یکشنبه، نوامبر 2، 2025
اگر به گناهان خود اعتراف کنیم، او امین و عادل است تا گناهان ما را بیامرزد و ما را از هر ناراستی پاک سازد.۔
“If we confess our sins, he is faithful and just to forgive us our sins, and to cleanse us from all unrighteousness.”
6 تا زمانی که خداوند یافت می‌شود، او را بجویید و تا زمانی که نزدیک است، او را بخوانید.
7 بگذارید شریر راه خود را و گناهکار افکار خود را ترک کند. و به سوی خداوند بازگردد، و او بر او رحم خواهد کرد؛ و به سوی خدای ما، زیرا او به فراوانی خواهد بخشید.
13 به جای خار، درخت صنوبر و به جای خس، درخت آس خواهد رویید؛ و آن برای خداوند نامی و نشانه‌ای جاودان خواهد بود که قطع نخواهد شد.
8 خداوند مهربان و بخشنده، دیرخشم و بسیار مهربان است.
9 او همیشه سرزنش نخواهد کرد و خشم خود را برای همیشه نگه نخواهد داشت.
3 خداوند از قدیم به من ظاهر شده و گفته است: آری، من تو را با عشقی جاودان دوست داشته‌ام، از این رو تو را با مهربانی جذب کرده‌ام.
6. Seek ye the Lord while he may be found, call ye upon him while he is near:
7. Let the wicked forsake his way, and the unrighteous man his thoughts: and let him return unto the Lord, and he will have mercy upon him; and to our God, for he will abundantly pardon.
13. Instead of the thorn shall come up the fir tree, and instead of the brier shall come up the myrtle tree: and it shall be to the Lord for a name, for an everlasting sign that shall not be cut off.
8. The Lord is merciful and gracious, slow to anger, and plenteous in mercy.
9. He will not always chide: neither will he keep his anger for ever.
3. The Lord hath appeared of old unto me, saying, Yea, I have loved thee with an everlasting love: therefore with lovingkindness have I drawn thee.
د درس خطبه
23 و عیسی در تمام جلیل می‌گشت و در کنیسه‌های ایشان تعلیم می‌داد و مژده پادشاهی را موعظه می‌کرد و انواع بیماری‌ها و امراض مردم را شفا می‌داد.
23 And Jesus went about all Galilee, teaching in their synagogues, and preaching the gospel of the kingdom, and healing all manner of sickness and all manner of disease among the people.
1 و چون جمعیت را دید، به بالای کوهی رفت و چون نشست، شاگردانش نزد او آمدند.
2 و او دهان خود را گشود و به ایشان تعلیم داد و گفت:
1 And seeing the multitudes, he went up into a mountain: and when he was set, his disciples came unto him:
2 And he opened his mouth, and taught them, saying,
9 پس به این ترتیب دعا کنید: پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدس باد.
10 پادشاهی تو بیاید اراده تو در زمین نیز چنانکه در آسمان است.
11 نان امروز ما را بدهید.
12 و قرض های ما را ببخش، همان گونه که ما از بدهکاران خود می گذریم.
13 و ما را به وسوسه نکش، بلکه ما را از شر نجات ده، زیرا پادشاهی و قدرت و جلال تا ابدالاباد از آن توست. آمین
9 After this manner therefore pray ye: Our Father which art in heaven, Hallowed be thy name.
10 Thy kingdom come. Thy will be done in earth, as it is in heaven.
11 Give us this day our daily bread.
12 And forgive us our debts, as we forgive our debtors.
13 And lead us not into temptation, but deliver us from evil: For thine is the kingdom, and the power, and the glory, for ever. Amen.
2 و در شب شد که داوود از رختخواب برخاست و بر بام خانه پادشاه رفت و از پشت بام زنی را دید که خود را میشوید. و زن بسیار زیبا بود.
3 و داود فرستاد و از زن تحقیق کرد. و یکی گفت: آیا این بطشبع، دختر الیام، زن اوریای هیتی نیست؟
4 و داود قاصدان فرستاد و او را گرفت. و او نزد او آمد و او با او دراز کشید. زیرا او از ناپاکی خود پاک شد و به خانه خود بازگشت.
5 و زن حامله شد و فرستاد و داود را خبر کرد و گفت: من باردارم.
6 و داود نزد یوآب فرستاد و گفت: «اوریا هیتی را برای من بفرست. و یوآب اوریا را نزد داود فرستاد.
14 و صبح شد که داوود نامه ای به یوآب نوشت و به دست اوریا فرستاد.
15 و او در نامه نوشت: اوریا را در خط مقدم جنگ داغ قرار دهید و از او کناره گیری کنید تا او شکست بخورد و بمیرد.
26 و چون زن اوریا شنید که شوهرش اوریا مرده است، برای شوهرش ماتم گرفت.
27 و چون عزا به پایان رسید، داوود فرستاد و او را به خانه خود آورد و او همسر او شد و برای او پسری زایید. اما کاری که داوود کرده بود، خداوند را خشمگین کرد.
2 And it came to pass in an eveningtide, that David arose from off his bed, and walked upon the roof of the king’s house: and from the roof he saw a woman washing herself; and the woman was very beautiful to look upon.
3 And David sent and inquired after the woman. And one said, Is not this Bath-sheba, the daughter of Eliam, the wife of Uriah the Hittite?
4 And David sent messengers, and took her; and she came in unto him, and he lay with her; for she was purified from her uncleanness: and she returned unto her house.
5 And the woman conceived, and sent and told David, and said, I am with child.
6 And David sent to Joab, saying, Send me Uriah the Hittite. And Joab sent Uriah to David.
14 And it came to pass in the morning, that David wrote a letter to Joab, and sent it by the hand of Uriah.
15 And he wrote in the letter, saying, Set ye Uriah in the forefront of the hottest battle, and retire ye from him, that he may be smitten, and die.
26 And when the wife of Uriah heard that Uriah her husband was dead, she mourned for her husband.
27 And when the mourning was past, David sent and fetched her to his house, and she became his wife, and bare him a son. But the thing that David had done displeased the Lord.
1 و خداوند ناتان را نزد داوود فرستاد. و او نزد او آمد و به او گفت: دو مرد در شهری بودند؛ یکی ثروتمند و دیگری فقیر.
2 مرد ثروتمند گله‌ها و رمه‌های بسیار زیادی داشت.
3 اما مرد فقیر چیزی جز یک بره ماده کوچک نداشت که آن را خریده و پرورش داده بود. و آن بره با او و فرزندانش بزرگ می‌شد. از گوشت او می‌خورد و از جام او می‌نوشید و در آغوشش می‌خوابید و برایش مانند یک دختر بود.
4 و مسافری نزد مرد ثروتمند آمد و او دریغ کرد که از گله و رمه خود بگیرد تا برای مسافری که نزد او می‌آمد، لباس بپوشاند. اما بره مرد فقیر را گرفت و آن را برای مسافری که نزد او می‌آمد، لباس پوشاند.
5 و خشم داوود بر آن مرد بسیار افروخته شد. و به ناتان گفت: به حیات خداوند سوگند، کسی که این کار را کرده است، البته خواهد مرد.
6 و او بره را چهار برابر خواهد داد، زیرا این کار را کرده و هیچ رحمی نکرده است.
7 و ناتان به داوود گفت: تو آن مرد هستی. خداوند، خدای اسرائیل، چنین می‌گوید: من تو را به پادشاهی بر اسرائیل مسح کردم و تو را از دست شائول رهایی دادم.
13 و داوود به ناتان گفت: من به خداوند گناه کرده‌ام. و ناتان به داوود گفت: خداوند نیز گناه تو را بخشیده است؛ تو نخواهی مرد.
15 ...کودکی که همسر اوریا برای داوود به دنیا آورد،... بسیار بیمار بود.
16 ...وقتی داوود دید که خدمتکارانش پچ پچ می‌کنند، داوود فهمید که کودک مرده است.
22 و گفت: در حالی که کودک هنوز زنده بود، روزه گرفتم و گریه کردم، زیرا گفتم: چه کسی می‌تواند بگوید که آیا خدا بر من لطف خواهد کرد تا کودک زنده بماند؟
24 و داوود همسرش بتشبع را تسلی داد و نزد او رفت و با او خوابید. و او پسری به دنیا آورد و او را سلیمان نامید. و خداوند او را دوست داشت.
1 And the Lord sent Nathan unto David. And he came unto him, and said unto him, There were two men in one city; the one rich, and the other poor.
2 The rich man had exceeding many flocks and herds:
3 But the poor man had nothing, save one little ewe lamb, which he had bought and nourished up: and it grew up together with him, and with his children; it did eat of his own meat, and drank of his own cup, and lay in his bosom, and was unto him as a daughter.
4 And there came a traveller unto the rich man, and he spared to take of his own flock and of his own herd, to dress for the wayfaring man that was come unto him; but took the poor man’s lamb, and dressed it for the man that was come to him.
5 And David’s anger was greatly kindled against the man; and he said to Nathan, As the Lord liveth, the man that hath done this thing shall surely die:
6 And he shall restore the lamb fourfold, because he did this thing, and because he had no pity.
7 And Nathan said to David, Thou art the man. Thus saith the Lord God of Israel, I anointed thee king over Israel, and I delivered thee out of the hand of Saul;
13 And David said unto Nathan, I have sinned against the Lord. And Nathan said unto David, The Lord also hath put away thy sin; thou shalt not die.
15 …the child that Uriah’s wife bare unto David, … was very sick.
19 …when David saw that his servants whispered, David perceived that the child was dead:
22 And he said, While the child was yet alive, I fasted and wept: for I said, Who can tell whether God will be gracious to me, that the child may live?
24 And David comforted Bath-sheba his wife, and went in unto her, and lay with her: and she bare a son, and he called his name Solomon: and the Lord loved him.
1 ای خدا، به حسب محبت خود بر من رحم کن؛ به حسب کثرت رحمت خود، گناهانم را محو کن.
2 مرا از گناهم کاملاً بشوی و از گناهم پاک کن.
3 زیرا به گناهانم اعتراف می‌کنم و گناهم همیشه در نظر من است.
4 به تو، تنها به تو، گناه کرده‌ام و این بدی را در نظر تو مرتکب شده‌ام: تا در سخن گفتن، عادل شمرده شوی و در داوری، آشکار.
5 اینک، من در گناه سرشته شده‌ام؛ و مادرم در گناه به من آبستن شده است.
6 اینک، تو در باطن، راستی می‌خواهی؛ و در نهان، مرا به حکمت خواهی آموخت.
7 مرا با زوفا پاک کن و پاک خواهم شد؛ مرا بشوی و از برف سفیدتر خواهم شد.
8 شادی و سرور را به من بشنوان؛ تا استخوان‌هایی که شکسته‌ای، شادمان شوند.
9 روی خود را از گناهانم بپوشان و تمام گناهانم را محو کن.
10 ای خدا، دلی پاک در من بیافرین؛ و روحی راست در درونم تازه گردان.
11 مرا از حضور خود دور مکن؛ و روح قدوس خود را از من مگیر.
12 شادی نجات خود را به من بازگردان؛ و با روح آزاد خود مرا تأیید کن.
1 Have mercy upon me, O God, according to thy lovingkindness:
according unto the multitude of thy tender mercies blot out my transgressions.
2 Wash me throughly from mine iniquity, and cleanse me from my sin.
3 For I acknowledge my transgressions: and my sin is ever before me.
4 Against thee, thee only, have I sinned, and done this evil in thy sight: that thou mightest be justified when thou speakest, and be clear when thou judgest.
5 Behold, I was shapen in iniquity; and in sin did my mother conceive me.
6 Behold, thou desirest truth in the inward parts: and in the hidden part thou shalt make me to know wisdom.
7 Purge me with hyssop, and I shall be clean: wash me, and I shall be whiter than snow.
8 Make me to hear joy and gladness; that the bones which thou hast broken may rejoice.
9 Hide thy face from my sins, and blot out all mine iniquities.
10 Create in me a clean heart, O God; and renew a right spirit within me.
11 Cast me not away from thy presence; and take not thy holy spirit from me.
12 Restore unto me the joy of thy salvation; and uphold me with thy free spirit.
12 زیرا من بر گناهانشان رحم خواهم کرد و گناهان و خطاهایشان را دیگر به یاد نخواهم آورد.
12 For I will be merciful to their unrighteousness, and their sins and their iniquities will I remember no more.
EOMطرح عشق، اصلاح گناهکار است.
The design of Love is to reform the sinner.
ما بخشش گناه توسط خداوند را در نابودی گناه و درک معنوی که شر را به عنوان امری غیرواقعی طرد می‌کند، تصدیق می‌کنیم. اما اعتقاد به گناه تا زمانی که این اعتقاد پابرجاست، مجازات می‌شود.
We acknowledge God's forgiveness of sin in the destruction of sin and the spiritual understanding that casts out evil as unreal. But the belief in sin is punished so long as the belief lasts.
بهتر بود در معرض تمام بلاهای روی زمین قرار بگیری تا اینکه اثرات انباشته‌ی عذاب وجدان را تحمل کنی.
It were better to be exposed to every plague on earth than to endure the cumulative effects of a guilty conscience.
اگر شر در ذهن فانی توبه‌کار تمام شده باشد، در حالی که اثرات آن هنوز بر فرد باقی مانده است، می‌توانید این اختلال را از بین ببرید، زیرا قانون خدا اجرا می‌شود و اصلاح، جرم را لغو می‌کند. گناهکار سالم، گناهکار سرسخت است.
If the evil is over in the repentant mortal mind, while its effects still remain on the individual, you can remove this disorder as God's law is fulfilled and reformation cancels the crime. The healthy sinner is the hardened sinner.
هر درد توبه و رنج، هر تلاشی برای اصلاح، هر اندیشه و عمل نیک، به ما کمک می‌کند تا کفاره گناهان عیسی را درک کنیم و به اثربخشی آن کمک کنیم؛ اما اگر گناهکار به دعا و توبه، گناه و پشیمانی ادامه دهد، سهم کمی در کفاره - در وحدت با خدا - دارد، زیرا فاقد توبه عملی است که قلب را اصلاح می‌کند و انسان را قادر می‌سازد تا اراده خرد را انجام دهد. کسانی که نمی‌توانند، حداقل تا حدی، اصل الهی تعالیم و اعمال استاد ما را نشان دهند، هیچ سهمی در خدا ندارند. اگر در نافرمانی از او زندگی کنیم، نباید احساس امنیت کنیم، اگرچه خدا نیکو است.
Every pang of repentance and suffering, every effort for reform, every good thought and deed, will help us to understand Jesus' atonement for sin and aid its efficacy; but if the sinner continues to pray and repent, sin and be sorry, he has little part in the atonement, — in the at-one-ment with God, — for he lacks the practical repentance, which reforms the heart and enables man to do the will of wisdom. Those who cannot demonstrate, at least in part, the divine Principle of the teachings and practice of our Master have no part in God. If living in disobedience to Him, we ought to feel no security, although God is good.
از طریق توبه، غسل تعمید روحانی و تجدید حیات، فانیان باورهای مادی و فردیت کاذب خود را کنار می‌گذارند. تنها مسئله زمان است که "همه مرا [خدا] خواهند شناخت، از کوچک‌ترین تا بزرگترین آنها." انکار ادعاهای ماده، گامی بزرگ به سوی شادی‌های روح، به سوی آزادی انسان و پیروزی نهایی بر بدن است.
تنها یک راه به سوی بهشت، هماهنگی، وجود دارد و مسیح در علم الهی این راه را به ما نشان می‌دهد. این راه، نشناختن هیچ واقعیت دیگری - نداشتن هیچ آگاهی دیگری از زندگی - جز خیر، خدا و بازتاب او، و فراتر رفتن از به اصطلاح درد و لذت حواس است.
عشق به خود، از یک جسم جامد هم تیره‌تر است. با اطاعت صبورانه از خدای صبور، بیایید تلاش کنیم تا با حلال جهانی عشق، سرسختی خطا - خودخواهی، خود توجیهی و عشق به خود - را که با معنویت در جنگ است و قانون گناه و مرگ است، از بین ببریم.
Through repentance, spiritual baptism, and regeneration, mortals put off their material beliefs and false individuality. It is only a question of time when "they shall all know Me [God], from the least of them unto the greatest." Denial of the claims of matter is a great step towards the joys of Spirit, towards human freedom and the final triumph over the body.
There is but one way to heaven, harmony, and Christ in divine Science shows us this way. It is to know no other reality — to have no other consciousness of life — than good, God and His reflection, and to rise superior to the so-called pain and pleasure of the senses.
Self-love is more opaque than a solid body. In patient obedience to a patient God, let us labor to dissolve with the universal solvent of Love the adamant of error, — self-will, self-justification, and self-love, — which wars against spirituality and is the law of sin and death.
علم مسیحی به انسان دستور می‌دهد که بر تمایلات خود مسلط شود - نفرت را با مهربانی مهار کند، شهوت را با عفت، انتقام را با نیکوکاری مغلوب کند و بر فریب با صداقت غلبه کند. اگر نمی‌خواهید لشکری از توطئه‌گران علیه سلامتی، خوشبختی و موفقیت را در خود پرورش دهید، این خطاها را در مراحل اولیه خفه کنید. آنها شما را به قاضی، داور حقیقت در برابر خطا، تحویل خواهند داد. قاضی شما را به عدالت تحویل خواهد داد و حکم قانون اخلاقی بر ذهن و بدن فانی اجرا خواهد شد. هر دو تا زمانی که آخرین پول پرداخت شود، در بند خواهند بود - تا زمانی که حساب خود را با خدا تسویه نکرده باشید. "هر آنچه انسان بکارد، همان را نیز درو خواهد کرد." انسان خوب سرانجام می‌تواند بر ترس خود از گناه غلبه کند. این ضرورت گناه است - نابودی خود. انسان جاودانه، حکومت خدا، خوبی، را نشان می‌دهد که در آن هیچ قدرتی برای گناه کردن وجود ندارد.
Christian Science commands man to master the propensities, — to hold hatred in abeyance with kindness, to conquer lust with chastity, revenge with charity, and to overcome deceit with honesty. Choke these errors in their early stages, if you would not cherish an army of conspirators against health, happiness, and success. They will deliver you to the judge, the arbiter of truth against error. The judge will deliver you to justice, and the sentence of the moral law will be executed upon mortal mind and body. Both will be manacled until the last farthing is paid, — until you have balanced your account with God. "Whatsoever a man soweth, that shall he also reap." The good man finally can overcome his fear of sin. This is sin's necessity, — to destroy itself. Immortal man demonstrates the government of God, good, in which is no power to sin.
انسان واقعی که توسط علم به خالق خود پیوند خورده است، انسان‌های فانی فقط باید از گناه رویگردان شوند و از خودِ فانی خود دست بکشند تا مسیح، انسان واقعی و رابطه‌اش با خدا را بیابند و فرزندی الهی را تشخیص دهند. مسیح، حقیقت، از طریق عیسی نشان داده شد تا قدرت روح بر جسم را ثابت کند - تا نشان دهد که حقیقت با تأثیراتش بر ذهن و بدن انسان آشکار می‌شود، بیماری را شفا می‌دهد و گناه را از بین می‌برد.
The real man being linked by Science to his Maker, mortals need only turn from sin and lose sight of mortal selfhood to find Christ, the real man and his relation to God, and to recognize the divine sonship. Christ, Truth, was demonstrated through Jesus to prove the power of Spirit over the flesh, — to show that Truth is made manifest by its effects upon the human mind and body, healing sickness and destroying sin.
آیا زندگی، حقیقت و عشق، مرگ، خطا و نفرت را به وجود می‌آورد؟ آیا خالق، مخلوق خود را محکوم می‌کند؟ آیا اصل بی‌خطای قانون الهی تغییر می‌کند یا توبه می‌کند؟ چنین چیزی نمی‌تواند باشد.
Does Life, Truth, and Love produce death, error, and hatred? Does the creator condemn His own creation? Does the unerring Principle of divine law change or repent? It cannot be so.
اندوه برای خطاکاری تنها یک گام به سوی اصلاح و آسان‌ترین گام است. گام بعدی و بزرگی که خرد می‌طلبد، آزمون صداقت ماست - یعنی اصلاح. برای این منظور، ما تحت فشار شرایط قرار می‌گیریم. وسوسه ما را به تکرار خطا فرا می‌خواند و در ازای آنچه انجام می‌شود، وای بر ما نازل می‌شود. اوضاع همیشه همین خواهد بود، تا زمانی که یاد بگیریم در قانون عدالت هیچ تخفیفی وجود ندارد و باید "تاوان نهایی" را بپردازیم.
Sorrow for wrong-doing is but one step towards reform and the very easiest step. The next and great step required by wisdom is the test of our sincerity, — namely, reformation. To this end we are placed under the stress of circumstances. Temptation bids us repeat the offence, and woe comes in return for what is done. So it will ever be, till we learn that there is no discount in the law of justice and that we must pay "the uttermost farthing."
عشق الهی انسان را اصلاح و هدایت می‌کند. انسان‌ها ممکن است ببخشند، اما این اصل الهی است که گناهکار را اصلاح می‌کند.
ایجاد رنج در نتیجه گناه، وسیله‌ای برای نابودی گناه است. هر لذت فرضی در گناه، بیش از معادل درد خود، درد به همراه خواهد داشت، تا زمانی که اعتقاد به زندگی مادی و گناه از بین برود. برای رسیدن به بهشت، هماهنگی هستی، باید اصل الهی هستی را درک کنیم.
"خدا عشق است." بیش از این نمی‌توانیم چیزی بخواهیم، نمی‌توانیم بالاتر را جستجو کنیم، نمی‌توانیم دورتر برویم. اینکه گمان کنیم خدا گناه را بر اساس اینکه رحمتش خواسته شده یا نشده است، می‌بخشد یا مجازات می‌کند، به معنای سوءتفاهم در مورد عشق و تبدیل دعا به دریچه اطمینان برای خطاکاری است.
Divine Love corrects and governs man. Men may pardon, but this divine Principle alone reforms the sinner.
To cause suffering as the result of sin, is the means of destroying sin. Every supposed pleasure in sin will furnish more than its equivalent of pain, until belief in material life and sin is destroyed. To reach heaven, the harmony of being, we must understand the divine Principle of being.
"God is Love." More than this we cannot ask, higher we cannot look, farther we cannot go. To suppose that God forgives or punishes sin according as His mercy is sought or unsought, is to misunderstand Love and to make prayer the safety-valve for wrong-doing.
در عدالت عمومی، باید بپذیریم که خداوند انسان را به خاطر انجام کاری که او انسان را قادر به انجام آن آفریده و از ابتدا می‌دانست که انسان آن را انجام خواهد داد، مجازات نخواهد کرد. خداوند "چشمان پاک‌تری دارد تا اینکه بدی را ببیند".
In common justice, we must admit that God will not punish man for doing what He created man capable of doing, and knew from the outset that man would do. God is "of purer eyes than to behold evil."
ای پدر-مادر ما، خدای هماهنگ مطلق،
دوست‌داشتنی.
پادشاهی تو فرا رسیده است؛ تو همیشه حاضر هستی.
Our Father-Mother God, all-harmonious,
Adorable One.
Thy kingdom is come; Thou art ever-present.
ما را قادر ساز تا بدانیم - چه در آسمان و چه در زمین - خداوند قادر مطلق و متعال است.
Enable us to know, — as in heaven, so on earth, — God is omnipotent, supreme.
Give us grace for to-day; feed the famished affections;
And Love is reflected in love;
And God leadeth us not into temptation, but delivereth us from sin, disease, and death.
For God is infinite, all-power, all Life, Truth, Love, over all, and All.
…eventually both sin and suffering will fall at the feet of everlasting Love.
EOMوظایف روزانه
توسط مری بیکر ادی
نماز روزانه
وظیفه هر عضو این کلیسا است که هر روز نماز بخواند: "پادشاهی تو آمده است" بگذارید سلطنت حقیقت ، زندگی و عشق الهی در من تثبیت شود و همه گناهان من را از بین ببرد. و ممکن است کلام تو محبتهای همه بشریت را غنی کند ، و بر آنها حکومت کند!
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 4
قانونی برای انگیزه ها و اعمال
نه خصومت و نه دلبستگی شخصی نباید انگیزه ها یا اعمال اعضای کلیسای مادر را تحریک کند. در علم ، عشق الهی به تنهایی بر بشر حکومت می کند. و یک دانشمند مسیحی امکانات شیرین عشق را ، در سرزنش گناه ، برادری واقعی ، خیرخواهی و گذشت ، منعکس می کند. اعضای این کلیسا باید روزانه تماشا کنند و دعا کنند تا از شر هر گونه شر ، از پیشگویی ، قضاوت ، محکومیت ، مشاوره ، تأثیرگذاری یا تأثیرگذاری اشتباه خلاص شوند.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 1
هشدار به وظیفه
این وظیفه هر عضو این کلیسا است که روزانه از خود در برابر پیشنهادات ذهنی تهاجمی دفاع کند و فراموش نشود و وظیفه خود را در قبال خدا ، رهبر خود و بشر فراموش نکند. با کارهای او قضاوت خواهد شد ، - و توجیه یا محکوم خواهد شد.
کتابچه راهنمای کلیسا ، ماده 8 ، بخش 6