یکشنبه، ژوئن 15، 2025
به پارسایان بگویید که برایشان خیر و برکت خواهد بود.۔
“Say ye to the righteous, that it shall be well with him.”
21 این را به ذهن خود یادآوری می کنم، بنابراین امیدوارم.
22 این از رحمت خداوند است که ما نابود نمی شویم، زیرا شفقت او از بین نمی رود.
23 آنها هر روز صبح تازه می شوند: وفاداری تو بزرگ است.
24 جان من می گوید که خداوند سهم من است. پس به او امید خواهم داشت.
25 خداوند برای منتظران او و با جانی که او را می جوید نیکو است.
26 خوب است که انسان هم امیدوار باشد و هم بی سر و صدا منتظر نجات خداوند باشد.
21. This I recall to my mind, therefore have I hope.
22. It is of the Lord’s mercies that we are not consumed, because his compassions fail not.
23. They are new every morning: great is thy faithfulness.
24. The Lord is my portion, saith my soul; therefore will I hope in him.
25. The Lord is good unto them that wait for him, to the soul that seeketh him.
26. It is good that a man should both hope and quietly wait for the salvation of the Lord.
د درس خطبه
1 پس ما، به عنوان همکاران او، از شما نیز التماس می‌کنیم که فیض خدا را بیهوده دریافت نکنید.
16 ... همانطور که خدا گفته است، من در آنها ساکن خواهم شد و در آنها راه خواهم رفت؛ و من خدای آنها خواهم بود و آنها قوم من خواهند بود.
18 و پدر شما خواهم بود و شما پسران و دختران من خواهید بود، این فرموده خداوند متعال است.
1 We then, as workers together with him, beseech you also that ye receive not the grace of God in vain.
16 …as God hath said, I will dwell in them, and walk in them; and I will be their God, and they shall be my people.
18 And will be a Father unto you, and ye shall be my sons and daughters, saith the Lord Almighty.
3 و موسی به نزد خدا بالا رفت، و خداوند از کوه او را ندا داد و گفت: به خاندان یعقوب چنین بگو، و به بنی‌اسرائیل بگو:
4 شما دیده‌اید که من با مصریان چه کردم، و چگونه شما را بر بال‌های عقاب برداشته، نزد خود آوردم.
5 ... به عهد من وفا کنید،
3 And Moses went up unto God, and the Lord called unto him out of the mountain, saying, Thus shalt thou say to the house of Jacob, and tell the children of Israel;
4 Ye have seen what I did unto the Egyptians, and how I bare you on eagles’ wings, and brought you unto myself.
5 …keep my covenant,
6 زیرا من یهوه هستم، تغییر نمی‌کنم؛ از این رو شما ای پسران یعقوب هلاک نمی‌شوید.
6 For I am the Lord, I change not; therefore ye sons of Jacob are not consumed.
8 و در روزی رخ داد که الیشع به شونیم که زنی بزرگ در آنجا بود رفت. و او را مجبور به خوردن نان کرد. و چنین بود که هر وقت از آنجا می گذشت، برای خوردن نان به آنجا می رفت.
9 و او به شوهر خود گفت: اکنون متوجه شدم که این مرد مقدس خداست که پیوسته از کنار ما می گذرد.
10 بیایید یک اتاقک کوچک روی دیوار بسازیم. و در آنجا برای او تخت و میز و چهارپایه و شمعدان بگذاریم و چون نزد ما بیاید به آنجا خواهد رفت.
11 و روزی رسید که او به آنجا آمد و به اتاق برگشت و در آنجا دراز کشید.
12 و به غلام خود جیحازی گفت: این شونامی را صدا کن. و چون او را صدا زد، پیش او ایستاد.
13 و او به او گفت: اکنون به او بگو، ببین، تو با این همه مراقبت از ما مراقبت کردی. برای تو چه باید کرد؟ آیا با پادشاه یا فرمانده لشکر صحبت می کنی؟ و او پاسخ داد: من در میان قوم خود ساکن هستم.
14 و گفت: پس برای او چه باید کرد؟ و گیحازی پاسخ داد: همانا او فرزندی ندارد و شوهرش پیر است.
15 و او گفت: او را صدا کن. و چون او را صدا زد، در در ایستاد.
16 و گفت: در این فصل، مطابق زمان زندگی، پسری را در آغوش خواهی گرفت. و او گفت: نه، سرورم، ای مرد خدا، به کنیزت دروغ مکن.
17 و زن حامله شد و در آن فصلی که الیشع به او گفته بود، پسری زایید.
18 و چون بچه بزرگ شد، روزی افتاد که نزد پدرش نزد دروگران رفت.
19 و به پدرش گفت: سر من، سر من. و به پسری گفت: او را نزد مادرش ببر.
20 و چون او را گرفت و نزد مادرش آورد، تا ظهر بر زانوهای او نشست و سپس درگذشت.
21 و او رفت و او را بر بالین مرد خدا گذاشت و در را بر او بست و بیرون رفت.
22 و شوهرش را صدا کرد و گفت: یکی از جوانان و یکی از الاغها را برای من بفرست تا نزد مرد خدا بدوم و دوباره بیایم.
23 و گفت: چرا امروز نزد او می روی؟ نه ماه نو است و نه سبت. و او گفت: خوب خواهد شد.
25 پس رفت و نزد مرد خدا آمد تا به کوه کرمل برود. و واقع شد که وقتی مرد خدا او را از دور دید، به غلام خود گیحازی گفت: اینک، آن شونامی همینجاست.
26 برای ملاقاتش بدو، و به او بگو، آیا حالتان خوب است؟ با شوهرت خوبه؟ حال کودک خوب است؟ و او پاسخ داد: خوب است.
27 و چون نزد مرد خدا به بالای تپه رسید، او را از پاهایش گرفت، اما جیحازی نزدیک شد تا او را بیرون کند. و مرد خدا گفت: او را رها کن. زیرا روح او در درون او مضطرب است و خداوند آن را از من پنهان کرده است و به من نگفته است.
30 و مادر کودک گفت: به حیات خداوند و به حیات تو قسم که تو را ترک نخواهم کرد. و او برخاست و از پی او رفت.
31 و جیحزی از ایشان پیش رفته، عصا را بر روی کودک گذاشت، اما نه صدایی بود و نه شنوایی. پس دوباره به استقبال او رفت و به او خبر داد و گفت: کودک بیدار نشده است.
32 و هنگامی که الیشع به خانه آمد، اینک کودک مرده بود و بر بستر خود خوابیده بود.
33 پس او داخل شد و در را بر آنها بست و نزد خداوند دعا کرد.
34 و او رفت و بر کودک دراز کشید و دهان خود را بر دهان او و چشمان خود را بر چشمان او و دستان خود را بر دستان خود گذاشت و خود را بر کودک دراز کرد. و گوشت کودک گرم شد.
35 سپس برگشت و در خانه به این طرف و آن طرف رفت. و بالا رفت و خود را بر او دراز کرد و کودک هفت بار عطسه کرد و کودک چشمان خود را باز کرد.
36 و جیحازی را صدا زد و گفت: این شونامی را صدا کن. پس او را صدا زد. و چون نزد او آمد، گفت: پسرت را بردار.
37 سپس او داخل شد و به پای او افتاد و به زمین تعظیم کرد و پسرش را برداشت و بیرون رفت.
8 And it fell on a day, that Elisha passed to Shunem, where was a great woman; and she constrained him to eat bread. And so it was, that as oft as he passed by, he turned in thither to eat bread.
9 And she said unto her husband, Behold now, I perceive that this is an holy man of God, which passeth by us continually.
10 Let us make a little chamber, I pray thee, on the wall; and let us set for him there a bed, and a table, and a stool, and a candlestick: and it shall be, when he cometh to us, that he shall turn in thither.
11 And it fell on a day, that he came thither, and he turned into the chamber, and lay there.
12 And he said to Gehazi his servant, Call this Shunammite. And when he had called her, she stood before him.
13 And he said unto him, Say now unto her, Behold, thou hast been careful for us with all this care; what is to be done for thee? wouldest thou be spoken for to the king, or to the captain of the host? And she answered, I dwell among mine own people.
14 And he said, What then is to be done for her? And Gehazi answered, Verily she hath no child, and her husband is old.
15 And he said, Call her. And when he had called her, she stood in the door.
16 And he said, About this season, according to the time of life, thou shalt embrace a son.
17 And the woman conceived, and bare a son at that season that Elisha had said unto her, according to the time of life.
18 And when the child was grown, it fell on a day, that he went out to his father to the reapers.
19 And he said unto his father, My head, my head. And he said to a lad, Carry him to his mother.
20 And when he had taken him, and brought him to his mother, he sat on her knees till noon, and then died.
21 And she went up, and laid him on the bed of the man of God, and shut the door upon him, and went out.
22 And she called unto her husband, and said, Send me, I pray thee, one of the young men, and one of the asses, that I may run to the man of God, and come again.
23 And he said, Wherefore wilt thou go to him to day? it is neither new moon, nor sabbath. And she said, It shall be well.
25 So she went and came unto the man of God to mount Carmel. And it came to pass, when the man of God saw her afar off, that he said to Gehazi his servant, Behold, yonder is that Shunammite:
26 Run now, I pray thee, to meet her, and say unto her, Is it well with thee? is it well with thy husband? is it well with the child? And she answered, It is well.
27 And when she came to the man of God to the hill, she caught him by the feet: but Gehazi came near to thrust her away. And the man of God said, Let her alone; for her soul is vexed within her: and the Lord hath hid it from me, and hath not told me.
30 And the mother of the child said, As the Lord liveth, and as thy soul liveth, I will not leave thee. And he arose, and followed her.
31 And Gehazi passed on before them, and laid the staff upon the face of the child; but there was neither voice, nor hearing. Wherefore he went again to meet him, and told him, saying, The child is not awaked.
32 And when Elisha was come into the house, behold, the child was dead, and laid upon his bed.
33 He went in therefore, and shut the door upon them twain, and prayed unto the Lord.
34 And he went up, and lay upon the child, and put his mouth upon his mouth, and his eyes upon his eyes, and his hands upon his hands: and he stretched himself upon the child; and the flesh of the child waxed warm.
35 Then he returned, and walked in the house to and fro; and went up, and stretched himself upon him: and the child sneezed seven times, and the child opened his eyes.
36 And he called Gehazi, and said, Call this Shunammite. So he called her. And when she was come in unto him, he said, Take up thy son.
37 Then she went in, and fell at his feet, and bowed herself to the ground, and took up her son, and went out.
8 خداوند چنین می‌گوید: در زمانی مقبول تو را شنیدم و در روز نجات تو را یاری دادم و تو را حفظ خواهم کرد و تو را به عهد قوم خواهم داد تا زمین را استوار کنی و وارثت کنی. میراث های متروک؛
9 در راه‌ها می‌چرخند و چراگاه‌هایشان در تمامی مکان‌های بلند خواهد بود.
10 آنها نه گرسنه خواهند بود و نه تشنه. نه گرما و نه آفتاب به آنها ضربه نمی زند، زیرا هر که به آنها رحم کند آنها را هدایت خواهد کرد، حتی به چشمه های آب آنها را هدایت خواهد کرد.
8 Thus saith the Lord, In an acceptable time have I heard thee, and in a day of salvation have I helped thee: and I will preserve thee, and give thee for a covenant of the people, to establish the earth, to cause to inherit the desolate heritages;
9 That thou mayest say to the prisoners, Go forth; to them that are in darkness, Shew yourselves. They shall feed in the ways, and their pastures shall be in all high places.
10 They shall not hunger nor thirst; neither shall the heat nor sun smite them: for he that hath mercy on them shall lead them, even by the springs of water shall he guide them.
16 پس بیایید با دلیری به تخت فیض نزدیک شویم تا رحمت بیابیم و فیضی را حاصل کنیم که در وقت نیاز یاریمان دهد.
16 Let us therefore come boldly unto the throne of grace, that we may obtain mercy, and find grace to help in time of need.
13 خدایا تو مرا می‌بینی:
13 Thou God seest me:
28 و ما می دانیم که همه چیز برای آنها که خدا را دوست دارند، برای کسانی که بر اساس هدف او خوانده شده اند، با هم در جهت خیر است.
31 پس به این چیزها چه بگوییم؟ اگر خدا با ما باشد، چه کسی می تواند علیه ما باشد؟
28 And we know that all things work together for good to them that love God, to them who are the called according to his purpose.
31 What shall we then say to these things? If God be for us, who can be against us?
روح، انسان را متبرک می‌کند، اما انسان نمی‌تواند "بگوید از کجا می‌آید". به وسیله آن، بیماران شفا می‌یابند، اندوهگینان تسلی می‌یابند و گناهکاران اصلاح می‌شوند. اینها اثرات یک خدای جهانی است، آن خیر نامرئی که در علم ابدی ساکن است.
Spirit blesses man, but man cannot "tell whence it cometh." By it the sick are healed, the sorrowing are comforted, and the sinning are reformed. These are the effects of one universal God, the invisible good dwelling in eternal Science.
دعایی که گناهکار را اصلاح می‌کند و بیمار را شفا می‌دهد، ایمانی مطلق است که همه چیز برای خدا ممکن است - درک معنوی از او، عشقی بی‌دریغ. ... دعا، مراقبت و کار، همراه با خودسوزی، ابزارهای مهربانانه خدا برای انجام هر کاری است که با موفقیت برای مسیحی‌سازی و سلامت بشر انجام شده است.
افکار ناگفته برای ذهن الهی ناشناخته نیستند. آرزو، دعا است؛ و هیچ ضرری از اعتماد به خدا با آرزوهایمان حاصل نمی‌شود، تا آنها قبل از اینکه در کلمات و اعمال شکل بگیرند، شکل گرفته و تعالی یابند.
The prayer that reforms the sinner and heals the sick is an absolute faith that all things are possible to God, — a spiritual understanding of Him, an unselfed love. … Prayer, watching, and working, combined with self-immolation, are God's gracious means for accomplishing whatever has been successfully done for the Christianization and health of mankind.
Thoughts unspoken are not unknown to the divine Mind. Desire is prayer; and no loss can occur from trusting God with our desires, that they may be moulded and exalted before they take form in words and in deeds.
از ابتدا تا انتها، کتاب مقدس پر از روایت‌هایی از پیروزی روح، ذهن، بر ماده است. موسی قدرت ذهن را با آنچه مردم معجزه می‌نامیدند، ثابت کرد؛ یوشع، الیاس و الیشع نیز چنین کردند. دوران مسیحیت با نشانه‌ها و شگفتی‌ها آغاز شد.
From beginning to end, the Scriptures are full of accounts of the triumph of Spirit, Mind, over matter. Moses proved the power of Mind by what men called miracles; so did Joshua, Elijah, and Elisha. The Christian era was ushered in with signs and wonders.
فانیان گمان می‌کنند که می‌توانند بدون خوبی زندگی کنند، در حالی که خدا خوب و تنها حیات واقعی است. نتیجه چیست؟ فانیان با درک اندک از اصل الهی که نجات می‌دهد و شفا می‌دهد، تنها با ایمان از گناه، بیماری و مرگ رهایی می‌یابند. این خطاها واقعاً از بین نمی‌روند و بنابراین باید به فانیان بچسبند تا اینکه، اینجا یا پس از آن، درک واقعی از خدا را در علمی که توهمات انسانی در مورد او را از بین می‌برد و واقعیت‌های باشکوه تمامیت او را آشکار می‌کند، به دست آورند.
Mortals suppose that they can live without goodness, when God is good and the only real Life. What is the result? Understanding little about the divine Principle which saves and heals, mortals get rid of sin, sickness, and death only in belief. These errors are not thus really destroyed, and must therefore cling to mortals until, here or hereafter, they gain the true understanding of God in the Science which destroys human delusions about Him and reveals the grand realities of His allness.
سلامتی شرط ماده نیست، بلکه شرط ذهن است؛ و حواس مادی نیز نمی‌توانند شهادت قابل اعتمادی در مورد موضوع سلامتی ارائه دهند. علم شفای ذهن نشان می‌دهد که برای هیچ چیز جز ذهن غیرممکن است که به درستی شهادت دهد یا وضعیت واقعی انسان را نشان دهد. بنابراین، اصل الهی علم، با وارونه کردن شهادت حواس فیزیکی، انسان را به عنوان موجودی هماهنگ در حقیقت، که تنها اساس سلامتی است، آشکار می‌کند؛ و بنابراین علم تمام بیماری‌ها را انکار می‌کند، بیماران را شفا می‌دهد، شواهد نادرست را باطل می‌کند و منطق مادی را رد می‌کند.
Health is not a condition of matter, but of Mind; nor can the material senses bear reliable testimony on the subject of health. The Science of Mind-healing shows it to be impossible for aught but Mind to testify truly or to exhibit the real status of man. Therefore the divine Principle of Science, reversing the testimony of the physical senses, reveals man as harmoniously existent in Truth, which is the only basis of health; and thus Science denies all disease, heals the sick, overthrows false evidence, and refutes materialistic logic.
کسانی که در علوم مسیحی آموزش ندیده‌اند، هیچ چیز واقعاً از وجود مادی نمی‌فهمند. اعتقاد بر این است که فانی‌ها بدون رضایت خود اینجا هستند و به طور غیرارادی، بدون دانستن چرا و چه زمانی، از بین می‌روند. همانطور که کودکان وحشت‌زده همه جا را به دنبال روح خیالی می‌گردند، بشریت بیمار نیز خطر را در هر جهتی می‌بیند و به دنبال تسکین از هر راهی جز راه درست است. تاریکی باعث ترس می‌شود. بزرگسال، در اسارت باورهایش، بیش از کودک، وجود واقعی خود را درک نمی‌کند؛ و بزرگسال باید از تاریکی خود بیرون آورده شود، قبل از اینکه بتواند از رنج‌های وهم‌آلودی که تاریکی را فرا گرفته است، خلاص شود. راه در علم الهی تنها راه خروج از این وضعیت است.
ضرورت ارتقاء نژاد، پدر این واقعیت است که ذهن می‌تواند این کار را انجام دهد؛ زیرا ذهن می‌تواند به جای ناخالصی، پاکی، به جای ضعف، قدرت و به جای بیماری، سلامتی را به ارمغان بیاورد. حقیقت، یک عامل تغییر دهنده در کل سیستم است و می‌تواند آن را "کاملاً کامل" کند.
By those uninstructed in Christian Science, nothing is really understood of material existence. Mortals are believed to be here without their consent and to be removed as involuntarily, not knowing why nor when. As frightened children look everywhere for the imaginary ghost, so sick humanity sees danger in every direction, and looks for relief in all ways except the right one. Darkness induces fear. The adult, in bondage to his beliefs, no more comprehends his real being than does the child; and the adult must be taken out of his darkness, before he can get rid of the illusive sufferings which throng the gloaming. The way in divine Science is the only way out of this condition.
The necessity for uplifting the race is father to the fact that Mind can do it; for Mind can impart purity instead of impurity, strength instead of weakness, and health instead of disease. Truth is an alterative in the entire system, and can make it "every whit whole."
دره. افسردگی؛ فروتنی؛ تاریکی.
"اگرچه در دره سایه مرگ قدم بردارم، از هیچ بدی نمی ترسم." (زبور 23: 4)
گرچه راه به معنای فانی تاریک است، زندگی و عشق الهی آن را روشن می کند، ناآرامی اندیشه فانی، ترس از مرگ، و واقعیت فرضی خطا را از بین می برد. علم مسیحی، با مفهوم متناقض، دره را مانند گل سرخ جوانه می‌دهد و شکوفا می‌کند.
Valley. Depression; meekness; darkness.
"Though I walk through the valley of the shadow of death, I will fear no evil." (Psalm xxiii.4.)
Though the way is dark in mortal sense, divine Life and Love illumine it, destroy the unrest of mortal thought, the fear of death, and the supposed reality of error. Christian Science, contradicting sense, maketh the valley to bud and blossom as the rose.
خون، قلب، ریه‌ها، مغز و غیره هیچ ارتباطی با زندگی، یعنی خدا، ندارند. هر عملکرد انسان واقعی توسط ذهن الهی اداره می‌شود. ذهن انسان هیچ قدرتی برای کشتن یا درمان ندارد و هیچ کنترلی بر انسان خدا ندارد. ذهن الهی که انسان را آفریده است، تصویر و شباهت خود را حفظ می‌کند. ذهن انسان با خدا مخالف است و همانطور که سنت پولس اعلام می‌کند، باید کنار گذاشته شود. تنها چیزی که واقعاً وجود دارد، ذهن الهی و ایده آن است و در این ذهن، کل هستی هماهنگ و جاودانه است. راه مستقیم و باریک، دیدن و تصدیق این واقعیت، تسلیم شدن در برابر این قدرت و پیروی از هدایت‌های حقیقت است.
The blood, heart, lungs, brain, etc., have nothing to do with Life, God. Every function of the real man is governed by the divine Mind. The human mind has no power to kill or to cure, and it has no control over God's man. The divine Mind that made man maintains His own image and likeness. The human mind is opposed to God and must be put off, as St. Paul declares. All that really exists is the divine Mind and its idea, and in this Mind the entire being is found harmonious and eternal. The straight and narrow way is to see and acknowledge this fact, yield to this power, and follow the leadings of truth.
تاریخ مسیحیت شواهد والایی از تأثیر حمایتی و قدرت محافظتی اعطا شده به انسان توسط پدر آسمانی‌اش، ذهن قادر مطلق، ارائه می‌دهد؛ خدایی که به انسان ایمان و فهمی می‌بخشد که به وسیله آن می‌تواند نه تنها از وسوسه، بلکه از رنج‌های جسمی نیز از خود دفاع کند.
The history of Christianity furnishes sublime proofs of the supporting influence and protecting power bestowed on man by his heavenly Father, omnipotent Mind, who gives man faith and understanding whereby to defend himself, not only from temptation, but from bodily suffering.
دانیال با درک کنترلی که عشق بر همه چیز داشت، در لانه شیران احساس امنیت کرد و پولس ثابت کرد که افعی بی‌ضرر است. همه مخلوقات خدا، که در هماهنگی علم حرکت می‌کنند، بی‌ضرر، مفید و فناناپذیر هستند. درک این حقیقت بزرگ، منبع قدرتی برای شایستگان باستانی بود. این حقیقت از شفای مسیحی پشتیبانی می‌کند و دارنده آن را قادر می‌سازد تا از الگوی عیسی تقلید کند. "و خدا دید که آن نیکوست."
Understanding the control which Love held over all, Daniel felt safe in the lions' den, and Paul proved the viper to be harmless. All of God's creatures, moving in the harmony of Science, are harmless, useful, indestructible. A realization of this grand verity was a source of strength to the ancient worthies. It supports Christian healing, and enables its possessor to emulate the example of Jesus. "And God saw that it was good."
با پشتکار به امور پایدار، خوب و حقیقی بچسبید، و این امور را متناسب با میزان اشغال افکارتان، به تجربه خود وارد خواهید کرد.
Hold thought steadfastly to the enduring, the good, and the true, and you will bring these into your experience proportionably to their occupancy of your thoughts.
به همان نسبت که ماده، مانند انسان، تمام هستی خود را از دست می‌دهد، انسان نیز به همان نسبت مالک آن می‌شود. او به درک الهی‌تری از حقایق دست می‌یابد و الهیات عیسی را آن‌گونه که در شفای بیماران، زنده کردن مردگان و راه رفتن بر روی موج نشان داده شده است، درک می‌کند. همه این اعمال، تسلط عیسی بر این باور را آشکار می‌کند که ماده جوهر است و می‌تواند داور حیات یا سازنده هر شکلی از وجود باشد.
In proportion as matter loses to human sense all entity as man, in that proportion does man become its master. He enters into a diviner sense of the facts, and comprehends the theology of Jesus as demonstrated in healing the sick, raising the dead, and walking over the wave. All these deeds manifested Jesus' control over the belief that matter is substance, that it can be the arbiter of life or the constructor of any form of existence.
وقتی به حقیقت هستی بیش از خطا، به روح بیش از ماده، به زندگی بیش از مرگ و به خدا بیش از انسان ایمان داشته باشیم، آنگاه هیچ فرض مادی نمی‌تواند مانع شفای بیماران و نابودی خطا شود.
When we come to have more faith in the truth of being than we have in error, more faith in Spirit than in matter, more faith in living than in dying, more faith in God than in man, then no material suppositions can prevent us from healing the sick and destroying error.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6