یکشنبه، سپتامبر 21، 2025
زیرا به فیض و از طریق ایمان نجات یافته‌اید؛ و این از خودتان نیست، بلکه موهبت خداست.۔
“Every valley shall be exalted, and every mountain and hill shall be made low: and the crooked shall be made straight, and the rough places plain: And the glory of the Lord shall be revealed, and all flesh shall see it together: for the mouth of the Lord hath spoken it.”
1 خداوند سلطنت می کند. بگذار زمین شاد شود بگذارید کثرت جزایر از آن خوشحال شوند.
4 برق های او جهان را روشن کرد: زمین دید و لرزید.
5 تپه ها در حضور خداوند و در حضور خداوند تمام زمین مانند موم ذوب شدند.
6 آسمان عدالت او را اعلام می کند و همه مردم جلال او را می بینند.
7 ای همه خدایان، ای خداوند، او را بپرستید.
9 زیرا تو ای خداوند، بر تمامی زمین متعال هستی؛ تو از همه خدایان بسیار والاتری.
12 ای عادلان در خداوند شاد باشید. و به یاد حضرتش شکر کن.
1. The Lord reigneth; let the earth rejoice; let the multitude of isles be glad thereof.
4. His lightnings enlightened the world: the earth saw, and trembled.
5. The hills melted like wax at the presence of the Lord, at the presence of the Lord of the whole earth.
6. The heavens declare his righteousness, and all the people see his glory.
7. Confounded be all they that serve graven images, that boast themselves of idols: worship him, all ye gods.
9. For thou, Lord, art high above all the earth: thou art exalted far above all gods.
12. Rejoice in the Lord, ye righteous; and give thanks at the remembrance of his holiness.
د درس خطبه
1 برخیز، بدرخش؛ زیرا که نور تو آمده است و جلال خداوند بر تو طلوع کرده است.
2 زیرا اینک تاریکی زمین را خواهد پوشاند و تاریکی شدید مردم را، اما خداوند بر تو خواهد آمد و جلال او بر تو نمایان خواهد شد.
3 و امتها به نور تو خواهند آمد و پادشاهان به درخشندگی طلوع تو.
4 به یقین او تو را از دام شکارچی و طاعون مهیب نجات خواهد داد.
1 Arise, shine; for thy light is come, and the glory of the Lord is risen upon thee.
2 For, behold, the darkness shall cover the earth, and gross darkness the people: but the Lord shall arise upon thee, and his glory shall be seen upon thee.
3 And the Gentiles shall come to thy light, and kings to the brightness of thy rising.
4 Lift up thine eyes round about, and see:
1 هنگامی که اسرائیل از مصر خارج شد، خاندان یعقوب از قوم غریب زبان.
2 یهودا پناهگاه او بود و اسرائیل سلطنت او.
3 دریا آن را دید و گریخت: اردن رانده شد.
4 کوه ها مانند قوچ می پریدند و تپه های کوچک مانند بره ها.
5 ای دریا چه بلایی سرت آوردی که فرار کردی؟ ای اردن، که رانده شدی؟
6 ای کوهها که مانند قوچ از آنها پریدید. و شما تپه های کوچک مانند بره ها؟
7 ای زمین، در خداوند، در حضور خدای یعقوب، بلرز.
1 When Israel went out of Egypt, the house of Jacob from a people of strange language;
2 Judah was his sanctuary, and Israel his dominion.
3 The sea saw it, and fled: Jordan was driven back.
4 The mountains skipped like rams, and the little hills like lambs.
5 What ailed thee, O thou sea, that thou fleddest? thou Jordan, that thou wast driven back?
6 Ye mountains, that ye skipped like rams; and ye little hills, like lambs?
7 Tremble, thou earth, at the presence of the Lord, at the presence of the God of Jacob;
1 و پسران انبیا به الیشع گفتند: اینک مکانی که ما با تو در آن ساکن هستیم برای ما تنگ است.
2 تمنا می‌کنم به اردن برویم و هر کدام چوبی از آنجا برداریم و در آنجا برای خود جایی بسازیم که در آن ساکن شویم. او پاسخ داد: بروید.
3 و یکی گفت: خواهش می‌کنم، راضی باش و با خدمتکارانت برو. و او پاسخ داد: می‌روم.
4 پس با آنها رفت. و چون به اردن رسیدند، هیزم بریدند.
5 اما هنگامی که یکی از آنها تیری را قطع می‌کرد، سر تبر به آب افتاد. و او فریاد زد و گفت: افسوس، ای آقا! زیرا آن را به عاریت گرفته بودند.
6 و مرد خدا گفت: کجا افتاد؟ و او جای آن را به او نشان داد. و او چوبی برید و آن را در آنجا انداخت؛ و آهن شناور شد.
7 بنابراین گفت: آن را نزد خود ببر. و دستش را دراز کرد و آن را گرفت.
8 سپس پادشاه سوریه علیه اسرائیل جنگ كرد و با خادمان خود مشورت كرد و گفت: اردوگاه من در فلان مکان باشد.
9 و مرد خدا نزد پادشاه اسرائیل فرستاد و گفت ، مواظب باش که از چنین مکانی عبور نکنی. زیرا در آنجا سوری ها فرود آمده اند.
10 پادشاه اسرائیل به مکانی که مرد خدا به او گفت ، فرستاد و او را از آن بر حذر داشت، و خود را در آنجا نجات داد ، نه یک و نه دو بار.
11 از این رو قلب پادشاه سوریه سخت ناراحت بود. و بندگان خود را فراخواند ، و به آنها گفت، آیا به من نشان نمی دهید كه كدام یك از ما برای پادشاه اسرائیل است؟
12 و یکی از خادمانش گفت: هیچ، ای سرور من، ای پادشاه: اما الیشع، پیامبری که در اسرائیل است، سخنان پادشاه اسرائیل را به شما می گوید در اتاق خواب خود.
13 و او گفت ، برو جاسوسی کن که اوست ، تا من او را بفرستم و بیاورم. به او خبر دادند و گفتند، اینك او در دوتان است.
14 بنابراین او اسبها ، ارابه ها و لشکری عظیم را به آنجا فرستاد: و آنها شب آمدند و شهر را محاصره کردند.
15 وقتی بنده مرد خدا زود برخاست و بیرون رفت ، یک میزبان شهر را با اسب و ارابه محاصره کرد. و بنده به او گفت: افسوس ، سرور من! چگونه باید انجام دهیم؟
16 و او پاسخ داد ، نترس ، زیرا کسانی که با ما هستند بیشتر از کسانی هستند که با آنها هستند.
17 و الیشع دعا کرد ، و گفت ، خداوندا ، دعا می کنم چشمانش را باز کن تا ببیند. و خداوند چشم جوان را گشود. و او دید: و اینک کوه پر از اسب و ارابه های آتشین در اطراف الیشع بود.
1 And the sons of the prophets said unto Elisha, Behold now, the place where we dwell with thee is too strait for us.
2 Let us go, we pray thee, unto Jordan, and take thence every man a beam, and let us make us a place there, where we may dwell. And he answered, Go ye.
3 And one said, Be content, I pray thee, and go with thy servants. And he answered, I will go.
4 So he went with them. And when they came to Jordan, they cut down wood.
5 But as one was felling a beam, the axe head fell into the water: and he cried, and said, Alas, master! for it was borrowed.
6 And the man of God said, Where fell it? And he shewed him the place. And he cut down a stick, and cast it in thither; and the iron did swim.
7 Therefore said he, Take it up to thee. And he put out his hand, and took it.
8 Then the king of Syria warred against Israel, and took counsel with his servants, saying, In such and such a place shall be my camp.
9 And the man of God sent unto the king of Israel, saying, Beware that thou pass not such a place; for thither the Syrians are come down.
10 And the king of Israel sent to the place which the man of God told him and warned him of, and saved himself there, not once nor twice.
11 Therefore the heart of the king of Syria was sore troubled for this thing; and he called his servants, and said unto them, Will ye not shew me which of us is for the king of Israel?
12 And one of his servants said, None, my lord, O king: but Elisha, the prophet that is in Israel, telleth the king of Israel the words that thou speakest in thy bedchamber.
13 And he said, Go and spy where he is, that I may send and fetch him. And it was told him, saying, Behold, he is in Dothan.
14 Therefore sent he thither horses, and chariots, and a great host: and they came by night, and compassed the city about.
15 And when the servant of the man of God was risen early, and gone forth, behold, an host compassed the city both with horses and chariots. And his servant said unto him, Alas, my master! how shall we do?
16 And he answered, Fear not: for they that be with us are more than they that be with them.
17 And Elisha prayed, and said, Lord, I pray thee, open his eyes, that he may see. And the Lord opened the eyes of the young man; and he saw: and, behold, the mountain was full of horses and chariots of fire round about Elisha.
7 در آن روز، انسان به سوی خالق خود خواهد نگریست و چشمانش به سوی قدوس اسرائیل خواهد نگریست.
8 و به قربانگاه‌هایی که ساخته‌ی دست خود هستند، نگاه نخواهد کرد و به آنچه انگشتانش ساخته‌اند، چه بت‌ها و چه بت‌ها، احترام نخواهد گذاشت.
7 At that day shall a man look to his Maker, and his eyes shall have respect to the Holy One of Israel.
8 And he shall not look to the altars, the work of his hands, neither shall respect that which his fingers have made, either the groves, or the images.
26 زیرا ای برادران، شما دعوت خود را می‌بینید که چگونه بسیاری از خردمندانِ جسمانی، قدرتمندان و نجیبان فراخوانده نمی‌شوند.
27 بلکه خدا چیزهای جهال دنیا را برگزیده است تا حکیمان را رسوا کند؛ و خدا چیزهای ضعیف دنیا را برگزیده است تا قدرتمندان را رسوا سازد.
29 تا هیچ بشری در حضور او فخر نکند.
31 تا چنانکه نوشته شده است: هر که فخر کند، در خداوند فخر کند.
26 For ye see your calling, brethren, how that not many wise men after the flesh, not many mighty, not many noble, are called:
27 But God hath chosen the foolish things of the world to confound the wise; and God hath chosen the weak things of the world to confound the things which are mighty;
29 That no flesh should glory in his presence.
31 That, according as it is written, He that glorieth, let him glory in the Lord.
6 زیرا خداوند ، كه امر كرد تا از ظلمت نور را بتاباند ، در قلب ما تابیده است ، تا نور دانش جلال خدا را در برابر عیسی مسیح قرار دهد.
16 به همین دلیل ما غش نمی کنیم. اما اگرچه انسان ظاهری ما نابود می شود ، اما انسان باطنی روز به روز تجدید می شود.
17 زیرا گرفتاری سبک ما ، که برای لحظه ای بیشتر است ، برای ما یک وزن شکوهمندتر و جاویدانتر است.
18 در حالی که ما به چیزهایی که دیده می شوند نگاه نمی کنیم بلکه به چیزهایی که دیده نمی شوند نگاه می کنیم ، زیرا چیزهایی که دیده می شوند زمانی هستند. اما چیزهایی که دیده نمی شوند ابدی هستند.
6 For God, who commanded the light to shine out of darkness, hath shined in our hearts, to give the light of the knowledge of the glory of God in the face of Jesus Christ.
16 For which cause we faint not; but though our outward man perish, yet the inward man is renewed day by day.
17 For our light affliction, which is but for a moment, worketh for us a far more exceeding and eternal weight of glory;
18 While we look not at the things which are seen, but at the things which are not seen: for the things which are seen are temporal; but the things which are not seen are eternal.
20 ...خداوند در معبد مقدس خود است: پس تمامی زمین در حضور او خاموش باشند.
20 …the Lord is in his holy temple: let all the earth keep silence before him.
قلمرو واقعیت، روح است. عدم شباهت روح، ماده است، و نقطه مقابل واقعیت، الهی نیست - بلکه یک مفهوم انسانی است. ماده یک خطای بیان است. این خطا در مقدمه منجر به خطا در نتیجه در هر گزاره‌ای می‌شود که در آن وارد می‌شود. هیچ چیز که بتوانیم در مورد ماده بگوییم یا باور کنیم، جاودانه نیست، زیرا ماده موقتی است و بنابراین یک پدیده فانی، یک مفهوم انسانی، گاهی زیبا، همیشه اشتباه است.
The realm of the real is Spirit. The unlikeness of Spirit is matter, and the opposite of the real is not divine, — it is a human concept. Matter is an error of statement. This error in the premise leads to errors in the conclusion in every statement into which it enters. Nothing we can say or believe regarding matter is immortal, for matter is temporal and is therefore a mortal phenomenon, a human concept, sometimes beautiful, always erroneous.
ماده باور اولیه ذهن فانی است، زیرا این به اصطلاح ذهن هیچ شناختی از روح ندارد. برای ذهن فانی، ماده جوهر است و شر واقعی است. به اصطلاح حواس فانی مادی هستند. از این رو، به اصطلاح زندگی فانی به ماده وابسته است.
Matter is the primitive belief of mortal mind, because this so-called mind has no cognizance of Spirit. To mortal mind, matter is substantial, and evil is real. The so-called senses of mortals are material. Hence the so-called life of mortals is dependent on matter.
متافیزیک الهی، ماده را توجیه می‌کند. روح تنها جوهر و آگاهی است که توسط علم الهی شناخته می‌شود. حواس مادی با این موضوع مخالفند، اما هیچ حواس مادی وجود ندارد، زیرا ماده ذهن ندارد.
اینکه ماده جوهر است یا حیات و حس دارد، یکی از باورهای نادرست فانیان است و فقط در یک آگاهی فانی فرضی وجود دارد. از این رو، وقتی به روح و حقیقت نزدیک می‌شویم، آگاهی از ماده را از دست می‌دهیم. پذیرش اینکه ماده می‌تواند وجود داشته باشد، مستلزم پذیرش دیگری است - یعنی اینکه روح نامتناهی نیست و ماده خودآفرین، خودموجود و ابدی است. از این نتیجه می‌شود که دو علت ابدی وجود دارند که برای همیشه با یکدیگر در جنگ هستند. با این حال، ما می‌گوییم که روح، متعالی و حاضر مطلق است.
Divine metaphysics explains away matter. Spirit is the only substance and consciousness recognized by divine Science. The material senses oppose this, but there are no material senses, for matter has no mind.
That matter is substantial or has life and sensation, is one of the false beliefs of mortals, and exists only in a supposititious mortal consciousness. Hence, as we approach Spirit and Truth, we lose the consciousness of matter. The admission that there can be material substance requires another admission, — namely, that Spirit is not infinite and that matter is self-creative, self-existent, and eternal. From this it would follow that there are two eternal causes, warring forever with each other; and yet we say that Spirit is supreme and all-presence.
ماده نه توسط ذهن آفریده شده است و نه برای تجلی و پشتیبانی از ذهن.
روح و ماده نه می‌توانند با هم وجود داشته باشند و نه با هم همکاری کنند، و هیچ یک نمی‌تواند دیگری را خلق کند، مگر اینکه حقیقت بتواند خطا ایجاد کند، یا برعکس.
هر سیستم فلسفه، دکترین و پزشکی بشری کم و بیش آلوده به این باور پانتئیستی است که ذهن در ماده وجود دارد؛ اما این باور به طور یکسان با وحی و استدلال درست در تضاد است. نتیجه منطقی و علمی تنها از طریق این دانش حاصل می‌شود که دو پایه هستی، ماده و ذهن، وجود ندارد، بلکه یک پایه به تنهایی وجود دارد - ذهن.
Matter is neither created by Mind nor for the manifestation and support of Mind.
Spirit and matter can neither coexist nor co-operate, and one can no more create the other than Truth can create error, or vice versa.
Every system of human philosophy, doctrine, and medicine is more or less infected with the pantheistic belief that there is mind in matter; but this belief contradicts alike revelation and right reasoning. A logical and scientific conclusion is reached only through the knowledge that there are not two bases of being, matter and mind, but one alone, — Mind.
ذهن فانی را از آن جدا کنید، و ماده به عنوان یک انسان همانقدر معنا دارد که به عنوان یک درخت. اما انسان روحانی و واقعی جاودانه است.
Take away the mortal mind, and matter has no more sense as a man than it has as a tree. But the spiritual, real man is immortal.
آیا می‌توان از طریق حواس مادی، الوهیت را شناخت؟ آیا حواس مادی که هیچ مدرک مستقیمی از روح دریافت نمی‌کنند، می‌توانند شهادت درستی در مورد زندگی معنوی، حقیقت و عشق ارائه دهند؟
پاسخ به همه این سؤالات باید برای همیشه منفی باشد.
حواس فیزیکی نمی‌توانند هیچ مدرکی از خدا به دست آورند. آنها نه می‌توانند روح را از طریق چشم ببینند و نه می‌توانند آن را از طریق گوش بشنوند و نه می‌توانند روح را حس کنند، بچشند یا بو کنند.
طبق علم مسیحی، تنها حواس واقعی انسان، حواس معنوی هستند که از ذهن الهی سرچشمه می‌گیرند. فکر از خدا به انسان منتقل می‌شود، اما نه احساس و نه گزارش از بدن مادی به ذهن نمی‌رسد. ارتباط متقابل همیشه از خدا به ایده او، انسان، است. ماده ذی‌شعور نیست و نمی‌تواند از خیر یا شر، از لذت یا درد آگاه باشد. فردیت انسان مادی نیست.
Can Deity be known through the material senses? Can the material senses, which receive no direct evidence of Spirit, give correct testimony as to spiritual life, truth, and love?
The answer to all these questions must forever be in the negative.
The physical senses can obtain no proof of God. They can neither see Spirit through the eye nor hear it through the ear, nor can they feel, taste, or smell Spirit.
According to Christian Science, the only real senses of man are spiritual, emanating from divine Mind. Thought passes from God to man, but neither sensation nor report goes from material body to Mind. The intercommunication is always from God to His idea, man. Matter is not sentient and cannot be cognizant of good or of evil, of pleasure or of pain. Man's individuality is not material.
پس شخصیت مادی که رنج می‌کشد، گناه می‌کند و می‌میرد چیست؟ این انسان، تصویر و شباهت خدا نیست، بلکه بدل انسان، شباهت وارونه، عدم شباهتی به نام گناه، بیماری و مرگ است. غیرواقعی بودن این ادعا که یک موجود فانی تصویر واقعی خداست، با طبیعت‌های متضاد روح و ماده، ذهن و بدن، نشان داده می‌شود، زیرا یکی هوش است در حالی که دیگری بی‌هوش است.
What, then, is the material personality which suffers, sins, and dies? It is not man, the image and likeness of God, but man's counterfeit, the inverted likeness, the unlikeness called sin, sickness, and death. The unreality of the claim that a mortal is the true image of God is illustrated by the opposite natures of Spirit and matter, Mind and body, for one is intelligence while the other is non-intelligence.
تو می‌گویی: "کار مرا خسته می‌کند." اما این من چیست؟ آیا عضله است یا ذهن؟ کدام خسته است و چنین می‌گوید؟ بدون ذهن، آیا عضلات می‌توانند خسته شوند؟ آیا عضلات صحبت می‌کنند یا تو به جای آنها صحبت می‌کنی؟ ماده غیرهوشمند است. ذهن فانی حرف‌های دروغین می‌زند، و آنچه خستگی را تأیید می‌کند، آن خستگی را ایجاد کرده است.
تو نمی‌گویی چرخ خسته می‌شود؛ و با این حال بدن به اندازه چرخ مادی است. اگر آنچه ذهن انسان درباره بدن می‌گوید نبود، بدن، مانند چرخ بی‌جان، هرگز خسته نمی‌شد. آگاهی از حقیقت، بیش از ساعت‌ها استراحت در ناخودآگاه، به ما آرامش می‌دهد.
You say, "Toil fatigues me." But what is this me? Is it muscle or mind? Which is tired and so speaks? Without mind, could the muscles be tired? Do the muscles talk, or do you talk for them? Matter is non-intelligent. Mortal mind does the false talking, and that which affirms weariness, made that weariness.
You do not say a wheel is fatigued; and yet the body is as material as the wheel. If it were not for what the human mind says of the body, the body, like the inanimate wheel, would never be weary. The consciousness of Truth rests us more than hours of repose in unconsciousness.
خداوند هرگز قانون مادی را برای لغو قانون معنوی مقرر نکرده است. اگر چنین قانون مادی وجود داشت، با برتری روح، خدا، مخالفت می‌کرد و حکمت خالق را زیر سوال می‌برد. عیسی بر روی امواج راه می‌رفت، جمعیت را سیر می‌کرد، بیماران را شفا می‌داد و مردگان را زنده می‌کرد، درست برخلاف قوانین مادی. اعمال او نشان دهنده علم بود و بر ادعاهای دروغین حس مادی یا قانون غلبه می‌کرد.
God never ordained a material law to annul the spiritual law. If there were such a material law, it would oppose the supremacy of Spirit, God, and impugn the wisdom of the creator. Jesus walked on the waves, fed the multitude, healed the sick, and raised the dead in direct opposition to material laws. His acts were the demonstration of Science, overcoming the false claims of material sense or law.
سوال. — بیان علمی هستی چیست؟
پاسخ. — در ماده هیچ حیات، حقیقت، هوش و جوهری وجود ندارد. همه چیز ذهن بی‌نهایت و تجلی بی‌نهایت آن است، زیرا خدا همه چیز است. روح حقیقت جاودانه است؛ ماده خطای فانی است. روح واقعی و ابدی است؛ ماده غیرواقعی و موقتی است. روح خداست و انسان تصویر و شباهت اوست. بنابراین انسان مادی نیست؛ او معنوی است.
Question. — What is the scientific statement of being?
Answer. — There is no life, truth, intelligence, nor substance in matter. All is infinite Mind and its infinite manifestation, for God is All-in-all. Spirit is immortal Truth; matter is mortal error. Spirit is the real and eternal; matter is the unreal and temporal. Spirit is God, and man is His image and likeness. Therefore man is not material; he is spiritual.
... ماده نمی‌تواند هیچ شرطی برای انسان تعیین کند.
…matter can make no conditions for man.
گواهی حواس مادی نه مطلق است و نه الهی. بنابراین من بدون هیچ قید و شرطی به آموزه‌های عیسی، حواریون او، پیامبران و شهادت علم ذهن تکیه می‌کنم. هیچ پایه دیگری وجود ندارد. تمام سیستم‌های دیگر - سیستم‌هایی که کاملاً یا تا حدی مبتنی بر دانش به دست آمده از طریق حواس مادی هستند - نی‌هایی هستند که توسط باد تکان می‌خورند، نه خانه‌هایی که بر روی صخره ساخته شده‌اند.
The testimony of the material senses is neither absolute nor divine. I therefore plant myself unreservedly on the teachings of Jesus, of his apostles, of the prophets, and on the testimony of the Science of Mind. Other foundations there are none. All other systems — systems based wholly or partly on knowledge gained through the material senses — are reeds shaken by the wind, not houses built on the rock.
وقتی رابطه خود را با الوهیت کاملاً درک کنیم، نمی‌توانیم ذهن دیگری جز ذهن او داشته باشیم - نه عشق، خرد یا حقیقت دیگری، نه حس دیگری از زندگی، و نه آگاهی از وجود ماده یا خطا.
When we fully understand our relation to the Divine, we can have no other Mind but His, — no other Love, wisdom, or Truth, no other sense of Life, and no consciousness of the existence of matter or error.
وظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6