یکشنبه، ژوئن 8، 2025
من الف و یا هستم، آغاز و پایان، می‌گوید خداوند که هست، بود و خواهد آمد، قادر مطلق.۔
“I am Alpha and Omega, the beginning and the ending, saith the Lord, which is, and which was, and which is to come, the Almighty.”
5 من یهوه هستم و دیگری نیست، خدایی جز من نیست. من تو را بستم، هرچند مرا نشناخته‌ای.
6 تا از طلوع خورشید و از مغرب بدانند که جز من کسی نیست. من یهوه هستم و دیگری نیست.
8 ای آسمان‌ها، از بالا ببارید و بگذارید آسمان‌ها عدالت را فرو ریزند. بگذارید زمین بشکافد و نجات را پدید آورد و عدالت با هم رویند. من، یهوه، آن را آفریده‌ام.
9 وای بر کسی که با سازنده‌اش ستیزه می‌کند! بگذارید سفال با سفال‌های زمین ستیزه کند. آیا گِل به سازنده‌اش بگوید: چه چیزی را تو ساخته‌ای؟ یا از عمل تو، او دستی ندارد؟
12 من زمین را ساخته‌ام و انسان را بر آن آفریده‌ام. من، حتی دستانم، آسمان‌ها را گسترانیده‌ام و به همه لشکر آنها فرمان داده‌ام.
18 زیرا خداوند که آسمان‌ها را آفرید، چنین می‌گوید؛ خودِ خدایی که زمین را شکل داد و آن را ساخت. او آن را بنا نهاده، آن را بیهوده نیافریده، بلکه برای سکونت ساخته است: من یهوه هستم و دیگری نیست.
22 ای تمامی کرانه‌های زمین، به من توجه کنید و نجات یابید، زیرا من خدا هستم و دیگری نیست.
5. I am the Lord, and there is none else, there is no God beside me: I girded thee, though thou hast not known me:
6. That they may know from the rising of the sun, and from the west, that there is none beside me. I am the Lord, and there is none else.
8. Drop down, ye heavens, from above, and let the skies pour down righteousness: let the earth open, and let them bring forth salvation, and let righteousness spring up together; I the Lord have created it.
9. Woe unto him that striveth with his Maker! Let the potsherd strive with the potsherds of the earth. Shall the clay say to him that fashioneth it, What makest thou? or thy work, He hath no hands?
12. I have made the earth, and created man upon it: I, even my hands, have stretched out the heavens, and all their host have I commanded.
18. For thus saith the Lord that created the heavens; God himself that formed the earth and made it; he hath established it, he created it not in vain, he formed it to be inhabited: I am the Lord; and there is none else.
22. Look unto me, and be ye saved, all the ends of the earth: for I am God, and there is none else.
د درس خطبه
1 در ابتدا خداوند آسمان و زمین را آفرید.
26 و خدا گفت: بیایید انسان را به صورت خود و به شباهت خود بسازیم و آنها بر ماهیان دریا و بر پرندگان آسمان و بر چهارپایان و بر تمامی زمین و بر همه مسلط شوند. خزنده ای که روی زمین می خزد.
31 و خدا هر چه ساخته بود دید و اینک بسیار خوب بود.
1 In the beginning God created the heaven and the earth.
26 And God said, Let us make man in our image, after our likeness: and let them have dominion over the fish of the sea, and over the fowl of the air, and over the cattle, and over all the earth, and over every creeping thing that creepeth upon the earth.
31 And God saw every thing that he had made, and, behold, it was very good.
1 موسی گله پدرشوهر خود یترو، کاهن مدیان را نگاه داشت و گله را به پشت بیابان برد و به کوه خدا، یعنی حوریب رسید.
2 و فرشته خداوند در شعله آتش از میان بوته بر او ظاهر شد و او نگریست و اینک بوته در آتش سوخت و بوته نابود نشد.
3 و موسی گفت: من اکنون بر می گردم و این منظره بزرگ را می بینم که چرا بوته نسوخته است.
4 و چون خداوند دید که برای دیدن برگشت، خدا او را از میان بوته صدا زد و گفت: موسی، موسی. و او گفت: اینجا هستم.
5 و گفت: به اینجا نزدیک نشو، کفشهایت را از پاهایت درآور، زیرا مکانی که بر آن ایستاده ای زمین مقدس است.
6 به علاوه گفت: من خدای پدرت، خدای ابراهیم، خدای اسحاق و خدای یعقوب هستم. و موسی صورت خود را پنهان کرد. زیرا می ترسید به خدا نگاه کند.
7 خداوند گفت: من مصیبت قوم خود را که در مصر هستند، دیده‌ام، و فریاد ایشان را به‌سبب صاحبان وظیفه‌شان شنیده‌ام. زیرا من غم و اندوه آنها را می دانم.
8 و من فرود آمدم تا آنها را از دست مصریان رهایی بخشم و آنها را از آن سرزمین به سرزمینی نیکو و بزرگ، به سرزمینی که شیر و عسل جاری است، بیاورم.
10 پس اکنون بیا و من تو را نزد فرعون می فرستم تا قوم من بنی اسرائیل را از مصر بیرون بیاوری.
11 و موسی به خدا گفت: من کیستم که نزد فرعون بروم و بنی اسرائیل را از مصر بیرون بیاورم؟
12 و او گفت: البته که با تو خواهم بود.
13 اینک وقتی نزد بنی اسرائیل بیایم و به آنها خواهم گفت: خدای پدران شما مرا نزد شما فرستاده است. و به من خواهند گفت: نام او چیست؟ به آنها چه بگویم؟
14 و خدا به موسی گفت: من همان هستم که هستم و او گفت: به بنی اسرائیل چنین بگویید من هستم مرا نزد شما فرستاده است.
17 و من گفته‌ام، شما را از مصیبت مصر بیرون خواهم آورد…
1 Now Moses kept the flock of Jethro his father in law, the priest of Midian: and he led the flock to the backside of the desert, and came to the mountain of God, even to Horeb.
2 And the angel of the Lord appeared unto him in a flame of fire out of the midst of a bush: and he looked, and, behold, the bush burned with fire, and the bush was not consumed.
3 And Moses said, I will now turn aside, and see this great sight, why the bush is not burnt.
4 And when the Lord saw that he turned aside to see, God called unto him out of the midst of the bush, and said, Moses, Moses. And he said, Here am I.
5 And he said, Draw not nigh hither: put off thy shoes from off thy feet, for the place whereon thou standest is holy ground.
6 Moreover he said, I am the God of thy father, the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob. And Moses hid his face; for he was afraid to look upon God.
7 And the Lord said, I have surely seen the affliction of my people which are in Egypt, and have heard their cry by reason of their taskmasters; for I know their sorrows;
8 And I am come down to deliver them out of the hand of the Egyptians, and to bring them up out of that land unto a good land and a large, unto a land flowing with milk and honey;
10 Come now therefore, and I will send thee unto Pharaoh, that thou mayest bring forth my people the children of Israel out of Egypt.
11 And Moses said unto God, Who am I, that I should go unto Pharaoh, and that I should bring forth the children of Israel out of Egypt?
12 And he said, Certainly I will be with thee;
13 And Moses said unto God, Behold, when I come unto the children of Israel, and shall say unto them, The God of your fathers hath sent me unto you; and they shall say to me, What is his name? what shall I say unto them?
14 And God said unto Moses, I AM THAT I AM: and he said, Thus shalt thou say unto the children of Israel, I AM hath sent me unto you.
17 And I have said, I will bring you up out of the affliction of Egypt …
1 و خداوند به موسی خطاب کرده، گفت:
2 به بنی‌اسرائیل بگو که بازگردند و در برابر فم الحیروت، بین مجدول و دریا، در برابر بعل صفون اردو بزنند. در برابر آن، کنار دریا اردو بزنید.
4 من قلب فرعون را سخت خواهم کرد تا او از آنها پیروی کند. و من بر فرعون و بر تمامی لشکریان او گرامی خواهم داشت. تا مصریان بدانند که من خداوند هستم. و این کار را کردند.
5 و به پادشاه مصر خبر دادند که مردم فرار کردند و دل فرعون و خادمانش بر ضد قوم شد و گفتند: چرا چنین کردیم که اسرائیل را از خدمت خود رها کردیم؟
7 و ششصد ارابه برگزیده و تمامی ارابه‌های مصر و فرماندهان هر یک از آنها را گرفت.
8 ... و بنی‌اسرائیل را تعقیب کرد:
10 و چون فرعون نزدیک شد، بنی‌اسرائیل چشمان خود را بلند کردند و اینک، مصریان به دنبال آنها لشکر کشی کردند. و بنی‌اسرائیل نزد خداوند فریاد زدند.
13 و موسی به قوم گفت: نترسید، بایستید و نجات خداوند را که امروز به شما نشان خواهد داد ببینید، زیرا مصریان را که امروز دیدید، دیگر تا ابد آنها را نخواهید دید.
21 و موسی دست خود را بر دریا دراز کرد. و خداوند تمام آن شب را با باد شدید شرقی دریا را به عقب برگرداند و دریا را خشک کرد و آبها تقسیم شد.
22 و بنی‌اسرائیل بر زمین خشک به میان دریا رفتند و آبها برای ایشان دیواری بود در سمت راست و چپ ایشان.
23 و مصریان همه اسب‌های فرعون و ارابه‌های او و سوارانش را تعقیب کردند و به وسط دریا رفتند.
26 و خداوند به موسی گفت: دستت را بر دریا دراز کن تا آبها بر مصریان و بر ارابه‌های ایشان و سوارانشان بیاید.
27 و موسی دست خود را بر دریا دراز کرد و دریا به هنگام طلوع صبح به حالت خود بازگشت و مصریان به سوی آن گریختند و خداوند مصریان را در میان دریا به زیر انداخت.
30 بدین ترتیب خداوند در آن روز اسرائیل را از دست مصریان نجات داد. و اسرائیل مردگان مصری را در ساحل دریا دید.
31 و اسرائیل آن کار بزرگی را که خداوند بر مصریان انجام داد، دیدند و قوم از خداوند ترسیدند و به خداوند و بنده او موسی ایمان آوردند.
1 And the Lord spake unto Moses, saying,
2 Speak unto the children of Israel, that they turn and encamp before Pi-hahiroth, between Migdol and the sea, over against Baal-zephon: before it shall ye encamp by the sea.
4 And I will harden Pharaoh’s heart, that he shall follow after them;
5 And it was told the king of Egypt that the people fled: and the heart of Pharaoh and of his servants was turned against the people, and they said, Why have we done this, that we have let Israel go from serving us?
8 …and he pursued after the children of Israel:
10 And when Pharaoh drew nigh, the children of Israel lifted up their eyes, and, behold, the Egyptians marched after them; and they were sore afraid: and the children of Israel cried out unto the Lord.
13 And Moses said unto the people, Fear ye not, stand still, and see the salvation of the Lord, which he will shew to you to day: for the Egyptians whom ye have seen to day, ye shall see them again no more for ever.
21 And Moses stretched out his hand over the sea; and the Lord caused the sea to go back by a strong east wind all that night, and made the sea dry land, and the waters were divided.
22 And the children of Israel went into the midst of the sea upon the dry ground: and the waters were a wall unto them on their right hand, and on their left.
23 And the Egyptians pursued, and went in after them to the midst of the sea, even all Pharaoh’s horses, his chariots, and his horsemen.
26 And the Lord said unto Moses, Stretch out thine hand over the sea, that the waters may come again upon the Egyptians, upon their chariots, and upon their horsemen.
27 And Moses stretched forth his hand over the sea, and the sea returned to his strength when the morning appeared; and the Egyptians fled against it; and the Lord overthrew the Egyptians in the midst of the sea.
30 Thus the Lord saved Israel that day out of the hand of the Egyptians; and Israel saw the Egyptians dead upon the sea shore.
31 And Israel saw that great work which the Lord did upon the Egyptians: and the people feared the Lord, and believed the Lord, and his servant Moses.
1 ایمان، جوهر چیزهایی است که به آنها امید بسته شده است، و گواه چیزهایی است که دیده نمی‌شوند.
24 به ایمان، موسی چون به سن بلوغ رسید، از اینکه پسر دختر فرعون خوانده شود، امتناع ورزید.
27 به ایمان، مصر را ترک کرد و از خشم پادشاه نترسید، زیرا او پایدار ماند، چنانکه گویی آن نادیده را می‌دید.
29 به ایمان، از دریای سرخ مانند خشکی عبور کردند. مصریان که قصد عبور داشتند، غرق شدند.
1 Now faith is the substance of things hoped for, the evidence of things not seen.
24 By faith Moses, when he was come to years, refused to be called the son of Pharaoh’s daughter;
27 By faith he forsook Egypt, not fearing the wrath of the king: for he endured, as seeing him who is invisible.
29 By faith they passed through the Red sea as by dry land: which the Egyptians assaying to do were drowned.
10 و از زمان موسی در اسرائیل پیامبری مانند او ظهور نکرده است که خداوند او را رو در رو بشناسد.
11 در تمام آیات و معجزاتی که خداوند او را فرستاد تا در سرزمین مصر به فرعون و تمام بندگانش و تمام سرزمینش نشان دهد،
12 و در تمام آن دست قدرتمند و در تمام وحشت بزرگی که موسی در برابر دیدگان تمام اسرائیل نشان داد.
10 And there arose not a prophet since in Israel like unto Moses, whom the Lord knew face to face,
11 In all the signs and the wonders, which the Lord sent him to do in the land of Egypt to Pharaoh, and to all his servants, and to all his land,
12 And in all that mighty hand, and in all the great terror which Moses shewed in the sight of all Israel.
7 ای زمین، از حضور خداوند، از حضور خدای یعقوب، بلرز.
7 Tremble, thou earth, at the presence of the Lord, at the presence of the God of Jacob;
EOMخالق. روح؛ ذهن؛ هوش؛ اصل الهیِ جان‌بخشِ هر آنچه واقعی و خوب است؛ حیات، حقیقت و عشقِ قائم به ذات؛ آنچه کامل و ابدی است؛ متضاد ماده و شر که هیچ اصلی ندارند؛ خدایی که هر آنچه را که ساخته شده است، ساخته و نمی‌تواند اتم یا عنصری متضاد با خود بیافریند.
Creator. Spirit; Mind; intelligence; the animating divine Principle of all that is real and good; self-existent Life, Truth, and Love; that which is perfect and eternal; the opposite of matter and evil, which have no Principle; God, who made all that was made and could not create an atom or an element the opposite of Himself.
از ابتدا تا انتها، کتاب مقدس پر از روایت‌هایی از پیروزی روح، ذهن، بر ماده است. موسی قدرت ذهن را با آنچه مردم معجزه می‌نامیدند، ثابت کرد.
From beginning to end, the Scriptures are full of accounts of the triumph of Spirit, Mind, over matter. Moses proved the power of Mind by what men called miracles;
قانون‌گذار عبری، که کند زبان بود، از اینکه مردم بفهمند چه چیزی باید به او وحی شود، ناامید شد.
The Hebrew Lawgiver, slow of speech, despaired of making the people understand what should be revealed to him.
ذهن لزوماً به فرآیندهای آموزشی وابسته نیست. خود به تنهایی تمام زیبایی و شعر و قدرت بیان آنها را دارد. روح، خدا، وقتی حواس خاموش هستند شنیده می‌شود.
Mind is not necessarily dependent upon educational processes. It possesses of itself all beauty and poetry, and the power of expressing them. Spirit, God, is heard when the senses are silent.
فرزندان اسرائیل. نمایندگان روح، نه حس جسمانی؛ فرزندان روح، که پس از مبارزه با خطا، گناه و حس، تحت فرمان علم الهی هستند؛ برخی از ایده‌های خدا به صورت انسان دیده می‌شوند، خطا را بیرون می‌کنند و بیماران را شفا می‌دهند؛ فرزندان مسیح.
Children of Israel. The representatives of Soul, not corporeal sense; the offspring of Spirit, who, having wrestled with error, sin, and sense, are governed by divine Science; some of the ideas of God beheld as men, casting out error and healing the sick; Christ's offspring.
در مصر، این عقل بود که بنی‌اسرائیل را از باور به بلایا نجات داد. در بیابان، نهرها از صخره جاری می‌شدند و مَنّا از آسمان می‌بارید... حتی در اسارت در میان ملت‌های بیگانه، اصل الهی برای قوم خدا در کوره آتش و در کاخ‌های پادشاهان شگفتی‌ها آفرید.
In Egypt, it was Mind which saved the Israelites from belief in the plagues. In the wilderness, streams flowed from the rock, and manna fell from the sky. … Even in captivity among foreign nations, the divine Principle wrought wonders for the people of God in the fiery furnace and in kings' palaces.
معجزه قانون خدا را اجرا می‌کند، اما آن قانون را نقض نمی‌کند. این واقعیت در حال حاضر مرموزتر از خود معجزه به نظر می‌رسد. مزمورنویس چنین سرود: «ای دریا، تو را چه شد که گریختی؟ ای اردن، که به عقب رانده شدی؟ ای کوه‌ها، که مانند قوچ‌ها به جست و خیز افتادید، و ای تپه‌های کوچک، مانند بره‌ها؟ ای زمین، از حضور خداوند، از حضور خدای یعقوب، بلرز.» معجزه هیچ بی‌نظمی ایجاد نمی‌کند، بلکه نظم اولیه را آشکار می‌کند و علم قانون تغییرناپذیر خدا را برقرار می‌سازد. تنها تکامل معنوی شایسته اعمال قدرت الهی است.
همان قدرتی که گناه را شفا می‌دهد، بیماری را نیز شفا می‌دهد.
A miracle fulfils God's law, but does not violate that law. This fact at present seems more mysterious than the miracle itself. The Psalmist sang: "What ailed thee, O thou sea, that thou fleddest? Thou Jordan, that thou wast driven back? Ye mountains, that ye skipped like rams, and ye little hills, like lambs? Tremble, thou earth, at the presence of the Lord, at the presence of the God of Jacob." The miracle introduces no disorder, but unfolds the primal order, establishing the Science of God's unchangeable law. Spiritual evolution alone is worthy of the exercise of divine power.
The same power which heals sin heals also sickness.
"ای اسرائیل، بشنو: خداوند، خدای ما، خداوند واحد است."
هستمِ جاودان، نه در محدوده‌ی تنگِ انسانیتِ فیزیکی محدود و نه فشرده است، و نه می‌توان او را به درستی از طریق مفاهیمِ فانی درک کرد. شکلِ دقیقِ خدا باید در مقایسه با پرسشِ والایِ "ذهنِ بی‌نهایت یا عشقِ الهی چیست؟" اهمیتِ کمی داشته باشد.
چه کسی است که اطاعتِ ما را می‌طلبد؟ کسی که، به زبانِ کتابِ مقدس، "در سپاهِ آسمان و در میانِ ساکنانِ زمین، مطابقِ اراده‌ی خود عمل می‌کند؛ و هیچ‌کس نمی‌تواند دستِ او را باز دارد یا به او بگوید، چه می‌کنی؟"
هیچ شکل یا ترکیبِ فیزیکی برای نشان دادنِ عشقِ بی‌نهایت کافی نیست.
"Hear, O Israel: the Lord our God is one Lord."
The everlasting I am is not bounded nor compressed within the narrow limits of physical humanity, nor can He be understood aright through mortal concepts. The precise form of God must be of small importance in comparison with the sublime question, What is infinite Mind or divine Love?
Who is it that demands our obedience? He who, in the language of Scripture, "doeth according to His will in the army of heaven, and among the inhabitants of the earth; and none can stay His hand, or say unto Him, What doest Thou?"
No form nor physical combination is adequate to represent infinite Love.
همانطور که بنی‌اسرائیل پیروزمندانه از دریای سرخ، جزر و مدهای تاریک ترس انسانی، عبور کردند - همانطور که در بیابان هدایت شدند، با خستگی در صحرای بزرگ امیدهای انسانی قدم زدند و شادی موعود را انتظار کشیدند - ایده معنوی نیز تمام آرزوهای درست را در گذارشان از حس به روح، از حس مادی وجود به معنوی، تا جلالی که برای کسانی که خدا را دوست دارند آماده شده است، هدایت خواهد کرد.
As the children of Israel were guided triumphantly through the Red Sea, the dark ebbing and flowing tides of human fear, — as they were led through the wilderness, walking wearily through the great desert of human hopes, and anticipating the promised joy, — so shall the spiritual idea guide all right desires in their passage from sense to Soul, from a material sense of existence to the spiritual, up to the glory prepared for them who love God.
ما بر نیروها پا می‌گذاریم. اگر آنها را پس بگیریم، خلقت باید فرو بریزد. دانش بشری آنها را نیروهای ماده می‌نامد؛ اما علم الهی اعلام می‌کند که آنها کاملاً به ذهن الهی تعلق دارند، ذاتی این ذهن هستند و بنابراین آنها را به خانه و طبقه‌بندی صحیح خود بازمی‌گرداند.
We tread on forces. Withdraw them, and creation must collapse. Human knowledge calls them forces of matter; but divine Science declares that they belong wholly to divine Mind, are inherent in this Mind, and so restores them to their rightful home and classification.
جوهر چیزی است که ابدی و ناتوان از اختلاف و زوال است. حقیقت، زندگی و عشق جوهر هستند، همانطور که کتاب مقدس در عبرانیان از این کلمه استفاده می‌کند: "جوهر چیزهایی که به آنها امید می‌رود، گواه چیزهایی که دیده نمی‌شوند." روح، مترادف ذهن، روح یا خدا، تنها جوهر واقعی است. جهان معنوی، از جمله انسان فردی، یک ایده مرکب است که جوهر الهی روح را منعکس می‌کند.
Substance is that which is eternal and incapable of discord and decay. Truth, Life, and Love are substance, as the Scriptures use this word in Hebrews: "The substance of things hoped for, the evidence of things not seen." Spirit, the synonym of Mind, Soul, or God, is the only real substance. The spiritual universe, including individual man, is a compound idea, reflecting the divine substance of Spirit.
هر آنچه که ما گناه، بیماری و مرگ می‌نامیم، یک باور فانی است. ما ماده را به عنوان خطا تعریف می‌کنیم، زیرا نقطه مقابل زندگی، جوهر و هوش است. ماده، با میرایی‌اش، نمی‌تواند جوهر باشد اگر روح جوهر و ابدی باشد. کدام یک باید برای ما جوهر باشد - خطاکار، در حال تغییر و مرگ، تغییرپذیر و فانی، یا خطاناپذیر، تغییرناپذیر و جاودانه؟ یک نویسنده عهد جدید به روشنی ایمان، یک کیفیت ذهنی، را به عنوان "جوهر چیزهایی که به آنها امید می‌رود" توصیف می‌کند.
All that we term sin, sickness, and death is a mortal belief. We define matter as error, because it is the opposite of life, substance, and intelligence. Matter, with its mortality, cannot be substantial if Spirit is substantial and eternal. Which ought to be substance to us, — the erring, changing, and dying, the mutable and mortal, or the unerring, immutable, and immortal? A New Testament writer plainly describes faith, a quality of mind, as "the substance of things hoped for."
لنگان، کران، لالان، کوران، بیماران، نفسانیات، گناهکاران، آرزو داشتم آنها را از بردگی باورهای خودشان و از سیستم‌های آموزشی فراعنه که امروز، مانند گذشته، بنی‌اسرائیل را در بند نگه می‌دارند، نجات دهم. من در مقابل خود، درگیری وحشتناک، دریای سرخ و بیابان را دیدم؛ اما با ایمان به خدا، با اعتماد به حقیقت، نجات‌دهنده‌ی قوی، به راهم ادامه دادم تا مرا به سرزمین علوم مسیحی هدایت کند، جایی که قید و بندها فرو می‌ریزند و حقوق انسان کاملاً شناخته و تصدیق می‌شود.
The lame, the deaf, the dumb, the blind, the sick, the sensual, the sinner, I wished to save from the slavery of their own beliefs and from the educational systems of the Pharaohs, who to-day, as of yore, hold the children of Israel in bondage. I saw before me the awful conflict, the Red Sea and the wilderness; but I pressed on through faith in God, trusting Truth, the strong deliverer, to guide me into the land of Christian Science, where fetters fall and the rights of man are fully known and acknowledged.
خداوند همه چیز را به شباهت خود می‌سازد. زندگی در هستی، حقیقت در صداقت، و خدا در نیکی منعکس می‌شود، که آرامش و پایداری خود را به ارمغان می‌آورند. عشق، سرشار از ایثار، همه چیز را در زیبایی و نور غرق می‌کند. علفزار زیر پای ما بی‌صدا فریاد می‌زند: "فروتنان وارث زمین خواهند بود." درختستان فروتن نفس شیرین خود را به آسمان می‌فرستد. صخره بزرگ سایه و سرپناه می‌دهد. نور خورشید از گنبد کلیسا می‌درخشد، به سلول زندان نگاه می‌کند، به اتاق بیمار می‌لغزد، گل را روشن می‌کند، منظره را زیبا می‌کند، زمین را متبرک می‌سازد. انسان، که به شباهت او ساخته شده است، تسلط خدا بر تمام زمین را در اختیار دارد و منعکس می‌کند. مرد و زن به عنوان موجوداتی هم‌زیستی و جاودان با خدا، برای همیشه، با کیفیتی باشکوه، خدای پدر-مادر بی‌کران را منعکس می‌کنند.
God fashions all things, after His own likeness. Life is reflected in existence, Truth in truthfulness, God in goodness, which impart their own peace and permanence. Love, redolent with unselfishness, bathes all in beauty and light. The grass beneath our feet silently exclaims, "The meek shall inherit the earth." The modest arbutus sends her sweet breath to heaven. The great rock gives shadow and shelter. The sunlight glints from the church-dome, glances into the prison-cell, glides into the sick-chamber, brightens the flower, beautifies the landscape, blesses the earth. Man, made in His likeness, possesses and reflects God's dominion over all the earth. Man and woman as coexistent and eternal with God forever reflect, in glorified quality, the infinite Father-Mother God.
EOMوظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6