنین معجزاتی انجام دهد؟ و بین آنها تفرقه افتاد.
30 آن مرد پاسخ داد و به آنها گفت: چرا در اینجا چیز شگفت انگیزی است که نمی دانید او از کجاست و با این حال او چشمان مرا باز کرده است.
31 اکنون می دانیم که خدا گناهکاران را نمی شنود، اما اگر کسی خداپرست باشد و اراده او را انجام دهد، او را می شنود.
32 از زمانی که دنیا شروع شد، شنیده نشد که کسی چشمان نابینا را باز کند.
33 اگر این مرد از خدا نبود هیچ کاری نمی توانست بکند.
1 And as Jesus passed by, he saw a man which was blind from his birth.
2 And his disciples asked him, saying, Master, who did sin, this man, or his parents, that he was born blind?
3 Jesus answered, Neither hath this man sinned, nor his parents: but that the works of God should be made manifest in him.
4 I must work the works of him that sent me, while it is day: the night cometh, when no man can work.
5 As long as I am in the world, I am the light of the world.
6 When he had thus spoken, he spat on the ground, and made clay of the spittle, and he anointed the eyes of the blind man with the clay,
7 And said unto him, Go, wash in the pool of Siloam, (which is by interpretation, Sent.) He went his way therefore, and washed, and came seeing.
13 They brought to the Pharisees him that aforetime was blind.
14 And it was the sabbath day when Jesus made the clay, and opened his eyes.
15 Then again the Pharisees also asked him how he had received his sight. He said unto them, He put clay upon mine eyes, and I washed, and do see.
16 Therefore said some of the Pharisees, This man is not of God, because he keepeth not the sabbath day. Others said, How can a man that is a sinner do such miracles? And there was a division among them.
30 The man answered and said unto them, Why herein is a marvellous thing, that ye know not from whence he is, and yet he hath opened mine eyes.
31 Now we know that God heareth not sinners: but if any man be a worshipper of God, and doeth his will, him he heareth.
32 Since the world began was it not heard that any man opened the eyes of one that was born blind.
33 If this man were not of God, he could do nothing.
1 اکنون عید فطیر نزدیک شد که عید فصح نامیده می شود.
14 و چون ساعت فرا رسید، نشست و دوازده رسول با او.
24 و همچنین در میان آنها نزاع در گرفت که کدام یک از آنها را باید بزرگتر دانست.
25 و او به آنها گفت: پادشاهان غیریهودیان بر آنها مسلط هستند. و کسانی که بر آنها اقتدار می کنند، خیرخواه نامیده می شوند.
26 اما شما چنین نباشید. و او که رئیس است، مانند کسی که خدمت می کند.
27 زیرا که بزرگتر است، آن که بر سر سفره می نشیند، یا آنکه خدمت می کند؟ آیا کسی که بر سر گوشت می نشیند نیست؟ اما من در میان شما هستم مانند کسی که خدمت می کند.
1 Now the feast of unleavened bread drew nigh, which is called the Passover.
14 And when the hour was come, he sat down, and the twelve apostles with him.
24 And there was also a strife among them, which of them should be accounted the greatest.
25 And he said unto them, The kings of the Gentiles exercise lordship over them; and they that exercise authority upon them are called benefactors.
26 But ye shall not be so: but he that is greatest among you, let him be as the younger; and he that is chief, as he that doth serve.
27 For whether is greater, he that sitteth at meat, or he that serveth? is not he that sitteth at meat? but I am among you as he that serveth.
1 بگذارید هر روحی تابع نیروهای برتر باشد. زیرا هیچ نیرویی جز خدا نیست: قدرتهای موجود از جانب خدا مقرر شده است.
3 پس آیا از قدرت نمی ترسی؟ آنچه را که نیکو است انجام ده و از آن ستایش خواهی داشت.
4 زیرا او وزیر خدا برای تو است.
1 Let every soul be subject unto the higher powers. For there is no power but of God: the powers that be are ordained of God.
3 Wilt thou then not be afraid of the power? do that which is good, and thou shalt have praise of the same:
4 For he is the minister of God to thee for good.
17 پس بی خرد نباشید، بلکه بدانید اراده خداوند چیست.
19 با مزامیر و سرودها و سرودهای روحانی با خود صحبت کنید و در دل خود برای خداوند آواز بخوانید و آهنگ کنید.
20 همیشه خدا و پدر را به نام خداوند ما عیسی مسیح برای همه چیز شکر کنید.
21 از ترس خدا تسلیم یکدیگر شوید.
17 Wherefore be ye not unwise, but understanding what the will of the Lord is.
19 Speaking to yourselves in psalms and hymns and spiritual songs, singing and making melody in your heart to the Lord;
20 Giving thanks always for all things unto God and the Father in the name of our Lord Jesus Christ;
21 Submitting yourselves one to another in the fear of God.
وحدت علمی که بین خدا و انسان وجود دارد باید در عمل زندگی ایجاد شود و اراده خدا باید به طور جهانی انجام شود.
The scientific unity which exists between God and man must be wrought out in life-practice, and God's will must be universally done.
کسی که اراده خدا یا خواسته های علم الهی را بشناسد و از آنها اطاعت کند، دچار خصومت حسد می شود. و کسی که از اطاعت خدا امتناع ورزد، محبت او را مجازات می کند.
جوهر هر عبادت، انعکاس و نمایش عشق الهی، شفای بیماری و از بین بردن گناه است. استاد ما گفت: "اگر مرا دوست دارید، احکام مرا نگاه دارید."
هدف انسان، نقطه ای فراتر از ایمان، باید یافتن ردپای حقیقت، راه سلامتی و قداست باشد. ما باید تلاش کنیم تا به ارتفاع حورب برسیم که در آن خدا نازل شده است. و سنگ بنای همه بناهای معنوی پاکی است. غسل تعمید روح، شستن بدن از تمام ناخالصی‌های بدن، نشان می‌دهد که پاکدلان خدا را می‌بینند و به زندگی معنوی و تجلی آن نزدیک می‌شوند.
He, who knows God's will or the demands of divine Science and obeys them, incurs the hostility of envy; and he who refuses obedience to God, is chastened by Love.
The substance of all devotion is the reflection and demonstration of divine Love, healing sickness and destroying sin. Our Master said, "If ye love me, keep my commandments."
One's aim, a point beyond faith, should be to find the footsteps of Truth, the way to health and holiness. We should strive to reach the Horeb height where God is revealed; and the corner-stone of all spiritual building is purity. The baptism of Spirit, washing the body of all the impurities of flesh, signifies that the pure in heart see God and are approaching spiritual Life and its demonstration.
هنگامی که عنصر انسانی در او با امر الهی مبارزه کرد، معلم بزرگ ما گفت: "نه اراده من، بلکه اراده تو انجام شود!" - یعنی نه جسم، بلکه روح در من متجلی شود. این درک جدید از عشق معنوی است. همه چیز را برای مسیح یا حقیقت می دهد. دشمنان خود را برکت می دهد، بیماران را شفا می دهد، گمراهی را بیرون می کند، مردگان را از گناهان و گناهان زنده می کند، و انجیل را به فقیران موعظه می کند که دل حلیم هستند.
When the human element in him struggled with the divine, our great Teacher said: "Not my will, but Thine, be done!" — that is, Let not the flesh, but the Spirit, be represented in me. This is the new understanding of spiritual Love. It gives all for Christ, or Truth. It blesses its enemies, heals the sick, casts out error, raises the dead from trespasses and sins, and preaches the gospel to the poor, the meek in heart.
اراده انسان علم نیست. اراده انسان متعلق به حواس به اصطلاح مادی است و استفاده از آن مذموم است. تمایل به بهبودی بیمار، عمل متافیزیکی علم مسیحیت نیست، بلکه مغناطیس حیوانی محض است. اراده انسان ممکن است حقوق انسان را نقض کند. به طور مستمر شر تولید می کند و عاملی برای واقع گرایی وجود نیست. حقیقت، و نه اراده جسمانی، قدرت الهی است که به بیماری می گوید: "آرام، آرام باش".
Human will-power is not Science. Human will belongs to the so-called material senses, and its use is to be condemned. Willing the sick to recover is not the metaphysical practice of Christian Science, but is sheer animal magnetism. Human will-power may infringe the rights of man. It produces evil continually, and is not a factor in the realism of being. Truth, and not corporeal will, is the divine power which says to disease, "Peace, be still."
اراده قادر به انجام هر بدی است. هرگز نمی تواند بیماران را شفا دهد، زیرا دعای ستمکاران است. در حالی که اعمال احساسات - امید، ایمان، عشق - دعای صالحان است. این دعا که به جای حواس با علم اداره می شود، بیماران را شفا می دهد.
Will-power is capable of all evil. It can never heal the sick, for it is the prayer of the unrighteous; while the exercise of the sentiments — hope, faith, love — is the prayer of the righteous. This prayer, governed by Science instead of the senses, heals the sick.
بسیاری تصور می‌کنند که پدیده‌های شفای جسمانی در علم مسیحیت تنها مرحله‌ای از عمل ذهن انسان را نشان می‌دهند که عمل به روش‌های غیرقابل توضیحی منجر به درمان بیماری می‌شود. برعکس، علم مسیحیت عقلاً توضیح می‌دهد که سایر روش‌های آسیب‌شناختی ثمره ایمان انسان به ماده است، ایمان به اعمال، نه روح، بلکه ذهن جسمانی که باید تسلیم علم شود.
شفای جسمانی علم مسیحیت اکنون نیز مانند زمان ناشی از عمل به اصل الهی است که قبل از آن گناه و بیماری واقعیت خود را در آگاهی انسان از دست می دهند و به طور طبیعی و به همان اندازه که تاریکی جای خود را به نور و گناه به اصلاح می دهد ناپدید می شود. اکنون، مانند آن زمان، این آثار قدرتمند ماوراء طبیعی نیستند، بلکه بسیار طبیعی هستند. آنها نشانه عمانوئل یا "خدا با ما" هستند - تأثیری الهی که همیشه در آگاهی انسان وجود دارد و تکرار می شود و اکنون همانطور که قبلاً وعده داده شده بود، می آید.
برای موعظه رهایی برای اسیران [احساس]،
و بازیابی بینایی برای نابینایان
تا آنها را که کبود شده اند آزاد کنیم.
Many imagine that the phenomena of physical healing in Christian Science present only a phase of the action of the human mind, which action in some unexplained way results in the cure of disease. On the contrary, Christian Science rationally explains that all other pathological methods are the fruits of human faith in matter, — faith in the workings, not of Spirit, but of the fleshly mind which must yield to Science.
The physical healing of Christian Science results now, as in Jesus' time, from the operation of divine Principle, before which sin and disease lose their reality in human consciousness and disappear as naturally and as necessarily as darkness gives place to light and sin to reformation. Now, as then, these mighty works are not supernatural, but supremely natural. They are the sign of Immanuel, or "God with us," — a divine influence ever present in human consciousness and repeating itself, coming now as was promised aforetime,
To preach deliverance to the captives [of sense],
And recovering of sight to the blind,
To set at liberty them that are bruised.
پدر آسمانی ما، عشق الهی، ایجاب می کند که همه انسان ها از استاد ما و رسولانش الگو بگیرند و صرفاً شخصیت او را نپرستند. جای تأسف است که عبارت عبادت الهی تا این حد به معنای عبادت عمومی به جای اعمال روزانه است.
Our heavenly Father, divine Love, demands that all men should follow the example of our Master and his apostles and not merely worship his personality. It is sad that the phrase divine service has come so generally to mean public worship instead of daily deeds.
نمونه کامل او برای نجات همه ما بود، اما فقط از طریق انجام کارهایی که انجام داد و به دیگران آموخت. هدف او از شفا تنها بازگرداندن سلامتی نبود، بلکه نشان دادن اصل الهی خود بود. او در تمام آنچه می گفت و انجام می داد از خدا، از حقیقت و عشق الهام می گرفت. انگیزه جفاگران او غرور، حسادت، ظلم و انتقام بود که بر عیسی جسمانی تحمیل شد، اما هدف اصلی الهی، عشق بود، که احساسات آنها را سرزنش می کرد.
عیسی بی خود بود. معنویت او را از نفسانیات جدا کرد و ماتریالیست خودخواه را از او متنفر ساخت. اما این معنویت بود که عیسی را قادر ساخت که بیماران را شفا دهد، شر را بیرون کند و مردگان را زنده کند.
His consummate example was for the salvation of us all, but only through doing the works which he did and taught others to do. His purpose in healing was not alone to restore health, but to demonstrate his divine Principle. He was inspired by God, by Truth and Love, in all that he said and did. The motives of his persecutors were pride, envy, cruelty, and vengeance, inflicted on the physical Jesus, but aimed at the divine Principle, Love, which rebuked their sensuality.
Jesus was unselfish. His spirituality separated him from sensuousness, and caused the selfish materialist to hate him; but it was this spirituality which enabled Jesus to heal the sick, cast out evil, and raise the dead.
از آنجا که سیستم های ساخته شده توسط انسان اصرار دارند که انسان بیمار و بی فایده شود، رنج بکشد و بمیرد، همه اینها با قوانین خدا هماهنگ است، آیا ما باید آن را باور کنیم؟ آیا ما باید به مقامی ایمان بیاوریم که فرمان روحانی خدا را در رابطه با کمال انکار می کند، اقتداری که عیسی ثابت کرد نادرست است؟ او اراده پدر را انجام داد. او با سرپیچی از آنچه قانون مادی نامیده می شود، اما مطابق با قانون خدا، قانون ذهن، بیماری را شفا داد.
Because man-made systems insist that man becomes sick and useless, suffers and dies, all in consonance with the laws of God, are we to believe it? Are we to believe an authority which denies God's spiritual command relating to perfection, — an authority which Jesus proved to be false? He did the will of the Father. He healed sickness in defiance of what is called material law, but in accordance with God's law, the law of Mind.
همانطور که پولس در روزگاران باستان از خیانتکاران می‌پرسید، خاخام‌های امروزی نیز در مورد شفا و تعلیم ما می‌پرسند: "از طریق زیر پا گذاشتن شریعت، به خدا بی احترامی می‌کنی؟" اما ما انجیل را داریم و استاد ما قانون مادی را با شفا دادن بر خلاف آن لغو کرد. ما پیشنهاد می کنیم که از استاد الگو برداری کنیم. ما باید قانون مادی را تابع قانون معنوی قرار دهیم. دو نکته اساسی علم مسیحیت این است که نه زندگی می میرد و نه انسان، و اینکه خدا پدید آورنده بیماری نیست.
As Paul asked of the unfaithful in ancient days, so the rabbis of the present day ask concerning our healing and teaching, "Through breaking the law, dishonorest thou God?" We have the gospel, however, and our Master annulled material law by healing contrary to it. We propose to follow the Master's example. We should subordinate material law to spiritual law. Two essential points of Christian Science are, that neither Life nor man dies, and that God is not the author of sickness.
چه زمانی پیروان ادعایی عیسی خواهند آموخت که در همه راه های او از او الگوبرداری کنند و از کارهای قدرتمند او تقلید کنند؟ کسانی که شهادت آن مرد عادل را به دست آوردند، با کمال میل شغل مقدس او را به یک سکوی اعتقادی مثله شده تبدیل می کردند. باشد که مسیحیان امروز اهمیت عملی تری از آن حرفه را بپذیرند! ممکن است، - آری، این وظیفه و امتیاز هر کودک، مرد و زن است، - با نمایش حقیقت و زندگی، سلامتی و قدوسیت تا حدودی از استاد الگوبرداری کند.
When will Jesus' professed followers learn to emulate him in all his ways and to imitate his mighty works? Those who procured the martyrdom of that righteous man would gladly have turned his sacred career into a mutilated doctrinal platform. May the Christians of to-day take up the more practical import of that career! It is possible, — yea, it is the duty and privilege of every child, man, and woman, — to follow in some degree the example of the Master by the demonstration of Truth and Life, of health and holiness.
وقتی بر ادعاهای علم مسیحیت تاکید می کنم، هیچ چیز غیر ممکنی را نمی پرسم. ... لازمه اعتلای نژاد پدر به این واقعیت است که ذهن می تواند آن را انجام دهد. زیرا ذهن می تواند به جای ناپاکی، پاکی، به جای ضعف قدرت، و به جای بیماری، سلامتی را به انسان منتقل کند. حقیقت یک آلترناتیو در کل سیستم است و می تواند آن را "هر ذره کامل" بسازد.
No impossible thing do I ask when urging the claims of Christian Science; … The necessity for uplifting the race is father to the fact that Mind can do it; for Mind can impart purity instead of impurity, strength instead of weakness, and health instead of disease. Truth is an alterative in the entire system, and can make it "every whit whole."
اراده تو در زمین نیز چنانکه در آسمان است.
ما را قادر ساز تا بدانیم - همانطور که در آسمان و در زمین - خدا قادر مطلق و برتر است.
Thy will be done in earth, as it is in heaven.
Enable us to know, — as in heaven, so on earth, — God is omnipotent, supreme.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6